Tom, Rozdzial

  1      1, I     |              Wandulu, i dlatego żebyś jeszcze łatwiej o strachu swoim
  2      1, I     |             rada dogodzić, a bardziej jeszcze siostrze, pograwszy trochę
  3      1, I     |               gdy strofę ostatnią raz jeszcze powtarzała, szmer taki.
  4      1, I     |        znalazły. Grube obłoki, deszcz jeszcze i grzmoty wróżące, niebo
  5      1, I     |             do tego czasu skowyczy!~- Jeszcze to wszystko nic nie jest,
  6      1, I     |          zalety, ale od urodzenia nic jeszcze nigdy krótko nie powiedział,
  7      1, I     |             bliskość chałup większego jeszcze każą obawiać się pożaru;
  8      1, I     |      cierpiącym w jakim bądź gatunku, jeszcze osobistą miała przyczynę
  9      1, I     |       kobietom swoim, aby przy słabej jeszcze Wandzie zostały, i zarzuciwszy
 10      1, I     |             razie działać trzeba, gdy jeszcze te słowa: "Ach, moja wnuczka,
 11      1, I     |          moment zupełnie; jednak czas jeszcze miała postrzec, jak nieznajomy
 12      1, I     |          jakieś rozrzewniające, dotąd jeszcze jemu nie znane.~- I ja,
 13      1, I     |               Malwina, która bardziej jeszcze może od Wandy życzyła, dom
 14      1, II    |          skaleczoną, zatrzyma mnie tu jeszcze dni kilka, bo dobra i troskliwa
 15      1, II    |               wyrazy!... Ale Ludomir, jeszcze przed urodzeniem czarnym
 16      1, III   |     dziecinnych lat wychodząca, nigdy jeszcze się nie zastanawiała nad
 17      1, III   |               że nie powiem dziecinny jeszcze, w zasady pewne ustaliła.
 18      1, III   |           lata, ni namiętności żadnej jeszcze kresy nie wyryły, ujmującym
 19      1, IV    |            jednak podobno dla Malwiny jeszcze grzeczniejszy. Ale, ale.
 20      1, IV    |               dobrze uważałam... I to jeszcze śmiesznie, Ciociu, że jak
 21      1, IV    |           Ciociu, że jak żyję, nigdym jeszcze nie widziała takiego spojrzenia
 22      1, V     |            powszechność szanowniejsze jeszcze!"~Malwina rozum miała właściwy.
 23      1, V     |      kamerdyner, szczególniejszy miał jeszcze do Ludomira afekt, bo choć
 24      1, V     |           doszło, że naówczas Malwina jeszcze sama dobrze nie wiedziała
 25      1, VI    |         ulatując nawet, dosypywał tam jeszcze kwiatów. Na kamieniu te
 26      1, VI    |               Siostrzyczko - rzekła - jeszcze komuś powinnaś dziękować,
 27      1, VI    |            Kilka bacików znalazło się jeszcze ładniejszych od pierwszego,
 28      1, VII   |             zaczynało, a Malwina oczu jeszcze nie była zmrużyła. Nie mając
 29      1, VII   |             miała rozerwać, boleśniej jeszcze serce Malwiny ścisnęła.
 30      1, VII   |          uciec, welum swój, łzami jej jeszcze zmoczony, w tym pośpiechu
 31      1, VIII  |               rozumiał obojętną, póty jeszcze w Krzewinie zostać mi się
 32      1, VIII  |           równo ze dniem, gdy Malwina jeszcze spoczywać będzie, Ludomir
 33      1, VIII  |           Ludomir Krzewin opuści. Raz jeszcze może jeden gdybym ją ujrzał,
 34      1, VIII  |          wieczór jeszczem ją widział, jeszcze ten głos słyszałem, co jedynie
 35      1, VIII  |               mego serca trafić umie, jeszcze z nią zachodzące ujrzałem
 36      1, VIII  |           spotkamy się, zobaczymy się jeszcze tam, tu... ach, znajdziemy
 37      1, VIII  |             moje? Wstała Malwina, jam jeszcze jej rękę trzymał. - Idźmy -
 38      1, VIII  |              ku tarasowi. Mignęła się jeszcze biała jej suknia, którą
 39      1, IX    |    pomnożyłoby moje nieszczęście. Raz jeszcze Cię błagam, nie wspominaj
 40      1, IX    |       umierając, z przekonania powiem jeszcze: nikt nie kochał, nikt nigdy
 41      1, IX    |             Ludomir! Bądź zdrowa! Raz jeszcze, raz ostatni, żegnam Cię
 42      1, IX    |            Ludomira list spadały, raz jeszcze przeczytała te tkliwe jego
 43      1, IX    |         Malwiny, bo zdały się jej być jeszcze ostatnim ogniwem więzu.
