Tom, Rozdzial

3508      2, XXV   |                   Jeden z tych głazów nad przepaścią nachylony ulubionym był
3509      1, V     |                   palących znajdowały się przepaściach, toby Ludomir równie i tam
3510      2, XXV   |                 bagniste doły, wąskie nad przepaściami drożyny wstrzymać mię nie
3511      2, XV    |               wojsku, życie do tego czasu przepędzał jedynie na służeniu i bronieniu
3512      1, III   |                  ułożyła sobie czas jakiś przepędzić w Krzewinie: to była pomiędzy
3513      2, XXV   |                 skałami pierwsząm młodość przepędził. Miłość tej matki była moim
3514      2, XXVIII|                tej, którą tak mile z sobą przepędzili; długa dla czytelnika, dla
3515      1, XI    |                  nie mogą z jedną godziną przepędzoną w Krzewinie z tymi, co kocham,
3516      1, XI    |                Myślałam o naszym tak mile przepędzonym lecie. Każdy niemal dzień,
3517      2, XV    |               chcąc mieć po niej pamiątkę przepisałam go wtedy. - To mówiąc księżna
3518      2, XVIII |                  i uczeniu się wszystkich przepisów zachowywanych w dawnych
3519   DoMo        |                być może. Zdaje mi się, że przepisy, prawdy, nauki, które pod
3520      1, XIII  |                  zdań swoich ani też praw przepisywać nikomu, cicho w miejscu
3521      1, I     |                  doliny,~Fijołkiem świeżą przeplatając różę,~By skronie mojej uwieńczyć
3522      2, XXVII |          zostawioną na drugą stronę rzeki przepłynął.~Wysiadłszy na ląd i myśli
3523      1, VI    |        najprzyjemniej wszyscy łachę nazad przepłynęli. Gdy szli tłumem do batów,
3524      1, I     |             zdrowie swoje mało dbanie jej przepowiadał, rozkaz dała jemu i kobietom
3525      2, XXII  |              wylało i za które czytelnika przepraszam, ale do którego jednak dołożyć
3526      2, XVII  |             dbając, dość kwaśno tysiączne przeprosiny Malwiny przyjmowała. Ta
3527      2, XXVIII|                mój drugi kniaź, którego z przeproszeniem wtedy czystym wariatem sądziłem,
3528      2, XIX   |           wywyższone pozasiadały gradusy. Przepych klejnotów, świeżość kwiatów,
3529      1, XI    |                niego świetna Doryda wśród przepysznego balu w Warszawie. - Ludomirze? -
3530      2, XIX   |                   Po licznym obiedzie bal przepyszny dzień ten zakończył. Ogrody
3531      2, XXIII |                   list oddał Zdzisławowi. Przerażeni tym raptownym zjawieniem,
3532      1, I     |             zdarzenie - w tym powszechnym przerażeniu zaczął wołać Marcin, stary
3533      1, III   |               posłali po wszelki ratunek. Przerażona Malwina natychmiast pobiegła
3534      1, XIV   |              wzgórku, ot, nad tą wapnistą przerwą, co ją stąd widać, i jak
3535      1, XIV   |                 się wlepiły w tę wapnistą przerwę i skalisty pagórek, na którym
3536      1, XIII  |           reputacji filozofa i człeka bez przesądów, którą mu jednomyślnie młodzież
3537      1, XIII  |                   co jest filozof i co są przesądy, dla tych tedy płochych
3538      1, XI    |                 czyniąc, przy pułku swoim przesiaduje - odpowiedział na to dziad
3539      2, XXVIII|                   to tam często przy nich przesiadywał, równie jak i ciotka naszych
3540      2, XVI   |                  tak chętnie w samotności przesiadywała, zdały się jej puste i smutne.
3541      2, XXV   |              pakietem w przypadku śmierci przesłać mi zalecił, a że zwłoki
3542      1, XII   |                 zapewne, że Malwina mogła przestać kochać się w tym, w którym
3543      2, XVIII |                może czasem trafić się, że przestają się kochać bez przyczyny,
3544      1, XI    |              zrozumiałam, że mi serce bić przestało i krew się w żytach zatrzymała.
3545      1, XI    |                   oczyma. Ach, Ludomirze! przestań mnie kochać, kochaj nawet
3546      1, II    |                 Cię szanować i kochać nie przestanie."~ ~
3547      1, X     |            później naturalną czasu koleją przestano naprzód w Krzewinie wspominać,
3548      2, XXVI  |               zebrane osoby. Osłupienie i przestrach wyrażał się na twarzach,
3549      1, XIV   |                 wyprowadzić; ale Malwina, przestraszona, zamiast czekania na miejscu,
3550      2, XX    |             przyczyny zebrane łatwo mogły przestraszyć odważniejszą nawet osobę,
3551      1, VII   |                  nie mógł wymówić, jak:~- Przestraszyłem cię, Malwino! ach, daruj!...
