Tom, Rozdzial

3005      1, VI    |                Wanda, na kamiennej stojąc podstawie, okazywała bóstwo Przyjaźni.
3006      1, XIV   |                  szczęśliwa z tak dobrego podsycenia swojej kwesty, wesoło pożegnała
3007      1, XIV   |                 zbiór jałmużn dla ubogich podsycili.~Ta uprzejma uczynność rozrzewniła
3008      1, XIV   |            połączyło, żeby strach Malwiny podwajać. Szczęściem w ten moment
3009      2, XV    |                  swoje, które ten przymus podwajał. Ale Ludomir nadto dobrze
3010      2, XXIV  |                mogły, tą wspólną radością podwoiła się jeszcze - i to podobieństwo
3011      2, XXVI  |                 gdzie się mój Płomieńczyk podział. Nie zastawszy go przed
3012      1, XIV   |                   nędzy. Z rozrzewnieniem podziękowała furtianowi, potem z większą
3013      1, III   |            których dosyć miała do użycia, podzieliła sobie między rozmaite zatrudnienia,
3014      1, XI    |                 smutek duszy mojej z Tobą podzieliłam! Nie było w mojej mocy utaić
3015      1, VI    |                  na rozmaite grona i kupy podzielonych; bo oprócz mieszkańców Krzewina
3016      1, XII   |              jakim bądź losie, byle z nim podzielonym; nareszcie ten powab skryty,
3017      1, V     |           wychowania i wykarmionych myśli poezją i romansami, które młodą
3018      2, XXV   |            ułagodziłem. Dla niej czytanie poezji i literatury różnych języków
3019      2, XV    |                    i z obojętnym wzrokiem poglądała na tych, co się o nią dobijali.
3020      2, XIX   |             młodych dusz naszych rycerzy. Pogłoski wojny, która wkrótce nastąpić
3021      2, XIX   |                  która z powierzchowności pogodną spokojność (jak Malwina
3022      1, XIV   |          klasztorze, i pod grubym habitem pogodnie serce bić może, kiedy sumienia
3023      1, II    |                   wstałem z rzeźwiejszym, pogodniejszym sercem, z takim, jakiegom
3024      1, XIV   |                   się skończył, dzień był pogodny, rannym mrozkiem wymiecione
3025      2, XIX   |                 ale bronię.'' Dwóch braci Pogończyków ujrzeć potem można było.
3026      2, XIX   |                   został zwyciężony. Dwaj Pogończykowie, których nic rozłączyć nie
3027      2, XXVII |                kilku godzinami w rozpaczy pogrążony, rzucać cię na wieki żądałem.
3028      2, XXIII |                 może te dziwaczne uczucia pojąłby i wytłumaczył.~ ~
3029      2, XXVIII|              jakiś w tonie, w ubiorach, w pojazdach, w elegancji jeszcze prawa
3030      2, XIX   |               widok. Gościniec był okryty pojazdami, końmi, piechotnymi różnych
3031      2, XXV   |             książę Zdzisław i Ludomir. Są pojazdy, są konie, pójdę wszystko
3032      2, XIX   |                 społeczeństwo do Wilanowa pojechało. Po licznym obiedzie bal
3033      2, XXV   |                  sobą weźmiesz, i Malwina pojedzie, książę Zdzisław i Ludomir.
3034      1, XII   |                   powieści i z ciężkością pojmą zapewne, że Malwina mogła
3035      2, XVII  |                   Krzewina, w których ani pojmować by nie była mogła, że Ludomir
3036      2, XV    |                    którego kochała, i nie pojmując, żeby ta wielka ziemia,
3037      2, XXVI  |                kocha się w Malwinie i nie pojmujący, jak by ją kochać inaczej
3038      1, XIII  |                było co mówić, trzeba było pójść po igłę. Zaspane panny księżnej
3039      1, XIV   |             tkliwej duszy najmilszym było pokarmem, a wstępowanie od domu do
3040      2, XVII  |           Lissowskiego, żeby list Alfreda pokazał. Major, który właśnie tego
3041      2, XXVIII|             świeższe od niej na świat się pokazały, sławna Doryda, od nikogo
3042      2, XXVII |                    znowu ją przerywając i pokazując muślin rzekł Ludomir - ten
3043      2, XV    |              napisać.~- Zdzisław naówczas pokazywał mi list nieszczęśliwej córki
3044      1, VIII  |          natychmiast mnie z niej wyrwały. Pókim Malwinę zupełnie rozumiał
3045      2, XXIII |                 rozpędzić; ale, niestety, pokłuty i raniony okropnie, padł
3046      2, XXVI  |                  zasłużył, że mocno Dżęgę pokochał i wkrótce do naszego cygańskiego
3047      1, V     |         uprzedzeniem natychmiast Ludomira pokochała, pobłażając nawet skrytości
3048      1, I     |              rzekła Frankowska, zasłużona pokojowa Malwiny - nigdym równego
3049      1, V     |                  Wandy śpiesznie interesa pokończyła i do Krzewina wróciła. Z
3050      2, XXVI  |              doznawał szczęśliwych węzłów pokrewieństwa.~Nie jestem w stanie wytłumaczenia
3051      2, XVI   |                którym właściwy stan duszy pokrywał.~Czyliż przeczucia Malwiny
3052      2, XV    |             najdotkliwszych boleści. Lecz pokrywała tę boleść spokojną i obojętną
3053   DoMo        |                  prawdy, nauki, które pod pokrywką zabawy w dobrym romansie
3054      2, XXV   |                 raptownie mi się ukazał i pokrzepił umysł mój strapiony. Otóż
3055      2, XXVI  |                 los wyznaczył, żem się na Pokuciu wpośród obozu Cyganów urodził,
3056      1, XIII  |                nieborak Ludomir, z swojej pokuty uwolniony, przysunął się
3057      2, XXII  |            nieszczęśliwy, w którym biedni Polacy, biedniejsze jeszcze Polki
3058      1, IX    |               więzu. który ją z Ludomirem połączał. Pocieszała się myślą, że
3059      1, XIV   |               jednym słowem, wszystko się połączyło, żeby strach Malwiny podwajać.
3060      2, XIX   |             zawsze pamiętny sercu każdego Polaka, był wybrany przez księcia
3061      2, XXII  |                 łatwo sobie wystawi będąc Polakiem; łatwo pojmie, jak gorliwe
3062      1, XIV   |                nadziei wykorzenić z serca Polaków nie potrafiły.~Z chlubą
3063      2, XXVIII|               szczupaki szczęśliwie znowu poławiać zaczął i nieraz w długich
3064      1, XIV   |               wtedy węgorze najlepiej się poławiają. Toteż. widzi jejmość, co
3065      2, XXVIII|           miesiącu Dżęga nie był węgorzów poławiał, chusteczka owa biała nie
3066      2, XVII  |            rozmaitych co niemiara. Piękne pole bym miał do opisywania ciekawych
3067      2, XV    |              które w łonie moim spoczywa, polecam Tobie; nie odrzucaj go od
3068      2, XXV   |                 spodziewała się tańcować, poleciała układy czynić do tej szczęśliwej
3069      2, XIX   |               zobopólnej mocy między sobą polecieli innych szukać zwycięstw.~
3070      2, XV    |                staraniom tych trzech osób poleciła dziecko, które urodzić miała,
3071      1, XI    |                szeptała i na mnie patrząc polegała ze śmiechu. Łatwo mi się
3072      2, XXVI  |               będąc o zdrowie Ludomira, o polepszeniu którego ją zapewniali, kazała
3073      2, XXVII |             powinny, znacznie go była już polepszyła. W samotnych tych godzinach
3074      1, XIV   |                    lecz że zapomniano ich polewać, najwięcej było zeschłych.