 44      1, IX    |               miłość była prawdziwszą jeszcze niźli roztropność pobudką,
 45      1, X     |           widzi się tak zupełnie obcą jeszcze. Serce, nie przyzwyczajone
 46      1, X     |              całej naturze, pomnożyła jeszcze i tak już dość smutną jej
 47      1, X     |               co mogła; twarz bladsza jeszcze jak zwykle i częste słabości
 48      1, X     |                Dobra ciotka, bardziej jeszcze zastraszona jak drudzy i
 49      1, X     |            towarzyszyć, ale tak młodą jeszcze Wandę do wielkiego świata
 50      1, X     |               z ciotką bojąc się, aby jeszcze zdania nie zmieniła, w kilku
 51      1, XI    |             co mi mówił, a on zapewne jeszcze mniej, com mu powiedziała,
 52      1, XI    |            fertyczny, wiele mówiący i jeszcze więcej kłaniający się człowiek
 53      1, XI    |        Zamiast nagany damy powinny go jeszcze pochwalić - rzekł na to
 54      1, XI    |            ten okrzyczany cud poznać. Jeszcze pięć dni do balu posła francuskiego?
 55      1, XI    |                która przed kwadransem jeszcze zaiskrzoną wesołym światłem
 56      1, XI    |               tworzyły - i ten bukiet jeszcze z jedyną dobrocią przy kolacji
 57      1, XII   |     wszelkiego przedsięwzięcia, pojąć jeszcze nie mogła, jak ten świetny
 58      1, XII   |              i z trwogą pojmowała. że jeszcze nieraz może kochać się będzie.
 59      1, XII   |           wszystko mi truje. - Wando, jeszcze ci jedne dziwactwo serca
 60      1, XIII  |        dotrzymać, w czym bardziej się jeszcze wzmocniła przeczytawszy
 61      1, XIII  |       kieliszków szampana bardziej mu jeszcze rozegrzała i tak już dość
 62      1, XIII  |            zakończyła:~"O moja Wando! jeszcze raz powtarzam i bardziej
 63      1, XIV   |              Miłość ta, w dziecinnych jeszcze latach przez nader lube
 64      1, XIV   |              sionkę zapukała we drzwi jeszcze dość śmiało; lecz gdy prosta
 65      1, XIV   |             może jak te młode, niczym jeszcze nie zepsute serca łagodną
 66      1, XIV   |              la fourchette? Zabaw się jeszcze trochę, moje życie, to się
 67      1, XIV   |              łodygi suche, mimo zimy, jeszcze się trzymały, trochę owocowych
 68      1, XIV   |         szanowne cnoty i wiele innych jeszcze są nieodrodną własnością
 69      1, XIV   |               kwesty, która dni kilka jeszcze trwała, lecz że byłoby nadużywać
 70      1, XIV   |             to tak się cieszył, że mi jeszcze śmieszne teraz, jak sobie
 71      1, XIV   |         przestał był mówić, a Malwina jeszcze słuchała. Mimowolnie oczy
 72      1, XIV   |               sklepienia, wszystko to jeszcze pomnożyło skłonność do dumania,
 73      1, XIV   |         głosem wdzięczności mu dawane jeszcze w uszach brzmieć się zdawały,
 74      2, XV    |             już była minęła, w której jeszcze mogła się Ludomira spodziewać.
 75      2, XV    |        próżnością możnego pana nikogo jeszcze tej ręki godnym nie znajdował.~
 76      2, XV    |   postanowienia i szlachetne postępki jeszcze nad dawność szlachectwa
 77      2, XV    |              nie przewiduje, że w tym jeszcze poranku nadejdzie burza,
 78      2, XV    |              wyleczenia się, jeśli to jeszcze rzeczą może być podobną.~
 79      2, XV    |            może wszystkie męki byłaby jeszcze wytrzymała nie dopuszczając
 80      2, XV    |             które miał nad jej losem. Jeszcze raz powtarzam, żem daleka
 81      2, XV    |               przestrzenie, skąd nikt jeszcze nie wrócił, tą myślą jedynie
 82      2, XV    |           mogił darniem okryte poznać jeszcze można było. Kilka odwiecznych
 83      2, XV    |          przeszłości zanurzona, stała jeszcze na cmentarzu.~Tyle zgryzot,
 84      2, XV    |           spoczną spokojnie w grobie.~Jeszcze raz Cię błagam, nie odrzucaj
 85      2, XV    |             matce i racz wspomnieć ją jeszcze niekiedy jako córkę, co
 86      2, XV    |             zyskania od nich większej jeszcze uprzejmości dla dziecka
 87      2, XV    |          odzyskać, co tylko zostawało jeszcze po niej na świecie. Odebrał
 88      2, XVI   |           papieru, a na końcu to było jeszcze dołożone: "Bywaj zdrowa,
 89      2, XVI   |            zwykłą Twoją dobrocią, żem jeszcze do Ciebie nie wrócił. Niestety!