3552      2, XXV   |                  wyrwała, jej to łagodnym przestrogom, szlachetnym radom winienem
3553      2, XXV   |               było, mnóstwo ludzi całą tę przestrzeń napełniało; teraz cichość
3554      2, XV    |                 nim poszła w te odwieczne przestrzenie, skąd nikt jeszcze nie wrócił,
3555      2, XVIII |              odpowiedziała Malwina - lecz przeświadczoną będąc, że miłości doskonałej,
3556      2, XXV   |                  ale chcąc jak najprędzej przeświadczyć się o tym nie przerywała
3557      1, XII   |                    by mnie o swej miłości przeświadczył. Przy tym głos jakiś wewnętrzny,
3558      2, XVII  |        publiczności.~- Otóż ja mogę w tym prześwietną oświecić publiczność - odezwał
3559      1, X     |                projektowi nie zdawało się przeszkadzać. Ciotka sama byłaby chciała
3560      1, XIV   |                      Dajże mi pokój i nie przeszkadzaj, widzisz, że piszę i żem
3561      2, XXII  |                    Młodość Wandy temu nie przeszkadzała; wszakże dobroć może być
3562      2, XXIII |                    to wtedy pewnie tysiąc przeszkód do tego przyjazdu byłaby
3563      2, XXVI  |                   zjawienie jego nie było przeszkodą i do jej szczęścia, te tak
3564      2, XXVI  |                księcia nic będzie temu na przeszkodzie, spodziewa się, że zechce
3565      1, I     |                 spalona padła przed nią i przeszkodziła zupełnie do dalszego postępowania,
3566      1, XIII  |                    napisała te słowa:~Czy przeszłe lato, czy sierpień zeszły~
3567      2, XXVI  |            porównania czarniejszą, niżeli przeszłość kiedykolwiek bywała.~Stan
3568      1, I     |                  ten moment czarne obłoki przeszyła, przerwała jej dumanie i
3569      2, XXV   |                  lecz nie znalazłszy ich, przetarła lepiej oczy i przekonała
3570      2, XXVIII|                  przyjmowane. Rozgniewany przeto na wielki świat i na miłość
3571      1, VII   |                 najmniejszą mógł utrzymać przewagę, straciwszy głowę zupełnie,
3572      1, X     |                 jej zdawało, w żadnym nie przewidując dla siebie przyjemności
3573      2, XV    |               rozraszając w powietrzu nie przewiduje, że w tym jeszcze poranku
3574      2, XXV   |                  w łódź i na drugą stronę przewieźć się kazała. Wieczór był
3575      2, XXVI  |               Otóż. łaskawy kniaziu, dziś przewijając rękaw temu młodzieńcowi
3576      2, XXV   |                  i chłopak, który Malwinę przewoził, wiosłem wodę ruszając,
3577      1, VI    |                   wiatrem się kołysały, a przewoźnicy parzysto poubierani, różnofarbne
3578      2, XVII  |                 tylko co zupełnie się nie przewróciła. Ludomir w tym wszystkim
3579      1, VI    |           szczęściem, może nawet pierwsze przewyższającym.~Kiedy kto bardzo kocha,
3580      2, XVI   |              wesołości nieraz cień smutku przezierał. Na wieczorze księżnej W***
3581      2, XIX   |                  właściwą cenę godnym był przeznaczenia swojego.~Gdy damy gradusy
3582      2, XXV   |                nie może być jedynym twoim przeznaczeniem. Pozwól mi więc rozumieć,
3583      1, VI    |                porzucić. Ale to zapewne z przezorności było, żeby w wodę nie wpaść;
3584      2, XXV   |                   drzewami, łąką Ludomira przezwanej. Niespodziewany ten widok
3585      2, XV    |                   właściwe swoje nadał mu przezwisko. Te to samo dziecię jest
3586      2, XXII  |                    Wie-leż to ja ich sama przeżyła? Wieleż razy widziałam siedliska
3587      1, XIV   |                 twarzy nie mógł poznać; w przód i w zad chodząc czasem na
3588      1, I     |            wszystkich nie zerwała. Ludzie przybiegli z całego domu, starania
3589      2, XXV   |                okropnością chciała jednak przybliżyć się do rycerza, lecz gdy
3590      1, I     |                   życzyła, poważną postać przybrawszy i siadłszy przy fortepianie:~-
3591      2, XXVIII|                   bożyszcze dla nowej tam przybyłej damy! Ani wspomniał odtąd
3592      1, XIV   |                  czy cywilny, z prowincji przybyły szlachcic równie jak modny
3593      1, XIV   |                   kupców kilku na jarmark przybyłych, szlachcic stary w piaskowej
3594      1, XI    |                 swoich folwarków oderwać! Przybywaj jak najprędzej, inaczej
3595      2, XXIII |                   jej z nieśmiałością, że przychodzi o wielką prosić ją łaskę.
3596      1, XIV   |              widzi jejmość, co wieczór tu przychodziłem i podrywkęm zarzucał. Zarzuciwszy
3597      2, XV    |                    który by rad nieba jej przychylić, przymuszony widzieć ją
3598      2, XXV   |              która wówczas ojcowską jakąś przychylność w sercu jego była wzbudziła.
3599      2, XXV   |                    niecił już w jej duszy przychylności i litości uczucia. Dla późnej
3600      2, XXII  |            dzieliła, łagodziła jej troski przychylnością, staraniem, litowaniem się,
3601      2, XXVII |             jakimściś niewyraźnym powabem przyciągały mnie ku twemu bratu, ale
3602      2, XXVII |                się o jakie wytłumaczenie, przycisnął kochankę do serca wrzącego
3603      1, VI    |                  Wandę najczulej do serca przycisnęła. Wanda, u której wstrzemięźliwość
3604      1, I     |                nadobnym~Jak krótka chwila przyćmiła nadzieje!~Wiosny nadzieje,
3605      1, XII   |            wątpliwością przynajmniej jaką przyćmione być mogło. Postrzegłszy,
3606      2, XX    |                   doznała, wieleż nadziei przyćmionych, wiele odmian zgasłych?...