3075      1, XI    |                   przysunął się do mnie i półgłosem powiedział:~- Imość pani
3076      2, XIX   |            Melsztyńskiego, przewidywały z politowaniem, że i rycerz o czarnej zbroi
3077      1, XIV   |                  i chlubić się tym, że są Polkami. Z tak wychowanych panien,
3078      2, XVII  |              zostało. Eleganckie koczyki, półkrytki skromne, półtoraczne kareciska,
3079      2, XV    |              czystego śniegu, co go wiatr północny usłał na ziemi: dziś go
3080      2, XXV   |            cichość zupełna panuje i konik polny skacząc w trawie czasami
3081      1, V     |           najgęstsze parowy, by jej lilii polnych nazbierać, których zapach
3082      2, XV    |               umyśliła doczekać się epoki połogu swego, a tymczasem żal i
3083      2, XVI   |                   który szczupaka z swego połowu w podarunku jej przysłał.
3084      2, XXV   |                   swoje ubóstwo i odludne położenie uszedł przecie napadów i
3085      2, XXV   |               przed rokiem przez Ludomira położony niezmiennie jak wtedy leżał;
3086      2, XXV   |             jedynie potrzebując zaraz się położy i prosi jak najusilniej,
3087      2, XXVI  |              ławce, co pod wystawą stała, położyłem mój tłomoczek. Nic przebudziło
3088      2, XVIII |                 nie sprzeciwiła.~Młodzież polska, właściwie do ćwiczeń rycerskich
3089      2, XV    |           ojczyzną najmocniej się spoiła. Polskę szczęśliwą byłaby kochała
3090      1, XIV   |             nierozdzielnym jest w duszach polskich z gościnnością starodawną,
3091      2, XVIII |                   już napis na tarczy? na polskim czy na tureckim koniu wjedziesz
3092      2, XXV   |                  namawiała i blisko teraz półtora roku mija. gdy pierwszy
3093      2, XVII  |               koczyki, półkrytki skromne, półtoraczne kareciska, pocztą, furmanami
3094      2, XX    |          załamywała widząc, że to nic nie pomaga. Przecież felczer, który
3095      2, XXII  |                   boleściom i cierpieniom pomagać mogą; nieraz tkliwość dobroczyńcy
3096      2, XXVI  |             niedawno nawet niebezpieczny, pomagał mu do ukrycia smutku wewnętrznego,
3097      2, XXII  |               przez czas jej niebytności, pomagała biednym, słuchała cierpliwie
3098      1, I     |                prowadziły do litości i do pomagania cierpiącym w jakim bądź
3099      2, XXV   |                   wszystkie dniowe hałasy pomału ustawały i cichość wieczorna
3100      1, VII   |           Powietrze było uwonione kwiatem pomarańcz, do których lekki zapach
3101      1, VII   |              zamyśleniu oparła się o duże pomarańczowe drzewo, które kwiatem obsypane
3102      2, XXVI  |             nadbiegli. Niełatwo mi będzie pomieścić w jednym obrazie wszystkie
3103      2, XXIII |           pośpiechem, bo Malwina ledwo tę pomieszaną relacją zrozumieć i co następnie
3104      2, XXVI  | najprzyjemniejszymi ożywione farbami. Ale pomieszanie jakieś (któremu przyczyny
3105      2, XVI   |                   staraniu te kilka linii pomieszanych Malwina wyczytać mogła: "...
3106      1, XI    |               pułku, bardzo był smutnym i pomieszanym. Cóż mam z tego wszystkiego
3107      2, XXII  |        Frankowskiej tegoż samego wieczora pomieszczoną została.~U młodej Malwiny
3108      1, I     |               Nieznajomy ten młodzieniec, pomimo grożących niebezpieczeństw,
3109      1, VIII  |       zapomniawszy wszelkiej rozwagi, nie pomnąc na tę okropną granicę, która
3110      2, XIX   |              postaci (co może kolor zbroi pomnażał) ujęło ku niemu życzenia
3111      1, X     |                  nareszcie widząc, że tym pomnażała troski tyle dla siebie tkliwych
3112      2, XXVIII|                  już dzieci szczęście jej pomnażało, gdy dnia jednego pierwszą
3113      2, XXII  |                troski jej natychmiast się pomnażały. Skoro o księciu Melsztyńskim
3114      2, XXII  |                 wtedy nadzieje lub trwogi pomnażanymi zostawały podług wiadomości
3115      1, XI    |                się okrywał. "Najboleśniej pomnożyłabyś tym moje nieszczęście" -
3116      1, XIV   |           sklepienia, wszystko to jeszcze pomnożyło skłonność do dumania, z
3117      1, IX    |                nieużyteczne, najboleśniej pomnożyłoby moje nieszczęście. Raz jeszcze
3118      2, XXV   |             młodym moim uczyniły umyśle i pomnożyły może ten popęd niezwrócony
3119      1, XIV   |                  że moi ubodzy niemałą tu pomoc otrzymają.~I to mówiąc worek
3120      1, X     |                  stolicy wkrótce Malwinie pomóc by mogły, osądziła, że Malwina
3121      1, I     |                    którym były wymówione, pomocne stały się do ukojenia strwożonego
3122      2, XXIII |               działo, w innej stronic Bóg pomógł usiłowaniom naszym i nieprzyjaciel
3123      1, XIV   |                pełna ludzi, koni, wozów z pompami, żołnierzy, była zewsząd
3124      1, XI    |                 co major Lissowski o mnie pomyślał. Tylem nareszcie z jego
3125      1, XIV   |              niech go tam Bóg błogosławi, pomyślałem sobie. Dżęga węgorze poławia,
3126      1, V     |                    a nikt w Krzewinie nie pomyślił, żeby Ludomir mógł z niego
3127      2, XIX   |                  róż, którego Malwina nie pomyśliła odzyskać, oręż księcia Melsztyńskiego
3128      2, XXVII |                 Przekonany zupełnie i nie pomyśliwszy nawet, by zapytać się o
3129      2, XIX   |        Zamoyskiego zwyciężonym został. Ta pomyślność zbyt podniosła śmiałość
3130      2, XXII  |               zostawały podług wiadomości pomyślnych czy smutnych, które w listach
3131      1, VIII  |                żadnej dla Ludomira nie ma ponęty. Do Ciebie chcę wrócić i
3132      2, XX    |                   godzina dość już późna, poniedziałek nieszczęśliwy, i relacje,
