Tom, Rozdzial

1      1, V   | uciekał.~W takim stanie rzeczy dziwić się nie trzeba, że choć
2      1, VII |       raptownie w jej duszę. I dziwić się nie trzeba, jeźli świtać
3      1, VII | należałoby zaprzestać temu się dziwić. Łatwą jest rzeczą do pojęcia,
4      1, XII |       w mym sercu postrzegam."~Dziwić się i ganić będą może czytelnicy
5      2, XVI |   cierpiącym, iż nie można się dziwić, jeśli i tego żałowała.
6      2, XVII|     stan serca Malwiny, to się dziwić nie będą, że cały układ
7      2, XXI |      na myśli jak moje własne, dziwić się nie będziesz, że gdy
8      2, XXVI|     nieprędko byliby przestali dziwić się, gdyby i Malwina, i
9      2, XXVI|     Dopiero wasza księcia mość dziwić się będziesz, ale, niestety,