Tom, Rozdzial

2003      2, XXVII |            wpośród płaczu i łkania, które natłokiem uczuć wzbudzone ledwo jej
2004      2, XXV   |                 kwiaty zabiera, a ciernie natomiast zostawuje.~- Ale, moje dziecię,
2005      2, XXV   |                  i przy tym, jeśli to bez natrętności stać się może, dowiedzieć
2006      2, XXVI  |                 jest uniesienie w istocie naturalne - powie niejeden może. Ach,
2007      1, III   |                   można, wychowała. Rozum naturalny przyjemnymi wiadomościami
2008      2, XVII  |                  się przyzwoitym i bardzo naturalnym.~Przeciąg czasu, który minął
2009      1, XIV   |               dawać mogła, ale od tego są nauczyciele, ja zaś moralnością jak
2010      1, XIV   |                   ażeby z dzieciństwa już nauczyły się lubić to i chlubić się
2011      1, XIV   |                dość uczoną, abym im wiele nauk dawać mogła, ale od tego
2012      2, XXI   |                  są wszystkie uczucia, co nawałem rozdzierały serce nieszczęśliwe
2013      1, I     |                 dalej mówić zaczął:~- Gdy nawałnica powtórnie się wszczęła,
2014      1, I     |                   przed największymi bywa nawałnicami) i słowik na bliskiej topoli
2015      1, XIII  |                   księżnej nieprędko igłę nawlec mogły, a co gorzej, że gdy
2016      2, XXI   |                potem), wyrazić ci, co się nawówczas w duszy mojej działo, jest
2017      2, XVII  |            własnymi cugami przez trzy dni nawoziły figur rozmaitych co niemiara.
2018   DoMo        |              najdrobniejszych zdarzeniach nawykłe zawsze być przez Ciebie
2019      2, XXV   |              mniej się poddawać troskom i nawykłemu rozrzewnieniu, a bardziej
2020      2, XVIII |              usłyszeć i w obfitości serca nawzajem uczynić mu wyznanie najszczerszej
2021      1, V     |              parowy, by jej lilii polnych nazbierać, których zapach szczególnie
2022      1, I     |                   wdzięczności.~- Jest to nazbyt cenić zdarzenie - odpowiedział
2023      1, II    |              czarnym już wyrokiem od losu naznaczony, nie powinien ani dumać
2024      2, XXVII |               nawet wiernemu Ezechielowi) naznaczył sobie dzień wyjazdu i w
2025      2, XXII  |                Lecz gdy w rozmowie trafem nazwał księcia Melsztyńskiego,
2026      1, XI    |               którego księżna W*** tak mi nazwała, dokładając: Jest on jeden
2027      2, XIX   |             których zwykle tak po imieniu nazywano); ci znowu rycerscy bracia
2028      1, XIV   |                   I jam był kiedyś ubogi, nędza mi była dobrze dokuczyła.
2029      1, XIV   |                  naszej nędzy i na zawsze nędzę od nas odpędził. On ten
2030      1, XI    |           Odpowiedziała mi, że to hrabina Nel..., najpierwsza tu elegantka.
2031      1, X     |            wymówiła - i wierz, że choć ja niby to trzpiotem tylko być zdaję
2032      1, VIII  |                   otworzyło w tej chwili. Nicem nie widział, nie myślał,
2033      1, XI    |                  nie widziała? Alfredzie, niceś w życiu tak ładnego nie
2034      2, XVIII |                nie dozwala dodać ważności niczemu na świecie i tym samym czyni
2035      1, XI    |                nie kocha bez jego wiedzy, niczyje święto nie minie, żeby on
2036      2, XX    |              wszyscy słyszeli i za nową i nie-odbitą pewność istności widma dawali,
2037      1, XI    |                 surowość złym tonom, a my nie-oszacowaną elegancją zowiemy, ani obmowy
2038      2, XIX   |                    wstępując w życic z tą nie-wiadomością nieszczęść, z tą czarującą
2039      2, XVII  |               moje lenistwo szepce mi, że niebezpieczną jest rzeczą w długie zapędzać
2040      1, XIV   |                  w zupełne i z wielu miar niebezpieczne zniechęcenie się byłabym
2041      1, I     |                    Wyciągnąwszy ją z tego niebezpiecznego miejsca, ów nieznajomy na
2042      2, XXVI  |                słaby i tak niedawno nawet niebezpieczny, pomagał mu do ukrycia smutku
2043      2, XV    |             wszelkich do reszty stan jego niebezpiecznym wkrótce uczynił. W sześciu
2044      2, XXVII |                    Ciebie, w której sercu niebian czerpam słodycze? Nie, nie
2045      2, XV    |                  obliczem drugiego Ojca w niebie. Na miłość i wspomnienie
2046      1, VI    |                 złoto-wijących się włosów niebieska utrzymywała przepaska, na
2047      2, XV    |          niejednemu już odmówił jej ręki. Niebieskie oczy Taidy wzniecały pożary,
2048      1, VIII  |              patrzałem! Miliony gwiazd po niebieskim iskrzyły się sklepieniu,
2049      1, VII   |                 to prośba zbyt płocha,~Co niebios nigdy nie wzruszy?~Szczęścia
2050      1, I     |                   czułość, którą dały jej niebiosy,~Gdy na omdlone łza z oczu
2051      1, IX    |                  W jednej krótkiej chwili niebom ujrzał? Jedno Twoje słowo,
2052      2, XV    |                  i księżna żałując, że ją niechętnie była zmartwiła, natychmiast
2053      2, XVII  |                część dnia na obojętnych i nieciekawych wizytach była spędziła,
2054      2, XV    |                  tej lubej będąc nadziei, nieciężko było Taidzie zakochanego
2055      2, XXV   |                choć jej nie był znajomym, niecił już w jej duszy przychylności
2056      2, XXVII |                    abyś dla mnie zmienną, nieczułą, okrutną była! Malwino?
2057      2, XV    |                   jej zbrodnią okropną, a nieczułość ojca, który pysze swojej
2058      1, II    |              srogim losem na wieczną jest nieczynność skazana.~Ale dosyć o tym,
2059      2, XV    |                 Czuła dobrze, że takowego niedbania i niepojętej zmienności
2060      2, XXII  |             obchodzi, bije się przez czas niedługi. U nas wojsko z ojców, braci,
2061      2, XXVIII|                   przymiotów, potrafiła w niedługim bardzo czasie tyle do siebie
2062      2, XXV   |              tylko posłuszeństwo uchodzi; niedługom się więc bawił pakowaniem
2063      2, XV    |               było, w ten moment wszystko niedogodnym znalazła. Odsunięte firanki
2064      2, XXIII |               książę żyje, gdyż inne może niedokładne wiadomości mogły uprzedzić
2065      2, XXVI  |               kroku Malwiny szczęście lub niedolę swoją znajdował, w raptownym
2066      2, XXIII |              godzina dzieli spokojność od niedoli i między dobrodziejstwami
2067      1, XI    |                zdaje się to, a jednak ja, niedopiero lis, zgłębić i zgadnąć jej
2068      2, XXII  |               godło, ale, niestety, głód, niedostatek, obnażenie z wszelkich pomocy
2069      1, XI    |                    Nieśmiałość młodości i niedoświadczenia łączy w swym ułożeniu z
2070      2, XXII  |             kolaska nie bardzo poczesna z niedużym tłomokiem i natychmiast
2071      1, XIV   |                   diadem z bzu białego na niedzielny piknik nie zapomniała. Malwinko,
2072      1, III   |              uprzykrzył sobie żonę męczyć niedzielonym kochaniem i zmieniwszy całkiem
2073      2, XXV   |          siedliska jedyną zabawą. Wilki i niedźwiedzie w głębokich ścigając parowach,
2074      2, XXVII |                   jak, rozumiejąc się jej niegodnym, od niej się był oderwał.
