Tom, Rozdzial

  1      1, I     |               wejść na balkon, lecz noc tylko czarną tam znalazły. Grube
  2      1, I     |          wszystkie środki ostrożności i tylko co obie siostry usiadły
  3      1, I     |          Wandzie zostały, i zarzuciwszy tylko szal na siebie sama z domu
  4      1, I     |                  który wprzódy jak cień tylko mignął się jej był przed
  5      1, III   |                 tej trucizny, która nie tylko losy przekorne, ale i najszczęśliwsze
  6      1, III   |               uczyniły stan Malwiny nie tylko znośnym, ale często nawet
  7      1, III   |       wszystkich sposobów, które, jakie tylko być mogą, użytymi były,
  8      1, III   |                 zamek patrzała, póki go tylko dostrzec mogła przy zachodzącym
  9      1, IV    |                 powiem ani kto, ani co, tylko powiem tyle, że się zowie
 10      1, IV    |             sceny tkliwe zdawał się nie tylko wzrokiem, ale sercem czytać;
 11      1, IV    |                nim opisać. Ale przyjedź tylko jak najprędzej do nas, Ciociu
 12      1, V     |              Malwina kochała, lubił, co tylko ona lubiła, nie tylko jej,
 13      1, V     |                co tylko ona lubiła, nie tylko jej, lecz łatwo i w krótkim
 14      1, V     |             odpowiedzieć nie mogę; tyle tylko do mnie doszło, że naówczas
 15      1, VI    |          ukochanego sobie jestestwa nie tylko w ważnych, ale i w najdrobniejszych
 16      1, VI    |                ładu nie była doszła; ja tylko gości pozapraszałam i rozkazałam
 17      1, VII   |             Malwino, na wszystko, co ci tylko jest drogim w świecie, zaklinam
 18      1, VII   |           nadchodzące osoby, czas miała tylko najśpieszniej uciec, welum
 19      1, VIII  |                 Ludomira, do cierpienia tylko przywykłe, niezdolne może
 20      1, VIII  |                  Wszystkie więzy, jakie tylko są najmilsze, najdroższe,
 21      1, VIII  |               mi się godziło, bom swoją tylko, a nie jej spokojność ważył
 22      1, IX    |                sobą pustynię, a w sercu tylko rozpacz i śmierć znajduję?
 23      1, IX    |               bała we wszystkim, co się tylko do Ludomira ściągało.~Te
 24      1, X     | najokropniejszego rozłączenia zdaje się tylko odjazdem na chwilę. Ale
 25      1, X     |            obejściu się swoim, łudzącym tylko był awanturnikiem.~Ale te
 26      1, X     |             rzekła z pośpiechem - to ja tylko z tego cierpieć powinnam
 27      1, X     |               choć ja niby to trzpiotem tylko być zdaję się, serce jednak
 28      1, XI    |                 i wyszczególniać Ci, co tylko mi się zdarzy. Najmilszą
 29      1, XI    |                 niczego nie miałam. jak tylko do najprędszego spoczynku.
 30      1, XI    |               duszko, ubrawszy się, jak tylko umiałam najlepiej, a przynajmniej
 31      1, XI    |         rozmowach prawa przepisuje. Kto tylko do jej szczególnie wybranego
 32      1, XI    |                Wszyscy ją tu po imieniu tylko zowią Dorydą, i ja ci oznajmuję,
 33      1, XI    |               Polszcze. A ja ci dołożę (tylko mnie nie miej za wariatkę),
 34      1, XI    |               Wandulu luba! W Krzewinie tylko prawdziwe szczęście Malwiny."~
 35      1, XI    |           którym mnie przywitano, jakem tylko weszła do sali, szare chmury
 36      1, XI    |       przybyciem wzbudzoną, i cokolwiek tylko obcym było Dorydzie. Wtem
 37      1, XI    |            siedział przy Dorydzie, tyle tylko wiem. Po kolacji nie wchodząc
 38      1, XI    |                Ludomira pilnować! Żebym tylko doszedł, co Malwina o nim
 39      1, XII   |                 nim kiedyś widziała, co tylko kochać na świecie mogła.~
 40      1, XII   |                często, jak widzę, łzami tylko są pamiętne! Wando, nie
 41      1, XII   |                całkiem odkryć mogę!~Jak tylko w Warszawie Ludomira poznałam,
 42      1, XII   |               niczego w świecie, kiedym tylko widziała, że on tym samym
 43      1, XII   |               zajęcia jego uprzejmością tylko odwdzięczam; zapały bardziej
 44      1, XII   |       przekonywają, a miłość przyjaźnią tylko nagradzać jest w mocy mojej?
