Tom, Rozdzial

  1      1, I     |         Nigdy jak tego wieczora głos Malwiny przyjemniej się nie rozlegał.
  2      1, I     |       Frankowska, zasłużona pokojowa Malwiny - nigdym równego strachu
  3      1, I     |       Somorkowę wymówione, do reszty Malwiny przytomność zmieszały. Nie
  4      1, I     |       przyczyną śmierci dobroczynnej Malwiny.~Nieznajomy ten młodzieniec,
  5      1, I     |           ukojenia strwożonego serca Malwiny, wlawszy w to serce uczucie
  6      1, I     |      Ludomirowi wdzięczności. Domowi Malwiny, najczulej ku pani przywiązani,
  7      1, I     |           uśmiechem zaczęła mówić do Malwiny:~- Spodziewam się, siostrzyczko,
  8      1, I     |             ustąpić musiały skrupuły Malwiny; uradzono zatem przy wielkiej
  9      1, II    |         serca Ludomira śliczna głowa Malwiny spoczywała, na ręku moim
 10      1, II    |          zwykle pijają. Przed oknami Malwiny, na prawdziwie szmaragowej
 11      1, II    |           słowa, spojrzenie, uśmiech Malwiny tak dobry, tak ujmujący...
 12      1, III   |    delikatności przejął trwogą serce Malwiny, nader smutnym nadal wróżąc
 13      1, III   |        wszystkie łagodnej, niewinnej Malwiny, która wprawdzie kochać
 14      1, III   |              przymioty uczyniły stan Malwiny nie tylko znośnym, ale często
 15      1, III   |            przechadzkach dobre serce Malwiny znajdowało miłe zajęcie,
 16      1, III   |        przeszkody, chętnie na prośby Malwiny przystała; ku większemu
 17      1, IV    |         grzeczny, jednak podobno dla Malwiny jeszcze grzeczniejszy. Ale,
 18      1, V     |             z duszy kochała, ale dla Malwiny miała ledwo że nie powiem
 19      1, V     |             dać tu wyobrażenie mojej Malwiny i niech mi będzie wybaczono,
 20      1, V     |            obrazić. Ta bojażń tkliwa Malwiny, by nikogo nic razić boleśnie,
 21      1, V     |            się zachciało. Nigdy głos Malwiny lepiej się nie wydawał,
 22      1, VI    |           się kochało. Dzień imienin Malwiny nadchodził i Wanda z Ludomirem
 23      1, VI    |            gdzie się odsłoniła oczom Malwiny łąka najzieleńsza, krągiem
 24      1, VI    |              zaproszone. Naprzeciwko Malwiny, gdzie drzewa największą
 25      1, VI    |            na dni wszystkie nadobnej Malwiny~Czas ulatując sypał pełną
 26      1, VI    |         kwiaty!~Radość i wdzięczność Malwiny łatwo sobie można wystawić.
 27      1, VI    |              przysuwając się do ucha Malwiny:~- Siostrzyczko - rzekła -
 28      1, VII   |           Miłym był, nader miłym dla Malwiny dzień jej imienin, ten dzień,
 29      1, VII   |              boleśniej jeszcze serce Malwiny ścisnęła. Ach! nigdy skryte
 30      1, VII   |          głowę zupełnie, padł do nóg Malwiny i nic innego nie mógł wymówić,
 31      1, VII   |          Ludomir i schwyciwszy welum Malwiny, do serca go przyciskając
 32      1, VIII  |            miłości, od szczęścia, od Malwiny daleki! Od Malwiny... o
 33      1, VIII  |     szczęścia, od Malwiny daleki! Od Malwiny... o nieba?... i kiedyż,
 34      1, VIII  |         dzieli na zawsze Ludomira od Malwiny, u nóg jej moje nieszczęsne
 35      1, IX    |            zaczęła:~List Ludomira do Malwiny~"Malwino? kocham Cię nad
 36      1, IX    |            umiałby kochać anielskiej Malwiny, ale nieszczęśliwy Ludomir
 37      1, IX    |          nigdy tak kochać nie będzie Malwiny jak nieszczęśliwy Ludomir!