2075      1, IX    |                 ale nieszczęśliwy Ludomir niegodzien jest Ciebie? Występny Ludomir
2076      2, XXVI  |                  kradzież było występkiem niegodziwym, wtedy nawet Dżęga domyślił
2077      1, XIV   |                 długo gadać by trzeba, do niegom się udał, on mnie wysłuchał,
2078      1, V     |                   ciotki, którąśmy trochę niegrzecznie porzucili.~Odebrawszy list
2079      2, XXV   |                 pewnie nie zechce uczynić niegrzeczności pani kasztelanowej nie jadąc
2080      1, VII   |                   gitarę i pograwszy czas niejaki, te słowa, które uczuciom
2081      2, XXVII |                  jednym momencie obiec (i niejako na nowo odzyskać) wszystkie
2082      1, X     |                 raptowny odjazd są rzeczy niejasne i ja nawet nic podobnego
2083      2, XXIV  |                rany. Z opisania ich, choć niejasno, bo przy zmroku i w tym
2084      2, XXVIII|               szczegóły, których zawiłość niejasnymi czyniła niejedne zdarzenia
2085      2, XVIII |                  nad wszystkie wyrazy dla niejednego najprawdziwszą jest istotą! -
2086      2, XXIV  |              chwil szczęścia, wspomnienia niejednych dni płaczu, tkliwe niepokoje
2087      2, XXV   |              Niedawno pierwszą wzmiankę o niejśmy słyszeli, alić wkrótce mnogie
2088      1, XI    |      społeczeństwo i ja. przyznam ci się, niekonieczniem się bawiła, gdy jakiś grzeczny,
2089      2, XXVII |                 męczących wprawdzie chwil niektórych, ale też krocie nieprzebranych
2090      1, X     |             przysłuchiwać się nawet mogła niektórym o tym wypadku rozmowom ciotki
2091      1, XIV   |               zimno, a w salopie okrutnie nieładnie. Moje życie, nic mam nic
2092      1, IX    |               zebrane zrządziły, że gwałt niełatwy do znoszenia czyniąc sobie
2093      1, XII   |                  w sercu którego próżność niemałe miejsce zabierała, łatwo
2094      2, XXVI  |                   kilka miesięcy co dzień niemałom go widział), abym go mógł
2095      2, XX    |            Malwinę do zamku przynieśli, i niemałym strachem nabawili żonę dozorcy
2096      2, XVII  |              nawoziły figur rozmaitych co niemiara. Piękne pole bym miał do
2097      1, V     |             przypomina mi, co autor jeden niemiecki w jednym z dzieł swoich
2098      1, XIV   |                  lekcje po francusku i po niemiecku daje.~W dużej dość izbie
2099      2, XV    |               Melsztyński, którego też ty niemiłosiernie męczysz! - Malwina chciała
2100      2, XXV   |            powinien, duszę moją zranił... Niemniej kochałem tę, którą dotąd
2101      2, XXVII |                się znalazł otoczonym tymi niemymi świadkami pierwszej i jedynej
2102      1, III   |             gdybym mówiła, że śmierć męża nienagrodzonym nieszczęściem zdała się
2103      2, XXVII |         prowadzony, rozumiejąc, że rywala nienawidzonego ratuję, brata własnego od
2104      1, XI    |                 albo nie wierz, to jednak nieodbitą jest prawdą, że Malwina
2105      1, XIV   |                   wiele innych jeszcze są nieodrodną własnością moich współziomków,
2106      2, XXVII |                był wyznał Malwinie miłość nieograniczoną, którą w sercu jego była
2107      2, XV    |               wydawała, było przywiązanie nieograniczone do ojczyzny. Ten sentyment
2108      2, XXVIII|                 Tam rozpostarł całą swoję nieoszacowaną elegancją, napełniając zazdrością
2109      2, XX    |                nas czeka, losy wszystkich niepewne. Malwino? Myśl, że może
2110      1, XIV   |          gospodarz domu, nareszcie kapela niepoczesna, wszyscy podług stanu i
2111      1, XIV   |               stary basetlista i skrzypek niepoczesny towarzyszyli. Gospodarz
2112      1, XI    |               księcia Melsztyńskiego. tak niepodobny do delikatnego milczenia
2113      2, XVI   |         zrozumienia i pojęcia zdawało się niepodobnym. Szczegóły śmierci Taidy
2114      2, XXVII |                  nie znalazło i mimo tego niepojętego podobieństwa w postaci,
2115      2, XVII  |               końca, a wtedy może, co się niepojętym i nagannym wydaje, okaże
2116      2, XXV   |                zdawały się przynosić moim niepokojom, a myśl, że krew przynajmniej
2117      2, XXIII |              kopertę, przeczuwając jakieś niepomyślne wiadomości; Malwina, która
2118      1, VIII  |                jak zachwycającą ta chwila nieporównanego szczęścia; wspomnienia uczciwości
2119      2, XV    |                   śmierć ostatnim dowodem nieporównanej miłości." Nigdy Taida rzucać
2120      1, XII   |                 kochanym i jedynie, a tak niepospolicie ją kochającym! Kochał ją
2121      2, XXV   |                 był dotąd; ale wychowanie niepospolite i wyniosłość w ułożeniu
2122      2, XXV   |               koło niego i godziny mijały niepostrzeżone w rozmowach swobodnych.
2123      2, XXVII |              uczuciami, wyszedł od siebie niepostrzeżony i ku Krzewinowi samotne
2124      2, XXII  |                 ażeby małą, a najczęściej niepotrzebną cząstkę kraju jakiego nabyły.
