Tom, Rozdzial

1003      2, XIX   |            sposobność oddania zasłużonego hołdu jego zręczności i męstwu.
1004      2, XV    |              Taidzie. Imię to było hasłem honoru i waleczności; w obronie
1005      2, XXII  |            możnych obywateli wściekłością hord nieprzyjacielskich do szczętu
1006      1, XIV   |              wartem płynęła, most i Praga horyzont kończyły i zachodzące słońce
1007      2, XIX   |                książę Melsztyński, Konrad hrabia Myszkowski i kilku innych
1008      1, XI    |                   Odpowiedziała mi, że to hrabina Nel..., najpierwsza tu elegantka.
1009      2, XXV   |             stronie. kędy - sądząc podług huku armat - bitwa stoczyć się
1010      2, XXIV  |             jeszcze - i to podobieństwo w humorach między nią a księciem Melsztyńskim,
1011      1, V     |                  różnym wiekom, rozmaitym humorom, różniącym się charakterom.
1012      1, XIII  |                gdy walca tylko napomknął, hurmem się ruszyli, stoły, stołki
1013      2, XX    |               został postrzeżeniem figury idącej ku niej z końca ulicy; lecz
1014      2, XXV   |                    Nie wiedząc sam, gdzie idę, zaszedłem aż do tej łąki,
1015      1, V     |                  Malwina nie jest dziełem idealnym, lecz istotą prawdziwą,
1016      1, XIV   |                  łagodniejsze od głosu:~- Idź w pani dalej - rzekła do
1017      1, VIII  |               jeszcze jej rękę trzymał. - Idźmy - rzekła - już późno, obaczemy
1018      1, XIII  |           Ludomirze - wrzasnęła Doryda. - Idźże przynajmniej do kobiet księżnej
1019      2, XXV   |             grabów promienie jego srebrne igrać się zdawały i drżącym tym
1020      2, XXVI  |                  na murawie się tarzało i igrając niewinnie jagody zbierało.
1021      2, XX    |             powietrza korzystać. Wietrzyk igrał w jej włosach i z białym
1022      2, XVIII |             postrzeże na mej twarzy przed igrzyskiem, najwięcej go do boju zachęcą,
1023      2, XIX   |          oczekiwało, ważności jeszcze tym igrzyskom dodawały, czyniąc je jakoby
1024      1, II    |                                  Rozdział II ~LIST LUDOMIRA DO TELIMENY~"
1025      2, XIX   |                  co serca wzrusza, zapala imaginację lub duszę zajmuje, wyrażone
1026      2, XXIII |                 pisany~"Z rozkazu księcia Imci pułkownika piszę do W. Książęcej
1027      1, XI    |                 potrafię, bo w tym tłumie imion nawet pań domów już nie
1028      2, XXVII |       podobieństwa w postaci, w głosie, w imionach, mimo życzeń Zdzisława,
1029      2, XVI   |                   koszałkę i przynieść go imości i tak przyszłam tu.~Niewiele
1030      1, XIV   |                  i kilka kroków uszedłszy inakszy znów obraz jej się ukazał.
1031      1, XII   |               jakowyś obowiązek, a skryty instynkt zwracał uczucia ku miłej
1032      1, XII   |                   nie potrafiły: na żadną inszą kobietę nie patrzy, Malwiną
1033      2, XXV   |                   jednego rzekłem mu - iż inszego, jak prostego żołnierza,
1034      1, I     |               naszego, który jeżeli nie z inszej strony, to z odwagi i ludzkości
1035      2, XIX   |                 lubością tchnąca w tłumie inszych kwiatów najpierwej postrzeżoną
1036      2, XVI   |                 swojej szczerości. Między inszymi powiadała Malwinie o biednym
1037      1, XI    |                 wyrabiać, żebyście zawsze interes swój właściwy rozumiejąc
1038      1, V     |                   list od Wandy śpiesznie interesa pokończyła i do Krzewina
1039      2, XVII  |                    był obojętnym i żadnym interesującym trafem dla Malwiny oznaczonym
1040      2, XVIII |                  a teraz wiadomość o jego intrydze z Floryną ulgą niemal stała
1041      2, XXVIII|                   a raczej współtowarzysz intryg, którymi wzruszała społeczność
1042      1, XI    |                  najlepiej grać będzie, a intryga sztuki jak się wywiąże,
1043      1, XII   |              Malwiny, a ją w jaką wplątać intrygę, w której dobre imię Malwiny,
1044      1, V     |                  mia sarai si cara speme, io tua sero...", lub co podobnego,
1045      1, XIV   |       bezskutecznymi zostają i podobne są iskrzącym fajerwerkom, które zabłysnąwszy
1046      1, VIII  |              Miliony gwiazd po niebieskim iskrzyły się sklepieniu, z nią i
1047      2, XX    |                 nową i nie-odbitą pewność istności widma dawali, te wszystkie
1048      2, XXI   |                 chociaż wszystko tak jest istotne, jak przyjaźń moja dla Ciebie."~
1049      1, IV    |                                  Rozdział IV~LIST WANDY DO CIOTKI~"Mimo
1050      1, IX    |                                  Rozdział IX ~ODJAZD~Nazajutrz Malwina
1051      1, XIV   |                kuchenkę i komorę od dwóch izb wybielonych starannie i
1052      1, XIII  |                 wszystko się zjednoczyło, iżby ten wieczór jak najprzyjemniejszym
1053      1, XI    |                 mogę sobie pochlebiać, że j. pani S*** przyszłego tańca
1054      2, XXV   |     niegrzeczności pani kasztelanowej nie jadąc na jej bal; wszak prawda,
1055      1, XIV   |                  w worek Malwiny wsypały. Jadwisia, jedna z najmniejszych,
1056      1, XIV   |              dzieci, "co mamów nie mają". Jadzia zaczęła skakać z radości
1057      1, XIV   |                  worek.~Malwina uściskała Jadzię i uspokoiła ją upewniając,
1058      2, XXVI  |            jagodami.~Ach! cóż nam do tych jagód! - niemal z gniewem zawołał
1059      1, XIV   |              zmieszany trochę, zaczął się jąkać, potknął się, ekran od komina
1060      1, III   |               żeby powab albo przyjemność jakąkolwiek w przyszłym obiecywała sobie
1061      2, XVIII |                  stać się celem turniejów jakich i widzieć grzecznych rycerzów
1062      1, XI    |               różnych spotykałam. Każdy z jakiegokolwiek powodu śpiesznie zdawał
1063      1, II    |            pogodniejszym sercem, z takim, jakiegom dotąd nigdy w sobie nie
1064      2, XVI   |               czego oni szukali; ale pono jakiegoś papieru, bom słyszała, jak
1065      1, XI    |                   doskonale jednak umie w jakiejści granicy trzymać, i mnie