 38      1, IX    |       ułagodziła nieco zbolałe serce Malwiny, bo zdały się jej być jeszcze
 39      1, IX    |            pobudką, wlewając w serce Malwiny zazdrość jakowąś i chęć,
 40      1, X     |       zamknęły i zrazu, by życzeniom Malwiny zadosyć uczynić, a później
 41      1, XI    |           Rozdział XI ~WARSZAWA~List Malwiny do Wandy~"Z Warszawy, 5
 42      1, XI    |           naszej Ciotki."~Drugi list Malwiny do Wandy~"15 grudnia, z
 43      1, XI    |            tylko prawdziwe szczęście Malwiny."~List trzeci Malwiny do
 44      1, XI    |      szczęście Malwiny."~List trzeci Malwiny do Wandy~"26 grudnia, z
 45      1, XI    |         Głazowa, jakżeście daleko od Malwiny? Pierwsze kroki, którem
 46      1, XI    |        pewnie cię czernią mówiąc, że Malwiny już nie kochasz, tej Malwiny,
 47      1, XI    |         Malwiny już nie kochasz, tej Malwiny, która nigdy nie potrafi
 48      1, XI    |           Kochaj mnie, nie zapominaj Malwiny, biednej Malwiny! Ach! ty
 49      1, XI    |           zapominaj Malwiny, biednej Malwiny! Ach! ty przynajmniej nie
 50      1, XI    |         niewinnej, wdzięcznej, lubej Malwiny kaducznie nie na rękę naszej
 51      1, XII   |             XII~DALSZY CIĄG BYTNOŚCI MALWINY W WARSZAWIE~Źle czy dobrze
 52      1, XII   |      interesu albo próżnej chęci los Malwiny na przyszłość już był ułożył,
 53      1, XII   |  przyprowadził. Zapomniał Dorydy dla Malwiny, zapomni może równie Malwiny
 54      1, XII   |         Malwiny, zapomni może równie Malwiny dla innej. W Krzewinie byłaby
 55      1, XII   |         myśli w tych okolicznościach Malwiny, wypiszę tu część jej listu
 56      1, XII   |            przepisuję.~Wypis z listu Malwiny do siostry~"Ach, Wando!
 57      1, XII   |        zastąpiły go w zbolałym sercu Malwiny!~Książę Melsztyński oczom
 58      1, XII   |     napełniać, może to właśnie serce Malwiny odsunęło i ostudziło? W
 59      1, XII   |            czernić Ludomira w oczach Malwiny, a ją w jaką wplątać intrygę,
 60      1, XII   |         intrygę, w której dobre imię Malwiny, bez żadnej dotąd skazy,
 61      1, XII   |             ty głowę tracisz dla tej Malwiny, którą i Ludomira rozumieją
 62      1, XIII  |              tak manewrował, że koło Malwiny usiadł. W sekretarza grać
 63      1, XIII  | Przyjaźniejsze z nim obchodzenie się Malwiny, nadzieję i wesołość mu
 64      1, XIII  |          poufale przysunąwszy się do Malwiny:~- Piękna Malwino! - rzekł
 65      1, XIV   |             w pani dalej - rzekła do Malwiny - teraz jest godzina nauki
 66      1, XIV   |         złotówek i groszaków w worek Malwiny wsypały. Jadwisia, jedna
 67      1, XIV   |             Nie rozumiem - rzekła do Malwiny - jak są osoby, które stan
 68      1, XIV   |              i łaskawie kazał prosić Malwiny.~- Z kimże mam honor mówić -
 69      1, XIV   |          biurze leżał, nagle w worek Malwiny wrzucił; i pięciu może by
 70      1, XIV   |           zamiast pięknej i świetnej Malwiny stara i biedna jaka kobieta
 71      1, XIV   |              Ojciec Ezechiel dumania Malwiny przerwał odnosząc szczupłą,
 72      1, XIV   |        sakiewkę parę talarów w worek Malwiny wrzucił.~- I jam był kiedyś
 73      1, XIV   |        podarował.~Te słowa ciekawość Malwiny wzbudziły i Dżęga, który
 74      1, XIV   |      Tysiączne myśli w młodej głowie Malwiny stąd wynikły, czułość serca
 75      1, XIV   |            dla siebie chwili spotkać Malwiny. Tkwiła w jej umyśle świeża
 76      1, XIV   |                Ludomirze! Warszawa.. Malwiny serca nie zmieniła...~Pewnie
 77      1, XIV   |           się połączyło, żeby strach Malwiny podwajać. Szczęściem w ten
 78      2, XV    |            Żegnam Cię na wieki."~Łzy Malwiny zalały te ostatnie wyrazy
 79      2, XVI   |               jakie było zadziwienie Malwiny, gdy te słowa wyczytała.