3133      2, XVIII |                   się jemu nagrodą trudów poniesionych."~Przez parę miesięcy młodzież
3134      1, X     |               jeśli nie w lekarzach, to w poniewolnych roztargnieniach spodziewająca
3135      1, X     |                bawiło, nic nie zajmowało. Ponura jesień po tym tak miłym
3136      1, XIII  |                się ruszyli, stoły, stołki poodsuwali i nieznacznie każdy się
3137      2, XV    |               ogień rozpalić i wnet drzwi pootwierać, bo takiego gorąca - rzekła -
3138      2, XXV   |      najokropniejsza z całego mego życia) popchnęły mnie jakby mimowolnie do
3139      2, XXV   |               umyśle i pomnożyły może ten popęd niezwrócony do melancholii,
3140      2, XXVI  |                tajemnicy myśli swoich tej popędliwej z siebie ofiary. Wtrąciwszy
3141      2, XIX   |                  odwagą Denhoff wytrzymał popędliwość Radziwiłła i kopia tego
3142      2, XIX   |                 młodości, piękny, pyszny, popędliwy, bojów i sławy chciwy, przyszłą
3143      1, III   |                bez powodów i ustawicznymi popędliwymi wyrzutami, że go nie kocha,
3144      1, XII   |                 mija i dla tych, co by go popędzać radzi. - Kilka tygodni było
3145      1, XIV   |                  okulary zdjął, szlafroka poprawił i łaskawie kazał prosić
3146      1, XI    |                   nareszcie.~Dzień, co go poprzedzał, niezmiernie długi zdawał
3147      2, XXVIII|             tylekroć wzajemnie sobie były poprzysięgały. Najpogodniejsze słońce
3148      2, XX    |              zbiór okoliczności, miejsce, pora, ledwo nie powiem godzina,
3149      2, XVI   |           natychmiast otworzyła worek, by porachować, wiele było zebranych pieniędzy.
3150      2, XVII  |                  do Dorydy, ona Ci pewnie poradzi, a ja będę rad, jeśli Tobie
3151      2, XXVI  |                    nie wiedząc, jak sobie poradzić, przypomniałem, że niedaleko
3152      2, XVII  |               obrażać i w tym celu Doryda poradziła majorowi, aby na wieczornym
3153      2, XXVII |           spłonęła jak zorza przy wrotach poranka.~Ludomir rękę tę łzami radości
3154      2, XXIII |        usiłowaniom naszym i nieprzyjaciel porażonym zupełnie został. Po skończonej
3155      2, XXVI  |            malował mu przyszłość jego bez porównania czarniejszą, niżeli przeszłość
3156   DoMo        |                zajmuje się tym opisaniem, porównywa, rozważa i częstokroć skutkiem
3157      2, XVII  |                    chyba lalka) mogło ich poróżnić, gdy w przeszłym roku wasz
3158      2, XVII  |                  kwiatów, a będziesz miał portret Florynki. Dwa rzędy jednostajnych
3159      2, XVII  |            ciekawych komerażów, zabawnych portretów, pasztetów i wiadomości,
3160      2, XV    |           przysyłał tu dziś rano? - ledwo poruszenie utaić mogąc zapytała się.
3161      2, XIX   |                  czynić sobie przestrogi. porwał się z ziemi i w najpopędliwszym
3162      1, XIV   |                bym chciała, a do gorącego porwania się w każdym działaniu (
3163   DoMo        |                których mało kto się nawet porywa. W romansach zaś, w tych
3164      1, XIV   |           porządku, bez których najlepsze porywcze chęci bezskutecznymi zostają
3165      2, XXVII |              duszy uczucia od was nadane!~Porywczością tego uniesienia strwożona,
3166      1, XIV   |                mizernymi domostwami jeden porządny domeczek śpiesznie do niego
3167      2, XX    |              miesiącu, o tej samej niemal porze Ludomira była poznała w
3168      1, VII   |                świecie, zaklinam cię, nie porzucaj mnie, nie zostawuj z tą
3169      1, II    |                domu wypędziła i dotąd nie porzucała, nic ci nie mogłem donieść.
3170      1, VIII  |                  oczach moich tę tak lubą porzucało krainę i na wschodzący księżyc
3171      2, XVI   |                jak kiedykolwiek... Doryda porzucona na zawsze... po cóżem tu...
3172      1, X     |        niesprawiedliwie takim krzywdzącym posądzeniem odwdzięczać mu starania
3173      2, XXVII |                   okropne było to uczucie posępnego, upakarzającego wstydu,
3174      1, XIV   |                dykasteriów, Żyd bogaty, z posępnym czołem bezżeniec, co w domu
3175      2, XXVIII|                 że ten drugi wnuk (który, posiadając zbiór wielu cnót, niekoniecznie
3176      2, XV    |                wszelkich, tych jednak nie posiadał, które fortuna i urodzenie
3177      1, XIV   |               oddając mi jedyny skarb, co posiadam na świecie. To wymówiwszy
3178      2, XXVII |                 świecie i od dawna już go posiadasz. Ale przyjmij dzisiaj rękę
3179      2, XXV   |                pozwoliła, goździki swojem posiał; zeszły pięknie, słońce
3180      2, XXIII |                 największym pędzie szukać posiłku jakiego. Jak krzyknął, że
3181      1, XI    |                  Jeszcze pięć dni do balu posła francuskiego? Księżna W***
3182      2, XXVI  |                    wracający z felczerem, posłał go najprędzej do chorego,
3183      2, XXV   |               znowu w niebezpieczeństwie, posłałem natychmiast do najbliższego
3184      1, III   |                   a do zamku czym prędzej posłali po wszelki ratunek. Przerażona
3185      2, XVI   |                  że ten brulion listu nie posłany zapewne przez nieuwagę na
3186      1, II    |              nadto zasmucało; lepiej racz posłuchać opisania dnia wczorajszego,
3187      1, VIII  |                 wyznałem kochanie! Matko, posłuchaj dalej! W jednym spojrzeniu,
3188      1, III   |             którego zwrot nieszczęśliwy z posłuszeństwa ku ich woli naturalnie musiał
3189      2, XXV   |                 przyjmują i prędkie tylko posłuszeństwo uchodzi; niedługom się więc
3190      1, III   |                  we wszystkim przyjemną i posłuszną. Idąc tedy za tym, choć
3191      1, VIII  |                  Twoim radom nie mogę być posłusznym, dłużej ciągnąc podróż moją.