2125      1, I     |                 wyprzedziły uwagę nad ich niepotrzebnością; zarumieniła się, nie dokończyła
2126      2, XXVII |                niektórych, ale też krocie nieprzebranych szczęśliwości, kiedy się
2127      2, XV    |            przebłagania ojca (znając jego nieprzełamaną wolę) zdawało się rzeczą
2128      2, XV    |                  ojciec zażalony z prawem nieprzełamanym, jakie mu natura nadała,
2129      2, XVI   |                   uprzedzeniem, że go coś nieprzewidzianego przynagliło udać się do
2130      2, XXIII |                   zostali, nic widząc już nieprzyjaciela i bojąc się, aby w większej
2131      2, XV    |                   ludzi zatrzymał kolumnę nieprzyjacielską i dał czas naszym cofania
2132      2, XXII  |               obywateli wściekłością hord nieprzyjacielskich do szczętu zburzone, drzewa
2133      2, XXV   |                  potyczka między naszym a nieprzyjacielskim wojskiem.~Na to słowo "pod
2134      2, XXII  |              przyszłości, gdyż zawziętość nieprzyjaciół i sąsiadów i to nam nieraz
2135      2, XVII  |                 drugie tyle przykładając, nieprzytomnemu kuzynowi. Kuzyn się szczerze
2136      2, XVII  |                 czułą sielankę. Kuzyn był nieprzytomny, książę jegomość pułkownik
2137      1, XI    |                szkodzą, ubiegając się tak nieprzyzwoicie za rzutem oka, słowem jednym
2138      2, XXV   |                 zostanie. Natychmiast rad nierad każdy oświadczył chęć zostania
2139      1, XII   |                  kochać go zdawało mi się nierozdzielne. Widziałaś we mnie potrzebę
2140      1, XIV   |        miłosierdzie, ten święty przymiot, nierozdzielnym jest w duszach polskich
2141      2, XXVI  |              wybiegła. Doszedłszy do domu nierozmyślnie (jak się jej czasem trafiło)
2142      1, X     |           cierpieć powinnam za karę mojej nieroztropności w przyjmowaniu go w mój
2143      2, XXVII |                   szalony, któren rozpacz nierozważna naówczas z łona mego wyrwała,
2144      1, XIII  |                  jej się czasem trafiało, nierozważnie za pierwszym idąc poruszeniem,
2145      2, XXV   |              dogadzała. Wtedy w zbyt może nierozważnym, ale Bóg jeden wie, jeśli
2146      2, XIX   |                  tarczach swoich, i cnotę nieskażoną łącząc do obojętności na
2147      2, XVII  |              nabrać do życia! Jakież dnie nieskończone, wieleż trudnych i nieznośnych
2148      2, XIX   |                    Z rąk Mai-winy oddany, nieskończonej miał nabyć wartości, a już
2149      2, XXIII |           obwiązali i wziąwszy go na ręce nieśli aż do wioski, która, szczęściem,
2150      2, XXV   |                  w świecie przez tę cechę niesłuszną, która gdy nie wzgardę,
2151      1, I     |                  do krosienek, alić burza niesłychana miotająca z szelestem ogromnymi
2152      1, XI    |                 okoliczności wyrzekać nad niesłychanymi niesprawiedliwościami, które
2153      1, XI    |                  tak ładnego nie widział? Nieśmiałość młodości i niedoświadczenia
2154      2, XXIII |                   winy oświadczając jej z nieśmiałością, że przychodzi o wielką
2155      2, XVIII |           odjechał; ale bardziej stał się nieśmiałym, gdy ją zimniejszą dla siebie
2156      2, XXV   |        niespodziany jak przeczucie jakieś niespodzianego szczęścia raptownie mi się
2157      2, XXV   |               przyjaciela, gdy widok twój niespodziany jak przeczucie jakieś niespodzianego
2158      1, XII   |                  zamiast cieszenia się tą niespodziewaną odmianą, odmianę tylko niepojętą
2159      2, XXV   |                 łąką Ludomira przezwanej. Niespodziewany ten widok czułe wrażenie
2160      2, XXI   |               nieszczęśliwym Wanda, mocno niespokojna, nie mając przez poczt kilka
2161      2, XX    |               Szczęściem, ludzie Malwiny, niespokojni, widząc, że tak długo nie
2162      2, XIX   |                  przyjemności - tęsknoty, niespokojności i męczących tylko udręczeń
2163      1, XI    |                wyrzekać nad niesłychanymi niesprawiedliwościami, które na nas spadają, bo
2164      2, XV    |                jej dręczyć zaczęły. Tyran niesprawiedliwy zniknął z jej oczu, a ojciec
2165      1, III   |                 namiętności żywe równie i niestatecznymi bywały, uprzykrzył sobie
2166      2, XVII  |               uśmiechem - to są tajemnice nieświadome publiczności.~- Otóż ja
2167      2, XXVII |               rycerzowi, ku temu nareście nieszczęśliwemu przyjacielowi Ezechiela,
2168      1, VIII  |                   Malwiny, u nóg jej moje nieszczęsne wyznałem kochanie! Matko,
2169      1, XIV   |              gadali, w rogu sali panienka nieszpetna na złej grała harfie, której
2170      1, XIV   |              kościoła, by nieco odpocząć. Nieszpory wtedy śpiewano, przy wielkim
2171      2, XXIV  |                 namiętności równie bywały nietrwałe jak gwałtowne.~Zdzisław
2172      1, XII   |                 godziny się rachują, czas nieubłagany. którego nikt i nic utrzymać
2173      1, XI    |                 czy grzeczność, czyli też nieukontentowanie oznaczać miała, obracając
2174      2, XXVII |            samotnych tych godzinach walki nieustanne - jakem już powiedziała,
2175      2, XXIII |                  obfitości była przyczyną nieustannego mdlenia. Duży już był dzień,
2176      2, XVI   |                 nie posłany zapewne przez nieuwagę na ładunek został obróconym.
2177      1, XIII  |                  księcia Melsztyńskiego z nieuważną obojętnością zwykle brała
2178      1, XIII  |                 które rozumiała, że swoim nieuważnym zapytaniem mu uczyniła,
2179      1, IX    |              wyjawienie, bynajmniej Tobie nieużyteczne, najboleśniej pomnożyłoby
2180      2, XXV   |                zmęczony niespokojnością i niewczasem, wyszedłem był dla odetchnienia.