 80      2, XVI   |     oczywistości, serce i imaginacja Malwiny tak ją wkrótce zapędziły,
 81      2, XVI   |          pokrywał.~Czyliż przeczucia Malwiny w tym wszystkim jej nie
 82      2, XVII  |         adoracjach do tej anielskiej Malwiny, czerniąc trochę w jej oczach
 83      2, XVII  |         kwaśno tysiączne przeprosiny Malwiny przyjmowała. Ta scena wszystkich
 84      2, XVII  |         dobrze zrozumiały stan serca Malwiny, to się dziwić nie będą,
 85      2, XVII  |      niepojęta zmienność w uczuciach Malwiny naganną się będzie zdawała.
 86      2, XVII  |             interesującym trafem dla Malwiny oznaczonym nie został. Była
 87      2, XVII  |               Zwyczajne zatrudnienia Malwiny mniej smaku dla niej miały
 88      2, XVIII |          kocha wcale inaczej.~Ciotka Malwiny, do której Zdzisław życzący
 89      2, XVIII |              Melsztyński nie śmiejąc Malwiny prosić, aby napis do jego
 90      2, XIX   |         powabie swoim ujmującą kibić Malwiny; bukiet z róż najświeższych
 91      2, XIX   |            turniejów i łańcuch z rąk Malwiny odebrać, gdy trąby i kotły,
 92      2, XIX   |     siedziały, zebrał z ziemi bukiet Malwiny i w największym pędzie wracając
 93      2, XIX   |            jego i bukiet z róż u nóg Malwiny złożył. W ten moment chrapliwe
 94      2, XIX   |   uszanowaniem odebrał łańcuch z rąk Malwiny, z uniesieniem bukiet z
 95      2, XIX   |             uczucie sprawiło w sercu Malwiny zjawienie niespodziane rycerza
 96      2, XIX   |            krew jego prysnęła, serce Malwiny gwałtownie ścisnęło się
 97      2, XIX   |    właściwych wymówek w sercu dobrej Malwiny. Wymawiała sobie niestałość,
 98      2, XX    |           wypędzić okropność z serca Malwiny, a słodką tylko melancholią
 99      2, XX    |        książę Melsztyński padł u nóg Malwiny i wlepiwszy w nią oczy z
100      2, XX    |            uczuć cisnęło się w serce Malwiny i moc do odpowiedzi odejmowało
101      2, XX    |       Ludomir, które żywa imaginacja Malwiny najokropniej jej wystawiała,
102      2, XX    |              jej. Szczęściem, ludzie Malwiny, niespokojni, widząc, że
103      2, XX    |           wolno było zostać w pokoju Malwiny i pilnować każdego odetchnienia
104      2, XX    |           powtórzone jego prośby, że Malwiny ani na chwilę nie odstąpi
105      2, XXI   |         czytelnik łatwo osądzi.~List Malwiny do Wandy~"30 maja 18..,
106      2, XXI   |          Ludomira... wróżbą może dla Malwiny i wczesną karą za to, że
107      2, XXI   |              od dawna opuściła serce Malwiny.~P.S. Tobie jednej wyjawiłam
108      2, XXII  |         posiadała. Sprzeczne uczucia Malwiny pojmowała. a przynajmniej
109      2, XXII  |       smutnych uczuć wlewały w serce Malwiny! Żałowała tych chwil upłynionych,
110      2, XXII  |       Zdzisław prosił w tymże liście Malwiny, aby raczyła mu pozwolić
111      2, XXII  |        nowemu towarzyszowi. Z ciotką Malwiny Zdzisław odnowił tylko znajomość,
112      2, XXII  |            anielskiej", jak ją zwal, Malwiny, ładna Wanda niemało mu
113      2, XXII  |             pocztową z okien pokojów Malwiny słyszeć można było i nieraz
114      2, XXII  |             Alisia - wszyscy do okna Malwiny przylecieli i widząc kurz
115      2, XXII  |       pomieszczoną została.~U młodej Malwiny staropolska gościnność była