1066      2, XXII  |                jednym słowem, o przedmiot jakikolwiek kochania, trwogą i niespokojnością
1067      2, XXVII |                    Przyjaźń i wdzięczność jakimściś niewyraźnym powabem przyciągały
1068      1, VIII  |                   o nieba?... i kiedyż, w jakiż moment?... kiedyż oddzieram
1069      2, XXVIII|                szczęśliwie dokazał; gdyż (jakośmy z listu Alfreda do majora
1070      1, IX    |                  w serce Malwiny zazdrość jakowąś i chęć, żeby nikt prócz
1071      2, XXIII |              naówczas osób, łatwo pojmie, jakowe na każdym wrażenie uczynił
1072      2, XVII  |         najbardziej przekonanie mimowolne jakowegoś względem niego obowiązku
1073      2, XXVIII|           Miłostki jego biorąc za miłość, jakowej jeszcze świat nie widział,
1074   DoMo        |          Przekonana o jej rzeczywistości, jakżebym wierzyć nie miała, że Ciebie
1075      1, XI    |           Głazowie? Spokojne dni Głazowa, jakżeście daleko od Malwiny? Pierwsze
1076      1, XII   |                   do siostry~"Ach, Wando! jakżeż ten wielki świat, cośmy
1077      1, XIV   |                   najlepszym sercem zbiór jałmużn dla ubogich podsycili.~Ta
1078      1, XIII  |                przedmieścia, i te zebrane jałmużny są potem rozdzielone pomiędzy
1079      2, XIX   |               Miejsce to, pełne wspomnień Jana III, tego króla, który nigdy
1080      1, XIV   |                 od jazdy, kupców kilku na jarmark przybyłych, szlachcic stary
1081      2, XXVI  |                   dziś pamiętam: noc była jasna, miesiąc gdyby ser roztoczony
1082      1, IV    |                 tymczasem to przynajmniej jaśnie i wyraźnie wyczytaj w liście
1083      2, XXVIII|                  będąc za mężem, była ową jaśniejącą gwiazdą, która w tamtych
1084      1, X     |          ostatniego listopada w tęgi mróz jasnym słońcem zaiskrzony Malwina
1085      2, XXVIII|           bynajmniej chęci do tajnego, do jawnego ani do żadnego odjazdu,
1086      1, XIV   |                 Wojskowi od piechoty i od jazdy, kupców kilku na jarmark
1087      2, XX    |               dostał konia i przy powozie jechał z sercem jak strwożonym,
1088      1, XI    |            zrobiło. Ja bez żadnego powodu jechałam, nigdzie mnie nie czekano
1089      1, II    |               ciągu smutnej dość podróży; jechałem, boś mi jechać kazała, widząc
1090      1, X     |            wyjazdu Ludomira każde miejsce jednakowym się jej zdawało, w żadnym
1091      2, XV    |                  być podobną.~Te pochwały jednogłośne, które zewsząd Taida Ludomirowi
1092      2, XIX   |                  wróży", byłe wyborem ich jednomyślnym, wróżbą może przyszłych
1093      1, XI    |                 śniegu nie lubię. Wczoraj jednostajny ruch pojazdu i milczenie
1094      2, XVII  |               portret Florynki. Dwa rzędy jednostajnych pereł błyszczą się jasno,
1095      2, XXV   |                wiosłem wodę ruszając, tym jednostajnym szmerem jedynie przerywał
1096      1, VII   |              rzeczą do pojęcia, że ci, co jednostajnymi myślami są zajęci, równie
1097      2, XXVI  |           zemdlona. W ten moment zakonnik jednymi drzwiami, a ci, co byli
1098      2, XXII  |          zamyślona szyć była zaprzestała, jedwabie koło niej spoczywały, i
1099      2, XV    |                 można, było jej udziałem. Jedynaczka i dziedziczka wszystkich
1100      2, XVII  |                  był nieprzytomny, książę jegomość pułkownik bardzo grzeczny,
1101      1, I     |                 kołnierzyk prasowałam dla jejmości - powiedziała na to Marysia,
1102      1, I     |          wątpienia!" - z najboleśniejszym jękiem przez Somorkowę wymówione,
1103      1, XIV   |                ponieważ o siódmej dopiero jem obiad, śniadanie zawsze
1104      1, X     |                   Sen zupełnie straciła i jeść mało co mogła; twarz bladsza
1105      1, XIV   |                lat minęło, jak Dżęga znów jesiotry i węgorze poławia i nigdy
1106      1, XII   |                   znajomość, a zapomnieć, jeśliby to podobnym być mogło, że
1107      1, XI    |               który tyle ma mocy na całym jestestwie moim, dźwięk ten miły, od
1108      2, XXV   |         rozumiejąc, żem szlachetniejszemu jestestwu życie winien, znaleźć się
1109      1, VIII  |                 potrafiło. Dziś w wieczór jeszczem ją widział, jeszcze ten
1110      1, XIV   |                  mizerią. Zięć mój i moja Jewa z głodu i nędzy zamarli
1111      2, XXII  |                 tu, to jest od czasu, jak jeździł do Zieńkowa odbierając z
1112   DoMo        |                 Gdyż romanse Krasickiego, Jezierskiego itd. opisują zwyczaje naszych
1113      2, XVII  |           Melsztyński stał z pułkiem koło Jeziorowa, nie mniemała, aby to w
1114      1, VII   |                  I dziwić się nie trzeba, jeźli świtać już zaczynało, a
1115      1, XIV   |                   do kraju, do właściwego języka, do cnót i zwyczajów narodowych,
1116      2, XXV   |               poezji i literatury różnych języków przydałem do ksiąg klasycznych,
1117      2, XXVI  |                zbierając, tak na przyjaźń jogom zasłużył, że mocno Dżęgę
1118      1, XIV   |                    tkliwej podróży", jaką Joryk odbywał, i w której czytelnik,
1119      1, XIV   |               było zeschłych. Na stole le journal des modes leżał roztwarty,
1120      1, XIV   |              bobym nie miała co włożyć na jutrzejszą szlichtadę. Waćpan nie czekaj
1121      1, XI    |                 kupców i troskliwa myśl o jutrzejszym moim wstępie na wielki świat
1122      2, XXVI  |                  ale tej pani dobrotliwej jużem tam nie znalazł: dawno była
1123      2, XIX   |              podniosła śmiałość zielonego kadryla; bo ci młodzi rycerze, moc
1124      2, XIX   |                   się.~Po tym młodocianym kadrylu nowy tłum rycerzy szranki
1125      1, XI    |                 wdzięcznej, lubej Malwiny kaducznie nie na rękę naszej Dorydzie;
1126      1, XIV   |              siecie naprawiała, u nóg ich kadź stała z wodą pełna rybek,
1127      1, XIV   |               liczna liberia, dalej kilku kamerdynerów. Malwina jednego prosiła,