2181      2, XXVIII|                  Major nasz, chcąc na tej niewdzięcznej zemścić się Malwinie, umyślił
2182      2, XIX   |               Wymawiała sobie niestałość, niewdzięczność i tyle sprzecznych uczuć
2183      2, XXI   |                             Rozdział XXI ~NIEWESOŁY~We trzy tygodnie po tym
2184      2, XXIII |            najpierwszych liczyć trzeba tę niewiadomość przyszłości, bo inaczej
2185      1, VII   |            oczarowania ocucił. Ta zielona niewiadomości zasłona, która jej oczom
2186      1, XIV   |                 go godnym pędzla Verneta. Niewiasta najpierwsza Malwinę postrzegła
2187      1, XIV   |                 na szpitale, mój ojcze!~- Niewielkie u nas znajdziesz skarby,
2188      1, XIV   |          cudzoziemki, które najczęściej z niewielkim nawet staraniem są wybierane.~
2189      1, III   |           tęsknotę.~Przy tym nie gardziła niewieścimi robotami, a ranki i wieczory
2190      2, XXII  |               wtedy. Wesołość przyjemna i niewinność jej wkrótce go ujęły i mimo
2191      1, I     |               godzinę, w której dobroci i niewinności stać się mogłem użytecznym.~
2192      1, XIV   |               nigdy podrywki nie zarzuci, niewodu nie wyciągnie, żeby tysiącznych
2193      2, XXIV  |                  został, czy się dostał w niewolę. Ten żołnierz przystał był
2194      2, XXVIII|             przywłaszczania sobie takiego niewolnika sąsiadki, i nareście te
2195      1, XI    |                dość było jednego balu, by niewolnikiem jej wdzięków został. Ale
2196      1, XIV   |              komina zawadził i tak mu coś niewygodnie na świecie być się zdawało,
2197      2, XXII  |                 odzyskawszy dość sił, aby niewygody podróży wytrzymać mogła,
2198      2, XXI   |              Ujrzałam to widmo, okropność niewymowna całe moje objęła jestestwo,
2199      1, XIII  |            wieniec z szkarłatnych maczków niewypowiedzianie były do twarzy, osobliwie
2200      2, XXIV  |             tkliwe niepokoje i przeczucia niewyraźne utworzyły jej jakowyś gatunek
2201      2, XXVI  |            mogliśmy się dowiedzieć (które niewyraźnie mówiło jeszcze), że Ludomirem
2202      2, XXII  |            okropne i przy tym mimowolny i niewyraźny, ale przykry jakiś wstręt
2203      2, XXVII |                   i wdzięczność jakimściś niewyraźnym powabem przyciągały mnie
2204      2, XIX   |                   rycerza o czarnej zbroi niewytłumaczone wrażenie uczyniło na jej
2205      2, XXVII |                omyla. Poznaję teraz w tym niewytłumaczonym powabie, który myśli moje
2206      2, XXII  |                 nieco ochłodła widząc ten niewytworny pojazd. Jednak weszli do
2207      2, XIX   |                   w wytrwałej spokojności niewzruszonym został. Kilkakrotnie nacierali
2208      2, XXVII |                  oznajmujący za wiadomość niezawodną bliskie ich pobranie się.~-
2209      2, XXVI  |                   winien, tyś mię spośród niezawodnej śmierci wyrwał i tobie jedynie
2210      2, XIX   |              łatwymi, wszystkie szczęścia niezawodnymi zdają się.~Po tym młodocianym
2211      2, XXIII |                wioski, która, szczęściem, niezbyt daleko jest placu bitwy.
2212      2, XXVIII|                 najprawdziwszą i wygasnąć niezdolną szczęśliwością.~ ~ ~
2213      1, VIII  |               cierpienia tylko przywykłe, niezdolne może byłoby i wytrzymać!...
2214      2, XXV   |                  do tych wód bezdennych i niezgłębionych, gdzie ginie na wieki.~Podobne
2215      1, XIII  |                 Dorydy.~- Już też nic tak niezgrabnego nie widziałam w życiu, jak
2216      1, XIII  |                  z łaski tej niesłychanej niezgrabności, wcale tańcować bym nie
2217      2, XXIV  |                  ich życzeń zupełnie, ale nieźle i bez wielkich trudności
2218      2, XXVII |                tej krainy, gdzie pamiątki niezliczone rozkoszą napawały serce
2219      2, XXII  |            najmilszego, wygasić nawet tak niezmęczone nadzieje! My wojen nigdy
2220      1, VII   |                   marzenia,~Serc rozkosze niezmienione,~Próżne uczuciów mamienia,~
2221      1, XI    |           niesłychanie oświeconej i gdzie niezmierne koło dam po-strojonych siedziało
2222      1, XIV   |              młodzik w szerokim surducie, niezmiernym kołnierzu, z czubem nastrzępionym,
2223      2, XXVI  |                 Książę Melsztyński, w tym nieznajomym chorym nieznanego swego
2224      2, XXVI  |                  w tym nieznajomym chorym nieznanego swego spodziewając się znaleźć
2225      2, XXVII |             odjechał: jak stan wątpliwy i nieznany zdawał mu się upodlający,
2226      2, XVII  |              nadzwyczajnego szczęścia lub nieznośnej tęsknoty doznawała ustawnie.~
2227      2, XV    |                   skarżyła się, że ciemno nieznośnie i czytać nie może. Kazała
2228      2, XVII  |           nieskończone, wieleż trudnych i nieznośnych godzin przebyć trzeba, by
2229      2, XX    |                  jest dzielonym, aż nadto nieznośnym być musi; lecz rozpacz czasem
2230      1, IX    |                 Ludomira i które dla niej nieznośnymi były, gdyż rzucały cień
2231      2, XIX   |              szyję miała już mu zarzucać, niezręcznością, która z tego zmieszania
2232      2, XXV   |                  pomnożyły może ten popęd niezwrócony do melancholii, któren prócz
2233      2, XX    |                  nie powiem godzina, mocy niezwyczajnej dodawały, a bardziej jak
2234      1, XI    |               pierwszego spojrzenia powab niezwyczajny jakiś wzbudził we mnie.
2235      2, XV    |            krainie wiecznego pokoju.~Wieś nikczemna, a raczej chałup kilka na
2236      1, XIII  |                   zabawnym. Mało kogo tym nikczemnym i zbyt łatwym sposobem bawią,
2237      2, XXV   |           nareście, wszystkie te marzenia niknące i coraz mniej wyraźne w
2238      2, XV    |                dostrzegał codziennie, jak niknęła pod ciężarem tej myśli okropnej,
2239      2, XV    |            spokojnie firanki odsuwając:~- Nikogom nic widziała - odpowiedziała
2240      2, XXVIII|             znieść dłużej w Warszawie nie niosąc umyśliła nareście długie
2241      1, III   |                   gdy do ubogich chat, do niskich zagród wstępując, pocieszenie,
2242      1, XIV   |                 przedmieścia. Lecz widząc niskie klitki, szczupłe zagrody,
2243      1, XIII  |               kobiet księżnej i igłę mi z nitką przynieś, żebym tę oberwaną
2244      2, XXVIII|             liliom, które razem na jednej niwie zrodzone czystym wdziękiem
2245      2, XXV   |                    Cios ten głębiej może, niżby był powinien, duszę moją
2246      2, XXVIII|           naówczas w Krzewinie napełniło, niżelibym ja go wyrazić potrafiła,
2247      2, XXVI  |                ciężko jest coś wymówić.~- No mówże, a kończ już prędzej -
2248      2, XXVII |                   żadnego układu, dniem i nocą lecąc, stanąłem w Warszawie.
2249      2, XXV   |                  znużony kilku bezsennymi nocami, usnął przecie ku wieczorowi,
2250      2, XXVII |        przedmieściach snułem się jak mara nocna. Podczas jednej z tych przechadzek
2251      2, XXII  |                  było zjawienie się widma nocnego w ogrodach wilanowskich.
