Tom, Rozdzial

1      1, VIII |      jeszcze może jeden gdybym ją ujrzał, nic by mnie od niej oderwać
2      1, IX   |     jednej krótkiej chwili niebom ujrzał? Jedno Twoje słowo, jedno
3      2, XV   | staraniami uratowany i wyleczony, ujrzał Taidę. Widzić się i kochać
4      2, XIX  |       trzeba, że ktokolwiek by go ujrzał dnia tego, niełatwo by pojął,
5      2, XXV  |       chaty, com idąc w borze był ujrzał. W tej opuszczonej zagrodzie
6      2, XXVII|             Istotnie Malwinę samą ujrzał Ludomir i z głębi duszy:~-
7      2, XXVII|       któreście pozwoliły, bym ją ujrzał raz jeszcze, już i w waszej
8      2, XXVII|          miłość, szczęście, niebo ujrzał Ludomir; wszystkie wątpliwości,
9      2, XXVII|   niespodzianie i najpierwszy raz ujrzał w Warszawie. Ale coś wtedy