Tom, Rozdzial

1      1, II  |       może potrafią tę głęboką melancholią serca i burzliwe zapędy
2      1, V   |   różne sprzeczności: łatwo ją melancholia zająć mogła, a przy tym
3      1, X   |        tak już dość smutną jej melancholią. Po kilku miesiącach tak
4      2, XX  |        Malwiny, a słodką tylko melancholią napełnić. Malwina, trochę
5      2, XXIV| wprawdzie nie była, ale słodka melancholia, rozrzewnienie, które lada
6      2, XXV |       bojąc się, aby ta zwykła melancholia w dzikość się nie zmieniła,
7      2, XXV |      na ostatek mnie już nie w melancholią, ale w dziki i ponury smutek.