3192      2, XXVII |                każdym czasie i w najmniej pospolitych zdarzeniach tobie jednemu
3193      1, XIV   |                  szczupłe zagrody, ubogim pospólstwem zamieszkane, gdzie raczej
3194      2, XXIII |               doznawała spokojności. Aż w pośrodku tej ciszy, gdy niczego złego
3195      1, XIV   |                  Ludomir pod tylu różnymi postaciami jej się ukazał, Malwina,
3196      2, XV    |                  wymagała do szczęśliwego postanowienia i szlachetne postępki jeszcze
3197      1, III   |                przyszłym obiecywała sobie postanowieniu, wstręt nawet i odrazę czując
3198      1, XI    |                teraz może potrafi na moim postawić się miejscu i domyślić się
3199      2, XXVII |                   na tej czarującej ziemi postawił, gdy tym powietrzem oddychać
3200      1, IX    |                Miłość Ludomira, uczciwość postępku jego w oderwaniu się od
3201      1, I     |        przeszkodziła zupełnie do dalszego postępowania, a siły, tylu wzruszeniami
3202      1, IX    |                  było czynić nad tajemnym postępowaniem Ludomira i które dla niej
3203      2, XXIII |            spuszczała, gdy czytać zaczął, postrze-gła trwogę i boleść na jego
3204      2, XXVI  |                  do Krzewina rozumiał, iż postrzega nowy dowód zmiany jej względem
3205      1, XII   |                    Malwina tymczasem, ani postrzegając tych wszystkich układów,
3206      1, VIII  |                 tak łagodnie, żem sam nie postrzegał, jak gwałtownie nade mną
3207      2, XXVIII|         niedoskonałości w jego postępkach postrzegała; ale Wanda, mniej jak siostra
3208      2, XXV   |                   codziennie w sercu jego postrzegałem, żywo żądałem przyczyn jego
3209      2, XIX   |                     W obydwóch obywatel", postrzegały się na puklerzu szczęśliwego
3210      1, XI    |                jak mówią, wdzięków Dorydy postrzegłam, poznałam, kogo... Ludomira!
3211      2, XXII  |            społeczeństwo udało. Dochodząc postrzegli ten sam pojazd, któren wprzódy
3212      1, XI    |                świetle pochodni w karecie postrzegło. Pytałam się księżnej, kto
3213      2, XVIII |             trwoga i niespokojność, którą postrzeże na mej twarzy przed igrzyskiem,
3214      2, XXVI  |           ustawnie miotany chęcią i obawą postrzeżenia tej Malwiny, której myśląc
3215      2, XX    |                   znowu wzbudzonym został postrzeżeniem figury idącej ku niej z
3216      2, XIX   |                inszych kwiatów najpierwej postrzeżoną bywa, a pomiędzy najpiękniejszymi
3217      1, VII   |                    przybiegł, od niej nie postrzeżony, lecz jak przestała śpiewać,
3218      2, XXII  |                 samą gorliwością oddaje i poświęca.~Po kilkodniowej podróży,
3219      2, XXI   |               swoje szczęście dla cudzego poświęcać? czyż to jest przestępstwem
3220   DoMo        |            działającego dla cnoty, ciągle poświęcającego życie szczęściu drugich
3221      2, XXV   |                 przez starania, którem mu poświęcał, i przez wdzięczność tak
3222      2, XXII  |                  jej dawniej jemu jedynie poświęcało? Ach! tego uczucia żałowała
3223      2, XV    |         waleczność Ludomira, cnoty jego i poświęcanie się dla dobra kraju darem
3224      2, XXIII |               padł ofiarą gorliwego swego poświęcenia się. Naszych ułanów kilku
3225      2, XXIII |              niepodobna) i tym heroicznym poświęceniem się dał czas rannemu księciu
3226      2, XV    |               męża, któremu wszystko była poświęciła, dla którego wszystko porzuciła
3227      2, XXV   |            wszystkie dni moje odtąd matce poświęciłem; nie odstąpić jej, pilnować,
3228      2, XXVIII|                    spokojność i szczęście poświęciwszy, nie stała się nawet w pamięci
3229      1, III   |                   mili już może, ostatnie posyłając pożegnanie rzekła z rozrzewnieniem:~-
3230      1, XIV   |                 już panien z mojej pensji poszedłszy za mąż najszczęśliwiej domowe
3231      2, XXVI  |                tureckiej, kilku z naszych poszło na wędrówkę i Dżęga poszedł
3232      2, XXVI  |                   ciotka i siostra za nią poszły i nie odstąpiły poty, póki
3233      2, XV    |                jej zdawało się obiecywać, potajemnie ślub wzięła z Ludomirem
3234      2, XXVII |          odzyskania jej wymagał. I czując potęgę i najwyższy kres miłości:~-
3235      1, XIV   |                    jedna z najmniejszych, potężną lalkę gwałtem w worek wcisnąć
3236      1, XIV   |                   teatr, afisze, gazety i potężne pudło najświeższych mód,
3237      1, XIV   |                 trochę, zaczął się jąkać, potknął się, ekran od komina zawadził
3238      2, XXV   |               ścigając parowach, wezbrane potoki, bagniste doły, wąskie nad
3239      1, III   |            skałami, lasami i nad brzegiem potoków, które otaczały jej siedlisko.
3240      2, XXV   |                  i wzrokiem goniącego pęd potoku, co pod jego nogami w głębokiej
3241      1, I     |                  Bóg wie jak długo byłaby potrwała, gdyby następującą okolicznością
3242      1, XII   |          nierozdzielne. Widziałaś we mnie potrzebę niezmienną każdą myśl, każde
3243      1, IV    |             jednak jak teraz nie była jej potrzebną.~Ludomir jest wysoki, śliczne
3244      2, XVIII |              płótniarze i wszyscy do tego potrzebni rzemieślnicy dość takoż
3245      1, XIII  |        przyjemność zawsze od własnej była potrzebniejszą, bynajmniej walców nie żałowała.~
3246      1, VII   |                jej miły, tak do jej życia potrzebny, tak (wyrzec nareszcie trzeba)
3247      2, XVI   |              raczysz mówić, iż Tobie jest potrzebnym.~W Warszawie, 27 lutego."~
3248      2, XXVI  |                  zachorowawszy odpoczynku potrzebował. Zaraźliwa choroba w naszym
3249      2, XXVI  |            młodzieniec prędkiego nie byli potrzebowali ratunku. Malwinę na drugą
3250      1, XI    |             zmęczone łzami oczy spoczynku potrzebują. Daruj, Siostro kochana,
3251      2, XXII  |        jakimkolwiek bądź zamyśle, czy dla potrzeby ludzkości, czy dla ozdoby
3252      2, XXVI  |                nią poszły i nie odstąpiły poty, póki zupełnie do siebie
3253      2, XXV   |                  Mohilewem, stoczona była potyczka między naszym a nieprzyjacielskim
3254      2, XXI   |              kilka razy z nieprzyjacielem potykała i niedługo bitwy generalnej
3255      2, XIX   |             Ostroróg po dwakroć z Adolfem potykali się i dwakroć czułe serce
3256      1, XI    |                   damy najwytworniej były poubierane. U niej biała suknia, która
3257      1, VI    |                    a przewoźnicy parzysto poubierani, różnofarbne wstążki mieli
3258      1, XIII  |             któremu wino odwagi dodawało, poufale przysunąwszy się do Malwiny:~-
3259      2, XXIV  |                  i doświadczenia niewinną poufałość mu okazywała nie domyślając
3260      1, X     |                   w kilku dniach wszystko poukładały i ostatniego listopada w
3261      1, XIII  |                   Pokoje dobrze oświecone poukładane były w taki sposób, iż wchodząc
3262      2, XV    |             onegdajsze zapytanie, czy już poumierali jego rodzice, odpowiedzieć.
