Tom, Rozdzial

1      1, VIII |   ujrzał, nic by mnie od niej oderwać już nie potrafiło. Dziś
2      1, XI   |      nudnych swoich folwarków oderwać! Przybywaj jak najprędzej,
3      2, XV   |       co śmierć tylko od niej oderwać mogła, byłaby w tej chwili
4      2, XIX  |     rzuciwszy, ciężko go było oderwać, a ciężej jeszcze wybór
5      2, XXV  |       umyśliła ulubionej mnie oderwać samotności i nie mogła lepszego
6      2, XXV  |  nareście wolałem się od niej oderwać niźli smucić ją bez ustanku.
7      2, XXVII|    nie jest teraz mię od niej oderwać!~Padł przed nią na kolana,
8      2, XXVII| godnym twojej ręki, od ciebie oderwać się zniewoliłem. Ale to