Tom, Rozdzial

  1   DoMo        |             przepisy, prawdy, nauki, które pod pokrywką zabawy w dobrym
  2   DoMo        |              sercu znajome, błędy, w które wpadał, namiętności, jakie
  3      1, I     |              mi jednę z tych pieśni, które choć nie bardzo są smutne,
  4      1, I     |         słyszeć grzmotów i łyskania, które z bojaźnią przewidywała.~
  5      1, I     |        słuchania długich opowiedzeń, które razem gadając czynili wszyscy
  6      1, I     |             pobiegł ratować dziecko, które niewinnym sposobem mogło
  7      1, I     |            odpowiedział nieznajomy - które szczęściem stało się dla
  8      1, I     |              praw dawnego rycerstwa, które mnie szanować zalecasz,
  9      1, II    |              czarne długie warkocze, które na szyję i śnieżną suknię
 10      1, III   |         Malwina i tymi nie gardziła, które są skutkiem dowcipnej i
 11      1, III   |              te młodociane dziewice, które niegdyś po bajecznych pałacach
 12      1, III   |         pałacach Fingala snuły się i które Ossjan śpiewał.~Nie mogę
 13      1, III   |      przeczucie długiej przyszłości, które mimowolnie łagodzić umie
 14      1, III   |      łagodzić umie wszelkie troski i które potrafiło jej czasową uspakajać
 15      1, III   |              i nad brzegiem potoków, które otaczały jej siedlisko.
 16      1, III   |       doktora i wszystkich sposobów, które, jakie tylko być mogą, użytymi
 17      1, IV    |    powłóczysty i długie czarne oczy, które nigdy krótko nie patrzą.
 18      1, V     |             tych heroin romansowych, które dobra nasza ciotka nad wszystko
 19      1, V     |             wszystko przenosiła, ale które, oprócz w książkach, nigdy,
 20      1, V     |            myśli poezją i romansami, które młodą jej głowę często wiodły
 21      1, VII   |           biednego Ludomira", słowa, które z tak bolesnym wyrzekł był
 22      1, VII   |            tysiącznych przyjemności, które wypływały z przytomności
 23      1, VII   |               broń mię od postępków, które by na nie zasługiwać mogły!~
 24      1, VII   |            duże pomarańczowe drzewo, które kwiatem obsypane było. Wtem
 25      1, VII   |              czas niejaki, te słowa, które uczuciom jej odpowiadały,
 26      1, IX    |      widzieli.~Te są ostatnie słowa, które ode mnie usłyszysz. Żegnam
 27      1, IX    |        zatłumiła. Mimo rzewnych łez. które z oczu jej na Ludomira list
 28      1, IX    |             karmienia uczuć i myśli, które roztropność przytłumiać
 29      1, IX    |            słyszeć powtarzane uwagi, które sprawiedliwie można było
 30      1, IX    |             postępowaniem Ludomira i które dla niej nieznośnymi były,
 31      1, X     |      otwarcie - ostatnie słowa były, które Wanda cicho jej wymówiła -
 32      1, XI    |         zajechania i nadzieję zabaw, które na nią czekały. Smutno mi
 33      1, XI    |           uwielbieniu nowego bóstwa, które niedawno posiada Warszawa.~
 34      1, XI    |      dreszczem mnie przejął i słowa, które wymówić miałam, na ustach
 35      1, XI    |                 są słowa listu jego, które mam i teraz przed oczyma.
 36      1, XI    | niesłychanymi niesprawiedliwościami, które na nas spadają, bo każdy
 37      1, XI    |   spektatorem w rozmaitych sztukach, które tej zimy grać się będą na
 38      1, XII   |          sobie?... Te lata młodości, które przyjemność i rozkosze napełniać
 39      1, XII   |           skryte uczucia serca mego, które przed Tobą jedną całkiem
 40      1, XII   |             księcia Melsztyńskiego i które dni i życie jego zdają się
 41      1, XIII  |      poprawić poszła do zwierciadła, które nad kominem w drugim było
 42      1, XIII  |          chcąc ułagodzić przykrości, które rozumiała, że swoim nieuważnym
 43      1, XIII  |            zaczęli mówić o kwestach, które dnia tego właśnie na ten
 44      1, XIII  |           społeczeństwie są wybrane, które kwestują po kościołach i