3607      2, XXVII |                biorąc górę nad wszystkimi przyczynami, które zniszczyć to zdrowie
3608      1, I     |                  tę tajemnicę. Tak ważnym przyczynom ustąpić musiały skrupuły
3609      1, XII   |                   dostojeństwa i dostatki przydać mogą do szczęścia, i zamiast
3610      2, XXV   |                literatury różnych języków przydałem do ksiąg klasycznych, którem
3611      1, IV    |                    jestestwa nie może być przydatne nikomu; niech mi więc wolno
3612      2, XXII  |            powiedzieć mogła? Ale nie chcę przydłużać i tak już może nadto długiego
3613      2, XIX   |              nadali im Czarnego i Białego przydomki. Najczystsza miłość ojczyzny
3614      1, XI    |                  ciężki kamień serce moje przygniotła. - Stałam wryta, jak posąg
3615      1, III   |                poranku, bez żadnego w tym przygotowania, raptownie jej donieśli,
3616      2, XIX   |               dodawały, czyniąc je jakoby przygotowaniem do prawdziwych i krwawych
3617      1, VI    |               można wystawić. I goście, i przyjaciele, i słudzy, wszyscy ją ostąpili.
3618      2, XXV   |             naszych braci - z moim młodym przyjacielem puściłem się w drogę. Pierwszych
3619      2, XXVII |                  nareście nieszczęśliwemu przyjacielowi Ezechiela, poznaję aż nadto
3620      2, XVII  |                rad, jeśli Tobie moja rada przyjacielska będzie pomocną. Bywaj zdrów,
3621      2, XXII  |                  braci, synów, kochanków, przyjaciół złożone, bije się blisko
3622      1, X     |                  tyle dla siebie tkliwych przyjaciółek, i gdy od wyjazdu Ludomira
3623      1, X     |                pożegnaniu z drogimi swymi przyjaciółkami i z tak lubym jej Krzewinem,
3624      2, XXVI  |              stanie pojęcia, co te wierne przyjaciółki jej mówiły, ani w możności
3625      1, II    |                    Matko ukochana, jedyna przyjaciółko Ludomira; póki on żyć będzie,
3626      1, XII   |                 widzę otoczonym krewnymi, przyjaciółmi, kochanym od dziada, opływającym
3627      2, XV    |                 mieli opiekę, póki ci nie przyjadą, którzy o niego dopominać
3628      2, XXV   |             zawieszone ukazywały, że ręka przyjazna te miejsca była przystroiła:
3629      1, II    |                   chcę nimi tyle dla mnie przyjaznego zasmucać serca. Bądź zdrowa,
3630      1, XII   |                niż przekonywają, a miłość przyjaźnią tylko nagradzać jest w mocy
3631      1, XIII  |                   na złe mu się obróciło. Przyjaźniejsze z nim obchodzenie się Malwiny,
3632      1, XI    |                lub nieszczęście stanowią. Przyjazny rzut oka, zimne-spojrzenie -
3633      2, XXI   |                 tak czułam i przed sercem przyjaznym jak przed Bogiem litościwym
3634      1, XI    |                  skąd, kiedy, jak i po co przyjechałam. Krociami pochwał mnie zasypał
3635      1, I     |               potem po zamkach tychże dam przyjęci i uczczeni. My starodawnego
3636      1, IV    |                 chciała w nim opisać. Ale przyjedź tylko jak najprędzej do
3637      2, XV    |                  tym bardziej sam wkrótce przyjedzie. Ledwie tę myśl przypuściła,
3638      1, XIV   |                  Sterna opisane bawią tak przyjemnie, rysem słabego pióra wydane
3639      1, I     |                tego wieczora głos Malwiny przyjemniej się nie rozlegał. Na prośbę
3640      1, V     |            dolinach i gajach po-bliższych przyjemniejszymi Malwinie się zdawały. Nikt
3641      1, XIII  |             powinność, który szczęściem i przyjemnością drugich zawsze był zajęty,
3642      1, XI    |              Warszawa ze wszystkimi swymi przyjemnościami nic takiego mi nie utworzy,
3643      1, III   |                wychowała. Rozum naturalny przyjemnymi wiadomościami ozdobiła i
3644      1, XI    |                kilku ledwo domach byłyśmy przyjęte; i o tych nic Ci powiedzieć
3645      1, XI    |              czyniłam, żeby nas i tam nie przyjęto. Ale na moje nieszczęście
3646      1, XI    |            wybranego towarzystwa nie jest przyjętym, w kolei mody i dobrego
3647      1, XI    |                  i wszystkie moje nowiny. Przyjeżdżaj jak najprędzej być aktorem,
3648      2, XVII  |               tydzień z Warszawy dla niej przyjeżdżały; przyznasz, że to dość ważne
3649      2, XXVI  |                 ojcem księżniczki Taidy i przyjeżdżasz odbierać po niej zostawione
3650      2, XXV   |                  blisko sześć niedziel po przyjeździe księcia Melsztyńskiego,
3651      1, VII   |           zupełnym oddaniem się Twej woli przyjmę od Ciebie, jakie bądź zechcesz
3652      1, V     |                jego rękę, z wdzięcznością przyjmował, choć ich nigdy nie użył.
3653      2, XXVIII|                 Malwiny zabiegi jego były przyjmowane. Rozgniewany przeto na wielki
3654      1, X     |                   mojej nieroztropności w przyjmowaniu go w mój dom. Ale jeśli
3655      2, XV    |                 rozkazała, aby nikogo nie przyjmowano, siadły obie koło kominka
3656      2, XXV   |                    jak wiesz, wymówek nie przyjmują i prędkie tylko posłuszeństwo
3657      2, XXIII |                 się na prośby Zdzisława i przyjmując do domu swego tego, o którym
3658      2, XXV   |                    które niespodziane jej przyjście tam sprawi. Zszedłszy nad
3659      2, XVII  |                 okoliczności, drugie tyle przykładając, nieprzytomnemu kuzynowi.