1128      2, XXII  |              siadywali! Ławka, którą on z kamieni ułożył, stała jeszcze, słowa,
1129      2, XXV   |               murawie i po ostrych płynie kamieniach. Równie jak i my. różne
1130      1, XIV   |              ulicy przeszedłszy weszła do kamienicy, gdzie mieszkała dama ze
1131      2, XIX   |           aksamity, hafty poważne, złoto, kamienie, jednym słowem, co tylko
1132      2, XXV   |                 że zwłoki jego tu pod tym kamieniem, któren najszczególniej
1133      1, XIV   |                 drzew i na środku studnia kamienna pod starym orzechem, na
1134      1, VI    |               zieloności ulotna Wanda, na kamiennej stojąc podstawie, okazywała
1135      2, XXV   |                  W tym pułku całą odbyłem kampanię. Nie dbając o życie, niewiele
1136      2, XXIV  |               odstąpił go przez cały czas kampanii, pilnował go z największym
1137      1, XIV   |                brzegiem Wisły po piasku i kamyczkach chodził. Szeroki surdut
1138      1, XIV   |     społeczeństwie dość dobrze jej znana. Kanap, kanapeczek, draporiów rozmaitych
1139      1, XIV   |                  dobrze jej znana. Kanap, kanapeczek, draporiów rozmaitych dość
1140      1, XIV   |                 gospodarz domu, nareszcie kapela niepoczesna, wszyscy podług
1141      2, XXII  |                otrzymać by można. Szale i kapelusze wziąwszy ku poczcie całe
1142      1, VI    |               różnofarbne wstążki mieli u kapeluszów. Łatwo Malwinę namówili,
1143      2, XXV   |                sędziwą twarz, siwą brodę, kaptur, habit, krzyżyk na piersiach
1144      2, XXI   |                może dla Malwiny i wczesną karą za to, że usta jej wymawiać
1145      2, XVII  |            półkrytki skromne, półtoraczne kareciska, pocztą, furmanami i własnymi
1146      2, XV    |            hałasem każdej przejeżdżającej karety, pilnie przysłuchiwała się,
1147      2, XVIII |                  godło "Nadzieję urojenie karmiącą".~- Ach! podobać się Malwinie
1148      1, IX    |                najpewniejsze były sposoby karmienia uczuć i myśli, które roztropność
1149      1, XI    |                  cudownie gawotę tańcuje. Karnawał nam jedyny zapowiadają.
1150      2, XXVI  |             przeszli i nareszcie w górach karpackich stanęli; tam kapitan zachorowawszy
1151      2, XXV   |                  dotąd mnie kocha. U stóp Karpatów w odludnej i oddalonej wsi
1152      2, XXV   |              samego puszczać, gdyż aż pod Karpaty udać się miał dla zaspokojenia
1153   DoMo        |              ciekawość; przebiegającym te kart kilka przypomni, że nie
1154      2, XXVIII|             zapytanie czyni - napisała na karteczce: "Czy zeszłe lato, czy sierpień
1155      2, XVI   |                księżnej W*** przy pisaniu karteczek, gdy odpisywał na jej zapytanie,
1156      1, XIII  |                sekretarza wybrano. Między kartkami w pierwszej kolei pisanymi,
1157      1, XIII  |                    i rozdawając wszystkie kartki, tę z innymi Ludomirowi
1158      2, XIX   |          dziecinne to były zabawy, jak te karuzele, którymi wiek nasz zniewieściały
1159      2, XVII  |                   do opisywania ciekawych karykatur. Ale nie godzi się podobno
1160      2, XXVIII|                  jedynego, fraki, żylety, karykle etc., etc. - wszystko to
1161      2, XIX   |                   osłoniona i na dzielnym karym komu wjechał w szranki.
1162      2, XXVII |                   Gniewem twoim, Malwino, karzą mnie może nieba za moje
1163      1, IX    |               było winą, wspomnij też i o karze - rzucam Cię, rzucam na
1164      2, XXVII |                   Biegnie ku ławce, którą kasztan stuletni rozłożystym swym
1165      1, XI    |               dostać można u Berensa. Mój kasztanek zdrów i celem zawsze zazdrości
1166      2, XXVIII|               walcowania swoje doskonałe, kasztanka jedynego, fraki, żylety,
1167      1, I     |                   do pokoju, bo tu, prócz kataru, niczego się nic doczekamy.~
1168      1, XIV   |                  tylko widać było, reszta katedry już zmrokiem była okryta.
1169      1, III   |                szyby, oświecały wieżyczki kątowe. Malwina, choć o ćwierć
1170      2, XVI   |                słowa były wymazane i cały kawałek listu wydarty. Po cierpliwym
1171      2, XXVII |                   wodę lecieć chciałem za kawałkiem muślinu, któren wiatr mi
1172      2, XXVII |                   mego szczęścia wyryć go kazałem. Tam samaś go ujrzała w
1173      1, III   |             jednak, bo rodzice przyjąć go kazali. Lecz nim ostatnie dała
1174      1, VI    |                Naprzeciwko domu była duża kępa zielona cienistymi umajona
1175      2, XXV   |             pamiątkę dnia tego był na tej kępie wystawiony i babce Alisi
1176      2, XXVI  |                   tylko został jeszcze na kępnym folwarku, ustawnie miotany
1177      2, XXVI  |                  znaleźli, oto dzieciątko kieby anioła, które na murawie
1178      1, XII   |                   brak niczego w świecie, kiedym tylko widziała, że on tym
1179      1, XIII  |                przy której niemała liczba kieliszków szampana bardziej mu jeszcze
1180      2, XXIV  |           przyjaźni miłość już jej sercem kierowała.~Malwina zaś, domyślniejszą
1181      2, XXV   |                   tym światłem dość długo kierowana Malwina doszła nareszcie
1182      2, XVII  |                się major Lissowski list z kieszeni dobywając. - Dziś rano list
1183      1, XIV   |                szufladki, do kryjówki, do kieszonek się wzięła i wnet stos złotówek
1184      1, XIV   |              białogłowa, a wokoło stolika kilkanaście panienek, między którymi
1185      2, XXII  |         gorliwością oddaje i poświęca.~Po kilkodniowej podróży, w której żadne
1186      2, XIX   |            gonitwach. Powiem tylko, że po kilkogodzinnych walkach między mnóstwem
1187      2, XXVIII|                one codzienną własnością i kilkoro już dzieci szczęście jej
1188      2, XVIII |                 KSIĘCIA MELSZTYŃSKIEGO~Po kilkotygodniowej niebytności książę Melsztyński
1189      2, XV    |               jedynie żyła na świecie, po kilkudniowej chorobie utraciła na zawsze.