 45      1, XII   |           opływającym w to wszystko, co tylko dostojeństwa i dostatki
 46      1, XII   |         niespodziewaną odmianą, odmianę tylko niepojętą w mym sercu postrzegam."~
 47      1, XII   |        Melsztyński kochał się tedy, ile tylko kochać się mógł. Doryda
 48      1, XII   |              miłość, możesz mi wierzyć, tylko chęć dogodzenia dziadowi,
 49      1, XII   |             kobiety na świecie; i byłeś tylko chciał, majorze, to ci ręczę,
 50      1, XIII  |               do klawikordu i gdy walca tylko napomknął, hurmem się ruszyli,
 51      1, XIII  |                lecz wtedy już nie swoją tylko, ale i twarz ujrzała Ludomira,
 52      1, XIII  |             przedrwiwać to wszystko, co tylko dotąd w przekonaniu swoim
 53      1, XIII  |                  w którym widziałam, co tylko uczciwość, delikatność utworzyć
 54      1, XIV   |               zdawało, iż pusta Malwina tylko co mu się w nos nie rozśmiała;
 55      1, XIV   |                wstrzymała i z uśmiechem tylko dołożyła:~- Wszystko, co
 56      1, XIV   |                 to mnie zaczyna nudzić, tylko uważaj, moje życie, któren
 57      1, XIV   |               tego, bo w szubce chodzić tylko to zimno, a w salopie okrutnie
 58      1, XIV   |             sposobu życia osób, których tylko mur jeden dzielił. W istocie
 59      1, XIV   |                 zabłysnąwszy trochę dym tylko i większe ciemnoty po sobie
 60      1, XIV   |             każde wyszczególniać, jedno tylko dołożę, które poniekąd związek
 61      1, XIV   |               tu i ówdzie, dla rozrywki tylko, moja imość kochana. Aż
 62      1, XIV   |                 wielkim ołtarzu światło tylko widać było, reszta katedry
 63      1, XIV   |              kiedyś doznać musi i w nim tylko znaleźć może wyobrażenie
 64      2, XV    |                  rzekła ta do niej, jak tylko ją postrzegła - cały dzień
 65      2, XV    |              dokąd, po co ani na długo. Tylko tyle wiem, że stąd odchodząc
 66      2, XV    |        Opatrzność na nią była zlała, co tylko zazwyczaj szczęście tworzy.
 67      2, XV    |           pyszny Zdzisław widział że co tylko najświetniejszego było w
 68      2, XV    |         Uwielbiając obrońcę kraju, kraj tylko kochać rozumiała i miłość
 69      2, XV    |                ciąg ich miłości; powiem tylko, że Ludomir, młodością bardziej
 70      2, XV    |            zastąpić jej tego, co śmierć tylko od niej oderwać mogła, byłaby
 71      2, XV    |              życia dłuższego nie miała, tylko tyle, ile potrzeba było,
 72      2, XV    |                Ojcze mój! utraciłam, co tylko kochałam na świecie. Ciężar
 73      2, XV    |               niemal nie otworzyła. Raz tylko wróciwszy do przytomności
 74      2, XV    |       uprzejmości dla dziecka swego, co tylko posiadała pieniędzy drobnych,
 75      2, XV    |                 gdzie miał odzyskać, co tylko zostawało jeszcze po niej
 76      2, XVI   |               kryć się musi, że Ludomir tylko jeden o tym jest uwiadomionym
 77      2, XVI   |              roztrzepanie Ludomira było tylko udaniem, którym właściwy
 78      2, XVI   |              była, ale go nie widziała, tylko od służącego dokładniej
 79      2, XVII  |              dziwił, że ta ładna główka tylko co zupełnie się nie przewróciła.