3660      1, XIII  |          przekonaną, że wielki świat, złe przykłady, złe społeczeństwa najlepsze
3661      2, XXIV  |                   i nic nie miał dla niej przykrego, owszem, smutną jakąś w
3662      2, XXII  |                  wspomnienia nie były jej przykrymi, i owszem, lubiła zapominać
3663      2, XXV   |               jakieś wspomnienie do niego przyłącza. I mnie ten kamień nader
3664      2, XXV   |                   wczoraj list do matki z przyłączonym pakietem w przypadku śmierci
3665      2, XXIII |               niebezpieczeństwie księcia, przyłączył się do nich i ten traf największą
3666      2, XXV   |                tego przy grobie opartego; przyłbicę odsłonił i Malwina poznała
3667      2, XIX   |                   głębokim westchnieniem, przyłbicy nie odsłaniając, w tłum
3668      2, XXII  |                   wszyscy do okna Malwiny przylecieli i widząc kurz i pojazd jakiś
3669      1, XIV   |                 Dżęga chętnie się do tego przyłoży!~I to mówiąc skórzaną dobywszy
3670      1, XIV   |                  zechce się do tej kwesty przyłożyć. Kamerdyner, który gazetę
3671      2, XXII  |                 dużym stojąc zwierciadłem przymierzała to sobie, to Alisi, które
3672      1, XIV   |                   co takoż jest narodowym przymiotem) dodać bym rada stałość
3673      1, XIV   |             gabinetu pana, a że drzwi nie przymknął za sobą, Malwina przysłuchać
3674      2, XXV   |                    a gdy ociężałe powieki przymknęły się nareście, wszystkie
3675      1, XII   |              niestety, mogła mu szczęścia przymnożyć? On mego serca nie potrzebuje...
3676      2, XV    |                 zgryzoty swoje, które ten przymus podwajał. Ale Ludomir nadto
3677      1, XIII  |                   że przyczyna zbyt ważna przymuszała Ludomira taić swoje postępki,
3678      2, XV    |                 rad nieba jej przychylić, przymuszony widzieć ją tułającą się
3679      2, XXVI  |                ciekawy wiedzieć, co mogło przynaglać tak gwałtownie Dżęgę i młynarkę
3680      2, XVI   |                  go coś nieprzewidzianego przynagliło udać się do matki nieszczęśliwej.~
3681      1, XIII  |                księżnej i igłę mi z nitką przynieś, żebym tę oberwaną suknię
3682      1, XIV   |       zwierciadłem i właśnie jeden z nowo przyniesionych czepeczków próbowała, gdy
3683      1, III   |                   co za tym idzie, z sobą przyniosła. Błogosławieństwo starych,
3684      2, XXV   |              pierwszym tchem życia z sobą przyniosłem.~Czuła moja opiekunka bojąc
3685      2, XXVII |              rozdziale wzmiankowanych nie przyniosły. Ludomir równie smutny i
3686      2, XXV   |  niebezpieczeństwa ulgę jakąś zdawały się przynosić moim niepokojom, a myśl,
3687      1, VI    |           okolicznościach uszczęśliwiać i przyozdabiać. Te małe codzienne starania,
3688      2, XXV   |                pamiętasz, którego to dnia przypadają imieniny pani kasztelanowej,
3689      2, XXIV  |                 romansowej jej imaginacji przypadał i któren z zazdrością (a
3690      2, XXVI  |          porzuciwszy po różnych a różnych przypadkach dostałem się nareszcie do
3691      1, XII   |                  zaprzątnęła się była tym przypadkiem póty, póki inne zapomnieć
3692      2, XXII  |                    które kwiaty najlepiej przypadły do cieniu ich włosów, biorąc
3693      1, XIV   |             wstępowanie od domu do domu i przypatrywanie się rozmaitym obrazom domowego
3694      2, XXV   |                    który, gdym bliżej się przypatrzył, tchu jeszcze cokolwiek
3695      2, XVI   |               ciekawie temu papierowi się przypatrzyła. To był świstek listu ręką
3696      1, XIV   |                   chętnie, wstał jednak i przypatrzywszy się Malwinie wszedł do gabinetu
3697      2, XIX   |             najświeższych przy boku lewym przypięty dokończał najponętniej stroju
3698      2, XV    |                  była sobie jak jemu winę przypisać.~- Wczora - myślała sobie -
3699   DoMo        |              dzieło by najmniej doskonałe przypisuję Tobie; lecz serce moje przyzwyczaiło
3700      2, XV    |                  się. Ale drogo tę chwałę przypłacił: okryty ranami, z placu
3701      1, V     |                 rzadki dar natury łatwego przypodobania się różnym wiekom, rozmaitym
3702      2, XXI   |                   ze mną dzieje, i powoli przypominać, co ze mną działo. Ach,
3703      2, XVII  |                   żałośnym rozrzewnieniem przypominała zeszłe lato i dnie szczęśliwe
3704      2, XXVII |                   żalem, z rozrzewnieniem przypominałam szczęśliwe chwile Krzewina
3705      1, III   |                   postać jej, jak i imię, przypominały te młodociane dziewice,
3706      1, XIV   |                 śmieszne teraz, jak sobie przypomnę. Worek chciał mi dać swój
3707      2, XXVI  |              wiedząc, jak sobie poradzić, przypomniałem, że niedaleko naszego obozu
3708      1, I     |                   na świecie bywają, lecz przypomniawszy sobie, że zaprzestać być
3709      2, XXVIII|                   swojej był uczynił, tym przypomnieć. Na co książę Mełsztyński,
3710      1, XIV   |                 wielkiego świata niekiedy przypomnisz sobie, że i w ponurym klasztorze,
3711      2, XV    |                przyjedzie. Ledwie tę myśl przypuściła, natychmiast serce jej najżywiej
3712      1, X     |       przyzwyczajone do żalu po niej, nie przypuszcza tej myśli, że ten żal bez
3713      2, XXVI  |              nieraz obzierał, bo mi serce przyrosło było do tego dzieciątka.