1190      1, XIV   |                 kazał prosić Malwiny.~- Z kimże mam honor mówić - spod ręki
1191      2, XXII  |               było ścieżki w tej krainie, kładki na tych strumykach, którędy
1192      2, XVII  |           niesłychanie, z tą smutną myślą kładła się spać, że nazajutrz takiż
1193      1, XIV   |                  dochodzić, czy Dżęga nie kłamie, przekonał się o naszej
1194      1, XI    |                  mówiący i jeszcze więcej kłaniający się człowiek za stołkiem
1195      2, XXV   |                języków przydałem do ksiąg klasycznych, którem dotąd tylko czytywał.
1196      2, XXV   |                wojny dzieje się, ale nasz klasztor przez swoje ubóstwo i odludne
1197      1, XIV   |        uczęszczanej oberży zastąpił ciszę klasztorną. Wojskowi od piechoty i
1198      1, XIII  |               herbacie Starościc siadł do klawikordu i gdy walca tylko napomknął,
1199      1, I     |                 dziecka, leciała pomiędzy kłęby dymu blaskiem ognia zaćmiona;
1200      1, XI    |                   niezabawne, nic się nie klei. On jeden umie wszystko
1201      1, XIV   |          przedmieścia. Lecz widząc niskie klitki, szczupłe zagrody, ubogim
1202      2, XVII  |             wypytać, tylko gwałtem szukał kłótni z Ludomirem. Mówią o pojedynku,
1203      2, XXVIII|                   to wymawiał, że ta cała kłótnia z okazji miłostek jego do
1204      2, XXVIII|            wytłumaczyć kuzynowi Floryny i kłótnie te zupełnie zaspokoić, czego
1205      2, XXVI  |                   była Cyganką; osądźcie, kniazie, jak by też Dżęga mógł być
1206      2, XXVIII|               Dżęga za zdrowie wszystkich kniaziów Melsztyńskich węgorze i
1207      1, XIV   |               tysiącznych błogosławieństw kniaziowi z Melsztyna nie posyłał.
1208      2, XVIII |              Przyznam się na przykład, że kobiecej mojej miłości własnej dość
1209      2, XXVIII|                  urojonych nad wszystkimi kobietami w powiecie swoim triumfów
1210      1, I     |          przepowiadał, rozkaz dała jemu i kobietom swoim, aby przy słabej jeszcze
1211      1, IV    |                   i nie zna, a wszyscy go kochają etc., etc. - powie pewnie
1212      1, VI    |                  miło jest odbierać je od kochającej osoby, tysiąc razy jest
1213      1, XII   |                    a tak niepospolicie ją kochającym! Kochał ją i teraz; przy
1214      2, XV    |                  mój! utraciłam, co tylko kochałam na świecie. Ciężar gniewu
1215      2, XXV   |                   moją zranił... Niemniej kochałem tę, którą dotąd własną rozumiałem
1216      1, VI    |                  uczynić tym, których się kochało. Dzień imienin Malwiny nadchodził
1217      2, XXI   |                   i życie wszystkiego, co kochamy, rozstrzygnąć może?~Wando,
1218      2, XXVII |                cieniem okrywa; tam wyznał kochance pierwszy i ostatni raz nieszczęśliwą
1219      1, XI    |                  tysiąc razy rączki całuj kochanej naszej Ciotki."~Drugi list
1220      2, XXVII |                 wytłumaczenie, przycisnął kochankę do serca wrzącego w uniesieniu.~-
1221      2, XXVII |              ostatnie słowo miłości z ust kochanki usłyszał, tam zgłodniałe
1222      1, XIV   |                dobrze, żeś przyszła, moja kochanko! udecydujesz mnie w wyborze
1223      2, XXVIII|                 wymagająca doskonałości w kochanku, a więcej jak ona ufająca
1224      1, VI    |                 dobrą Malwinę powszechnie kochano. Z rozrzewnieniem wszystkim
1225      1, XI    |                mówiąc, że Malwiny już nie kochasz, tej Malwiny, która nigdy
1226      2, XVII  |            zaproszone zostało. Eleganckie koczyki, półkrytki skromne, półtoraczne
1227      2, XXV   |              wiedząc nawet, czy mam prawo kogokolwiek tym lubym nazywać wyrazem,
1228      1, XI    |               salę wkoło zdali się szukać kogoś oczyma. Siostro? mnie to
1229      2, XXV   |                  ją otaczały. Nic tak nie koi, nie łagodzi zranionego
1230      1, XII   |                  bardziej zazdrość niżeli kojącą litość wzbudzają.~Łaj mnie,
1231      2, XIX   |                 straż mające przy wejściu koła, znak dały, że nieznajomy
1232      1, XIII  |                   i miło być się zdawało. Kolacja wyborna, jednym słowem,
1233      2, XXII  |          wyprzężony przed pocztą. Była to kolaska nie bardzo poczesna z niedużym
1234      1, VI    |                 dziecinnych barkach złoty kołczan ze strzałami spoczywał i
1235      1, XI    |               mazura. Ludomir w tym samym kole stojąc przy Dorydzie, nim
1236      1, XIII  |                   zwodzić umie.~Gdy drugą kolej zaczynali, Malwina, przedsięwzięcia
1237      1, X     |                   później naturalną czasu koleją przestano naprzód w Krzewinie
1238      1, XIV   |            szerokim surducie, niezmiernym kołnierzu, z czubem nastrzępionym,
1239      1, I     |                doświadczyła!~- Ja właśnie kołnierzyk prasowałam dla jejmości -
1240      2, XIX   |                było jawnie lub tajemnie w kolorach, godłach i napisach rycerzy,
1241      1, VI    |                  od pierwszego, chińskimi kolorowymi lampami oświeconych. Społeczeństwo
1242      2, XV    |                   garstką ludzi zatrzymał kolumnę nieprzyjacielską i dał czas
1243      1, VI    |                 sznury lekkim wiatrem się kołysały, a przewoźnicy parzysto
1244      2, XV    |                   wysmukła rannym zefirem kołysana, która swobodnie wonie swoje
1245      1, VIII  |               Żeby nie Twoje starania, od kołyski prosto w zimny grób wchodząc
1246      1, XI    |                 zobaczymy! Zaczynamy grać komedią, w której Ludomir, Malwina,
1247      2, XVII  |                   i odwdzięczyć wiejskimi komerażami za komeraże warszawskie,
1248      2, XVII  |         opisywania. Więc z tych ciekawych komerażów, zabawnych portretów, pasztetów
1249      2, XIX   |                  wywróżyć nosił na tarczy kometę z napisem:~"Świetna i rzadka".