 80      2, XVII  |                 tym wszystkim bawić się tylko myślał; Florynka Bóg wie
 81      2, XVII  |                czasu o nic się wypytać, tylko gwałtem szukał kłótni z
 82      2, XVII  |               oczach Ludomira. Udaj się tylko do Dorydy, ona Ci pewnie
 83      2, XVII  |              strapić i rozgniewać, tyle tylko miał skutku, że biedne jej
 84      2, XVII  |           będzie zdawała. Ale ja proszę tylko o cierpliwość i odczytanie
 85      2, XVIII |             lękała się, kiedy kto tknąć tylko chciał zasłony, którą to
 86      2, XVIII |            książę Melsztyński.~- Pozwól tylko, piękna Malwino - odważył
 87      2, XVIII |              zginąć."~Ten napis Malwina tylko wytłumaczyć była w sta-nie,
 88      2, XIX   |               krwawych bojów. Toteż, co tylko zręcznością i odwagą walczącą
 89      2, XIX   |             kamienie, jednym słowem, co tylko czarodziejstwo stroju dodać
 90      2, XIX   |         rozsypanych murawie. Ale powiem tylko, że jak lilia wysmukła lub
 91      2, XIX   |                 Na tej tarczy o miłości tylko wzmianka, tu sławę jedynym
 92      2, XIX   |              sławnych gonitwach. Powiem tylko, że po kilkogodzinnych walkach
 93      2, XIX   |               Melsztyńskiemu. Na co jak tylko sędziowie turniejów zezwolili,
 94      2, XIX   |              niespokojności i męczących tylko udręczeń w skrytości serca
 95      2, XIX   |           oświecone - jednym słowem, co tylko okazałość, uprzejmość i
 96      2, XX    |                 serca Malwiny, a słodką tylko melancholią napełnić. Malwina,
 97      2, XX    |               wymówiła:~- Wróć, książę, tylko szczęśliwie, a po wojnie...
 98      2, XX    |                 łóżku, zlała na nią, co tylko kropel miała w całym domu,
 99      2, XXI   |          szczerości się wynurzam. "Wróć tylko szczęśliwie, a po wojnie..." -
100      2, XXII  |               nie mogło: pustość, gdzie tylko kroki swe obracała, a w
101      2, XXII  |        przegrana może znowu wydrzeć, co tylko w świecie człowiek ma najmilszego,
102      2, XXII  |           dzieci, zdrowie, majątek i co tylko w świecie posiada, z tą
103      2, XXII  |             siostra powierzała, jednego tylko zdarzenia lękliwa Wanda
104      2, XXII  |                  które obie jedynie tym tylko były zajęte, jak by ją do
105      2, XXII  |              teraźniejsze odsuwała, ile tylko było w jej mocy, gdyż troski
106      2, XXII  |                Malwiny Zdzisław odnowił tylko znajomość, gdyż dawniej
107      2, XXII  |                 pomiędzy tumanami kurzu tylko widzieli, wyprzężony przed
108      2, XXII  |             szczerym poniekąd rozumiała tylko zajęciem się o los Taidy
109      2, XXIII |             odwagą zapędził się w kilka tylko koni za nieprzyjacielem,
110      2, XXIII |              poznawszy, że w mdłościach tylko zostaje, chustką naprędce
111      2, XXIII |          śmiertelnej nie ma i że strata tylko krwi w obfitości była przyczyną
112      2, XXIII |             list majora B***, a ja więc tylko dołożę, że Zdzisław, gdy
113      2, XXIV  |             będę powtarzać, ale wypiszę tylko szczegóły niektóre, co o
114      2, XXIV  |               aby chciał mi donieść, co tylko o tym wiedzieć może. Pułkownik,
115      2, XXIV  |             nadzwyczajną odwagą, bo nie tylko że śmierci się nie bał,
116      2, XXIV  |              nikim się nie wdawał i jak tylko służba go nie zatrzymywała,
117      2, XXIV  |         ustaw-nie nosił na twarzy. Tyle tylko mogę o nim donieść - kończąc
118      2, XXIV  |            Melsztyńskiego i wiedząc, że tylko czasu trzeba mu było, żeby