 45      1, XIII  |        napełnione różnymi uczuciami, które wzbudziły rozmaite zdarzenia
 46      1, XIII  |              próżność i niedbalstwo, które powszechną zdają się być
 47      1, XIV   |           chwyciła się zatrudnienia, które kwestowanie przynieść jej
 48      1, XIV   |          jeżeli te drobne szczegóły, które dowcipem Sterna opisane
 49      1, XIV   |       obróciwszy się do dziewczynek, które wszystkie Malwinę obstąpiły:~-
 50      1, XIV   |              Malwiny - jak są osoby, które stan ochmistrzyni mają za
 51      1, XIV   |    wychowywać niżeli te cudzoziemki, które najczęściej z niewielkim
 52      1, XIV   |         głuchojednostajne mruczenie, które Malwina poznała, że z chóru
 53      1, XIV   |         elegantki i spokojne chwile, które zdawały się panować w tym
 54      1, XIV   |         dziecko, przyjmij te kwiaty, które na moim oknie wyrosły, i
 55      1, XIV   |            są iskrzącym fajerwerkom, które zabłysnąwszy trochę dym
 56      1, XIV   |  wyszczególniać, jedno tylko dołożę, które poniekąd związek ma z dalszą
 57      1, XIV   |     zachwyceniem za uczucie miłości, które wlał w serca wszystkich
 58      1, XIV   |       tajemnice w postępkach swoich, które nieraz tak ją dziwiły i
 59      1, XIV   |           tak ją dziwiły i obrażały, które czasami od niego ją odrażały,
 60      2, XV    |           turkotowi każdego pojazdu, które, przybliżając się i mijając
 61      2, XV    |            tych jednak nie posiadał, które fortuna i urodzenie dają.~
 62      2, XV    |           była podzielić te uczucia, które serce jej napełniały. Lecz
 63      2, XV    |             Te pochwały jednogłośne, które zewsząd Taida Ludomirowi
 64      2, XV    | nieszczęśliwie w jej oczach i prawo, które miał nad jej losem. Jeszcze
 65      2, XV    |            przed nim zgryzoty swoje, które ten przymus podwajał. Ale
 66      2, XV    |         wygód, dostatków, zbytków, w które dawniej opływała, dostrzegał
 67      2, XV    |           tego jestestwa ukochanego, które stokrotnie bardziej czuł
 68      2, XV    |               Dziecko nieszczęśliwe, które w łonie moim spoczywa, polecam
 69      2, XV    |        trzech osób poleciła dziecko, które urodzić miała, mówiąc im,
 70      2, XVI   |       dalszego dźwigania tego życia, które jedynie cenię jeszcze dlatego,
 71      2, XVII  |              pasztetów i wiadomości, które Ci miałem donieść i na któreś
 72      2, XVII  |              wieczornym posiedzeniu, które tegoż dnia miało być u niej,
 73      2, XVII  |            tych tysiącznych omamień, które w odludnej swojej młodości
 74      2, XVII  |      zachwycającymi malowała sobie i które w Krzewinie wszystkie w
 75      2, XVII  |     obowiązku właściwe były uczucia, które książę Melsztyński w niej
 76      2, XVII  |            niekiedy w życiu doznał i które z żalem widzą się mijające,
 77      2, XVIII |      zręcznością i odwagą.~Te słowa, które Malwina żartem wyrzekła,
 78      2, XVIII |              tak godnych żałowania i które dusza twoja wyniosła tak
 79      2, XVIII |          zakrzyczanym został od dam, które wszystkie utrzymywały, że
 80      2, XVIII |      uczyniła wyboru w znakach tych, które czułość, sława, zalotność,
 81      2, XIX   |    najświetniej zdobiło to grono, na które raz oko rzuciwszy, ciężko
 82      2, XIX   |              kolory, godła i napisy, które tarcze ich zdobiły. Tu dwa
 83      2, XIX   |       księcia Melsztyńskiego; słowa, które miłość i jeszcze głębiej
 84      2, XIX   |           czyny zręczności i odwagi, które widzieć się dały na tych
 85      2, XIX   |              osobliwie życzenia dam, które świadkami będąc świeżo odniesionych
 86      2, XIX   |       głębokie westchnienie rycerza, które z głębi duszy jego pochodzić
 87      2, XIX   |              pochodzić zdawało się i które Malwina dobrze usłyszała,
 88      2, XIX   |           jednego może serca nie ma, które by utajonej rany nie zachowywało.
