Tom, Rozdzial

1   DoMo        |        zupełny w naszym języku czyni mi nadzieję, że moja praca
2      1, IX    |       Pocieszała się myślą, że czyni ofiarę żądaną od niego,
3      1, XI    |      Może też próżności trocha czyni mnie surową względem Dorydy,
4      1, XI    |       już konno nie jeździ, co czyni zbiory w saskiej rajtszuli
5      2, XVIII | niczemu na świecie i tym samym czyni życie próżnym, nudnym, a
6      2, XX    |       rozpacz czasem zuchwałym czyni. Rozpacz serce moje zajęła,
7      2, XXIII |       sobie jasno, dlaczego to czyni, ale szczerze rozumiejąc,
8      2, XXVIII|   Krzewinie poznała, zapytanie czyni - napisała na karteczce: "