Tom, Rozdzial

1      1, VII   |         padła na kolana i z tkliwym uczuciem rzekła:~- O Boże litościwy,
2      1, VII   | Niewdzięczny! - z niewypowiedzianym uczuciem powtórzył Ludomir i schwyciwszy
3      1, IX    |          łatwo pojąć można, z jakim uczuciem, co następuje, czytać zaczęła:~
4      1, XI    |         niej z tym uśmiechem, z tym uczuciem... Ach, Wando, czemuż ja
5      1, XIV   |      zgryzota nie trwoży.~Malwina z uczuciem pożegnała starego Ezechiela
6      2, XIX   |           najczulsza pierwszym była uczuciem Adolfa i Gedymina (których
7      2, XXII  |           miłym nader były dla niej uczuciem: rozmowy z siostrą tysiącznie
8      2, XXIII |             nie miłością, to jednak uczuciem najtkliwszej przyjaźni (
9      2, XXVIII|   przywiązał się do żony tym stałym uczuciem, którego dla żadnej innej