Tom, Rozdzial

1      1, VI  |         Żadna godzina nie jest obojętną, dnie jak najmilej są napełnione
2      1, VIII|      Malwinę zupełnie rozumiał obojętną, póty jeszcze w Krzewinie
3      1, IX  |        i oblekłszy postać dość obojętną zeszła do sali, gdzie siedzące
4      1, X   |     mocy miała nad sobą, aby z obojętną niemal postacią przysłuchiwać
5      2, XV  | pokrywała tę boleść spokojną i obojętną postacią i jedyna namiętność,
6      2, XVII|        właśnie tego pragnął, z obojętną miną i bynajmniej na Malwinę
7      2, XVII|   którym już nie jak dawniej z obojętną spokojnością chwil używała,