3714      1, XI    |             bogini, do której by mnie nie przyrównał. Szczęściem (bo te wszystkie
3715      2, XXV   |                 złożyć każę, najsolenniej przyrzec musiałem. Dziś pierwszy
3716      2, XXVI  |              okrywała tę tajemnicę:~- Już przyrzekam ci wszelkie przebaczenie,
3717      2, XXV   |               uczynić wrażenie.~Staruszek przyrzekł Malwinie, iż o tym zamilczy
3718      2, XV    |                 Te trzy osoby święcie jej przyrzekły wykonać to wszystko, o co
3719      1, XIII  |                jednomyślnie młodzież była przysądziła i którą chciał utrzymać,
3720      2, XXVI  |               biedny Ludomirek, i gotowem przysiąc, że to on sam.~Teraz wszystko
3721      2, XV    |                   Zaniechać najświętszych przysiąg uczynionych Ludomirowi,
3722      2, XX    |                 ten obejrzawszy chorą nie przysiągł mu, że niebezpieczeństwa
3723      1, XII   |             będzie. Jednak, wierna swojej przysiędze, nie wspominała nawet księciu
3724      1, IX    |          wszystkie postępki okrywasz!"~Ta przysięga i ważność, którą do niej
3725      2, XVII  |                 tego, że książę pułkownik przysięgał jej codziennie (co bardzo
3726      1, IX    |              twojej pamięci! O Ludomirze! przysięgam więc tobie i miłości prawdziwej,
3727      1, XII   |                 innej. W Krzewinie byłaby przysięgła, że Ludomir nigdy nic nie
3728      2, XVI   |              swego połowu w podarunku jej przysłał. Lubiąc dzieci bawiła się
3729      1, XI    |                  roznasza. Toteż weszło w przysłowie mówić: - nasz Starościc
3730      1, XIV   |                przymknął za sobą, Malwina przysłuchać się mogła całej ich rozmowie:~-
3731      1, X     |                  obojętną niemal postacią przysłuchiwać się nawet mogła niektórym
3732      1, V     |                  myśląc, uprzejmie jednak przysłuchiwał się czasem długim jego opowiadaniom,
3733      2, XV    |                wielkich miastach męki tej przysłuchiwania się turkotowi każdego pojazdu,
3734      1, XIV   |             żeście mi największą uczynili przysługę, oddając mi jedyny skarb,
3735      1, VI    |                   starania, przyjemności, przysługi są dla serca tym, czym są
3736      2, XXIV  |         Melsztyńskiego w tej okoliczności przysłużną się zdawała, gdyż i on,
3737      2, XXV   |              nareszcie rozumiejąc, że tym przyśpieszy porę wstawania. Tysiączne
3738      2, XVIII |             zatrudniona ujeżdżaniem koni, przysposobieniem ich do rycerskich igrzysk,
3739      1, III   |                 chętnie na prośby Malwiny przystała; ku większemu jej szczęściu
3740      2, XXVII |              ułanów maszerujący na wojnę, przystałem natychmiast za prostego
3741      2, XXV   |                  mnie jakby mimowolnie do przystania za prostego żołnierza w
3742      2, XXV   |                 przyjazna te miejsca była przystroiła: dziś ani jednego kwiatu
3743      1, VI    |                łączka, tak ładnie dzisiaj przystrojona, odtąd zwała się łąką Ludomira.~-
3744      1, XIII  |                  odwagi dodawało, poufale przysunąwszy się do Malwiny:~- Piękna
3745      1, VI    |                  nie była cnotą pierwszą, przysuwając się do ucha Malwiny:~- Siostrzyczko -
3746      1, XIII  |                   i nieznacznie każdy się przysuwał do tej, do której miłość,
3747      2, XIX   |         prawdziwej odwagi, sam zwycięstwo przyświadczył swemu przeciwnikowi i tłum
3748      2, XVI   |                 przynieść go imości i tak przyszłam tu.~Niewiele mogła Malwina
3749      1, III   |                   zezwolenie, oświadczyła przyszłemu mężowi, że nie czując żadnego
3750      2, XXVI  |                  Krzewina razem z Malwiną przyszli, drugimi drzwiami na krzyk
3751      1, III   |                  się nie zastanawiała nad przyszłością. O szczęściu, o nieszczęściu
3752      2, XXVII |               sercem ściśnionym, a raczej przytłoczonym najboleśniejszymi uczuciami,
3753      1, IX    |                  myśli, które roztropność przytłumiać radziła. Ta uwaga tyle miała
3754      2, XXVII |            obłąkanej taż miłość tak długo przytłumiona i dusza najgorętszymi miotana
3755      2, XXIII |             udałem się do księcia i byłem przytomnym, gdy felczer rany obejrzawszy
3756      1, XI    |                    najczulej Cię do serca przytulając, moja Wandulu ulubiona!