2252      2, XXV   |           zwierzem się zagoniwszy, w polu nocować musiałem. Takiemu prawie
2253      1, XIV   |           wymiecione ulice wszędzie suchą nogą przejść można było. Słońce
2254      2, XIX   |               księcia Melsztyńskiego przy nogach jej zostawił i z głębokim
2255      2, XXV   |                   pęd potoku, co pod jego nogami w głębokiej leciał dolinie.
2256      1, XIV   |                 Malwina tylko co mu się w nos nie rozśmiała; w czas się
2257      2, XXVIII|                   Dżęga mrucząc sobie pod nosem.~Młynarka z Zieńkowa, poczciwa
2258      2, XIX   |                 nie chcieli innych znaków nosić jak własny herb na tarczach
2259      2, XX    |          odejmował, w ostatniej rozpaczy.~Nosidła z gałęzi zrobili naprędce,
2260      2, XX    |             Postać ta okropność i rozpacz nosiła na twarzy; nieład włosów
2261      2, XXVI  |           rozkazać, aby oba imię Ludomira nosili, i oddawszy duszę swoją
2262      2, XXV   |                 mego tłomoczka: habit, co noszę, książka do pacierza, nasienia
2263      2, XXII  |           najprzyjemniejszym uczynić temu nowemu towarzyszowi. Z ciotką Malwiny
2264      2, XXV   |                   powietrze zdało jej się nowym napełniać ją życiem. Łąka
2265      2, XIX   |                puściwszy, z zakrzywionymi nozdrzami, pełen ognia, czekał z niecierpliwością,
2266      1, II    |               donieść. Powtarzać nie będę nudnego ciągu smutnej dość podróży;
2267      2, XVIII |                samym czyni życie próżnym, nudnym, a często nawet i nagannym!~
2268      2, XVIII |             unoszącymi zabawami obce były nudom, których nic tak nie mnoży
2269      2, XV    |                 przynajmniej nie będę jej nudził ani się jej naprzykrzał
2270      2, XXV   |                  który nawet mimowolnie w o-czach jego się malował. Przywiązawszy
2271      2, XXVI  |                 ustawnie miotany chęcią i obawą postrzeżenia tej Malwiny,
2272      1, I     |             chałup większego jeszcze każą obawiać się pożaru; nawet cała wieś
2273      2, XXIV  |                  zmieszanie (jak się tego obawiała), ale miłe rozrzewnienie,
2274      2, XXIV  |                   widzi brata, bez żadnej obawy i doświadczenia niewinną
2275      1, X     |                nie widzi się tak zupełnie obcą jeszcze. Serce, nie przyzwyczajone
2276      2, XVIII |                   lub unoszącymi zabawami obce były nudom, których nic
2277      2, XV    |              rozjątrzył tę duszę wzniosłą obchodzeniem się tyrana. Lecz może wszystkie
2278      2, XXVI  |             osobami, których to zdarzenie obchodziło, gdy nasz chory młodzieniec,
2279      2, XX    |                    wieleż uczuć dotąd jej obcych doznała, wieleż nadziei
2280      1, XI    |              wzbudzoną, i cokolwiek tylko obcym było Dorydzie. Wtem Starościc
2281      2, XV    |                  którymi nieba Taidę były obdarzyły, jeden dodały, którego moc
2282      2, XXVIII|                zaprowadziwszy ołtarzów, w obecności Boga usta ich wyrzekły to.
2283      1, XIV   |                   w naszym ogrodzie, a ja obejdę tymczasem wszystkie cele
2284      2, XXV   |                  i cichość wieczorna całą obejmowała krainę; fujarkę słychać
2285      1, XIV   |             osobliwie kiedy cel użyteczny obejmuje. Nic wiem, czy moi Czytelnicy
2286      1, XI    |            ośmieliłam się oczy podnieść i obejrzeć cała salę. Dwie rzeczy mnie
2287      1, IX    |             rzucały cień jakiś przykry na obejście się jego, a Malwina i cienia
2288      1, X     |                 szlachetnego miał w całym obejściu się swoim, łudzącym tylko
2289      1, XIII  |                  nitką przynieś, żebym tę oberwaną suknię zaszyć mogła, bo
2290      1, XIV   |       gospodarskiego stołu w uczęszczanej oberży zastąpił ciszę klasztorną.
2291      1, XI    |                  śpieszyłam. Nareszcie do oberżyśmy zajechali. Ni życzenia,
2292      1, XI    |               taniec. Ludomir i Staroście obeszli drugą stroną sali i doszedłszy
2293      1, V     |              lekarstwa ciotki, których mu obficie dodawała na chorą jego rękę,
2294      1, III   |         zatrudnienia, zabawy i spoczynek. Obfita, choć zarzucona biblioteka,
2295      1, IX    |                   nieszczęśliwy Ludomir", obfitość łez nic dozwoliła dalej
2296      1, II    |           zasłaniał twarzy i nie dozwalał obfitym włosom zewsząd się dobywać.~
2297      1, XIV   |               czołem bezżeniec, co w domu obiadu nie miewa, doktor, co już
2298      2, XXVII |                  by był w jednym momencie obiec (i niejako na nowo odzyskać)
2299      1, I     |                Malwina nagrodzić wszystko obiecała.~- A Alisię - dołożyła do
2300      1, XI    |                  grudnia~Moja Wando luba! Obiecałam pisywać często i wyszczególniać
2301      1, XI    |             wojsku na przyszłą wiosnę nam obiecują. Tymczasem czy jest, czy
2302      2, XVI   |             Świstek owego listu schowała, obiecując sobie nic o nim Ludomirowi
2303      2, XV    |                 szczęście jej zdawało się obiecywać, potajemnie ślub wzięła
2304      1, VII   |      najpiękniejszy najpogodniejszy dzień obiecywał. Gęste krople rosy lśkniły
2305      1, III   |                   jakąkolwiek w przyszłym obiecywała sobie postanowieniu, wstręt
2306      1, I     |                 Malwina do nieznajomego - obieśmy życie winne temu, którego
2307      1, I     |              Alisia, pyszną się czując tą obietnicą, uczepiła się wnet sukni
2308      2, XXII  |           spoczywały, o którego wszystkie obijały się troski!~Jednego wieczora
2309      2, XV    |               zostanie. Na ten samowładny obiór podany Taidzie cała krew
2310      1, XI    |                 pamiętam. Na końcu naszej objażdżki zajechałyśmy przed ogromny
2311      2, XIX   |                 dwakroć miejsce turniejów objechali, znak do gonitw osobistych
2312      2, XXII  |               Często wszystkie trzy razem objeżdżały wsie do Krzewina należące,
2313      2, XXVII |                  się przedzierać; w mowie obłąkanej taż miłość tak długo przytłumiona
2314      2, XX    |             książę Melsztyński, którego z obłąkania za wariata brać można było,
2315      2, XXVII |                  się przez dzień niemal z obłąkanymi zmysłami, wieczorem po pustych
2316      2, XXVII |             Ludomir rękę tę łzami radości oblał i przyciskając ją do serca:~-
2317      2, XV    |             utraciło. Martwą już postacią obleczona i w białą odziana szatę,
2318      1, IX    |               właściwy stan serca utaić i oblekłszy postać dość obojętną zeszła
2319      2, XV    |              spokojnie stanąć mogła przed obliczem drugiego Ojca w niebie.
