Tom, Rozdzial

 1      1, XI    |          ale nic nie wiem, co mi mówił, a on zapewne jeszcze mniej,
 2      1, XIV   | zastępuje zupełnie nadzieję.~Tak mówił mnich i pęk goździków pierzastych,
 3      1, XIV   |      szyi.~- Weźcie go, proszę - mówił - niech i wam przypomina,
 4      2, XVI   |          bom słyszała, jak sługa mówił dziadulowi, że jego pan
 5      2, XVIII |      czasach czyniły.~- Nieraz - mówił - te napisy były wyrazami
 6      2, XXV   |     zakonnikowi, który tak dalej mówił:~- Nie mogąc się bić za
 7      2, XXV   |          domyślać, że ten, o kim mówił staruszek, mógł być ten
 8      2, XXV   |     tylko wzbudza, to wszystko - mówił - utworzyło drażliwe i okropne
 9      2, XXVII |       się wynurzały.~- Malwino - mówił - ulubiona, ubóstwiona Malwino,
10      2, XXVIII|      szczęśliwymi.~- Bo jednak - mówił - żeby wtedy po miesiącu