Tom, Rozdzial

 1      1, IV  | dwudziesty minął, a Cioci jak nie widać, tak nie widać. Tak to wojaże
 2      1, IV  |      Cioci jak nie widać, tak nie widać. Tak to wojaże ludzi psują
 3      1, XI  |             zawołał - już światła widać i do rogatek dojeżdżamy!~-
 4      1, XIV |      czatował. Długi zakręt Wisły widać było z tego miejsca, łódka
 5      1, XIV |      wapnistą przerwą, co ją stąd widać, i jak zwykle, spod serca
 6      1, XIV |     wielkim ołtarzu światło tylko widać było, reszta katedry już
 7      2, XV  |           usłał na ziemi: dziś go widać, a nazajutrz, inną burzą
 8      2, XVII|        księcia Melsztyńskiego nie widać:~- Naturalna tego jest przyczyna -
 9      2, XXV |           kępy, którą z okien jej widać było i gdzie przed rokiem
10      2, XXV |       dziś ani jednego kwiatu nie widać, kamień tylko z napisem