2320      2, XXIII |                 była zapędziła, księżyc z obłoków się dobywszy dał im poznać
2321      1, III   |                ale i najszczęśliwsze dole obmierzłą zaprawia goryczą), te dwa,
2322      1, XI    |     nie-oszacowaną elegancją zowiemy, ani obmowy żadnej, ani rozwalań się
2323      2, XXII  |              niestety, głód, niedostatek, obnażenie z wszelkich pomocy i wróżbę
2324      2, XV    |                się po odludnych krainach, obnażoną z wygód, dostatków, zbytków,
2325   DoMo        |         przekonywają niżeli suche morały, obnażone z ponęt ciekawość wzbudzających,
2326      2, XVIII |         obojętność nie była jeszcze życia obnażyła z czarujących omamień i
2327      2, XXVI  |                  na kępę poszli nie mogąc obojętnie czekać rozwinięcia trafu,
2328      2, XIX   |                cnotę nieskażoną łącząc do obojętności na własne losy dołożyli
2329      2, XXVII |                  nie było podobno. Jednak obowiązaną względem niego być się rozumiałam
2330      2, XXVI  |                 przyuczył. Tej samej nocy obóz-eśmy zebrali i poszli w głąb
2331      2, XXVI  |                  płakał nieco, ale nim do obozuśmy wrócili, jagody i kwiateczki
2332      1, XI    |         wiedziałem niemal zawsze, jak się obraca. Otóż doszedłem najpierwej,
2333      2, XXII  |            pustość, gdzie tylko kroki swe obracała, a w sercu własnym samę
2334      2, XVIII |                  zapytany, jaki kolor był obrał na szarfę, gdy odpowiedział,
2335      1, XIV   |                 wielu lat to zatrudnienie obrałam i razem najświętszy obowiązek
2336      1, I     |            Wieniec Haliny~Zielone z ozdób obrałem doliny,~Fijołkiem świeżą
2337      2, XIX   |                  młodości), zielony kolor obrali sobie, zielone pióra na
2338      2, XVII  |                  względem kobiet mogła ją obrażać i w tym celu Doryda poradziła
2339   DoMo        |           romansach zaś, w tych szczerych obrazach społeczeństwa, każdy niemal
2340      1, XIV   |                   nieraz tak ją dziwiły i obrażały, które czasami od niego
2341      1, V     |                 nigdy nikogo boleśnie nie obrazić. Ta bojażń tkliwa Malwiny,
2342      2, XXVI  |                 będzie pomieścić w jednym obrazie wszystkie naówczas zebrane
2343      1, VII   |                myślą tak okropną, żem cię obraził. Przez litość przynajmniej,
2344      1, XIV   |                  talerzami, stół, stołki, obrazki, firanki najpo-rządniej
2345      1, XIV   |              przypatrywanie się rozmaitym obrazom domowego wewnętrznego pożycia
2346      2, XV    |                 się smucić miała, czy być obrażoną na Ludomira, czyli też litować
2347      1, VI    |             służył za dno temu ujmującemu obrazowi, a Czas z kosą w ręku, w
2348   DoMo        |                lecz bynajmniej nie malują obrazu teraźniejszego społeczeństwa.
2349      2, XVIII |                   i chcąc wszystko w żart obrócić śpiesznie dołożyła:~- Przyznam
2350      2, XXVI  |                    Co Malwina usłyszawszy obróciła się w stronę, skąd głos
2351      1, XIII  |                 Ludomirowi, na złe mu się obróciło. Przyjaźniejsze z nim obchodzenie
2352      2, XX    |                  Melsztyński. który tyłom obrócony do szpaleru nie mógł widzieć
2353      2, XVI   |                nieuwagę na ładunek został obróconym. Ale do kogo sam list był
2354      2, XV    |              niemu ją zajęły. Uwielbiając obrońcę kraju, kraj tylko kochać
2355      2, XV    |                   honoru i waleczności; w obronie nadzwyczajnej kraju pierwszą
2356      2, XXVII |                 brata własnego od śmierci obroniłem. Resztę zdarzeń moich od
2357      2, XV    |              czasu nadwerężone, bluszczem obrosły były, stała wśród cmentarza,
2358      2, XVII  |            społeczeństwo zebrane u Dorydy obsiadło stolik do herbaty, ktoś
2359      1, XIV   |            ciekawych figur stół ten wkoło obsiedli. Butelek dość było na stole,
2360      2, XXV   |                  są konie, pójdę wszystko obstalować, tylko późno nie wyjeżdżajmy,
2361      1, XIV   |                   które wszystkie Malwinę obstąpiły:~- Moje dzieci - rzekła -
2362      2, XVIII |                  odmówienia. Jednomyślnie obstąpiwszy księcia Melsztyńskiego wszyscy
2363      2, XV    |                   mieli o nim staranie, i obsypał ich dobrodziejstwami. Grób
2364      1, VII   |        pomarańczowe drzewo, które kwiatem obsypane było. Wtem lekki wietrzyk
2365      1, XIV   |                 ma z dalszą jej historią.~Obszedłszy znaczniejsze ulice w obrębie
2366      1, XI    |               znalazłam się wkrótce wśród obszernej sali niesłychanie oświeconej
2367      2, XXV   |                  Malwiny zwróciły ku temu obszernemu sklepieniu roztoczonemu
2368      1, III   |                  po gotyckich gankach, po obszernopustych salach starożytnego zamku
2369      2, XX    |              Malwinę do łóżka zaniesiono. Obudziwszy najlepszego doktora, książę
2370      2, XXVII |                 Rano ze świtem, by nikogo obudzonego z zamku nie spotkał, i gdy
2371      2, XXIII |                  naprędce największą ranę obwiązali i wziąwszy go na ręce nieśli
2372      2, XXV   |               powój dziki wkoło niego się obwijał. Malwina go odsunęła i z
2373      2, XVIII |               zasłony, którą to serce się obwijało. Kochała i nie kochała księcia
2374      2, XXVII |                   były.~- Ja bym cię miał obwiniać, moja najdroższa Malwino?