3263      2, XXVII |         wdzięczność jakimściś niewyraźnym powabem przyciągały mnie ku twemu
3264      1, V     |           doskonałym.~Malwina była ładną, powabną; często i łatwo w życiu
3265      2, XXVIII|                 ni lata nie odmieniły tej powabnej, wyłącznej miłości, która
3266      2, XVIII |                  dusza twoja wyniosła tak powabnie opisuje.~Nie wiem, co by
3267      2, XXVIII|           Florynki, o życiu którego długo powątpiewano, gdyż w tym pojedynku książę
3268      1, XI    |              wszystkich jest tu kochaną i poważaną i im częściej się ją widzi,
3269      1, XI    |                  Wandulu! Więc z wszelkim poważaniem czytaj opisanie moich obrotów!
3270      2, XIX   |           powiewne szaty, aksamity, hafty poważne, złoto, kamienie, jednym
3271      2, XVII  |                się do jej ułożenia niżeli poważny stan małżeński, w któren
3272      1, IV    |               niesłychanie pragnie tego i powiada, że choć zawsze przytomność
3273      2, XVI   |                szczerości. Między inszymi powiadała Malwinie o biednym wariacie,
3274      2, XV    |                  uleciała, ciało zaś (jak powiadali ci, co przy jej śmierci
3275      2, XXVIII|                nad wszystkimi kobietami w powiecie swoim triumfów najszczęśliwszą
3276      2, XXV   |                 się snuły, a gdy ociężałe powieki przymknęły się nareście,
3277      2, XXII  |                   kocha, otrzymać od nich powierzanie się zupełne jest bez wątpienia
3278      1, IV    |                  Malwinę patrzy. Co Cioci powierzę jednak, to, że w tym samym
3279      2, XXV   |                 oświadczyła starcowi, ile powieść jego wzbudziła w niej zajęcia,
3280      2, XIX   |                   kwiatów, giętkie pióra, powiewne szaty, aksamity, hafty poważne,
3281      2, XX    |                marę okropną, ale za ducha powiewnego. Ławka na końcu ulicy nad
3282      1, X     |                  ja tylko z tego cierpieć powinnam za karę mojej nieroztropności
3283      1, XIII  |             obowiązków za najsłodszą miał powinność, który szczęściem i przyjemnością
3284      1, IV    |                nie jest dobrze), wzrok ma powłóczysty i długie czarne oczy, które
3285      1, XI    |             zabawy, teraz ciężką, duszącą powłoką zdawała mi się zaćmioną.
3286      1, X     |              miłym lecie, szarą dodawając powłokę całej naturze, pomnożyła
3287      1, III   |                charakteru, zazdrością bez powodów i ustawicznymi popędliwymi
3288      2, XXV   |            księżyca oświecał go zupełnie, powój dziki wkoło niego się obwijał.
3289      2, XXV   |                  na kamień mnogie gałązki powoju - nie bardzo to życzenie
3290      1, XIV   |           milczenia nie przerywało, chyba powolne kroki mnicha jednego, który
3291      2, XX    |                   zaś dostał konia i przy powozie jechał z sercem jak strwożonym,
3292      1, XI    |               wyglądał jak kto, co z Chin powraca.~Nowa zorza teraz tu zajaśniała.
3293      1, XI    |                godzina, w której z teatru powracają. Pełno karet, pojazdów,
3294      1, VI    |                białą chorągiewką. Zamiast powrozów wite z bławatków sznury
3295      2, XXV   |                choć po późnym balu) takoż powstawać musiała.~ ~
3296      2, XXVI  |                    stał się celem zajęcia powszechnego. Doktor przywołany osądził,
3297      2, XIX   |                 póki nowy widok nie zajął powszechnej baczności.~Konstanty i Władysław
3298   DoMo        |                 szczęściu drugich i dobru powszechnemu.~ ~
3299      1, V     |             nieszczęście przez samą swoją powszechność szanowniejsze jeszcze!"~
3300      2, XXV   |                już z sobą! Takim bywa los powszechny, osobliwie ku zachodowi
3301      1, I     |              osobliwsze zdarzenie - w tym powszechnym przerażeniu zaczął wołać
3302      2, XXVI  |                  brata, który ustawnie mu powtarzał: "Tobiem życie winien, tyś
3303      1, I     |               strofę ostatnią raz jeszcze powtarzała, szmer taki. jak gdyby ktoś
3304      2, XXVII |             Ludomir... Miłość i Malwina - powtarzały echa po wonnych dolinach
3305      2, XXV   |                dumał, oboje zasiedli i na powtórne Malwiny prośby o zdarzeniach
3306      2, XXVII |              jeszcze niebo w nich znajdę. Powtórz to słowo, co przed rokiem
3307      2, XXVII |                chciała...~- Chętnie teraz powtórzę, o mój Ludomirze, gdyż to
3308      2, XX    |                 się - ani naprzykrzać się powtórzeniem wyrazów nieszczęśliwego
3309      2, XXI   |                 przeraża. Postać Ludomira powtórzoną raptownie ujrzałam; rozpacz
3310      1, XI    |              dojeżdżamy!~- Już Warszawa - powtórzyłam mimowolnie i serce zaczęło
3311      2, XX    |                   pożegnawszy ciebie, nie powtórzywszy ci raz ostatni, że uwielbiam
3312      1, XII   |             przywiązanie w nadziei, że na pożądanym ze wszech miar ożenieniu
3313      1, I     |                żeby drzwi i okna wszędzie pozamykano, gdy w ten moment taki okropny
3314      1, VI    |               była doszła; ja tylko gości pozapraszałam i rozkazałam podwieczorek.~
3315      2, XV    |           Niebieskie oczy Taidy wzniecały pożary, których się często ledwie
3316      2, XIX   |              igrzysk, ławice i wywyższone pozasiadały gradusy. Przepych klejnotów,
3317      1, I     |            wepchnęła, okiennice i firanki pozasuwała, aby, ile możności, ni widzieć,
3318      2, XIX   |              driady giętkości i gracji tu pozazdrościć by mogły. Nie skończyłabym
3319      2, XXVII |               jeszcze nie odwiedzić i nie pożegnać przynajmniej tych miejsc,
3320      2, XIX   |              odebrawszy łańcuch z jej rąk pożegnał ją i zniknął w tłumie, mocno
3321      1, III   |                  może, ostatnie posyłając pożegnanie rzekła z rozrzewnieniem:~-
3322      1, X     |             zalana łzami, po najtkliwszym pożegnaniu z drogimi swymi przyjaciółkami
3323      1, XI    |               minuty dla nikogo w świecie pożenować, teraz byś widział życie
3324      2, XX    |              można było, godzina dość już późna, poniedziałek nieszczęśliwy,
3325      1, XII   |               Widziałaś i mimo mnie nawet poznałaś, ilem ja w Krzewinie Ludomira
3326      2, XXIII |                opalony i okurzony, że nie poznali w nim oficera z pułku księcia
3327      1, III   |          przeszłych rozdziałach widzieli, poznały Ludomira.~ ~
3328      2, XX    |       Melsztyńskiego ani swoich ludzi nie poznawała. Felczer oświadczył, że
3329      2, XXVIII|            plebanią w Krzewinie, gdzie do późnego wieku łagodnością, pobożnością
3330      2, XXV   |             reszta społeczeństwa (choć po późnym balu) takoż powstawać musiała.~ ~
3331      1, XIII  |                  nie jest) dają na siebie pozór bardzo złego serca. Gdy
3332      1, XII   |                 mnie, że mimo przeciwnych pozorów on względem mnie żadnej
3333      2, XXVI  |             spokojność, Ludomir użył tego pozoru, by nie wchodzić w szczegóły
3334      1, XI    |             zwyczajnego trybu naszego nie pozwalam sobie. Dziwuj się, jak chcesz,
3335      1, VII   |               Boże litościwy, który Ojcem pozwalasz nazywać siebie, nie opuszczaj
3336      2, XIX   |                 nieznajomy rycerz prosi o pozwolenie wjechania w szranki i o
3337      2, XXII  |                   Malwiny, aby raczyła mu pozwolić bawić w swym domu póty,
3338      1, XIV   |               który i o Cyganach pamięta, pozwolił, że i Dżęga anioła spotkał.
