Tom, Rozdzial

 1      1, VIII |        się od niej? W tej chwili, gdym pierwszy raz dostrzegł promień
 2      1, VIII | spokojność ważył i szczęście. Ale gdym dziś rano dostrzegł tajemnicę
 3      1, XI   |          czułam. Później dopiero, gdym sposobność myślenia odzyskała,
 4      1, XI   |          wyrytym na mojej twarzy, gdym te słowa wymówiła, bom skutek
 5      2, XXIII|       leciałem właśnie szukać go, gdym spotkał ułanów naszych biegących
 6      2, XXV  |     mogłem; noc już była zupełna, gdym się z boru wydobył. Księżyc
 7      2, XXV  |    leżącego młodego ułana, który, gdym bliżej się przypatrzył,
 8      2, XXV  |         mowę swoją tak ciągnął:~- Gdym do celi przeniósł mego rannego,
 9      2, XXVII|         czasie kwesty w katedrze, gdym ujrzała (jak wtedy rozumiałam)
10      2, XXVII|       zawsze pamiętny ten moment, gdym cię w kościele tak niespodzianie
11      2, XXVII|       przeszłej zimy do Warszawy, gdym ujrzała twego brata, widzieć