 90      2, XVI   |            życia, które jedynie cenię jeszcze dlatego, że raczysz mówić,
 91      2, XVI   |              wniosek. że Taida pewnie jeszcze żyje, że pasmem ciągnących
 92      2, XVI   |               od służącego dokładniej jeszcze o jego dowiedziała się słabości.
 93      2, XVI   |             nieszczęśliwy nie większe jeszcze jak inni wzbudzał w niej
 94      2, XVI   |             jego zdrowie i czyli żyje jeszcze, gdyż życie nawet jego przez
 95      2, XVII  |         rozśmieszy. Znać, że niedawno jeszcze dzieckiem była, i zdaje
 96      2, XVII  |               przyczynę do odsunięcia jeszcze ostatniej swojej decyzji,
 97      2, XVII  |       Głazowie młoda jej dusza, żadną jeszcze namiętnością nie będąc wzburzoną,
 98      2, XVIII |             zimna obojętność nie była jeszcze życia obnażyła z czarujących
 99      2, XIX   |               bodźcami do zaiskrzenia jeszcze bardziej gorejących już
100      2, XIX   |        ojczyźnie oczekiwało, ważności jeszcze tym igrzyskom dodawały,
101      2, XIX   |             go było oderwać, a ciężej jeszcze wybór jaki uczynić między
102      2, XIX   | Melsztyńskiego; słowa, które miłość i jeszcze głębiej miłość własna w
103      2, XIX   |              i pycha urażona, że ktoś jeszcze śmiał spór z nim wieść o
104      2, XIX   |              się między przeciwnikami jeszcze na żadną stronę szali nie
105      2, XIX   |            doświadczyła tego bardziej jeszcze w dniu turniejów i tym bardziej
106      2, XX    |         ściśnienie serca nie ustawały jeszcze. Rok mijał właśnie, jak
107      2, XX    |               do trupa niż do żyjącej jeszcze osoby podobna, książę Melsztyński,
108      2, XX    |               będzie wolno widzieć ją jeszcze, co niestety, z rozpaczą
109      2, XXI   |              Opatrzność, na tej ziemi jeszcze mnie zatrzymały. Ale po
110      2, XXI   |                boję się bardziej może jeszcze o to, co bym kochać nie
111      2, XXI   |            wszelkie wyrazy! Osłabioną jeszcze jestem bardzo, lękam się
112      2, XXII  |            biedni Polacy, biedniejsze jeszcze Polki tyle razy już się
113      2, XXII  |             do którego jednak dołożyć jeszcze muszę, że choć w tych zaburzeniach,
114      2, XXII  |             co posiada, i waży nieraz jeszcze wszelkie sposoby ratowania
115      2, XXII  |              ten nadnaturalny głębiej jeszcze w jej pamięci się wpajał
116      2, XXII  |        troskom. Rano zaś, gdy wszyscy jeszcze spali, lub wieczorem przy
117      2, XXII  |               z kamieni ułożył, stała jeszcze, słowa, które naówczas wyrył
118      2, XXII  |                by kiedykolwiek wrócić jeszcze mogły. Rozrzewniła się nad
119      2, XXII  |       ostatniej potyczki nie bili się jeszcze, wszak..." Ale na cóż mam
120      2, XXIII |              i ranionym dotąd nie był jeszcze. Zdzisław, sławą i szczęściem
121      2, XXIII |        ostatniej potyczce nie był dał jeszcze naszym wygranej. książę
122      2, XXIII |              większej sile nie wrócił jeszcze, cofać się umyślili nie
123      2, XXIII |           koniecznie przywieźć. Dotąd jeszcze żaden z rozesłanych nie
124      2, XXIV  |             jechać, jak by żądał, raz jeszcze z drogi napisał. W liście
125      2, XXIV  |         wspólną radością podwoiła się jeszcze - i to podobieństwo w humorach
126      2, XXV   |        każdemu dnia tego zdał się być jeszcze bardziej ożywionym; i widząc,
127      2, XXV   |             swego z Warszawy nie była jeszcze kępy odwiedziła, owej kępy,
128      2, XXV   |             rozrzewnieniu, a bardziej jeszcze jak wprzódy być wdzięczną
129      2, XXV   |           Malwiny i zdało jej się, że jeszcze znajduje się w dniu tym
130      2, XXV   |               Ale, moje dziecię, zbyt jeszcze blisko zorzy życia być się
131      2, XXV   |               Melsztyńskiego. Malwina jeszcze chciwiej przysłuchiwała
132      2, XXV   |          bliżej się przypatrzył, tchu jeszcze cokolwiek mieć zdawał się.