119      2, XXIV  |             miał do radości, wesołością tylko oddychał zapominając nawet
120      2, XXIV  |            upewnić o tym nie mogę; tyle tylko mogę zaręczyć, że nic o
121      2, XXV   |              pójdę wszystko obstalować, tylko późno nie wyjeżdżajmy, abyśmy
122      2, XXV   |                do ulubionych dumań. Jak tylko też turkot pojazdów słyszeć
123      2, XXV   |          zajmować. Czując się szczupłym tylko ogniwem tego odwiecznego
124      2, XXV   |            skacząc w trawie czasami się tylko odzywa. Z najpiękniejszych
125      2, XXV   |                kwiatu nie widać, kamień tylko z napisem przed rokiem przez
126      2, XXV   |                 nie przyjmują i prędkie tylko posłuszeństwo uchodzi; niedługom
127      2, XXV   |               rozumiałem, że już martwe tylko zwłoki w ręku moich trzymam,
128      2, XXV   |            pierwszego spojrzenia, jakom tylko go spostrzegł, zaraz ten
129      2, XXV   |            dziękując mi o sobie tyle mi tylko zrazu powiedział, że będąc
130      2, XXV   |                które zwykle prostoty są tylko udziałem, złączone z okrasą,
131      2, XXV   |                z okrasą, jaką najlepsze tylko dać może wychowanie. Póki
132      2, XXV   |               klasycznych, którem dotąd tylko czytywał. Dla jej zabawy
133      2, XXV   |         zarzuconej wróciłem muzyki i co tylko umiem, czym tylko jestem,
134      2, XXV   |           muzyki i co tylko umiem, czym tylko jestem, wszystko jej jedynie
135      2, XXV   |                  to upakarzającą litość tylko wzbudza, to wszystko - mówił -
136      2, XXV   |                 że o tym zamilknę; tyle tylko dołożę, że tej wiosny za
137      2, XXV   |            drobnych szczegółów, co mnie tylko zajmować mogą, aleś sama
138      2, XXV   |                jej miejscu postać Wandy tylko jej się ukazała, z tym wdzięcznym
139      2, XXV   |               kilka ją mamiły, skutkiem tylko były wspomnień i życzeń
140      2, XXVI  |           najchętniej tom uczynił. Tyle tylko od dziecka mogliśmy się
141      2, XXVI  |                 bliźniąt urodziła. Tyle tylko miała czasu, żeby te dzieci
142      2, XXVI  |                  iż widząc, że o jednym tylko wiedziałeś i jednego tylko
143      2, XXVI  |              tylko wiedziałeś i jednego tylko dopominać się będziesz,
144      2, XXVI  |              przeniósł się do Krzewina, tylko został jeszcze na kępnym
145      2, XXVI  |                 do Krzewina, gdzie, jak tylko stan zdrowia młodego księcia
146      2, XXVII |           urodzenia samego opuszczeniem tylko, trudami i goryczą napełnione
147      2, XXVII |          nazajutrz rzucać na zawsze, co tylko go do życia przywiązywało,
148      2, XXVII |            natychmiast zniknęło; miłość tylko i Malwina w sercu jego zostały.~
149      2, XXVII |             możecie, doznałem w nim, co tylko dać mogą rozkoszy najtkliwsze
150      2, XXVII |          dokładnie wydać je mogła. Tyle tylko powiem, iż szczęśliwszego
151      2, XXVII |                miłość ci ją daje... Oby tylko moc w sobie mieć mogła od
152      2, XXVII |                 rycerza, zajęciu, które tylko wówczas wymawiałam sobie.
153      2, XXVII |            najboleśniejszych mąk, jakie tylko czułość miotana przeciwnościami
154      2, XXVII |            widzę, nie czuję nic innego, tylko to, żem najszczęśliwszy
155      2, XXVII |             mego różniącego się) był mi tylko znajomy. Krzyk mój szalony,
156      2, XXVIII|             czekano w Krzewinie, co jak tylko nastąpiło, Ludomir Malwinę,
157      2, XXVIII|               ostatnią chmurką zazdrość tylko co tego szczęścia nie zasępiła.