Tom, Rozdzial

  1      1, I     |           czasie całego tego hałasu i tak bliska śmierci spokojnie
  2      1, I     |               że ty mnie, a ja ciebie tak z duszy kocham.~Po tym wylewie
  3      1, I     |            rękaw odkrył tę tajemnicę. Tak ważnym przyczynom ustąpić
  4      1, II    |             Malwiniem siedział. Niebo tak było pogodne, słowa, spojrzenie,
  5      1, II    |           spojrzenie, uśmiech Malwiny tak dobry, tak ujmujący... Ach,
  6      1, II    |            uśmiech Malwiny tak dobry, tak ujmujący... Ach, Matko kochana!
  7      1, III   |             mogąca się spodziewać, że tak rzekę, krociami szczęść,
  8      1, IV    |                a Cioci jak nie widać, tak nie widać. Tak to wojaże
  9      1, IV    |             nie widać, tak nie widać. Tak to wojaże ludzi psują i
 10      1, IV    |            Wiedzieć szczegóły o losie tak mało znaczącego, jak ja
 11      1, IV    |       zapytanie.~Przyznaj, Ciociu, że tak naszą, a osobliwie moją
 12      1, IV    |            prawdę mówić będzie, jeśli tak powie, bo ja sama, odczytawszy
 13      1, V     |               tę łagodność niewieścią tak miłą w pożyciu i trafność
 14      1, V     |            rań niczyjego serca, ranić tak jest łatwo; nie rań serca
 15      1, V     |           przypomniał; dnie i godziny tak mile mijały, że czwarty
 16      1, V     |      tajemnicy; biedna Malwina może i tak zbyt prędko ją odkryje.~ ~
 17      1, VI    |             Życie słodzą i ubarwiają, tak jak kwiaty stroją i umilają
 18      1, VI    |          ulubiony cel swego kochania.~Tak i w Krzewinie myślano i
 19      1, VI    |          świeżość i wonie bogaty;~Oby tak na dni wszystkie nadobnej
 20      1, VI    |       Ułożyłam sobie, żeby ta łączka, tak ładnie dzisiaj przystrojona,
 21      1, VI    |            nie wpaść; ja przynajmniej tak rozumiem.~Przyjechawszy,
 22      1, VII   |             Ludomira", słowa, które z tak bolesnym wyrzekł był westchnieniem,
 23      1, VII   |            rozważała, że ten Ludomir, tak jej miły, tak do jej życia
 24      1, VII   |            ten Ludomir, tak jej miły, tak do jej życia potrzebny,
 25      1, VII   |               do jej życia potrzebny, tak (wyrzec nareszcie trzeba)
 26      1, VII   |                  wybacz... ależ bo ja tak nieszczęśliwy!...~Malwina,
 27      1, VII   |               nie zostawuj z tą myślą tak okropną, żem cię obraził.
 28      1, VII   |        kochanym!~Malwina w ten moment tak żywo w sercu czuła, ile
 29      1, VIII  |             wcisnęła się nieznacznie, tak łagodnie, żem sam nie postrzegał,
 30      1, VIII  |         ostatni raz w oczach moich tę tak lubą porzucało krainę i
 31      1, IX    |            wierzaj mi, wierzaj, bo to tak prawda, jak prawdziwa jest
 32      1, IX    |           nikt nie kochał, nikt nigdy tak kochać nie będzie Malwiny
 33      1, X     |             zapomnianą, nie widzi się tak zupełnie obcą jeszcze. Serce,
 34      1, X     |           żeby ten Ludomir, który coś tak szczególnie szlachetnego
 35      1, X     |              w mój dom. Ale jeśli też tak nie jest, okrutnie byłoby
 36      1, X     |       zajmowało. Ponura jesień po tym tak miłym lecie, szarą dodawając
 37      1, X     |          naturze, pomnożyła jeszcze i tak już dość smutną jej melancholią.
 38      1, X     |      melancholią. Po kilku miesiącach tak przebytych zdrowie jej nareszcie
 39      1, X     |             Malwinie towarzyszyć, ale tak młodą jeszcze Wandę do wielkiego
 40      1, X     |              swymi przyjaciółkami i z tak lubym jej Krzewinem, siadła
 41      1, XI    |        takiego mi nie utworzy, co bym tak kochać, tak lubić mogła
 42      1, XI    |           utworzy, co bym tak kochać, tak lubić mogła jak moją lubą
 43      1, XI    |            dumania. Myślałam o naszym tak mile przepędzonym lecie.