3757      2, XV    |          przytomności syna swego do serca przytuliła, zaleciła, by imię Ludomira
3758      2, XXVI  |              serca, raptownie znalazł się przytulonym do serca dziada i brata
3759      1, XIV   |          wszystkie strony. Drzwi ustawnie przytwierano, a wieczne dryndulki, tłukąc
3760      2, XXVI  |             naszego cygańskiego życia się przyuczył. Tej samej nocy obóz-eśmy
3761      2, XVI   |            wiedząc już dobrze, co począć, przywalona tęsknotą, trafem rzuciła
3762      1, IX    |                  i ważność, którą do niej przywiązała, ułagodziła nieco zbolałe
3763      2, XXVI  |              podporą tych biednych sierot przywiązałam się najszczerzej do nich
3764      2, XXIII |                  całej familii Melsztynów przywiązanego, pisany i znać, że z wielkim
3765      1, I     |                Malwiny, najczulej ku pani przywiązani, szczerze Somorkowej w tym
3766      2, XXV   |                 o-czach jego się malował. Przywiązawszy się do niego i przez starania,
3767      2, XV    |                 grobu, cokolwiek do życia przywiązywać ją mogło.~Ten sam grób stałby
3768      2, XV    |              kilku miesięcy w ciąży), nie przywiązywał ją był gwałtem do życia
3769      2, XXVII |              zawsze, co tylko go do życia przywiązywało, nie mógł na sobie przemóc,
3770      1, VIII  |             przymioty coraz bardziej mnie przywiązywały. Każdy dzień, każda godzina
3771      2, XXIII |                  serca do tego kroku była przywiedzioną i że gdyby w skrytości serca
3772      2, XXIII |              życzył zapewne widzieć wnuka przywiezionego do Krzewina, aby przy lepszych
3773   DoMo        |                  zachęcanym, pocieszanym, przywiodło mnie i teraz Twojej pieczy
3774      2, XXVI  |                święte dla niego przyczyny przywiodły go do uczynienia w tajemnicy
3775      2, XX    |               doktora, książę Melsztyński przywiózł go i nic odstąpił póty,
3776      1, III   |                przy ciotce bawiła) z sobą przywiozła. Złączone razem od ośmiu
3777      1, XIV   |                Wstawszy, najuprzejmiej ją przywitała i kwotę swą w worek wsypała.
3778      1, XI    |                   pochwały, z którym mnie przywitano, jakem tylko weszła do sali,
3779      2, XXVIII|              sąsiadów, admiracją i chęcią przywłaszczania sobie takiego niewolnika
3780      2, XXVI  |                   serce ujęło, że umyślił przywłaszczyć sobie to dziecko, i to mi
3781      2, XXVI  |              zajęcia powszechnego. Doktor przywołany osądził, że puszczenie krwi
3782      2, XXIV  |                  losem swego wybawiciela. Przywożąc zaś wiadomość, że pokój
3783      2, XXII  |                dawnej swobodnej wesołości przywrócić. Często wszystkie trzy razem
3784      2, XXV   |                 mnie raz jeszcze do życia przywróciły." Tak zakończył o sobie
3785      1, VIII  |             Ludomira, do cierpienia tylko przywykłe, niezdolne może byłoby i
3786      1, IV    |                nie, odpowiadać zapytanie.~Przyznaj, Ciociu, że tak naszą, a
3787      2, XXII  |          rozwikłać tę całą tajemnicę, nie przyznając sobie samej, że w tym dochodzeniu
3788      1, I     |             zdobiły~I każdy pasterz w tej przyznał krainie,~Że na jej skroni
3789      2, XVII  |           Warszawy dla niej przyjeżdżały; przyznasz, że to dość ważne były przyczyny,
3790      1, IV    |                   dręczyć nie jest rzeczą przyzwoitą. Ale ja stąd widzę, jak
3791      2, XVII  |                nagannym wydaje, okaże się przyzwoitym i bardzo naturalnym.~Przeciąg
3792      1, III   |              będąc jego żoną do niego się przyzwyczai i że w wypełnianiu swoich
3793   DoMo        |         przypisuję Tobie; lecz serce moje przyzwyczaiło się od dzieciństwa łączyć
3794      1, X     |                  obcą jeszcze. Serce, nie przyzwyczajone do żalu po niej, nie przypuszcza
3795      2, XXVIII|                  Zdzisława nic pewnie nie psuły.~Reszta przytomnych osób,
3796      2, XXVI  |             jeszcze go od zimna i słysząc psy szczekające na dziedzińcu
3797      1, VII   |          gałązkach radośnie zorzę witały, pszczoły brzęczały koło kwiatów,
3798      2, XXIII |                   nie wzruszone wiatrem i ptaszki, tą zdradną zwiedzione ciszą,
3799      2, XIX   |              ciągłą uczciwością na ufność publiczną zasłużyli, gdy znak dali,
3800      2, XVIII |                 serca myślała sobie: "Nie publiczne oklaski będą mu najmilszymi,
3801      2, XIX   |                 własna wybrała, lecz głos publiczny cnotliwemu nadał Denhoffowi.
