Tom, Rozdzial

1      1, IX   |      bez wyjawienia którego czuję, że żadnego już dla mnie
2      1, X    |  jakiej najboleśniej się ją czuje. Wtedy przynajmniej ten
3      2, XVII | czas do namyślania się, nie czuję się winną i nie mam w istocie
4      2, XXI  |     znajduję, obowiązki, co czuję mu być winną, i tym święciej
5      2, XXI  |    winną, i tym święciej je czuję, im trudniejsze mi się zdają
6      2, XXIV |   przytłumić trosków, które czuję, w niepewności zostając
7      2, XXV  |     że bynajmniej mocno nie czuje się być słabą i że spoczynku
8      2, XXVI |    uskutecznił. Teraz Dżęga czuje, że zgadzać się na tę kradzież
9      2, XXVII|   nie sądzę, nie widzę, nie czuję nic innego, tylko to, żem