1250      1, XIV   |              jąkać, potknął się, ekran od komina zawadził i tak mu coś niewygodnie
1251      1, XIII  |                 do zwierciadła, które nad kominem w drugim było pokoju. Spojrzawszy
1252      1, XI    |               siedziało w milczeniu. Przy kominie i koło bilaru grono mężczyzn,
1253      2, XV    |             przyjmowano, siadły obie koło kominka na wygodnej sofie i księżna
1254      1, XIV   |             przejście dzieliło kuchenkę i komorę od dwóch izb wybielonych
1255      1, I     |             wnuczka, moja biedna Alisia w komorze uśpiona, zginie bez wątpienia!" -
1256      1, XI    |              nigdy sposobności wysunienia komplementu. oświadczył mi wtedy, że
1257      1, VI    |           Siostrzyczko - rzekła - jeszcze komuś powinnaś dziękować, bo ja,
1258      2, XXII  |                  przebaczała, a po wtóre, komuż się nie trafiło choć raz
1259      2, XV    |                   prosiła.~Lecz przed tym końcem przebłaganie ojca i ubezpieczenie
1260      1, VI    |                   wynaleźć dobrego, żaden koncept do głowy mi nic przychodził.
1261      2, XV    |                    Toteż zbliżając się ku końcowi swej ciąży, koniec życia
1262      2, XXVI  |                coś wymówić.~- No mówże, a kończ już prędzej - rzekli razem
1263      1, XI    |                 poczta odchodzi. List mój kończę, najczulej Cię do serca
1264      2, XXI   |            niechaj na mnie gniew się Twój kończy, ale chroń wszystko, co
1265      1, V     |                    że czwarty miesiąc się kończył, a nikt w Krzewinie nie
1266      1, III   |                  urodzona, czternasty rok kończyła, gdy rodzice umyślili wydać
1267      1, XIV   |            płynęła, most i Praga horyzont kończyły i zachodzące słońce właśnie
1268      1, XI    |                 już Starościc nasz gotowy konfident); kto najlepiej grać będzie,
1269      1, XI    |               najpierwszą rolę grać mają. Konfidentów i subretek znajdziemy do
1270      2, XXV   |                  cichość zupełna panuje i konik polny skacząc w trawie czasami
1271      2, XVIII |                   polskim czy na tureckim koniu wjedziesz w szranki? kopia
1272      2, XIX   |           Gościniec był okryty pojazdami, końmi, piechotnymi różnych stanów,
1273      1, XI    |               generałem.~Starościanka już konno nie jeździ, co czyni zbiory
1274      2, XIX   |              Zdzisław książę Melsztyński, Konrad hrabia Myszkowski i kilku
1275      2, XIX   |                   gdyż Gedymin od młodego Konstantego Zamoyskiego zwyciężonym
1276      2, XIX   |              zajął powszechnej baczności.~Konstanty i Władysław Zamoyscy, Roman
1277      1, XIV   |                dulietkę lila i kapelusz z koronką - powiedziała panience,
1278      1, XIV   |                   gdy w ten moment czarną koronkę, którą na twarz miała spuszczoną,
1279      1, XIV   |                twarz schowała w kapelusz, koronkowy welum na oczy spuściła i
1280      1, I     |                żelazko upuściłam na łapkę Kory, która do tego czasu skowyczy!~-
1281      1, XII   |            spodziewając się z tego jakiej korzyści, postać wzięła użalającej
1282      1, XIV   |           zyskałem przy nim między innymi korzyściami zapomnienie przeszłości
1283   DoMo        |              rozumiem, że i romans czasem korzystnym być może. Zdaje mi się,
1284      1, VI    |             ujmującemu obrazowi, a Czas z kosą w ręku, w postaci sędziwego
1285      1, XIV   |                   Och! już ci ubodzy mnie kością w gardle stoją, o niczym
1286      1, XIII  |                wybrane, które kwestują po kościołach i po wszystkich domach,
1287      2, XXII  |               biorąc je nawiasem z dużego kosza, któren ogrodnik świeżo
1288      2, XVI   |                   wziąść tego szczupaka w koszałkę i przynieść go imości i
1289      2, XVII  |                  rozkazy Florynki gotowa, kosze z fruktami i cukierkami
1290      2, XXI   |           wspomnienie, co ta sława czasem kosztuje...~Wszyscy już niemal Warszawę
1291      2, XXVI  |              młynarka rękaw od sukni i od koszuli zaczęli przecinać, by krew
1292      1, XIV   |                   grzebała drażniąc się z kotem, co na rybki czatował. Długi
1293      2, XXV   |             leżących żołnierzy; byli to i Kozacy, i nasi ułani. Żadnego przy
1294      1, I     |             doczekamy.~Malwina, oparta na kracie balkonu i oczy mająca wlepione
1295      2, XXVI  |               czuje, że zgadzać się na tę kradzież było występkiem niegodziwym,
1296      1, VI    |                Malwiny łąka najzieleńsza, krągiem najpiękniejszych drzew otoczona.
1297      1, VII   |                łachę, na kępę. na Wisłę i kraina najpiękniejsza szczególnie
1298      2, XV    |                 tułającą się po odludnych krainach, obnażoną z wygód, dostatków,
1299      2, XV    |                Uwielbiając obrońcę kraju, kraj tylko kochać rozumiała i
1300      2, XXII  |                 okropności nie wnaszamy w kraje cudze dlatego, że odmiany
1301      2, XXV   |                roty w te zaszły strony. Z krajem okolicznym, niestety, tak
1302   DoMo        |            rodzaju romansem. Gdyż romanse Krasickiego, Jezierskiego itd. opisują
1303      1, XIV   |              zdrowie i wesołość młode ich krasiły twarzyczki. Postrzegłszy,
1304      1, I     |              pierścienie~Wieńcem ode mnie kraśnym ozdobiła,~Wonniejsze nadeń
1305      1, XI    |                 strawiłam między kupcami, krawcami itd. Ponieważ żadnej z moich
1306      1, XII   |                 jest, że on się koło niej kręci, bo (z tą cichą i skromną
1307      2, XXVIII|                 Frankowska i stary Marcin kredencerz nigdy już Krzewina nie porzucili.