3802      2, XXV   |                blisko nas, bo o pół mili, pud Mohilewem, stoczona była
3803      1, XIV   |                  afisze, gazety i potężne pudło najświeższych mód, co dopiero
3804      2, XIX   |                  Rycerz jak najśpieszniej puklerz swój zasłonił znowu, z uszanowaniem
3805      2, XXII  |          siostrami, kochankami, którym do pułków na wojnę synów, braci, kochanków
3806      2, XVII  |                   bardzo grzeczny, muzyka pułkowa zawsze na rozkazy Florynki
3807      1, XI    |                 wszystkie bale, wszystkie pułkowniki, cały wielki świat równać
3808      1, XI    |          bynajmniej o tym sławnym księciu pułkowniku, któregom przyjazdu przez
3809      2, XV    |               wtedy był wziął za rękę, po pulsie pewnie by rozumiał, że jest
3810      1, VI    |              uplotu. Od dębu do dębu szal purpurowy zawieszony służył za dno
3811      1, I     |                 Rąbek w oknie komarów nie puści, a chłód do nas dojdzie
3812      2, XXVI  |                przecinać, by krew prędzej puścić można było; lecz gdy znak,
3813      2, XIX   |            siodłach siedząc strzemion nie puścili i wzruszonymi nawet nie
3814      2, XIX   |                  siedział, grzywę wiatrom puściwszy, z zakrzywionymi nozdrzami,
3815      1, XIV   |               świecie być się zdawało, iż pusta Malwina tylko co mu się
3816      2, XXIV  |                    tegorocznego wesołego, pustego Ludomira szczerze przekładała
3817      2, XXV   |                mogła. Malwina osądziła go pustelnikiem i łagodną jego mową zachęcona
3818      2, XXI   |                 niemal Warszawę opuścili; pusto i smutno wszędzie i w moim
3819      2, XVII  |                  Floryny jak o dziecinnej pustocie, o której dawno już był
3820      2, XXII  |            mieście zatrzymywać nie mogło: pustość, gdzie tylko kroki swe obracała,
3821      2, XXVIII|               zaprzątniona i zabawiona tą pustotą Malwina Ludomirowi zdała
3822      2, XXVII |         obłąkanymi zmysłami, wieczorem po pustych ulicach i odludnych przedmieściach
3823      2, XXVIII|                 do wielu innych w miłym i pustym księciu Melsztyńskim niedługo
3824      2, XXV   |                 siebiem nie widział prócz pustyń i samotności, wrażenia mocne
3825      2, XV    |                 ustanku po tych odludnych pustyniach, a teraz w kwiecie młodości
3826      2, XXV   |             przepędzonych wśród odludnych puszcz, tyle godzin, gdzie nic
3827      2, XXV   |                    Ach! - rzekła Malwina, puszczając znów na kamień mnogie gałązki
3828      2, XXV   |                się rozkazem i pożegnawszy puszcze ukochane wszystkie dni moje
3829      2, XXVI  |             Doktor przywołany osądził, że puszczenie krwi jedynie z tych mdłości
3830      2, XIX   |                otrzymania nowych laurów i pycha urażona, że ktoś jeszcze
3831      1, XIV   |                   Malwina. Szeroka brama, pyszne schody, galonowany szwajcar,
3832      2, XIX   |                  serce złotowłosej Haliny pysznić się mogło zwycięstwem kochanka.
3833      1, I     |                   jej skroni bardziej się pyszniły,~Niż kiedy rosły w ojczystej
3834      1, XIV   |                pożegnała ten pyszny dom i pyszno-skąpskiego pana i na drugą stronę ulicy
3835      2, XIX   |             zwycięskich bojów) chodząc po pysznych gankach Wilanowa lub pod
3836      1, XIII  |                  się dowiedzieć, o co się pytać wyraźnie nie chcą, lub wyjawić
3837      2, XVI   |                 bo chociem się wszystkich pytała, nikt Rózi nie słuchał i
3838      1, XI    |            pochodni w karecie postrzegło. Pytałam się księżnej, kto ona jest.
3839      1, II    |                się troskliwie o moją rękę pytali. Do śniadaniaśmy zasiedli;
3840      1, V     |             minęło, przeczytał czytelnik, pytam się, co rozumie. Ludomir
3841      1, V     |                  go męczyć niepotrzebnymi pytaniami - mówiła do siostrzenic -
3842      2, XXVIII|                   by nie powinna" - i tym pytaniem, i tą odpowiedzią oboje
3843      1, I     |               światła naleci tysiącami.~- Rąbek w oknie komarów nie puści,
3844      2, XXV   |                  uszedł przecie napadów i rabunków, choć blisko nas, bo o pół
3845      1, I     |           najszczęśliwszą w życiu tę będę rachował godzinę, w której dobroci
3846      1, XII   |                   czyli łzami godziny się rachują, czas nieubłagany. którego
3847      1, XII   |                  raz kochała; ale niechaj raczą trochę mieć cierpliwości,
3848      1, XI    |             Uściskaj Alisię i tysiąc razy rączki całuj kochanej naszej Ciotki."~
3849      2, XXVI  |                obowiązki, aby natychmiast raczył ich wysłuchać i przy tym
3850      2, XXV   |                   niezawodnie tyle jak ja rade będą poznać ciebie i twego
3851      2, XXVI  |           porządek w umyśle jej nastąpił, radosna nadzieja ze wszystkimi swymi
3852      1, VII   |            wzlatując i zięby na gałązkach radośnie zorzę witały, pszczoły brzęczały
3853      1, XIII  |                   wypogodziła, szczęściem radosnym zajaśniawszy, i dobra Malwina,
3854      1, XIV   |                   skuteczności tego leku, radzę go każdemu. Nieraz znużona
3855      1, XII   |                   tych, co by go popędzać radzi. - Kilka tygodni było minęło
3856      2, XX    |                   że mocną ma gorączkę, i radził, żeby ją można jak najprędzej
3857      1, IX    |                   roztropność przytłumiać radziła. Ta uwaga tyle miała mocy
3858      1, III   |               czując do męża, którego jej radzono, przyjęła go jednak, bo
3859      1, XI    |                   działo, w głowie kręcić rai się zaczęło i nie rozumiem,
3860      1, XI    |                 co czyni zbiory w saskiej rajtszuli dziwnie nudne. Felisia N***
3861      2, XXVII |         rozczulona Malwina, jak niegdyś w raju Ewa~Oddała rękę w ręce młodego
3862      2, XIX   |            pancerz, a szarfa szkarłatna z ramienia przez piersi na mężny pałasz
3863      1, VII   |                który wokoło dom opasywał. Ranek najpiękniejszy najpogodniejszy
3864      2, XIX   |          nadzwyczajną to potrafił, iż nie raniąc go rozbroił Ludomira i natychmiast
3865      1, I     |             rycerza do zamku zaprosić i o ranie jego mieć staranie.~Chłopom,
3866      2, XXIII |             utarczkach chwałą się okrył i ranionym dotąd nie był jeszcze. Zdzisław,
3867      1, III   |                   niewieścimi robotami, a ranki i wieczory poświęcała długim
3868      2, XXVI  |       Melsztyńskiego i aż do dzisiejszego ranku nic a nic już nigdy o moim
3869      1, I     |            nadzieje, co kwitną na łące,~I ranna młodość podobne są sobie,~
3870      1, VII   |                 pokoju, sądząc, że świeże ranne powietrze osłabiony umysł
3871      2, XXIII |                 poświęceniem się dał czas rannemu księciu uchylenia się i
3872      1, XI    |             wyrwały. Złożyłam wszystko na raptowną słabość z gorąca wielkiego
3873      2, XIX   |             spokojną wydawać się chciała. Raptowne zjawienie się rycerza o
3874      2, XXIV  |                  co przynajmniej w tym go ratowało, to - że częste te namiętności
3875      1, I     |                którzy honor lub życie dam ratując własne ważyli, bywali potem
3876      2, XXVII |                  że rywala nienawidzonego ratuję, brata własnego od śmierci
3877      1, V     |             tkliwa Malwiny, by nikogo nic razić boleśnie, przypomina mi,
3878      2, XV    |               kazała zasunąć, bo dzień ją raził; ledwo były zasunięte, skarżyła
3879      1, XIV   |                 imość kochana. Aż jednego razu, po miesięcznym promieniu,
3880      1, XI    |             wszystkich sług swoich; bale, reduty, szlichtady, pasztety, komeraże
3881      1, IV    |                   Mimo wyraźnej obietnicy regularnego do nas pisywania, jednego
3882      2, XXII  |                męża i póki on żył, pensja regularnie nas dochodziła. Ale że teraz
3883      1, XIV   |             rozsypało, bo to godzina była rekreacji. Ochmistrzyni z najczulszym
3884      2, XX    |             poniedziałek nieszczęśliwy, i relacje, które każdy raptownie czynił
3885      1, XIII  |        najświętsze. Szlachetne obowiązki, religia, obyczaje były celem jego
3886      1, XIII  |           dobroczynności, o obyczajach, o religii nareszcie mówić zaczęto.
