Tom, Rozdzial

 1      1, I    |      błąkali, moja rada byłaby wrócić do pokoju, bo tu, prócz
 2      1, VIII |      ma ponęty. Do Ciebie chcę wrócić i w dzikich odludnych lasach
 3      1, XIII |       W*** chcąc już do siebie wrócić. Książę Melsztyński, któremu
 4      1, XIV  |        Chciała się do kościoła wrócić, tłum wychodzących ludzi
 5      2, XV   |      wkrótce się nie domyślił. Wrócić się i szukać przebłagania
 6      2, XVII |      by do tej lubej, pogodnej wrócić spokojności, do której,
 7      2, XVII |       pracy już nigdy zupełnie wrócić nie można! Cóż by tedy począć
 8      2, XXI  |      luba Siostro, i do lubego wrócić Krzewina. Może z wami, może
 9      2, XXII |       nadziei, by kiedykolwiek wrócić jeszcze mogły. Rozrzewniła
10      2, XXVII| ujechać z Krzewina i do wojska wrócić, gdzie nareście koniec życia