Tom, Rozdzial

1      1, I    |        rada bym już wiedzieć, by znać, komu tyle winnam wdzięczności.~-
2      1, II   |       czuł. O dziesiątej dano mi znać, że czekają na mnie ze śniadaniem,
3      1, XI   |       strojną i na której twarzy znać było niecierpliwość prędkiego
4      2, XVII |        lada rzecz ją rozśmieszy. Znać, że niedawno jeszcze dzieckiem
5      2, XIX  |        czarnej zbroi, silniejszą znać ręką prowadzona i umiejąca
6      2, XIX  |       miała na piersiach (biciem znać serca wzruszony), zleciał
7      2, XXIII|          przywiązanego, pisany i znać, że z wielkim pośpiechem,
8      2, XXV  | zaprzężony mizernym koniem stał, znać tam zapomniany, i prawdziwym