Tom, Rozdzial

  1   DoMo        |             kilka przypomni, że nie ma tego rodzaju pisma, do którego
  2   DoMo        |    ważniejszego zamiaru, chwyciłam się tego, którego brak zupełny w
  3      1, I     |              szaleństw - rzekła - dość tego mazurka; teraz, siostrzyczko,
  4      1, I     |            smutku przyczynę.~Nigdy jak tego wieczora głos Malwiny przyjemniej
  5      1, I     |          dumanie i Wanda korzystając z tego wypadku siostrę do pokoju
  6      1, I     |                na łapkę Kory, która do tego czasu skowyczy!~- Jeszcze
  7      1, I     |                serca w chęci ratowania tego dziecka, leciała pomiędzy
  8      1, I     |                niej. Wyciągnąwszy ją z tego niebezpiecznego miejsca,
  9      1, I     |           wyprowadził powietrze. Końca tego Malwina nie widziała, gdyż
 10      1, I     | niebezpieczeństw, potrafił dojść aż do tego schronienia, gdzie mała
 11      1, I     |            mała Alisia w czasie całego tego hałasu i tak bliska śmierci
 12      1, I     |          zmięszanie uczynił się, jakby tego nie był uważał, i dalej
 13      1, II    |        sprowadzili, nie wypuści mnie z tego miłego więzienia. Ja też,
 14      1, III   |            tedy za tym, choć daleka od tego, żeby powab albo przyjemność
 15      1, III   |           nadal wróżąc jej losem; mimo tego jednak wkrótce potem została
 16      1, III   |             mąż, który jak zwykle dnia tego był wyjechał na łowy, zapędziwszy
 17      1, IV    |          wracała; niesłychanie pragnie tego i powiada, że choć zawsze
 18      1, IV    |                robotą schylona, pewnie tego nie uważała, ale ja dobrze
 19      1, IV    |             sercem.~P.S. Malwina, choć tego nie przyznaje, zdaje mi
 20      1, V     |              Ale ponieważ składność do tego znajduję, niech mi wolno
 21      1, V     |      szczęśliwą się uczuła. Zapomniała tego, że Ludomir z imienia jedynie
 22      1, V     |             sobie jasno nic tłumaczyła tego), że gdyby te lilie w palących
 23      1, V     |              dawno była zagojoną, nikt tego nie przypomniał; dnie i
 24      1, VI    |          Ludomirem umyślili, żeby dnia tego zabawić ją niespodzianą
 25      1, VII   |     szczególnym nawet staraniem szukał tego, by sam na sam nigdy się
 26      1, VII   |         wietrzyk zawiał i białe listki tego kwiatu, jakby śnieg gęsty,
 27      1, VII   |            najwięcej by mnie dręczyło, tego najbardziej wytrwać bym
 28      1, VII   |             nie mogąc pojąć, by on się tego nie domyślał, to słowo:~"
 29      1, VIII  |              nie czuł na świecie prócz tego, że ją kocham nad życie,
 30      1, VIII  |              dostrzegł tajemnicę serca tego anielskiego... niestety!
 31      1, IX    |               mojego?"~Po przeczytaniu tego listu rozrzewnienie największe,
 32      1, IX    |             szczęścia być nie może. Ty tego pragniesz, ten jeden dowód
 33      1, IX    |       okoliczności chociażbym miała do tego największą sposobność, nigdy,
 34      1, IX    |           Ludomira nie wspominać, a do tego przedsięwzięcia miłość była
 35      1, IX    |            jego odjeździe ani wiedział tego odjazdu przyczyny.~Przy
 36      1, X     |               Ludomira Malwina, podług tego, co była przedsięwzięła,
 37      1, X     |             pośpiechem - to ja tylko z tego cierpieć powinnam za karę
 38      1, X     |          później i myśleć o Ludomirze. Tego Malwina wymagała, tego zdawała
 39      1, X     |                 Tego Malwina wymagała, tego zdawała się życzyć, a gdy
 40      1, XI    |             wypełniać tę obietnicę. Od tego zaczynam, czemu łatwo uwierzysz,
 41      1, XI    |            odbędę.~Moja Wando luba! Do tego czasu tęsknota i bojaźń
 42      1, XI    |           Warszawie. Prawda też, że do tego czasu hałas ulic, szczebiotliwość
 43      1, XI    |               Druga moja uwaga była na tego, co koło Dorydy siedział.