1308      2, XIX   |                hełm okrywały, tarcza jego krepą była osłoniona i na dzielnym
1309      2, XIX   |           pochodziła, zawadziła ogniwem o krepę, co tarczę rycerza osłaniała,
1310      2, XXVII |                 czując potęgę i najwyższy kres miłości:~- Ach, nadto już
1311      2, XXVIII|            żartami ten był wymyślił, żeby kresę nad okiem udać sobie, podobną
1312      1, III   |                namiętności żadnej jeszcze kresy nie wyryły, ujmującym czyniły
1313      1, XI    |                   Ponieważ żadnej z moich krewnych nie ma tu teraz w Warszawie,
1314      1, XII   |              szczęśliwym, widzę otoczonym krewnymi, przyjaciółmi, kochanym
1315      1, XI    |                 Doryda, o wszystkich jego krokach dobrze uwiadomiona, jak
1316      2, XXVII |              dolinach Krzewina. Spiesznym krokiem, jakby lotnymi uniesiony
1317      1, I     |                 mężczyzna, przeskoczywszy krokwie wpół spalone, belki i tarcice
1318      2, XIX   |                  wspomnień Jana III, tego króla, który nigdy rycerzem być
1319      2, XX    |                    zlała na nią, co tylko kropel miała w całym domu, i ręce
1320      1, VII   |                   płacz nigdy... ostatnią kroplą krwi mojej rad bym odkupić
1321      2, XXVII |                   Ludomira; lecz choć łzy kropliste zbladło lica jeszcze rosiły,
1322      1, I     |                topolami koło domu, deszcz kroplisty bijący w okna i grzmoty
1323      2, XXII  |              spoczywały, i oparłszy się o krosna głowę na ręku spuściła i
1324      2, XXII  |            początku tej historii, szyła w krosnach przy oknie, Zdzisław w drugim
1325      2, XVII  |                   się w jej sercu, ale to krótkie i przemijające były chwile,
1326      1, V     |               włosy czarne i gładkie, jak krucze pióra, przy tym miękkie
1327      2, XIX   |          wjechania w szranki i o zaszczyt kruszenia kopii przeciw księciu Melsztyńskiemu.
1328      2, XVIII |                 igrzysk, ćwiczeniem się w kruszeniu kopii, dźwiganiu zbroi i
1329      2, XIX   |           przygotowaniem do prawdziwych i krwawych bojów. Toteż, co tylko zręcznością
1330      2, XXIII |                  krzyżu poznał, bo twarzy krwią zalanej rozeznać było niepodobna)
1331      1, IX    |                  się okrywam, żadnego nie kryj występku, ale w jakiej bądź
1332      1, VI    |              szukać Ludomira, ale w tłoku kryjącego się nie zaraz znalazła.
1333      1, XIV   |                jaka taka do szufladki, do kryjówki, do kieszonek się wzięła
1334      2, XXVII |                   osoby w całej Warszawie kryłem się przez dzień niemal z
1335      2, XXII  |             przeszli: każde drzewo, każdy krzak go przypominał. Na tej giętkiej
1336      2, XXV   |                   Zakonnik wnet zniknął w krzakach, a Malwina idąc znowu ścieżką
1337      1, VI    |               Alisia, pod różanym siedząc krzakiem, Miłość udawać miała i z
1338      2, XX    |                  dobrą, zaraz zaczęła się krzątać, by Malwinie w czym dopomóc.
1339      1, XI    |              jakaś ukryta więziła mnie na krześle, gdziem siedziała. Nie mogłam
1340      1, XI    |                   gdzie Ludomir, oparty o krzesło Dorydy i nią jedynie zajęty,
1341      1, VI    |             wystawiały gęstwinę, pięknymi krzewinami miejsce było ozdobione i
1342      1, X     |          przyjaciółkami i z tak lubym jej Krzewinem, siadła do pojazdu i z smutnym
1343      2, XXV   |                ogromny kościół oświecił i krzyki "wojna, wojna" zewsząd dały
1344      2, XXI   |                  przerwane może na zawsze krzykiem okropnym i widmem nadnaturalnym,
1345      1, VIII  |              jutro. - Ach, obaczemy się - krzyknąłem - w jakimkolwiek bądź świecie!...~
1346      1, X     |             byłoby niesprawiedliwie takim krzywdzącym posądzeniem odwdzięczać
1347      2, XV    |                   uczynionych Ludomirowi, krzywoprzysięgać wiarę księciu Sanguszce,
1348      2, XIX   |                pierwszego na czarnym polu krzyż i róża z napisem: "Miłość
1349      2, XIX   |                  przeciw rycerzom myśli i krzyża z różą. Konie ich, w tej
1350      1, XI    |                znaczącą czyniły, wstęgi i krzyże zasłużonego oznaczały obywatela,
1351      2, XXIII |                    którego po błyszczącym krzyżu poznał, bo twarzy krwią
1352      2, XXIII |               najgłębszym uszanowaniem~W. Ks. Mości najniższym sługą.~
1353      2, XXV   |              różnych języków przydałem do ksiąg klasycznych, którem dotąd
1354      1, IV    |              daleko bardziej w niej niż w książce miał oczy wlepione. Malwina,
1355      2, XXVI  |              darujem - wyrzekli razem oba książęta - i jeszcze wam krociami
1356      2, XXVI  |                Cygana, przez niego samego książętom Zdzisławowi i Ludomirowi
1357      2, XXV   |               tłomoczka: habit, co noszę, książka do pacierza, nasienia goździków,
1358      2, XV    |                wychodziły na ulicę wzięła książkę. Lecz zamiast czytania,
1359      1, XIV   |               chóru pochodzić musi, gdzie księża pacierza śpiewali. Dumać
1360      1, XIII  |                  Rozdział XIII ~WIECZÓR U KSIĘŻNY W***~W takim stanie były
1361      1, XIV   |                potem znalazła się u furty księży bazylianów. Zadzwoniła i
1362      2, XXI   |                  nosił na twarzy, promień księżycowy go oświecał, a z ciemnot
1363      2, XXVI  |        różnofarbne na ręku; bo ten znak w kształcie płomieńczyka, co jeden z
1364      1, XIV   |                   pazuchy coś białego, na kształt cienkiej chusteczki, wyciągał
1365      2, XXVI  |             płomieńczyk dosyć duży i co z kształtu, jak z farby prawdziwy płomień
1366      1, V     |                   teraz wracam do ciotki, którąśmy trochę niegrzecznie porzucili.~
1367      1, XI    |                 tego cudu dokazała. Mnie, któregoś znał nie mogącego się i
1368      2, XXIV  |        niepewności zostając o losie tego, któremum życie winien. Wszystkie
1369      2, XVII  |              które Ci miałem donieść i na któreś już chciwie oczy i uszy
1370      2, XXVII |              Nieba litościwe - krzyknął - któreście pozwoliły, bym ją ujrzał
1371      2, XXVII |               moment najtkliwsze uczucia, którychem w Krzewinie była doznała,
1372      1, XIV   |                 Wąskie przejście dzieliło kuchenkę i komorę od dwóch izb wybielonych
1373      1, XI    |                   niemal strawiłam między kupcami, krawcami itd. Ponieważ
1374      1, IV    |               list, znajduję, że ciężko w kupę go skleić i zrozumieć, com
1375      1, XIV   |                 nas odpędził. On ten plac kupił, ten domek kazał wystawić,
1376      2, XXVIII|                   wieś swoją sprzedawszy, kupiła inną w najbliższym od nich
1377      2, XXVIII|                gdzie, zobopólnie dom duży kupiwszy, wszystkie odtąd zimy w
1378      1, VI    |                 ludzi na rozmaite grona i kupy podzielonych; bo oprócz
1379      2, XXII  |              Malwiny przylecieli i widząc kurz i pojazd jakiś na gościńcu
1380      2, XXII  |                 wprzódy pomiędzy tumanami kurzu tylko widzieli, wyprzężony
1381      2, XVII  |                   znowu kochać przeszłego kuzyna, a przyszłego małżonka swego.
