Tom, Rozdzial

1      2, XXIII|    rycerzowi książę jedynie życie winien. On mimo zmroku, który nie
2      2, XXIV |        losie tego, któremum życie winien. Wszystkie usiłowania czynione,
3      2, XXIV |      książę Melsztyński życie był winien, i los nieszczęśliwy tego
4      2, XXV  | szlachetniejszemu jestestwu życie winien, znaleźć się raptownie celem
5      2, XXV  |      książę Melsztyński życie był winien, oświadczyła starcowi, ile
6      2, XXVI |            Człowiek temu nie jest winien, że nieba tu lub tam przyjść
7      2, XXVI |          powtarzał: "Tobiem życie winien, tyś mię spośród niezawodnej
8      2, XXVI |     niestety, jemu brat życie był winien i dusza jego szlachetna,
9      2, XXVII|          i że tobiem to szczęście winien! Okropne, prawda, miewałem