Tom, Rozdzial

1      1, XI  |      jeszcze więcej kłaniający się człowiek za stołkiem księżnej W***
2      1, XI  |         jednak najlepszy w świecie człowiek. - Starościc tedy (bo i
3      1, XIV |            nad samą wodą, siedział człowiek sędziwy, ciemnej twarzy,
4      1, XIV |         którym siedział ten dziwny człowiek, którego w myśli swojej
5      2, XXII|        wydrzeć, co tylko w świecie człowiek ma najmilszego, wygasić
6      2, XXIV|       waleczny jest i niepospolity człowiek."~Reszta listu księcia Melsztyńskiego,
7      2, XXV | odwiecznego łańcucha wszechrzeczy, człowiek zaczyna mało ważyć mijające
8      2, XXVI|            Ludomirowi opowiadana~- Człowiek temu nie jest winien, że