Tom, Rozdzial

1      1, III  |        zaprawia goryczą), te dwa, mówię, przymioty uczyniły stan
2      1, XI   |        Krzewinie, ten komplement, mówię, dreszczem mnie przejął
3      1, XIV  |       pierwszej młodości, nieraz, mówię, w zupełne i z wielu miar
4      2, XVII |        uczuciów doznały), jeśli - mówię - dobrze zrozumiały stan
5      2, XVIII|           zdawały się, dlaczego - mówię - tego już szczęścia nie
6      2, XIX  |         otrzymać.~Wspomnienia te, mówię, stały się dzielnymi bodźcami
7      2, XXIII|       książę zostawał), ułani ci, mówię, zebrawszy się pobiegli
8      2, XXVI | zaniechania omyłki), znając tedy, mówię, duszę Ludomira, łatwo się