Tom, Rozdzial

1      1, XII  |        wspominała nawet księciu Melsztyńskiemu bytności jego w Krzewinie
2      2, XIX  | kruszenia kopii przeciw księciu Melsztyńskiemu. Na co jak tylko sędziowie
3      2, XIX  |     czuła się być winną księciu Melsztyńskiemu za chęć niezmienną wypełnienia
4      2, XX   |        oczy podała rękę księciu Melsztyńskiemu i raptownie wymówiła:~-
5      2, XXI  |       czuła, i rękę swą księciu Melsztyńskiemu oddawać, gdy serca już mu
6      2, XXVII|    koniec przyrzeczenie księciu Melsztyńskiemu, że po skończonej wojnie