 89      2, XIX   |              o tysiącznych troskach, które wewnątrz burzą duszę jej
 90      2, XX    |             nieszczęśliwego uczucia, które gdy nic jest dzielonym,
 91      2, XX    |             tylokrotnie powtórzone i które w ostatnim liście tyle jej
 92      2, XX    |           obraz niebezpieczeństw, na które szedł Ludomir, które żywa
 93      2, XX    |              na które szedł Ludomir, które żywa imaginacja Malwiny
 94      2, XX    |            nieszczęśliwy, i relacje, które każdy raptownie czynił o
 95      2, XXI   |       Ludomira, trwoga o życie jego, które tylekrotnie narażone w okropnej
 96      2, XXII  |            nadto długiego zboczenia, które się z obfitości serca mego
 97      2, XXII  |     obfitości serca mego wylało i za które czytelnika przepraszam,
 98      2, XXII  |           tysiączne drobne odcienia, które serca mimowolnie czują,
 99      2, XXII  |         staraniami ciotki i siostry, które obie jedynie tym tylko były
100      2, XXII  |        ułożył, stała jeszcze, słowa, które naówczas wyrył na skale,
101      2, XXII  |             pomyślnych czy smutnych, które w listach prywatnych i w
102      2, XXII  |     przymierzała to sobie, to Alisi, które kwiaty najlepiej przypadły
103      2, XXII  |         zaburzeń wojny, przytulenie, które młynarka z największą wdzięcznością
104      2, XXIII |             rozmawiali o nadziejach, które każdy miał, prędkiego pokoju
105      2, XXIV  |           jednak przytłumić trosków, które czuję, w niepewności zostając
106      2, XXIV  |          melancholia, rozrzewnienie, które lada okoliczność wzbudziła,
107      2, XXIV  |            inszym stanie dwie osoby, które takoż w Krzewinie szczęśliwymi
108      2, XXV   |      odmówienia czego i nucąc walce, które wieczorem spodziewała się
109      2, XXV   |            zawczasu ukontentowaniem, które niespodziane jej przyjście
110      2, XXV   |            też niepokoje i tęsknoty, które bardziej jak zwykle burzyły
111      2, XXV   |             oddychała.~Kilka gwiazd, które od wschodu dostrzec już
112      2, XXV   |             dniu tym imienin swoich, które Ludomir tak starannie w
113      2, XXV   |          mnie wzbudzał, politowanie, które potem w największą się przyjaźń
114      2, XXV   |           nadto może tkliwe i cnoty, które zwykle prostoty są tylko
115      2, XXV   |              nader mało znaczącego i które (wyjąwszy jedno serce litościwe)
116      2, XXV   |            drażliwe i okropne myśli, które wkorzeniając się coraz bardziej
117      2, XXV   |         opuszczony i przymioty jego (które w dziennym pożyciu najlepiej
118      2, XXV   |             towarzystwie kilku osób, które niezawodnie tyle jak ja
119      2, XXVI  |             dzieciątko kieby anioła, które na murawie się tarzało i
120      2, XXVI  |             mogliśmy się dowiedzieć (które niewyraźnie mówiło jeszcze),
121      2, XXVI  |           śmierci córki jego, Taidy, które bez wątpienia aż nadto mu
122      2, XXVI  |             dni przed jej zlężeniem, które nastąpiwszy wkrótce zamiast
123      2, XXVI  |            wszystkie nasze starania, które przez długi czas czyniliśmy,
124      2, XXVI  |             wyznanie, imię Ludomira, które nosi ten młodzieniec, i
125      2, XXVI  |      odstąpienia wszelkich zabiegów, które z odmianą losu sprawiedliwie
126      2, XXVI  |        wiedzącą o ważnych odmianach, które były nastąpiły i o których
127      2, XXVI  |          wspomnień, domysłów, uczuć, które razem cisnęły się do jej
128      2, XXVI  |             tajemnice i zmartwienia, które w zeszłym roku tak boleśnie
129      2, XXVI  |      wyraźnej dać by nie mogła, lecz które dlatego nie mniej mocy miało
130      2, XXVII |            NA WALE~Kilka dni minęło, które żadnej odmiany w sposobie
131      2, XXVII |              wszystkimi przyczynami, które zniszczyć to zdrowie byłyby
132      2, XXVII |       spotkać spodziewał się, życia, które od urodzenia samego opuszczeniem
133      2, XXVII |            przynajmniej tych miejsc, które były świadkami krótkich
134      2, XXVII |          powietrzem oddychać zaczął, które z tchem Malwiny zmieszane
135      2, XXVII |         odzyskać) wszystkie miejsca, które tylokrotnie z Malwina obchodził.
136      2, XXVII |             rozlicznymi widokami, na które w tej wdzięcznej krainie
137      2, XXVII |             wpośród płaczu i łkania, które natłokiem uczuć wzbudzone
138      2, XXVII |              gdyż owe lekkie zapały, które nowość, a może przeszkody,
139      2, XXVII |                ledwo że nie powiem - które na te słowa całkiem zajęły
140      2, XXVII |           czarnego rycerza, zajęciu, które tylko wówczas wymawiałam
141      2, XXVII |          Melsztyńskiego, serce moje, które od przyjazdu mego do Warszawy
142      2, XXVII |              wszelkich okoliczności, które mnie przekonywały, że książę
143      2, XXVII |               upakarzającego wstydu, które wątpliwość i tajemnica urodzenia
144      2, XXVIII|             były dwom białym liliom, które razem na jednej niwie zrodzone
145      2, XXVIII|             Reszta przytomnych osób, które w dniu tym kościół napełniały,
146      2, XXVIII|            będę o pierwszych dniach, które po tym dniu nastąpiły, gdyż
147      2, XXVIII|           wyobrażać sobie szczęście, które wszystkie serca naówczas
148      2, XXVIII|              w Krzewinie i wyznanie, które właśnie w sierpniu miłości
149      2, XXVIII|            zostawał.~Te tłumaczenia, które ja czytelnikowi tu czynię,
150      2, XXVIII|           napełniają szczęściem, ale które zwyczajnie nader krótko
151      2, XXVIII|            mu powiedziała.~To słowo, które już dwa razy losu jego było