Tom, Rozdzial

1      1, I   |     pustej szalała młodzieży,~Alić w okropne uderzono dzwony,~
2      1, I   |       były znów do krosienek, alić burza niesłychana miotająca
3      1, III |       może, życie prowadziła; alić nareszcie mąż, u którego
4      1, VIII|   gwałtownie nade mną panuje. Alić dziś rano... o lube i okrutne
5      1, XI  |       najlepszego tanecznika. Alić hałas jakiś u drzwi się
6      1, XIV | głęboko nad nią się zamyślił. Alić wiatr duży się zerwał i
7      2, XXV |  wzmiankę o niejśmy słyszeli, alić wkrótce mnogie roty w te
8      2, XXV |       do jej serca mi dają... Alić dnia jednego po długich
9      2, XXVI|       na zawsze już utrzymam; alić jednego dnia ku wieczorowi