2375      2, XXIII |                 już był w głowę ranny (co obwinięcie twarzy poznać dało), doprowadził
2376      1, XIII  |                 tego, o dobroczynności, o obyczajach, o religii nareszcie mówić
2377      1, XIII  |            Szlachetne obowiązki, religia, obyczaje były celem jego żartów i
2378      1, XIV   |               księżnej W*** i o płochości obyczajów Ludomira, przejęta jedynie
2379      1, I     |                  już nie na pocztę, ale z obydwiema siostrami do ich zamku się
2380      2, XIX   |                  i oliwny, z napisem: ,,W obydwóch obywatel", postrzegały się
2381      1, III   |                głuche, odludne siedlisko! Obym nigdy twojej nie żałowała
2382      2, XIX   |                   z napisem: ,,W obydwóch obywatel", postrzegały się na puklerzu
2383      1, XI    |              krzyże zasłużonego oznaczały obywatela, a wiek podeszły uszanowanie
2384      2, XXII  |                 siedliska panów i możnych obywateli wściekłością hord nieprzyjacielskich
2385      1, XIV   |             staranne gospodynie i gorliwe obywatelki, zalecając im ustawnie radami.
2386      2, XXVI  |                 musiałem; alem się nieraz obzierał, bo mi serce przyrosło było
2387      1, XIV   |              ładne Malwinie się zdały, bo ochędóstwo, zdrowie i wesołość młode
2388      2, XXII  |             gorliwa ciekawość Wandy nieco ochłodła widząc ten niewytworny pojazd.
2389      2, XV    |                  mówili głosem - winniśmy ochronę reszty wojska: z garstką
2390      2, XVI   |               miała tak pełne i głowę tak ociężałą, że niczym się zająć nie
2391      2, XXV   |               głowie jej się snuły, a gdy ociężałe powieki przymknęły się nareście,
2392      2, XXIII |            wszelkimi burzami czas cichy i ociężały bywa; czasem tam, gdzie
2393      2, XXII  |                  osoby, co były w pokoju, ocknął raptem. Ciotka, Wanda. Zdzisław,
2394      1, XI    |                  do tańca natychmiast się ocknęła. Taneczników wielu się znalazło,
2395      2, XX    |                 ocucić nareszcie. Lecz to ocucenie nie trwało długo, w ustawiczne
2396      1, VII   |                  nader miłego oczarowania ocucił. Ta zielona niewiadomości
2397      1, I     |                starania ich wkrótce Wandę ocuciły, i Malwina, widząc ją mniej
2398      1, IX    |                 Ale niestety? natychmiast ocucony z drogiego omamienia, strącony
2399      1, XI    |                też urok jakiś zmysły moje oczarował? Co się dzieje ze mną, ani
2400      1, VII   |                   który ją z nader miłego oczarowania ocucił. Ta zielona niewiadomości
2401      1, XI    |               przez pięć dni tak ciekawie oczekiwała. Zaczęli walcować, ja walcowałam
2402      2, XIX   |                przywiązaniem ku ojczyźnie oczekiwało, ważności jeszcze tym igrzyskom
2403      2, XIX   |             Przyszła nareście chwila tyle oczekiwana, i dzień trzeciego maja,
2404      2, XV    |                troskach i niecierpliwości oczekiwania nie doświadczyła niekiedy
2405      2, XXV   |                  zawczasu nic mu nie mów; oczekiwanie cudzych osób mogłoby przykre
2406      1, XI    |                   się otworzył i ja w tym oczekiwanym, ogłaszanym młodym książęciu,
2407      2, XXVII |        wzajemności, szczęścia swego także oczekuje! Malwino! Bogiem się świadczę,
2408      2, XVII  |                nadziei czynić im to mogło oczernienia go w jej oczach;~jednak
2409      2, XVI   |           umartwieniem. Jednak, mimo tych oczywistości, serce i imaginacja Malwiny
2410      1, XI    |                jej opieką pierwsze wizyty odbędę.~Moja Wando luba! Do tego
2411      2, XV    |               mijając znowu, coraz dają i odbierają nadzieję. Więcej dwóch godzin
2412      1, III   |                   młodych, uśmiech dzieci odbierała w nagrodę i w wieczór do
2413      1, IX    |                   ci więcej jak życie, bo odbieram od ciebie dowody najgwałtowniejszej
2414      2, XXII  |                  najregularniejsze listów odbieranie. Trąbkę pocztową z okien
2415      2, XIX   |                   niebu, promienie słońca odbijały się stokrotnie o lśkniący
2416      2, XXV   |                  ułanów. W tym pułku całą odbyłem kampanię. Nie dbając o życie,
2417      2, XVI   |                Rozdział XVI~NAJKRÓTSZY~Po odbytej wizycie u księżnej W***
2418      2, XXII  |                   w odległych krajach się odbywa, a tymczasem w środku prowincji,
2419      2, XV    |                  Tylko tyle wiem, że stąd odchodząc z nieco zranionym sercem
2420      2, XXV   |              myśli, obrazy, wspomnienia i odchodzenia po głowie jej się snuły,
2421      1, XI    |               godziny. Dziś w nocy poczta odchodzi. List mój kończę, najczulej
2422      2, XXII  |                    są to tysiączne drobne odcienia, które serca mimowolnie
2423      2, XVII  |              proszę tylko o cierpliwość i odczytanie do końca, a wtedy może,
2424      1, IV    |              jeśli tak powie, bo ja sama, odczytawszy mój list, znajduję, że ciężko
2425      2, XXVI  |                   że wy nam brata i wnuka oddajecie.~- Lećmy do niego - rzekł
2426      1, XIV   |               niech go tam Bóg sekunduje! Oddałem mu muślin ukochany, którego
2427      2, XXII  |                bawienia przy niej jedynie oddalenie wnuka osłodzić mu może.
