Tom, Rozdzial

1      1, I   |         okropnością jakąś przejęta wstała była dla dania rozkazu,
2      1, VII |          najsmutniejszymi myślami, wstała, lekką na siebie suknią
3      1, VII |      rozmowę. Malwina z pośpiechem wstała, Ludomir zatrzymując ją
4      1, VIII| rozłączenia napełniała serce moje? Wstała Malwina, jam jeszcze jej
5      1, XIV |           ledwo pamiętała. Malwina wstała, Ludomir z zachwyceniem
6      2, XV  |     wytrzymać niepodobna. Nareście wstała myśląc, że ponieważ Ludomir
7      2, XV  |         jej mocy dłużej usiedzieć; wstała z ściśnionym sercem postrzegłszy
8      2, XXII|           ta białogłowa z radością wstała i do Zdzisława się udając:~-
9      2, XXV |            musiała. Spiesznie więc wstała, w nadziei że reszta społeczeństwa (