116      2, XXIII |             łatwość zbliżenia się do Malwiny i nakłonienia jej do ulubionego
117      2, XXIV  |          Przy tym jednak dobre serce Malwiny napełnione było wdzięcznością
118      2, XXIV  |            Wanda, szanując zalecenie Malwiny, nie wspomniała księciu
119      2, XXIV  |        książę Melsztyński miłości od Malwiny nie wyciągał, każde inne
120      2, XXV   |            dwunasty sierpnia był dla Malwiny i jak z rana projekt balu
121      2, XXV   |        dostrzec już można było, oczy Malwiny zwróciły ku temu obszernemu
122      2, XXV   |           Rok cały zniknął z pamięci Malwiny i zdało jej się, że jeszcze
123      2, XXV   |            na dni wszystkie nadobnej Malwiny~Czas, ulatając, sypał pełną
124      2, XXV   |         oboje zasiedli i na powtórne Malwiny prośby o zdarzeniach swoich
125      2, XXV   |              dalej rzekł zakonnik do Malwiny - że po tym prostym i szczerym
126      2, XXVI  |             RZADKO SIĘ MYLI~Życzenia Malwiny nie były zawiedzionymi,
127      2, XXVI  |              też rozumiał się być od Malwiny zapomnianym i bojąc się,
128      2, XXVI  |             i obawą postrzeżenia tej Malwiny, której myśląc odstąpić
129      2, XXVI  |       wróciła.~Grzeczne oświadczenie Malwiny w zaproszeniu do domu swojego
130      2, XXVI  |             zatrzymał nad postępkiem Malwiny. Ale Ludomir za to, który
131      2, XXVI  |             to, który w każdym kroku Malwiny szczęście lub niedolę swoją
132      2, XXVII |        możności widzenia raz jeszcze Malwiny i siły oderwania się potem
133      2, XXVII |           przed rokiem dzień imienin Malwiny obchodzono, postrzegł kamień
134      2, XXVII |       oddychać zaczął, które z tchem Malwiny zmieszane mu się zdawało,
135      2, XXVII |           bliższy domu, okna pokojów Malwiny mógł rozeznać Ludomir; furtka
136      2, XXVII |      zniewoliłem. Ale to słowo z ust Malwiny słyszane, to słowo przez
137      2, XXVII |          podobnym jest tobie; strata Malwiny bynajmniej go martwić nie
138      2, XXVII |            Ale przyjmij dzisiaj rękę Malwiny, tej Malwiny, która bez
139      2, XXVII |            dzisiaj rękę Malwiny, tej Malwiny, która bez Ludomira żadnego
140      2, XXVII |            księcia Melsztyńskiego do Malwiny doniosły; jak nareście list
141      2, XXVIII|            wziął odtąd los Ludomira, Malwiny i wszystkich wzmiankowanych
142      2, XXVIII|       miesiącami dla melancholicznej Malwiny, teraz upewniał go, że żyć
143      2, XXVIII|      domowych Krzewina i z poddanych Malwiny. W tym zbiorze Alisi, Dżęgi,
144      2, XXVIII|        monasteru na Rusi, odebrał od Malwiny plebanią w Krzewinie, gdzie
145      2, XXVIII|              On z czasem dwóch synów Malwiny i córeczkę chrzcił Wandy
146      2, XXVIII|     porzucili. Frankowska do śmierci Malwiny nie odstąpiła i z młynarką
147      2, XXVIII|          własnej dotknięty Zamościem Malwiny, uczuł to tym mocniej, gdy
148      2, XXVIII|             nie lepiej jak u tkliwej Malwiny zabiegi jego były przyjmowane.
149      2, XXVIII|             życiu nie doświadczył.~W Malwiny zaś sercu ni czas, ni lata
150      2, XXVIII|            trwają... Dla szczęśliwej Malwiny przez długie lata stały
151      2, XXVIII|              ją to przeraziło. Serce Malwiny natychmiast serce Ludomira