2428      2, XXIV  |               trzeba drżeć o życie jego w oddaleniu i niepewności, żeby pojąć
2429      2, XXIII |          zastukawszy, staraniom gospodyni oddali zemdlonego księcia, a sami
2430      2, XXVI  |                 miało nad jej działaniem) oddaliło ją od chęci widzenia w ten
2431      2, XXV   |                stóp Karpatów w odludnej i oddalonej wsi mieszkając tam mnie
2432      2, XXIV  |              ukochanego wnuka. Trzeba być oddalonym przez czas jaki od tego,
2433      1, XI    |                   Ze sto podobnośmy wizyt oddały. W kilku ledwo domach byłyśmy
2434      2, XXVI  |          miłosierdziu dobrych ludzi teraz oddane. Potem śpiącego Ludomirka
2435      2, XIX   |           zniknieniem odjął im sposobność oddania zasłużonego hołdu jego zręczności
2436      1, VII   |             Nieszczęśliwe losy z zupełnym oddaniem się Twej woli przyjmę od
2437      1, IX    |                   otworzone, gdy jej list oddano. Przeczucie jakieś trwożliwe
2438      2, XIX   |                   turniei. Z rąk Mai-winy oddany, nieskończonej miał nabyć
2439      2, XXIII |           zapytania.~Zdzisław drżącą ręką oddarł kopertę, przeczuwając jakieś
2440      1, IX    |                 list, drżącą ręką kopertę oddarła i łatwo pojąć można, z jakim
2441      2, XXIV  |                 zaraz szukał samotności i oddawał się całkiem smutkowi, którego
2442      2, XV    |                  zewsząd Taida Ludomirowi oddawane słyszała, wcześnie ku niemu
2443      1, XII   |                   on tym samym powietrzem oddycha, to przeczucie na przyszłość
2444      2, XXIV  |                 radości, wesołością tylko oddychał zapominając nawet trochę
2445      1, II    |                wiem dlaczego, ale tu lżej oddycham, powietrze musi być zdrowsze
2446      2, XXV   |              wszystkich nieco silniejszym oddychaniem znak dał przecie, że jeszcze
2447      2, XXIII |                  nieprzyjacielem, który z oddziałem jednym ucieczkę udawał i
2448      2, XXVII |                   była otwartą, wszedł do oddzielnego jej ogrodu. Ten ogród, jak
2449      2, XXVII |               płotem od reszty krainy był oddzielony, a z drugiej zielonym wałem
2450      1, VIII  |                   jakiż moment?... kiedyż oddzieram się od niej? W tej chwili,
2451      2, XVII  |                 Dziś rano list od Alfreda odebrałem, który widział Ludomira
2452      1, IV    |                 wyjazdu Cioci od niej nie odebrałyśmy. To jest pierwszy występek;
2453      2, XV    |              zgryzoty i żalu Zdzisława po odebraniu tego listu ciężko byłoby
2454      2, XX    |             któremu ten widok przytomność odejmował, w ostatniej rozpaczy.~Nosidła
2455      2, XXII  |                  sąsiadów i to nam nieraz odejmowała, mimo tego jednak za każdym
2456      2, XX    |               Malwiny i moc do odpowiedzi odejmowało zupełnie. Lecz wyraz boleści
2457      2, XXV   |                 zdrowie - rzekła mi raz - odejmują mi użycie wielu zatrudnień
2458      2, XXVI  |                znajdował, w raptownym jej odejściu do Krzewina rozumiał, iż
2459      2, XXVII |                niegodnym, od niej się był oderwał. Przeszedłszy przez łąkę,
2460      2, XXVII |                raz jeszcze Malwiny i siły oderwania się potem od niej na zawsze.
2461      1, IX    |                 uczciwość postępku jego w oderwaniu się od niej w tej chwili,
2462      2, XV    |           Melsztyńskiego wtedy go dopiero odesłał.~Zadziwienia, zgryzoty i
2463      1, VIII  |             jakimkolwiek bądź świecie!...~Odeszła wałem, jam wryty stanął.
2464      2, XXVII |                 uczuć wzbudzone ledwo jej odetchnąć dozwalały.~"Niewdzięczny" -
2465      2, XVII  |                 bytności jej w Warszawie, odetchnęło swobodniej i uspokoiło się
2466      2, XXVI  |                 tego prawo mieć będą, nie odezwą się. Blisko do trzech lat
2467      2, XIX   |                moment chrapliwe trąby się odezwały, oklaski powszechne i głos
2468      1, VI    |                 siadło w te baciki i przy odgłosie muzyki najprzyjemniej wszyscy
2469      2, XIX   |               raptownym swoim zniknieniem odjął im sposobność oddania zasłużonego
2470      1, X     |               rozłączenia zdaje się tylko odjazdem na chwilę. Ale gdy dnie,
2471      2, XIX   |               spuszczoną także przyłbicą, odjechawszy aż na koniec mety, w całym
2472      2, XXI   |                 nawet przytomność była mi odjęła i podczas której z bliskam
2473      1, IX    |             cierpień, nic tęsknił po jego odjeździe ani wiedział tego odjazdu
2474      2, XXVI  |               dziadem i bratem rozmawiał, odkładając to do czasu zupełnego ozdrowienia,
2475      1, I     |                pomnożył; skrwawiony rękaw odkrył tę tajemnicę. Tak ważnym
2476      1, III   |                 biblioteka, którą Malwina odkryła, stała się jej wielką pomocą
2477      2, XXII  |             przyjaźń zawsze w sercu swoim odkrywa. Młodość Wandy temu nie
2478      2, XXVIII|                się zatrudniała. Telimena, odległa wieś swoją sprzedawszy,
2479      2, XXII  |                jakiego nabyły. Wojna ta w odległych krajach się odbywa, a tymczasem
2480      2, XV    |              przebaczenie Cię błagam; nie odmawiaj mi go, abym z błogosławieństwem
2481      2, XXVII |               wszystkie jego uczucia.~Gdy odmęt radości dozwolił im rozmawiać
2482      2, XX    |               nadziei przyćmionych, wiele odmian zgasłych?... Zdawało jej
2483      2, XXVI  |                  i nie wiedzącą o ważnych odmianach, które były nastąpiły i
2484      2, XVII  |               ustawnie miotane rozmaitymi odmianami od bytności jej w Warszawie,
2485      2, XXV   |                projektu balu w niczym nie odmieniać. Tą odpowiedzią przekonani,
2486      2, XXVIII|                sercu ni czas, ni lata nie odmieniły tej powabnej, wyłącznej
2487      2, XXIII |            chełpiąc się, sędziwe tym lata odmładzał. Malwina, jeśli już nie
2488      2, XV    |                  znajdując niejednemu już odmówił jej ręki. Niebieskie oczy
2489      1, XIII  |                 Spodziewam się, że mi nie odmówisz szczęścia dzielenia z sobą
2490      2, XIX   |              które świadkami będąc świeżo odniesionych zwycięstw księcia Melsztyńskiego,
2491      1, XIV   |                   mógł zebrać, z radością odniosę.~Malwina weszła do ogrodu.
2492      2, XXIV  |                  upewniają, że śmiertelne odniósł rany. Z opisania ich, choć
2493      1, XIV   |                  dumania Malwiny przerwał odnosząc szczupłą, ale chętnie daną
2494      2, XXII  |                   ciotką Malwiny Zdzisław odnowił tylko znajomość, gdyż dawniej
2495      1, XIII  |               wielu zaraz ochota do tańca odpadła i księżna W*** widząc, że
2496      1, XIV   |                  i na zawsze nędzę od nas odpędził. On ten plac kupił, ten
2497      2, XXIII |             dołożę, że Zdzisław, gdy miał odpisywać na ten list, udał się do
2498      2, XVI   |               przy pisaniu karteczek, gdy odpisywał na jej zapytanie, smutek
2499      1, IV    |                   będzie na to jedno nie, odpowiadać zapytanie.~Przyznaj, Ciociu,
2500      1, VII   |                 słowa, które uczuciom jej odpowiadały, cichym głosem śpiewać zaczęła:~
2501      2, XIX   |                 księcia Melsztyńskiego na odprawienie turniejów. Nie dziecinne
2502      1, IV    |              dozwoliła jak o dwie mile na odpust do Rożniszewa, do zabawnego