 44      1, XI    |             niecierpliwości nie mam do tego przyjazdu, ale wiele dam
 45      1, XI    |               uwagi ściągnąć na siebie tego sławnego księcia pułkownika,
 46      1, XI    |             pułkownika, i pół kroku do tego nie uczyni? Ale jednak ciekawa
 47      1, XI    |           ostatniego mego listu, że 20 tego miesiąca poseł francuski
 48      1, XI    |                z niecierpliwością dnia tego czekały spodziewając się
 49      1, XI    |            była natychmiast wyjechać z tego balu, wyjść z tej sali,
 50      1, XI    |                 ale Doryda czasu mi do tego nie zostawiła, skończywszy
 51      1, XI    |            księcia już czeka, a ja bez tego nie myślę teraz tańcować.~
 52      1, XI    |            rozumiem, nie pojmuję nic z tego, co się jego losu, jego
 53      1, XI    |                jest prawdą, że Malwina tego cudu dokazała. Mnie, któregoś
 54      1, XI    |               Malwinie. Nie wiem, co z tego będzie, bo ona nic kocha
 55      1, XI    |               i pomieszanym. Cóż mam z tego wszystkiego wykleić? Ha,
 56      1, XII   |                życząc usilnie dojść do tego, aby w księciu Melsztyńskim
 57      1, XII   |              inaczej było w Krzewinie? Tego ja pojąć nie mogę. Ustawnie
 58      1, XII   |           zajęty, i spodziewając się z tego jakiej korzyści, postać
 59      1, XIII  |          zaszywać tej damie, która się tego podjęła. Tymczasem Malwina
 60      1, XIII  |             codzienne trafy życia, ale tego wieczora, nie wiem dlaczego,
 61      1, XIII  |           twarzy, osobliwie ładną była tego wieczora i może dlatego
 62      1, XIII  |          zwyczajnego sposobu bycia, do tego, w którym dotąd Malwina
 63      1, XIII  |           mówić o kwestach, które dnia tego właśnie na ten rok ułożonymi
 64      1, XIII  |              wziąwszy stosujący się do tego, o dobroczynności, o obyczajach,
 65      1, XIII  |                ale słowa nie traciła z tego, co każdy, a najbardziej
 66      1, XIII  |           wzbudziły rozmaite zdarzenia tego wieczora, nim się położyła,
 67      1, XIV   |               tylokrotnie skuteczności tego leku, radzę go każdemu.
 68      1, XIV   |                rzeczywistością zdarzeń tego życia z lubych omamień pierwszej
 69      1, XIV   |                 Malwina wkrótce skutek tego orzeźwiającego powietrza
 70      1, XIV   |               nauk dawać mogła, ale od tego są nauczyciele, ja zaś moralnością
 71      1, XIV   |          rozsądne matki. Doświadczyłam tego nawet, gdyż kilka już panien
 72      1, XIV   |              staraniem są wybierane.~Z tego wyszedłszy domu do ościennego
 73      1, XIV   |     towarzyszyć, ale odechciało mi się tego, bo w szubce chodzić tylko
 74      1, XIV   |              mnie dukata.~Małwina dała tego dukata, z którym już się
 75      1, XIV   |          prowadzisz! Stary, ubogi i do tego mnich, ach! nadto biednym
 76      1, XIV   |               Weszła tedy i bynajmniej tego nie żałowała, bo jaki taki,
 77      1, XIV   |              zakręt Wisły widać było z tego miejsca, łódka wartem płynęła,
 78      1, XIV   |            Cygan, Dżęga chętnie się do tego przyłoży!~I to mówiąc skórzaną
 79      1, XIV   |             Dżęga miał czas zawołać na tego dziwnego człeka, który się
 80      1, XIV   |           Dżęgi opisana, i wspomnienie tego nieszczęśliwego mniemanego
 81      1, XIV   |            dawnej budowy rozchodził, z tego ją przecie roztargnienia
 82      1, XIV   |              gdzie się pali, by podług tego Malwinę z kościoła wyprowadzić;
 83      1, XIV   |                tłum wychodzących ludzi tego jej nie dozwolił; Frankowskę
 84      2, XV    |         żałując i nie chcąc psuć sobie tego uczucia uspokajającej determinacji,
 85      2, XV    |             Przy Zdzisławie nie mogłam tego uczynić, ale teraz, jeśli
 86      2, XV    |               będąc w wojsku, życie do tego czasu przepędzał jedynie
 87      2, XV    |                bo ojciec nikogo godnym tego stopnia nie znajdował. Jednym
 88      2, XV    |               był jej oświadczył (mimo tego, że przed nim i przed światem
 89      2, XV    |              sercu Taidy, aby cierpień tego serca wkrótce się nie domyślił.