3339      2, XXV   |                  składa się. Skoro wiosna pozwoliła, goździki swojem posiał;
3340      2, XV    |             przerwała mówiąc dalej: - Nie pozwoliłaś mu towarzyszyć sobie w kweście,
3341      2, XXVII |          litościwe - krzyknął - któreście pozwoliły, bym ją ujrzał raz jeszcze,
3342      1, XIII  |               stawić się w progach twoich pozwolisz.~- Niech sobie książę tej
3343      1, XIV   |             obrazom domowego wewnętrznego pożycia mimowolnie sprawiało roztargnienie.~
3344      2, XXV   |              gałęźmi i po wielu trudach i pracach dowiozłem przecie na nim
3345      1, VI    |                   miejsce wybrał, od rana pracując sam go ozdobił; jednym słowem,
3346      1, XIV   |              łódka wartem płynęła, most i Praga horyzont kończyły i zachodzące
3347      1, XIV   |              mojej, tak jak wielu innych, pragnąłem zupełnego szczęścia i za
3348      2, XXIII |                skrytości serca swego była pragnęła przyjazdu księcia Melsztyńskiego,
3349      2, XIX   |             sądząc równą odwadze, usilnie pragnęli spotkać się z samym Ludomirem.
3350      1, IX    |           szczęścia być nie może. Ty tego pragniesz, ten jeden dowód dać mogę,
3351      1, I     |                     Ja właśnie kołnierzyk prasowałam dla jejmości - powiedziała
3352      1, IV    |                     powie pewnie Ciocia i prawdę mówić będzie, jeśli tak
3353   DoMo        |                Zdaje mi się, że przepisy, prawdy, nauki, które pod pokrywką
3354      1, XI    |                   samą ciągnąc rozmowę:~- Prawdziweż to zepsute dziecko - rzekła
3355      1, IX    |               przedsięwzięcia miłość była prawdziwszą jeszcze niźli roztropność
3356      2, XIX   |                  jakoby przygotowaniem do prawdziwych i krwawych bojów. Toteż,
3357      2, XXVII |                 Ludomir równie smutny i z prawdziwymi uczuciami nie wynurzający
3358      2, XV    |                 oczu, a ojciec zażalony z prawem nieprzełamanym, jakie mu
3359      2, XXVIII|                  ich nosząc, długie bajki prawił.~których one z większą cierpliwością
3360      2, XVI   |                zachęconą różne jej rzeczy prawiła w dziecinnej swojej szczerości.
3361      2, XIX   |              napisem:~"Świetna i rzadka". Prawy i niczym nie strwożony Odrowąż
3362      2, XVII  |            momentu w głowę wbijałam.~Może prędka i niemal niepojęta zmienność
3363      2, XXV   |                   wymówek nie przyjmują i prędkie tylko posłuszeństwo uchodzi;
3364      2, XXVI  |              znieść by nie mogło. I tak w prędkości, nie wiedząc, jak sobie
3365      2, XXVII |                  znalezienia w tym stanie prędszej śmierci. Tam, ręką Opatrzności
3366      2, XX    |              wzniesiony nad łachą srebrną pręgą ją przedzielał, a słowik
3367      1, XI    |               zamęściem, aby raczyła mnie prezentować i w społeczeństwo wprowadzić.
3368      1, XI    |                 sobą gadali. Księżna W*** prezentowała mnie gospodarzowi domu,
3369      1, XI    |             zakryta framugą siedziałam:~- Prezentuję imość pani S*** - rzekł
3370      1, XIV   |                 przyniesionych czepeczków próbowała, gdy weszła Malwina.~- Ach,
3371      1, XIII  |                   dziesiątej stawić się w progach twoich pozwolisz.~- Niech
3372      2, XXV   |                   domyśliła się, że jakiś projekcik uwijał się siostrze po głowie.
3373      2, XXV   |                  dla Malwiny i jak z rana projekt balu się urodził, umyśliła
3374      2, XVIII |                  wszyscy okazywali radość projektem jego wzbudzoną i Malwina
3375      1, X     |                  była skończoną, nic temu projektowi nie zdawało się przeszkadzać.
3376      1, XI    |                   nic tu nowego nie mamy. Promocje w wojsku na przyszłą wiosnę
3377      2, XXV   |             przecie, że jeszcze żyje. Ten promyk nadziei serce moje radością
3378      2, XXII  |                mimo tego jednak za każdym promykiem nadziei polepszenia losu
3379      1, IV    |                czemu, mimo gorących moich próśb, Ciocia nigdy mi dalszego
3380      1, VII   |                  do swej duszy,~Czyliż to prośba zbyt płocha,~Co niebios
3381      2, XXII  |            granicy niż Warszawa, Zdzisław prosił w tymże liście Malwiny,
3382      2, XXVI  |                 świecił. Koło cerkwi idąc prosiłem gorąco Pana Boga, aby ojcem
3383      1, XIV   |             jeszcze dość śmiało; lecz gdy prosta dziewka otworzywszy drzwi
3384      1, XIV   |               Melsztyńskiego, tak tkliwie prostotą Dżęgi opisana, i wspomnienie
3385      2, XXV   |              tkliwe i cnoty, które zwykle prostoty są tylko udziałem, złączone
3386      1, XI    |                 mi już do twarzy, więc po prostu resztę Ci opowiem.~Nazajutrz
3387      2, XXII  |                   udać się w łaskawą jego protekcją.~Zdzisław to usłyszawszy
3388      1, VI    |              muzyki, który coraz dalej ją prowadząc doprowadził nareszcie tam,
3389      1, I     |             błąkać się pięknymi ścieżkami prowadzącymi ku domowi, którego pani...