1382      2, XXVIII|             przyczyny pojedynku księcia z kuzynem i przyszłym mężem Florynki,
1383      1, XI    |                   z tej sali, która przed kwadransem jeszcze zaiskrzoną wesołym
1384      2, XVII  |                    uśmiech złośliwy, miny kwaśne na rozmaitych twarzach się
1385      2, XVII  |                 suknią swoją dbając, dość kwaśno tysiączne przeprosiny Malwiny
1386      1, XIV   |              Wysokim murem opasany. kilka kwater bukszpanem odznaczonych,
1387      1, XI    |                 się odrywa, by po nudnych kwaterach służby swojej pilnował.~-
1388      1, XIV   |                             Rozdział XIV ~KWESTA~Nieraz zatrudnienie zastąpić
1389      1, XIII  |                   trafem, zaczęli mówić o kwestach, które dnia tego właśnie
1390      1, XIII  |               jedną z grona świętobliwych kwestarek. Spodziewam się, że mi nie
1391      1, XIV   |                   kwestujesz. I ja miałam kwestować, major Lissowski i kilku
1392      1, XIV   |                   się zatrudnienia, które kwestowanie przynieść jej mogło. Stać
1393      1, XIII  |          społeczeństwie są wybrane, które kwestują po kościołach i po wszystkich
1394      2, XXV   |                krótko po tym czasie, gdyś kwestując i w naszym była klasztorze,
1395      2, XXVIII|                  tym dzieciom (jak kiedyś kwestującej Malwinie) pierzaste goździki.
1396      1, XIV   |                    ty podobno dla ubogich kwestujesz. I ja miałam kwestować,
1397      2, XIX   |              wyszczególnić każdy listek w kwiatach po miękkiej rozsypanych
1398      2, XXVI  |                obozuśmy wrócili, jagody i kwiateczki mu zbierając, tak na przyjaźń
1399      1, VI    |            Przyjaźń drugi koniec trzymała kwiecistego uplotu. Od dębu do dębu
1400      2, XXVII |               rozeznać Ludomir; furtka od kwiecistej zagrody była otwartą, wszedł
1401      1, V     |              ożywił. Z nim przechadzki po kwiecistych dolinach i gajach po-bliższych
1402      1, I     |             nadzieje!~Wiosny nadzieje, co kwitną na łące,~I ranna młodość
1403      2, XXV   |              różne spotyka krainy, czasem kwitnące pola, częściej smutne pustynie,
1404      1, XIV   |                lecz żal jej było znacznej kwoty, której się spodziewała
1405      1, XIV   |          czokolaty, ou bien un dejeuner a la fourchette? Zabaw się jeszcze
1406      1, I     |             Wiosny nadzieje, co kwitną na łące,~I ranna młodość podobne
1407      2, XXVII |                wzdrygało się na samą myśl łączenia z nim losu mojego. Przyjaźń
1408      1, VI    |                   Ułożyłam sobie, żeby ta łączka, tak ładnie dzisiaj przystrojona,
1409      1, III   |                  zazdrość do wielu innych łączył przywar, wywiózł ją zaraz
1410      2, XXVII |                dozwolił, przysięgi, którą łączyłam się na wieki z tym, którego
1411      1, XIV   |               biednego mniemanego wariata łączyło się mimowolnie. Wapnisty
1412      1, XI    |              Alfredzie, niceś w życiu tak ładnego nie widział? Nieśmiałość
1413      1, VI    |                sobie, żeby ta łączka, tak ładnie dzisiaj przystrojona, odtąd
1414      1, IV    |               uspakaja, to, że świeższa i ładniejsza niż kiedykolwiek!~ ~
1415      1, VI    |              bacików znalazło się jeszcze ładniejszych od pierwszego, chińskimi
1416      1, XIV   |                 Godnością jej zdziwiony i ładnością ujęty pan nasz, zmieszany
1417      1, XIII  |                  dobra i uprzejma, kobiet ładnych - a niewiele, mężczyzn więcej,
1418      1, XIV   |                  można było znaleźć w tym ładnym gronie i wszystkie te dziewczynki
1419      1, III   |                  dnie i godziny wszystkie łagodnej, niewinnej Malwiny, która
1420      1, VIII  |             wcisnęła się nieznacznie, tak łagodnie, żem sam nie postrzegał,
1421      2, XXVIII|                przyjechawszy do Warszawy, łagodniejsza, milsza, weselsza jak kiedykolwiek,
1422      1, XIV   |            Szczęściem dziewka miała serce łagodniejsze od głosu:~- Idź w pani dalej -
1423      2, XXVIII|                    gdzie do późnego wieku łagodnością, pobożnością i miłosierdziem
1424      2, XXV   |                  było staraniom. Przy jej łagodnych rozmowach surowość moich
1425      2, XXV   |            otaczały. Nic tak nie koi, nie łagodzi zranionego umartwieniem
1426      2, XXII  |                  a przynajmniej dzieliła, łagodziła jej troski przychylnością,
1427      1, XII   |                  kojącą litość wzbudzają.~Łaj mnie, Wando, za te dziwactwa,
1428      1, XII   |               uczucia? Ja sama gorzej się łaję. Nie życzyłamże Ludomirowi
1429      2, XVII  |               wychowani, nigdy nic (chyba lalka) mogło ich poróżnić, gdy
1430      1, XIV   |                  z najmniejszych, potężną lalkę gwałtem w worek wcisnąć
1431      1, XIV   |                   co mamów nie mają, to i lalu-siów pewnie nie mają, ja im chciała
1432      1, VI    |          pierwszego, chińskimi kolorowymi lampami oświeconych. Społeczeństwo
1433      2, XXV   |                  ogniwem tego odwiecznego łańcucha wszechrzeczy, człowiek zaczyna
1434      2, XIX   |                 leżącego spokojnie, który łapę na laurowym trzymał wieńcu.