 90      2, XV    |        zasłużyła, i nareszcie zgryzoty tego jestestwa ukochanego, które
 91      2, XV    |             ujrzy. Inaczej, utraciwszy tego, którego kochała, i nie
 92      2, XV    |              serce mogące zastąpić jej tego, co śmierć tylko od niej
 93      2, XV    |             gałęzie cień posępny wkoło tego miejsca rzucały. Tam Ludomira
 94      2, XV    |            żalu Zdzisława po odebraniu tego listu ciężko byłoby opisać.
 95      2, XV    |           dziecięciem do Warszawy i od tego czasu nigdy się już z nim
 96      2, XVI   |             mocy do dalszego dźwigania tego życia, które jedynie cenię
 97      2, XVI   |          twarzy, smutną także tęsknosć tego samego wieczora podczas
 98      2, XVI   |               dziadulo kazał mi wziąść tego szczupaka w koszałkę i przynieść
 99      2, XVI   |              można się dziwić, jeśli i tego żałowała. Jednak nie wiem,
100      2, XVII  |           kręcić się zaczęła. Dołóż do tego, że książę pułkownik przysięgał
101      2, XVII  |           kuzyn bardzo daleko. Co by z tego było wypadło, Bóg raczy
102      2, XVII  |                między nimi zakończyło, tego nikt nie wie i mimo moje
103      2, XVII  |        użytecznym uczynić. Wiedząc, że tego samego lata, w przeciągu
104      2, XVII  |           liście Alfreda dobrych się z tego spodziewając skutków. W
105      2, XVII  |  Melsztyńskiego nie widać:~- Naturalna tego jest przyczyna - odpowiedziała
106      2, XVII  |          pokazał. Major, który właśnie tego pragnął, z obojętną miną
107      2, XVII  |          zgromadzonych po przeczytaniu tego listu poznać można było.
108      2, XVII  |              niemal dzień mijający (od tego czasu, jak Malwina żyła
109      2, XVII  |          dlaczego) gwałtem go sobie do tego momentu w głowę wbijałam.~
110      2, XVII  |              najdrobniejszą rzeczą. Od tego zaś czasu, jak Ludomira
111      2, XVIII |               uczucia; Malwina właśnie tego najbardziej nie życzyła.