3390      2, XXVIII|               długi, i ważny z nim romans prowadzić, temu urojeniu cnotę, spokojność
3391      2, XXII  |              nadzieje! My wojen nigdy nie prowadzim, aby złupić sąsiadów; zaburzenia
3392      1, XIV   |                   smutnojednostajne życie prowadzisz! Stary, ubogi i do tego
3393      2, XIX   |               zbroi, silniejszą znać ręką prowadzona i umiejąca tarczy księcia
3394      2, XXV   |              Takiemu prawie z dzieciństwa prowadzonemu życiu winienem podobno zahartowane
3395      2, XXVII |            śmierci. Tam, ręką Opatrzności prowadzony, rozumiejąc, że rywala nienawidzonego
3396      1, VII   |               Serc rozkosze niezmienione,~Próżne uczuciów mamienia,~Nie będziecie
3397      1, XII   |             podług własnego interesu albo próżnej chęci los Malwiny na przyszłość
3398      2, XVIII |                   i tym samym czyni życie próżnym, nudnym, a często nawet
3399      2, XXII  |                 smutnych, które w listach prywatnych i w gazetach wyczytywano.
3400      1, XIV   |                   chyba radość bym mu był prze-dał i kazał ją sobie płacić,
3401      2, XXII  |                  Taidy i dlatego ją sobie przebaczała, a po wtóre, komuż się nie
3402      1, V     |                   jej wadami. Ale te może przebaczonymi jej zostaną, kiedy czytelnik
3403      1, I     |              mazurka grać zaczęła. Wesoło przebiegając salę i rozmyślając o zimowych
3404   DoMo        |                   wzbudzi może ciekawość; przebiegającym te kart kilka przypomni,
3405      2, XXV   |                   nastąpić, tę całą drogę przebiegłszy tak myślami zajęta, iż nic
3406      2, XV    |         poczmistrz w głębokiej szufladzie przebierając znalazłszy list napisany
3407      2, XV    |            prosiła.~Lecz przed tym końcem przebłaganie ojca i ubezpieczenie przyszłego
3408      1, I     |                   chłopi w pierwszym śnie przebudzeni ani umieli, ani chcieli
3409      2, XXVI  |              położyłem mój tłomoczek. Nic przebudziło się biedne dzieciątko, żal
3410      2, XVII  |             trudnych i nieznośnych godzin przebyć trzeba, by do tej lubej,
3411      2, XXII  |                  ostatnie dni życia swego przebyła, a którą nieraz sobie przypomniał;
3412      1, X     |                   Po kilku miesiącach tak przebytych zdrowie jej nareszcie ze
3413      1, XI    |                   Krzewina, wsi, w której przebywa Malwina. Po wtóre, że Ludomir,
3414      2, XXVIII|                   pory roku razem w miłym przebywali Krzewinie. Zdzislaw, szczęściem
3415      2, XV    |                 Później zaś, młodość całą przebywszy wpośród zaburzeń i nieszczęść
3416      2, XXVII |              nocna. Podczas jednej z tych przechadzek nad brzegiem Wisły poznałem
3417      1, III   |                   Nieraz w tych samotnych przechadzkach dobre serce Malwiny znajdowało
3418      2, XXV   |                 wieczora na długą samotną przechadzkę i miłą porę w tym przewidywała
3419      1, V     |                   Krzewinie ożywił. Z nim przechadzki po kwiecistych dolinach
3420      1, XIV   |                   spokojnie, rychło kto z przechodzących jałmużnę jaką weń wrzuci.
3421      1, XIV   |                   czyste i żywe wszystkim przechodzącym ruchu i wesołości dodawało.
3422      2, XIX   |          zachowywało. Wieleż razy w życiu przechodziemy koło osoby, która z powierzchowności
3423      2, XXII  |                 wstrzymać nigdy nie mogą, przechodził nieznacznie. Nic nie przerywało
3424      1, XII   |                 przedsięwzięciu, ale chęć przecięcia węzła, który całą tę tajemnicę
3425      2, XXVI  |                sukni i od koszuli zaczęli przecinać, by krew prędzej puścić
3426      2, XXVI  |            dzieciństwa nie śmiałem mu się przeciwiać, a przy tym dzieciątko tak
3427      2, XXV   |                 widzenia się nazajutrz, w przeciwną udali się stronę. Zakonnik
3428      2, XIX   |                   pałasze bić się będzie. Przeciwnik jego zebrał rękawicę, przyjął
3429      2, XIX   |                   los wahający się między przeciwnikami jeszcze na żadną stronę
3430      2, XIX   |            zwycięstwo przyświadczył swemu przeciwnikowi i tłum napełniający szranki
3431      1, XIV   |                   tę scenę najdoskonalszą przeciwnością ciszy i pokoju.~Malwina
3432      1, XII   |           oszukuje, upewnia mnie, że mimo przeciwnych pozorów on względem mnie
3433      1, V     |               wielkiego świata bynajmniej przeciwnymi jej nie były. Wesoły i dowcipny
3434      2, XXIII |                  prosić ją łaskę. Malwina przeczuciem trwożliwym zgadła natychmiast,
3435      2, XXIII |               drżącą ręką oddarł kopertę, przeczuwając jakieś niepomyślne wiadomości;
3436      1, IV    |                   czyta), żeby nam chciał przeczytać Ludgardę, oryginalną tragedią,
3437      2, XXVI  |               znalazł: dawno była tę wieś przedała i w inne strony się przeniosła;
3438      2, XIX   |                  rycerza osłaniała, i tęż przedarła. Niemało ją zadziwiło widzieć,
3439      2, XXII  |            znalazłszy nie miała przyczyny przedłużać podróży swojej, Malwina
3440      2, XXVII |               pustych ulicach i odludnych przedmieściach snułem się jak mara nocna.