 44      1, XI    |               com mu powiedziała, bom tak była zmieszaną, żem dobrze
 45      1, XI    |     Melsztyński, którego księżna W*** tak mi nazwała, dokładając:
 46      1, XI    |            Starościc tedy (bo i ja go tak nazywać będę), jak stanął
 47      1, XI    |           księciu Melsztyńskim? Nigdy tak długo po nim nie tęskniła
 48      1, XI    |          sobie szkodzą, ubiegając się tak nieprzyzwoicie za rzutem
 49      1, XI    |              przyjazdu przez pięć dni tak ciekawie oczekiwała. Zaczęli
 50      1, XI    |             spojrzenie, to spojrzenie tak mi dobrze znajome, i natychmiast
 51      1, XI    |               księcia Melsztyńskiego. tak niepodobny do delikatnego
 52      1, XI    |               nie miała.~- Prawda, że tak myślałam przed kilką minutami,
 53      1, XI    |               Wando, czas ten list, i tak zbyt już długi, zakończyć.
 54      1, XI    |              Alfredzie, niceś w życiu tak ładnego nie widział? Nieśmiałość
 55      1, XI    |           samemu, stworzeniu, któremu tak niełatwo zaimponować, Malwina
 56      1, XI    |              zimną swoją grzecznością tak czasem zaimponuje, że przy
 57      1, XII   |         zapomni." Zdzisław, ledwo nie tak zakochany w Malwinie jak
 58      1, XII   |            niej kochanym i jedynie, a tak niepospolicie ją kochającym!
 59      1, XII   |             świat, cośmy sobie nieraz tak ujmującym wystawiały, mało
 60      1, XII   |           jest w mocy mojej? Dlaczego tak się stało? Dlaczego inaczej
 61      1, XII   |          widziałam go nieszczęśliwym, tak z głębi duszy nieszczęśliwym,
 62      1, XII   |            się w moim sercu wzmagała! Tak też jak litość, to z nieba
 63      1, XII   |              dalszym ciągu rzeczy nie tak winną znajdą Malwinę, a
 64      1, XII   |             tą cichą i skromną minką) tak lubi się podobać jak wszystkie
 65      1, XIII  |          suknie Dorydy.~- Już też nic tak niezgrabnego nie widziałam
 66      1, XIII  |           wiem dlaczego, przeciwności tak mu były dotkliwe, że nie
 67      1, XIII  |            uśmiechnęła się widząc się tak ładną, ale w ten moment,
 68      1, XIII  |           zagadnęła:~- Czemuż książę, tak zwykle wesoły, dzisiaj nie
 69      1, XIII  |         wesoły, dzisiaj nie tańcuje i tak zamyślonym być zdaje się?~-
 70      1, XIII  |               nie dał się uprzedzić i tak manewrował, że koło Malwiny
 71      1, XIII  |  przedsięwzięcia swego zapominając i, tak jak jej się czasem trafiało,
 72      1, XIII  |              czyniła.~Lecz, niestety, tak jak żeby los jakiś złoczynny
 73      1, XIII  |        sposobem bawią, a często (choć tak wprawdzie nie jest) dają
 74      1, XIII  |               mu jeszcze rozegrzała i tak już dość roztrzepaną głowę,
 75      1, XIII  |                że tenże sam Ludomir w tak krótkim czasie zamieni te
 76      1, XIV   |         dowcipem Sterna opisane bawią tak przyjemnie, rysem słabego
 77      1, XIV   |             się tym, że są Polkami. Z tak wychowanych panien, zdaje
 78      1, XIV   |            ekran od komina zawadził i tak mu coś niewygodnie na świecie
 79      1, XIV   |           bądź, Malwina, szczęśliwa z tak dobrego podsycenia swojej
 80      1, XIV   |           trzeba... W młodości mojej, tak jak wielu innych, pragnąłem
 81      1, XIV   |          zastępuje zupełnie nadzieję.~Tak mówił mnich i pęk goździków
 82      1, XIV   |           której się spodziewała przy tak licznym zgromadzeniu. Weszła
 83      1, XIV   |             który chętnie rozprawiał, tak zaczął o tym znowu mówić:~-
 84      1, XIV   |            chusteczkę na sercu nosi i tak każdy robi, co mu się podoba.
