Tom, Rozdzial

1      1, I  |    nieznajomy, który wprzódy jak cień tylko mignął się jej był
2      1, III|    dobywał się oknami, jak lekki cień po owych salach przechadzała
3      1, VII|         cierpienia, że ten słaby cień gniewu, który między innymi
4      1, IX |   nieznośnymi były, gdyż rzucały cień jakiś przykry na obejście
5      1, XIV|  monasteru pod tymi arkadami jak cień jaki się wydawał. Dzwon
6      1, XIV|    radość, rozrzewnienie i lekki cień wymówki dostrzec mogła Malwina.
7      2, XV |         a rozłożyste ich gałęzie cień posępny wkoło tego miejsca
8      2, XVI| zwyczajnej jego wesołości nieraz cień smutku przezierał. Na wieczorze