Tom, Rozdzial

 1      1, XII  |          dogodzisz nawet, jeśli mu będziesz w tym na zawadzie, a co
 2      2, XVII |         otwierał, nic wiedzieć nie będziesz. Uspokój się, mój królu!
 3      2, XVII |     piętnaście i pęczek kwiatów, a będziesz miał portret Florynki. Dwa
 4      2, XVII |        ładniejszego nie zna, a nie będziesz się dziwił, że ta ładna
 5      2, XVII |          Może z całej tej historii będziesz mógł skleić jaki pasztecik,
 6      2, XXI  |        moje własne, dziwić się nie będziesz, że gdy o szczęście szło
 7      2, XXV  |          nie bez tkliwości słuchać będziesz opisu życia i zdarzeń jestestwa
 8      2, XXVI |            księcia mość dziwić się będziesz, ale, niestety, i gniewać
 9      2, XXVI |        jednego tylko dopominać się będziesz, myśl mi przyszła zataić
10      2, XXVII| przekonanym, że nigdy już moją nie będziesz, obłąkany w rozpaczy wybiegłem,