 85      1, XIV   |               jak się znów dorwał, to tak się cieszył, że mi jeszcze
 86      1, XIV   |               księcia Melsztyńskiego, tak tkliwie prostotą Dżęgi opisana,
 87      1, XIV   |              jedynie ją zajmowały i w tak głębokie dumanie wprawiły,
 88      1, XIV   |       postępkach swoich, które nieraz tak ją dziwiły i obrażały, które
 89      1, XIV   |        chciała: - i dziś ci go oddaję tak czyste, tak tobą zajęte,
 90      1, XIV   |              ci go oddaję tak czyste, tak tobą zajęte, jak w szczęśliwych
 91      1, XIV   |            żal, że miłości tej, która tak żywo znowu serce jej napełniła,
 92      2, XV    |          sobie, nie zazierała - jeśli tak rzec można - w własne myśli
 93      2, XV    |               i bronieniu ojczyzny. W tak młodym wieku już okryty
 94      2, XV    |       bardziej czuł niż swoje własne, tak opanowały duszę jego, iż
 95      2, XV    |           przerywała, i księżna dalej tak opowiadać zaczęła:~Napisawszy
 96      2, XVI   |          dmuchnie raptem. Serce miała tak pełne i głowę tak ociężałą,
 97      2, XVI   |               miała tak pełne i głowę tak ociężałą, że niczym się
 98      2, XVI   |             stanie. Pokoje jej, gdzie tak miło umiała się zatrudniać
 99      2, XVI   |               umiała się zatrudniać i tak chętnie w samotności przesiadywała,
100      2, XVI   |            serce i imaginacja Malwiny tak ją wkrótce zapędziły, iż
101      2, XVI   |           głosie, w całej jego twarzy tak głęboko był wyryty, że Malwina
102      2, XVI   |               że jakiś list zgubił; i tak, moja imość kochana, więcej
103      2, XVI   |               i przynieść go imości i tak przyszłam tu.~Niewiele mogła
104      2, XVI   |                że ten mniemany wariat tak jest niebezpiecznie chorym.
105      2, XVI   |     dowiedziała się słabości. Malwina tak była dobrą i litującą się
106      2, XVII  |        Uspokój się, mój królu! Dość i tak mojej łaski, że Ci pannę
107      2, XVII  |              odludnej swojej młodości tak zachwycającymi malowała
108      2, XVII  |             winną i nie mam w istocie tak nagłego obowiązku względem
109      2, XVII  |             jej uczuć, te uczucia, co tak zupełnie jestestwo całe
110      2, XVIII |     nieznajomego Ludomira w Krzewinie tak nadzwyczajnie kochając teraz,
111      2, XVIII |               były nudom, których nic tak nie mnoży jak teraźniejsze
112      2, XVIII |               wspomnienie tych czasów tak godnych żałowania i które
113      2, XVIII |            które dusza twoja wyniosła tak powabnie opisuje.~Nie wiem,
114      2, XVIII |                że miłości doskonałej, tak jak doskonałego szczęścia,
115      2, XIX   |               i dzień trzeciego maja, tak mile zawsze pamiętny sercu
116      2, XIX   |              jednak zawsze się zdaje, tak Malwina dnia tego wśród
117      2, XIX   |              Gedymina (których zwykle tak po imieniu nazywano); ci
118      2, XX    |          widząc ją leżącą bez duszy i tak daleko od wszelkiego ratunku.
119      2, XX    |               niespokojni, widząc, że tak długo nie wraca, szli właśnie
120      2, XXI   |             dziw się, luba Wando, żeś tak długo żadnej ode mnie nie
121      2, XXI   |            gorączki, chociaż wszystko tak jest istotne, jak przyjaźń
122      2, XXI   |             ni bronię, ni ganię, lecz tak myślałam, tak czułam i przed
123      2, XXI   |             ganię, lecz tak myślałam, tak czułam i przed sercem przyjaznym
124      2, XXI   |           moją się wróciło i wrażenie tak głębokie na umyśle moim
125      2, XXI   |          Melsztyński z pułkiem swoim, tak Jak wszyscy wojskowi, stąd
126      2, XXII  |            najmilszego, wygasić nawet tak niezmęczone nadzieje! My
127      2, XXII  |       szanowane. Gdy możnym i bogatym tak się działo, cóż bym o biednych
128      2, XXII  |             Ale nie chcę przydłużać i tak już może nadto długiego
129      2, XXII  |               odżywioną przywiązaniem tak szczerym i codziennymi a
130      2, XXII  |        strumyków, którędy z Ludomirem tak często się przechadzała.