1435      1, I     |              strachu żelazko upuściłam na łapkę Kory, która do tego czasu
1436      1, XIV   |              hałas niesłychany, bębny, co larum biły, i różne głosy wołające: "
1437      1, VIII  |              wrócić i w dzikich odludnych lasach naszych zamknąć się na zawsze,
1438      2, XXV   |                  świecił, postrzegłem pod lasem leżących żołnierzy; byli
1439      1, V     |                mimo wad i niedoskonałości łaskawych na siebie spotka czytelników,
1440      2, XXVI  |                 rozbiegliśmy się oboje do lasu, w pola, na trakt, szukając,
1441      2, XXV   |                 aż w nasze dzikie zaszedł lasy. Niedawno pierwszą wzmiankę
1442      1, VI    |                  od siebie, postrzegła na łasze, która blisko pod jej domem
1443      1, XIV   |                 ta, w dziecinnych jeszcze latach przez nader lube rady w
1444      1, V     |           szczęśliwy, a rzadki dar natury łatwego przypodobania się różnym
1445      2, XXIII |                   wnuka większą dla niego łatwość zbliżenia się do Malwiny
1446      1, XIII  |                kogo tym nikczemnym i zbyt łatwym sposobem bawią, a często (
1447      2, XIX   |                  w którym wszystkie cnoty łatwymi, wszystkie szczęścia niezawodnymi
1448      1, I     |            ratował Alisię, kawał ciężkiej łaty wpół spalonej padł mu na
1449      2, XIX   |                    Chęć otrzymania nowych laurów i pycha urażona, że ktoś
1450      2, XIX   |                starodawnych topoli wieńce laurowe męstwem jego zdobyte u nóg
1451      2, XIX   |                   zdobiły. Tu dwa wieńce, laurowy i oliwny, z napisem: ,,W
1452      2, XIX   |                  spokojnie, który łapę na laurowym trzymał wieńcu. Napis był: "
1453      2, XX    |               wszelkiego ratunku. Oparł o ławkę, a sam poleciał do łachy
1454      2, XXVII |             piersi się wyrwać, dobiega do ławki - o Boże! o nieba! o wszystkie
1455      1, XIV   |                    moja panienko; powiedz Lazaret, żeby diadem z bzu białego
1456      1, XIV   |                 mód, co dopiero ze sklepu Łazarowiczowej byli przynieśli. Sama imość
1457      1, XIV   |                  było zeschłych. Na stole le journal des modes leżał
1458      1, XIV   |                  niebezpieczeństwem życia lecącego w wodę za tym upominkiem,
1459      2, XXVII |             koniec wszystkich utrapień... Leci Ludomir, serce jego bijąc
1460      1, I     |                   ratowania tego dziecka, leciała pomiędzy kłęby dymu blaskiem
1461      2, XVIII |            miłości; teraz najbardziej się lęka wszelkich tłumaczeń czując,
1462      2, XX    |             Ludomira w obłąkaniu gorączki lękać najbardziej zdawał się Malwinę,
1463      2, XVIII |               zniechęcone niedbalstwo, co lękając się najmniejszego musu nie
1464      2, XVIII |                   się w jej sercu działo, lękała się, kiedy kto tknąć tylko
1465      2, XXI   |          Osłabioną jeszcze jestem bardzo, lękam się najmniejszego hałasu,
1466      2, XXV   |                   z sobą, com mógł zebrać lekarstw i płótna, i udałem się ku
1467      1, V     |                   potrafił. Rady i domowe lekarstwa ciotki, których mu obficie
1468      1, X     |             słabości siostry, jeśli nie w lekarzach, to w poniewolnych roztargnieniach
1469      1, XIV   |                  pani madam, która pannom lekcje po francusku i po niemiecku
1470      2, XXVII |              martwić nie będzie, gdyż owe lekkie zapały, które nowość, a
1471      1, VI    |                   wite z bławatków sznury lekkim wiatrem się kołysały, a
1472      1, XIII  |                   dalej zaczął ciągnąć te lekkomyślne rozumowania i niezabawne
1473      2, XXIV  |            trudności rzeczy się układały. Lekkomyślność księcia Melsztyńskiego w
1474      2, XVII  |                  gdyż przewidywała w tych lekkomyślnych miłostkach przyczynę do
1475      2, XVII  |                   przekonywając Malwinę o lekkości jego, zrazu zasmuciwszy
1476      2, XXVI  |               zajęty i przy tym ze zwykłą lekkością swoją biorąc zdarzenia codzienne,
1477      2, XXII  |                   jednego tylko zdarzenia lękliwa Wanda nie bardzo chętnie
1478      2, XXVI  |               zakonnika ostrzec wprzódy i lekszą będąc od drugich, naprzód
1479      1, XIV   |             tylokrotnie skuteczności tego leku, radzę go każdemu. Nieraz
1480      2, XX    |               odwieźć, gdzie i doktora, i lepsze wygody mieć mogła jak w
1481      2, XXIII |      przywiezionego do Krzewina, aby przy lepszych doktorach i staraniach prędzej
1482      2, XXVI  |               sobą chorym, jak był, lub w lesie zostawić równie było okrucieństwem,
1483      1, VI    |                jakiś ścieżką między gęstą leszczyną, usłyszała odgłos muzyki,
1484      2, XXV   |           wprowadziła ją pomiędzy gaiki z leszczyny; dalej, w gęściejszym cieniu
1485      2, XIX   |               Zamoyscy, Roman Sanguszko i Lew Sapieha, z dziecinnych ledwo
1486      2, XXV   |            świecił, postrzegłem pod lasem leżących żołnierzy; byli to i Kozacy,
1487      2, XXI   |                 malignie bez przytomności leżałam i dopiero dziesiątego dnia,
1488      1, I     |               Czytam na grobie: "Teona tu leży."~Co wczora losem stało
1489      1, XIV   |            szwajcar, w przedpokoju liczna liberia, dalej kilku kamerdynerów.
1490      2, XXVII |                choć łzy kropliste zbladło lica jeszcze rosiły, uśmiech
1491      1, III   |          tymczasem, szesnasty dopiero rok licząc, samej sobie zostawiona,
1492      2, XXII  |                   potem Zdzisław pomnożył liczbę mieszkańców Krzewina, którzy
1493      2, XXV   |                 za Kozakami w małej nadto liczbie; Opatrzność zrządziła, żem
1494      1, XIV   |                   szwajcar, w przedpokoju liczna liberia, dalej kilku kamerdynerów.
1495      2, XVIII |                  dla giermków i barwy dla licznego zbioru pacholików.~O niczym
1496      2, XXVI  |               Dżęgę i młynarkę z Zieńkowa liczono), widząc całą społeczność
1497      2, XXIII |                  za jedno z najpierwszych liczyć trzeba tę niewiadomość przyszłości,
1498      2, XIX   |             między nimi piętnastą dopiero liczył wiosnę), wstępując w życic
1499      1, V     |             tłumaczyła tego), że gdyby te lilie w palących znajdowały się
1500      1, I     |               Haliny,~Zbierałem goździk i liliję hożę.~Z poranku miękkich
1501      2, XXVIII|                  podobne były dwom białym liliom, które razem na jednej niwie
1502      2, XVI   |                  długim staraniu te kilka linii pomieszanych Malwina wyczytać