3441      1, XIII  |                mowa zakochanych, którzy w przedmiocie swojej miłości świat cały
3442      1, III   |              wyryły, ujmującym czyniły ją przedmiotem i gdy w białą szatę odziana
3443      2, XXI   |              granicy, w małych utarczkach przednia straż już się kilka razy
3444      1, IV    |              druku wyszła. Ludomir czytał przednio, z uwagą, sceny tkliwe zdawał
3445      1, XIV   |                    galonowany szwajcar, w przedpokoju liczna liberia, dalej kilku
3446      1, XIII  |                  płochych przyczyn zaczął przedrwiwać to wszystko, co tylko dotąd
3447      1, XIII  |                  wiele, decydować głośno, przedrwiwając wszystkich i wszystko. Myślał
3448      2, XXVII |                zajęły serce Ludomira, nie przedsięwezmę określać, gdyż tego bym
3449      2, XXVII |                  pośpiechem leciałem, nic przedsięwziąć nie byłem w stanie. Aż nadto
3450      2, XXVIII|                  umyśliła nareście długie przedsięwziąść podróże i tęsknotę swoją
3451      2, XXVII |                   serce moje i wszystkich przedsięwzięć zapomniałem, wszystko prócz
3452      2, XXVI  |                 się czują. Co usłyszawszy przedsięwzięli natychmiast wytłumaczyć
3453      2, XXVIII|                  w istocie ta podróż była przedsięwziętą przez księcia Melsztyńskiego,
3454      2, XXVIII|                  żadnego odjazdu, zamiast przedsięwziętej podróży przeniósł się natychmiast
3455      2, XXVIII|            Malwina wtedy osądziła, że był przedsięwziętym przez Ludomira, by się zjechać
3456      2, XXVII |                    każdy krok, co czynił, przedstawiały mu wspomnienia męczących
3457      2, XX    |                nad łachą srebrną pręgą ją przedzielał, a słowik wdzięcznym swoim
3458      2, XXV   |                   skaliste przez mech się przedzierają. Jeden z tych głazów nad
3459      1, IV    |              który między innymi rzeczami przedziwnie czyta), żeby nam chciał
3460      2, XXII  |                   i byt swój! Jedna bitwa przegrana może znowu wydrzeć, co tylko
3461      2, XXVII |                   jedynej miłości swojej, przeistoczonym stał się zupełnie. Przedsięwzięcia,
3462      1, XIII  |                 przekonania nigdy Malwina przejąć, nie potrafi."~ ~
3463      1, I     |                  to razem zebrane, trwogą przejąwszy Malwinę, odjęło jej na chwilę
3464      2, XXV   |                prosi jak najusilniej, aby przejażdżki i projektu balu w niczym
3465      2, XXIII |               przerażenia, co mnie wskroś przejęło, wyczytując niebezpieczeństwa,
3466      2, XXIV  |                wojnę, prawą wdzięcznością przejęty, dom i dzieci porzuciwszy,
3467      2, XV    |             zajęta jedynie hałasem każdej przejeżdżającej karety, pilnie przysłuchiwała
3468      2, XXII  |                    czy goniec z obozu lub przejeżdżający jaki z tamtych stron na
3469      1, XII   |             sercom naszym i który całkiem przejmował serce moje dla Ludomira
3470      2, XXIII |                 zaś mieszkańców Krzewina, przejmując niemal zawsze wszystkie
3471      2, XXV   |                 swoim ujrzała niewiastę w przejrzyste odzianą szaty, która dwa
3472      1, XIV   |                 ulice wszędzie suchą nogą przejść można było. Słońce jasno
3473      1, XIV   |                   do niego weszła. Wąskie przejście dzieliło kuchenkę i komorę
3474      1, XII   |                 ci ręczę, że nad Ludomira przekładać cię będzie.~Major nasz,
3475      2, XV    |                 tej myśli okropnej, że na przeklęstwo ojca zasłużyła, i nareszcie
3476      2, XV    |                  ciebie czekali. Niejeden przeklinał kwesty lub jakie bądź zatrudnienia,
3477      2, XXVIII|                   był jedynie miał w celu przekonać nimi i zjednać sobie Malwinę,
3478      1, XIV   |          dochodzić, czy Dżęga nie kłamie, przekonał się o naszej nędzy i na
3479      2, XXV   |                   przetarła lepiej oczy i przekonała się nareście, że wszystkie
3480      2, XXV   |              wykonała, o czym wkrótce się przekonamy.~Dopłynąwszy do brzegu,
3481      2, XXV   |                 odmieniać. Tą odpowiedzią przekonani, wkrótce zebrali się wszyscy
3482      1, XIV   |                 nie potrafiły.~Z chlubą i przekonaniem powtarzam i ja za Malwiną,
3483      2, XXVII |               działo, gdyż rozumiejąc się przekonanym, że nigdy już moją nie będziesz,
3484      2, XVIII |              których przynajmniej mógł ją przekonywać, ile życzenia jej, ile chęci
3485      2, XVII  |                   księcia Melsztyńskiego, przekonywając Malwinę o lekkości jego,
3486      2, XXVII |                  okoliczności, które mnie przekonywały, że książę Melsztyński w
3487      2, XXVII |                  losów? Żelazne ich prawa przełamać potrafi miłość moja, takowa
3488      2, XXV   |                jej umyśle uczynił i łatwo przełamał owe przedsięwzięcie, by
3489      2, XXII  |               samej, że w tym dochodzeniu przełamywała znowu obietnicę uczynioną
3490      2, XXVIII|             czytelnika, dla nich piorunem przeleciała. A ja - winę ich zastępując -
3491      1, I     |                lecz postrzegłszy Wandę, z przelęknienia jak bez duszy leżącą, zaraz
3492      2, XXVIII|                Wierny Ezechiel, złożywszy przełożeństwo monasteru na Rusi, odebrał
3493      2, XXV   |           zgromadzeniu takoż naszym umarł przełożony i z rozkazu oficjała na
3494      2, XXVI  |                   razie, zawołał dziada i przełożywszy mu prośby tych dwóch osób
3495      2, XVIII |              czczości nie znano. Wszystko przemawiało do serca, wszystko budziło
3496      2, XXV   |                  nim widzę; patrz, jak na przemianę po miękkiej murawie i po
3497      2, XVII  |                   sercu, ale to krótkie i przemijające były chwile, a wdzięczność
3498      2, XIX   |                   Malwina dnia tego wśród przemocy piękności, powabu wdzięków,
3499      2, XXVIII|                swoją z miejsca na miejsce przenaszając nie więcej szczęścia za
3500      2, XXVI  |              Malwinę na drugą stronę domu przeniesiono gdzie ciotka i siostra za
3501      2, XV    |                   zupełnie strony wkrótce przeniesiony, żadnej na niego baczności
3502      2, XX    |                   szczęściem się znalazł; przenieśli w niego Malwinę; książę
3503      1, XII   |                  nieraz wskroś moją duszę przenikał. Wesoła jego postać, żywe
3504      2, XIX   |             spojrzenie najtkliwsze wskroś przenikało duszę. Uśmiech Armidy mniej
3505      1, IX    |                tej chwili, gdy jasno mógł przeniknąć serce jej ku niemu, wspomnienie,
3506      2, XXV   |                  co z mnogich ran tracił, przeniosłem go z wielką ciężkością aż
3507      1, V     |                 nasza ciotka nad wszystko przenosiła, ale które, oprócz w książkach,