112      2, XVIII |                się, dlaczego - mówię - tego już szczęścia nie chciała
113      2, XVIII |              się z największym zapałem tego sposobu okazywania odwagi
114      2, XVIII |                płótniarze i wszyscy do tego potrzebni rzemieślnicy dość
115      2, XVIII |         ktokolwiek w stanie utworzenia tego cudu, odstąpiłam od niego
116      2, XIX   |              pełne wspomnień Jana III, tego króla, który nigdy rycerzem
117      2, XIX   |                zdaje, tak Malwina dnia tego wśród przemocy piękności,
118      2, XIX   |           najponętniej stroju jej dnia tego. Trzymała w ręku łańcuch
119      2, XIX   |                swoim wzywa nadzieję, u tego rozpacz i zemstę wyraża -
120      2, XIX   |            książę Melsztyński, sprawca tego turnieju i najcelniejsza
121      2, XIX   |           ktokolwiek by go ujrzał dnia tego, niełatwo by pojął, jak
122      2, XIX   |         popędliwość Radziwiłła i kopia tego na puklerzu Denhoffa skruszoną
123      2, XIX   |                bo spuszczona przyłbica tego nie dozwalała, z powierzchowności
124      2, XIX   |               zapasów. Co w tej chwili tego gwałtownego wzruszenia było
125      2, XIX   |             wzruszenia było przyczyną, tego nikt ani może i Malwina
126      2, XIX   |                niezręcznością, która z tego zmieszania pochodziła, zawadziła
127      2, XIX   |            czułego serca, doświadczyła tego bardziej jeszcze w dniu
128      2, XIX   |              nie było w jej mocy utaić tego poruszenia ani zatrzymać
129      2, XX    |          pilnować każdego odetchnienia tego jestestwa, od którego życie
130      2, XXI   |                zostało osłabienie i do tego momentu wszelkiego broniło
131      2, XXI   |            wojskowi, stąd wyruszył. Od tego czasu wiadomość od nich
132      2, XXII  |         WARSZAWY~Niedługo po napisaniu tego listu Malwina odzyskawszy
133      2, XXII  |                nieraz odejmowała, mimo tego jednak za każdym promykiem
134      2, XXII  |         sprawiło w sercach mieszkańców tego miejsca, miłym nader były
135      2, XXII  |           czułym nawet, a nie posiadać tego czegoś, co ufność tworzy.
136      2, XXII  |           opisania przymiotów i zasług tego, którego żałowano. Nie zawsze
137      2, XXII  |               jedynie poświęcało? Ach! tego uczucia żałowała Malwina,
138      2, XXII  |              uczucia żałowała Malwina, tego uczucia najbardziej żałowała
139      2, XXII  |           znalazł ją godną być siostrą tego anioła".~Dnie poczt były
140      2, XXII  |          powodzenie ojczystego wojska, tego wojska, na którym wszystkie
141      2, XXIII |               drogi rozeznawać, i mimo tego, że sam już był w głowę
142      2, XXIII |             się zasmucili, gdy zamiast tego, opodal od miejsca, gdzie
143      2, XXIII |                opaczne ludzi sądzenie, tego nie wiem... Czy zupełnie
144      2, XXIII |               przyjmując do domu swego tego, o którym cała społeczność
145      2, XXIII |        wiedziała, że się w niej kocha, tego także nie wiem... Lecz przez
146      2, XXIII |             Lecz przez dobroć serca do tego kroku była przywiedzioną
147      2, XXIII |             pewnie tysiąc przeszkód do tego przyjazdu byłaby znalazła,
148      2, XXIII |             ale że właśnie w zakątkach tego serca zupełnie przeciwne
149      2, XXIV  |        Melsztyński, który nad wszystko tego pragnął, natychmiast drogę
150      2, XXIV  |           niepewności zostając o losie tego, któremum życie winien.
