Tom, Rozdzial

1      1, III  |    się nie pytał. Zrazu to zupełne opuszczenie zasmuciło i
2      1, XI   |   ruch pojazdu i milczenie zupełne, którego drzymiąca Frankowska,
3      1, XIV  | młodości, nieraz, mówię, w zupełne i z wielu miar niebezpieczne
4      1, XIV  |   szczęście, a oddanie się zupełne Opatrzności zastępuje zupełnie
5      2, XVIII|    miłości jej sprzyjające zupełne szczęście wróżyć zdawały
6      2, XXII |    od nich powierzanie się zupełne jest bez wątpienia największym
7      2, XXV  |  drogę. Ale w sercu nosząc zupełne oddanie się woli Boga, na