Tom, Rozdzial

1      1, V   |      trzeba, że choć ręka Ludomira dawno była zagojoną, nikt tego
2      1, X   |          Warszawy. A że żałoba jej dawno była skończoną, nic temu
3      1, XI  |          lubą Wandę. Ale o tym już dawno wiesz, więc od czegoś nowego
4      1, XI  |            któren mi się zdaje być dawno znajomym. Daremnie myślę,
5      2, XVII|      dziecinnej pustocie, o której dawno już był zapomniał, przekonaną
6      2, XXVI| wytłumaczyć się z tajemnicy, która dawno im na sumieniu ciężała i
7      2, XXVI| dobrotliwej jużem tam nie znalazł: dawno była tę wieś przedała i