Tom, Rozdzial

1      1, I  |       słowa~Tę czułość, którą dały jej niebiosy,~Gdy na omdlone
2      1, XI |    bynajmniej nie przerywała, dały mi porę do przyjemnego dumania.
3      1, XII|      inne zapomnieć o nim nie dały.~Każdy tedy podług własnego
4      2, XIX|     odwagi, które widzieć się dały na tych sławnych gonitwach.
5      2, XIX|       przy wejściu koła, znak dały, że nieznajomy rycerz prosi
6      2, XXV| krzyki "wojna, wojna" zewsząd dały się słyszeć. Potem zmrok