131      2, XXII  |               znajdował. Kiedy czasem tak się trafiło, o Boże! wieleż
132      2, XXIII |       wojskowy jakiś wszedł do pokoju tak opalony i okurzony, że nie
133      2, XXIII |             obowiązek.~Żeby czytelnik tak dobrze znał Malwinę, jak
134      2, XXIV  |            Ale nie mogąc dla słabości tak śpieszno jechać, jak by
135      2, XXIV  |               ten sam, którego książę tak usilnie szuka, ale rad bym,
136      2, XXIV  |              szuka, ale rad bym, żeby tak było i żebyśmy obydwa odzyskać
137      2, XXIV  |            Krzewinie.~W istocie samej tak był tym przyjazdem zajęty
138      2, XXIV  |               tym przyjazdem zajęty i tak tego momentu niecierpliwie
139      2, XXIV  |               mógł. Nieraz w życiu te tak gwałtowne namiętności księcia
140      2, XXIV  |                której od czasu kwesty tak dobrze był znajomym, jak
141      2, XXV   |       przerywał powszechne milczenie. Tak jak ruch dniowy wkoło siebie
142      2, XXV   |         wieczorowi ustający widziała, tak też niepokoje i tęsknoty,
143      2, XXV   |           dziwów, co ją otaczały. Nic tak nie koi, nie łagodzi zranionego
144      2, XXV   |         imienin swoich, które Ludomir tak starannie w tym samym miejscu
145      2, XXV   |          świeżość i wonie bogaty;~Oby tak na dni wszystkie nadobnej
146      2, XXV   |            twój, mój ojcze - rzekła - tak mi zdaje się być znajomym,
147      2, XXV   |          goździki i łagodna pobożność tak w jej pamięci utkwiły. W
148      2, XXV   |            swoich i swego przyjaciela tak mówić zaczął:~- W ciągu
149      2, XXV   |          krajem okolicznym, niestety, tak się działo, jak zwykle podczas
150      2, XXV   | przysłuchiwała się zakonnikowi, który tak dalej mówił:~- Nie mogąc
151      2, XXV   |         zakonnikowi, który mowę swoją tak ciągnął:~- Gdym do celi
152      2, XXV   |        poświęcał, i przez wdzięczność tak czułą, którą codziennie
153      2, XXV   |         tyczących się dowiedzieć.~- I tak utrzymujesz mnie zawsze -
154      2, XXV   |           powiedziawszy dalej o sobie tak mówić zaczął:~Historia nieznajomego~"
155      2, XXV   |        jeszcze do życia przywróciły." Tak zakończył o sobie mówić
156      2, XXV   |          najlepiej postrzec się dają) tak mi go drogim uczyniły że
157      2, XXV   |             ledwo śmierci wyrwanego w tak długą drogę samego puszczać,
158      2, XXV   |           okiem znowu się otworzyła i tak mi zasłabł, że nie mogąc
159      2, XXV   |               całą drogę przebiegłszy tak myślami zajęta, iż nic nie
160      2, XXV   |        młodości i szczęścia, który ją tak przyjemną czynił.~Wtem Malwina
161      2, XXVI  |               widząc całą społeczność tak żywo tym zdarzeniem zajętą,
162      2, XXVI  |          pokoju uciekli. Znak ten był tak niepospolity, że nie można
163      2, XXVI  |         wiedzieć, co mogło przynaglać tak gwałtownie Dżęgę i młynarkę
164      2, XXVI  |            powiedzieć, a co mi jednak tak ciężko jest coś wymówić.~-
165      2, XXVI  |             go pod brodę, co kapitana tak za serce ujęło, że umyślił
166      2, XXVI  |     przeciwiać, a przy tym dzieciątko tak było miluchne, żem się cieszył
167      2, XXVI  |               że przy nas zostanie; i tak gdy kapitan kazał mi go
168      2, XXVI  |              kwiateczki mu zbierając, tak na przyjaźń jogom zasłużył,
169      2, XXVI  |          Dżęgi znieść by nie mogło. I tak w prędkości, nie wiedząc,
170      2, XXVI  |            tej dobrej pani zaniosłem. Tak jak dziś pamiętam: noc była
171      2, XXVI  |       Młynarka, tymi słowy zachęcona, tak mówić zaczęła:~- Nie będę
172      2, XXVI  |            wieczorowi Płomieńczyk (bo tak go zwykle zwałam) wybiegł
173      2, XXVI  | niebezpieczeństwa pożaru ją obronił i tak wyłącznie, tak nadzwyczajnie
174      2, XXVI  |              obronił i tak wyłącznie, tak nadzwyczajnie w niej się
175      2, XXVI  |     przeszkodą i do jej szczęścia, te tak święte dla niego przyczyny
176      2, XXVI  |             zdrowia Ludomira, słaby i tak niedawno nawet niebezpieczny,
177      2, XXVI  |               się nieco i zwykły - że tak rzekę - porządek w umyśle
178      2, XXVI  |     zmartwienia, które w zeszłym roku tak boleśnie ją męczyły, przyszłe
179      2, XXVI  |         szczęśliwych chwil, których w tak niespodzianym odzyskaniu
180      2, XXVII |            mowie obłąkanej taż miłość tak długo przytłumiona i dusza
181      2, XXVII |          ubóstwiona Malwino, nikt cię tak nic kochał jak ja, dla ciebie
182      2, XXVII |                   Oto jest muślin ten tak drogi dla mnie - znowu ją
183      2, XXVII |           moment, gdym cię w kościele tak niespodzianie i najpierwszy
184      2, XXVII |    Melsztyńskiego i z losu świetnego (tak od mego różniącego się)
185      2, XXVIII|               Malwiną; ale, niestety, tak mało godzin szczęśliwych
186      2, XXVIII|          naszym zakochanym tej, którą tak mile z sobą przepędzili;