Tom, Rozdzial

1      1, I    | każdy pasterz w tej przyznał krainie,~Że na jej skroni bardziej
2      1, I    |     po całej rozlegające się krainie strachem przejęły trwożliwe
3      1, V    | wiodły po miłej, ale błędnej krainie omamienia. Zwrot dowcipu
4      2, XV   |      ich już nie rozdzieli w krainie wiecznego pokoju.~Wieś nikczemna,
5      2, XXII |       Nie było ścieżki w tej krainie, kładki na tych strumykach,
6      2, XXVII|    na które w tej wdzięcznej krainie tylokrotnie razem patrzali;