151      2, XXIV  |               pułku, i lubo pułkownika tego pułku wcale nie znam, napisałem
152      2, XXIV  |           pułku - dokładał pułkownik - tego dnia, co spod Warszawy wraz
153      2, XXIV  |               wychodzenia na wojnę. Od tego momentu powinności swoje
154      2, XXIV  |                przyjazdem zajęty i tak tego momentu niecierpliwie żądał,
155      2, XXIV  |      napełnione było wdzięcznością dla tego walecznego rycerza, któremu
156      2, XXIV  |            winien, i los nieszczęśliwy tego nieznajomego i niepospolitego
157      2, XXIV  |           oddalonym przez czas jaki od tego, co się kocha, trzeba drżeć
158      2, XXIV  |               zarażającego w sobie, bo tego doświadczyła Malwina, i
159      2, XXIV  |            przykre zmieszanie (jak się tego obawiała), ale miłe rozrzewnienie,
160      2, XXIV  |          Książę Melsztyński, który bez tego długo smutnym być nie mógł,
161      2, XXV   |              twarz Wandy, każdemu dnia tego zdał się być jeszcze bardziej
162      2, XXV   |            wstęp jej dać do wyjawienia tego projektu:~- Wandulu - rzekła -
163      2, XXV   |             będzie. Ułożyła sobie użyć tego wieczora na długą samotną
164      2, XXV   |          Folwark nowy na pamiątkę dnia tego był na tej kępie wystawiony
165      2, XXV   |          zwykle burzyły jej serce dnia tego, takoż z wieczorną ciszą
166      2, XXV   |                szczupłym tylko ogniwem tego odwiecznego łańcucha wszechrzeczy,
167      2, XXV   |           Malwina doznała w tej chwili tego uspokajającego uczucia i
168      2, XXV   |              melancholii, któren prócz tego z pierwszym tchem życia
169      2, XXV   |                i nie mogła lepszego do tego użyć sposobu, jak ku sobie
170      2, XXV   |             przecie zamiar, co mnie do tego był przyprowadził. I tam
171      2, XXV   |               zajmować mogą, aleś sama tego wymagała. A teraz pozwól,
172      2, XXV   |         miejsce, gdzie ujrzała rycerza tego przy grobie opartego; przyłbicę
173      2, XXVI  |            wtedy nie było, co by takoż tego nie życzył, zaraz po śniadaniu
174      2, XXVI  |                 gdy wchodząc do pokoju tego z jednej strony ujrzeli
175      2, XXVI  |               tym, teraz wróćmy się do tego, co bym rad jak najprędzej
176      2, XXVI  |               nawet Dżęga domyślił się tego poniekąd; ale kapitana szanując
177      2, XXVI  |               Boga, aby ojcem stał się tego biednego sierotki, potem
178      2, XXVI  |                serce przyrosło było do tego dzieciątka. Tym jednak zgryzotę
179      2, XXVI  |                  nie jest w porównaniu tego, co ja mam do wyjawienia.
180      2, XXVI  |                najlepszemu spokojnie z tego zeszła świata.~Zostawszy
181      2, XXVI  |               ich póty, póki ci, co do tego prawo mieć będą, nie odezwą
182      2, XXVI  |               trochę słaby i pilnująca tego nie uważałam zrazu, że tamten
183      2, XXVI  |                wszystkie nasze zabiegi tego wieczora i wszystkie nasze
184      2, XXVI  |           która od momentu wykradzenia tego dziecka godziny spokojnej
185      2, XXVI  |          jestem w stanie wytłumaczenia tego. co się działo między wszystkimi
186      2, XXVI  |               spokojność, Ludomir użył tego pozoru, by nie wchodzić
187      2, XXVII |               wyjazdu i w wigilią dnia tego myśląc nazajutrz rzucać
188      2, XXVII |               was nadane!~Porywczością tego uniesienia strwożona, Malwina
189      2, XXVII |              mi od ciebie się odrywać; tego jednego dla ciebie uczynić
190      2, XXVII |           przedsięwezmę określać, gdyż tego bym nigdy nie wydołała.
191      2, XXVII |             nadnaturalnemu zajęciu dla tego skrytego, dla tego czarnego
192      2, XXVII |         zajęciu dla tego skrytego, dla tego czarnego rycerza, zajęciu,
193      2, XXVII |         wytłumaczyć ci pragnę wszelkie tego serca w każdym czasie uczucia,
194      2, XXVII |           Ludomira nie znalazło i mimo tego niepojętego podobieństwa
195      2, XXVII |              moim jest Ludomirem, mimo tego wszystkiego serce moje wzdrygało
196      2, XXVII |             kochać, a odrywając się od tego, którego jedynie kochać
197      2, XXVII |               za prostego żołnierza do tego pułku, w jedynej nadziei
198      2, XXVIII|          zawsze ustalić miał szczęście tego, który w każdym czasie najczulszą
199      2, XXVIII|               i zjednać sobie Malwinę, tego celu może by nie był doszedł,
200      2, XXVIII|              chmurką zazdrość tylko co tego szczęścia nie zasępiła.
201      2, XXVIII|           szczęścia nie zasępiła. Dnia tego, cała familia zebraną będąc