133      2, XXV   |      oddychaniem znak dał przecie, że jeszcze żyje. Ten promyk nadziei
134      2, XXV   |              cztery niedziel chorował jeszcze i ten przeciąg czasu dość
135      2, XXV   |              wdzięczność w sercu moim jeszcze się pomnożyła. Ale rozumiejąc,
136      2, XXV   |            starania nie były mnie raz jeszcze do życia przywróciły." Tak
137      2, XXV   |            uczuć swoich bardziej mnie jeszcze ku sobie zniewolił; rozrzewniał
138      2, XXV   |              na sobie przemóc słabego jeszcze i ledwo śmierci wyrwanego
139      2, XXV   |            Malwinie i gdy Malwina raz jeszcze chciała spojrzeć na tę anielską
140      2, XXVI  |              które niewyraźnie mówiło jeszcze), że Ludomirem go zwali.
141      2, XXVI  |             życiu łzy wylał. Otuliłem jeszcze go od zimna i słysząc psy
142      2, XXVI  |             że go kiedykolwiek znajdę jeszcze, nie mogąc nigdy inne dziecko
143      2, XXVI  |              samej wsi, by go widzieć jeszcze albo dowiedzieć się o nim,
144      2, XXVI  |         umierać.~Zdzisław i wnuk jego jeszcze z zadziwienia nie byli wyszli
145      2, XXVI  |              to, co Dżęga powiedział, jeszcze nic - rzekła - nie jest
146      2, XXVI  |              zmartwienia i boleści. I jeszcze ta rana, o Boże, nie była
147      2, XXVI  |       wyrzekli razem oba książęta - i jeszcze wam krociami dzięków czyniemy.
148      2, XXVI  |             do Krzewina, tylko został jeszcze na kępnym folwarku, ustawnie
149      2, XXVI  |             używać musi, i sama słabą jeszcze się czując, wraca z ciotką
150      2, XXVII |          wynurzający się, pod pozorem jeszcze złego zdrowia z pokoju swego
151      2, XXVII |           sobie możności widzenia raz jeszcze Malwiny i siły oderwania
152      2, XXVII |               sobie przemóc, żeby raz jeszcze nie odwiedzić i nie pożegnać
153      2, XXVII |               gdy na folwarku wszyscy jeszcze najgłębiej spoczywali, Ludomir,
154      2, XXVII |          pozwoliły, bym ją ujrzał raz jeszcze, już i w waszej nawet mocy
155      2, XXVII |           Podnieś je bez gniewu, a ja jeszcze niebo w nich znajdę. Powtórz
156      2, XXVII |          zwycięstwo. Malwino! wczoraj jeszcze, przed kilku godzinami w
157      2, XXVII |            łzy kropliste zbladło lica jeszcze rosiły, uśmiech anielski
158      2, XXVII |            się świadczę, iż dziś rano jeszcze ujechać tajemnie z Krzewina,
159      2, XXVII |          czymże być musi niebo, jeśli jeszcze przewyższa rozkosz, której
160      2, XXVIII|             była, o czym bardziej się jeszcze utwierdził, gdy na wieczorze
161      2, XXVIII|              parę miesięcy zabawiwszy jeszcze na wsi, do Warszawy pojechali
162      2, XXVIII|     wypiastowała, a stary i zasłużony jeszcze u jej ojca Marcin dzie-ciom
163      2, XXVIII|              w pojazdach, w elegancji jeszcze prawa dawała. Ale w kilka
164      2, XXVIII|           powszechne oklaski bardziej jeszcze jak wprzódy dla siebie zyskała.
165      2, XXVIII|             biorąc za miłość, jakowej jeszcze świat nie widział, mężowi