3887      1, XIII  |              jakiś wstyd i dla utrzymania reputacji filozofa i człeka bez przesądów,
3888      1, I     |                   do nas dojdzie i zapach rezedy, którą deszcz musiał dobrze
3889      1, XI    |                kochać, kochaj nawet inną, rób, co ci się podoba! Malwina
3890      1, XIV   |             pobożność i gruntowne zasady, robię z nich, ile jest w mocy
3891      1, III   |                  nie gardziła niewieścimi robotami, a ranki i wieczory poświęcała
3892      1, I     |                 okno, a Malwina zapiąwszy robotę siadła do fortepiana i ulubionego
3893      1, XIV   |              ochmistrzyni i sposobniejszą rodaczki wychowywać niżeli te cudzoziemki,
3894      1, VII   |                niestety - pomyślała - ten rodzaj kwiatów później od innych
3895      2, XXV   |                  tam grzeje, ziemia i tam rodzi, Bóg tam dobry. Ciche i
3896      1, XI    |                    Wlepione miałam oczy w róg sali, gdzie Ludomir, oparty
3897      1, XI    |                    już światła widać i do rogatek dojeżdżamy!~- Już Warszawa -
3898      1, XIV   |                stołownicy razem gadali, w rogu sali panienka nieszpetna
3899      1, XIV   |                  okoliczności w sercu jej roiły, mniej sposobna w tej chwili
3900      2, XV    |      nieszczęśliwy spełniła, wnet zgryzot roje serce jej dręczyć zaczęły.
3901      2, XXVIII|                  świata, gdzie pierwszych ról grać już nic mogła, a nie
3902      2, XIX   |           Konstanty i Władysław Zamoyscy, Roman Sanguszko i Lew Sapieha,
3903   DoMo        |                   kto się nawet porywa. W romansach zaś, w tych szczerych obrazach
3904      1, V     |               wykarmionych myśli poezją i romansami, które młodą jej głowę często
3905   DoMo        |                tym rodzaju romansem. Gdyż romanse Krasickiego, Jezierskiego
3906   DoMo        |              pierwszym jest w tym rodzaju romansem. Gdyż romanse Krasickiego,
3907      1, III   |               trochę może nadto czytywała romansów. To małe zdarzenie wpływ
3908      1, XII   |           powiedzieć, że Malwina nie jest romansową doskonałością, ale jestestwem
3909      2, XXIV  |               gatunek szczęścia, który do romansowej jej imaginacji przypadał
3910      1, V     |                  wyobrażeniem tych heroin romansowych, które dobra nasza ciotka
3911      2, XXVII |            kropliste zbladło lica jeszcze rosiły, uśmiech anielski pomiędzy
3912      1, I     |                   się pyszniły,~Niż kiedy rosły w ojczystej dolinie.~Lecz
3913      2, XIX   |                 rycerze, moc swoją sądząc równą odwadze, usilnie pragnęli
3914      1, XI    |             pułkowniki, cały wielki świat równać się nie mogą z jedną godziną
3915      1, I     |               wzruszeniami zwątlone i nie równające się mocy duszy, opuściły
3916      2, XV    |                mogła; dość powiedzieć, że równał się pysze. Zamiast rozczulenia
3917      2, XV    |               tkliwa czułość Taidy, która równała się wyniosłej pysze Zdzisława.
3918      2, XV    |             wyniosłej pysze Zdzisława. On równości urodzenia, ona zgodności
3919      1, XI    |                 obrotów! Chciałam dalej w równy sposób dziennik mój ciągnąć,
3920      2, XVIII |                   z tym samym zajęciem, z równym zapałem ku Malwinie, z jakim
3921      2, XXVIII|            siostry w bieli odziane, dwoma równymi z mirtu wonnego wiankami
3922      2, XXVI  |                   równie jak i męża mego; rozbiegliśmy się oboje do lasu, w pola,
3923      2, XIX   |                potrafił, iż nie raniąc go rozbroił Ludomira i natychmiast oręż
3924      1, XIV   |            sklepieniach tej dawnej budowy rozchodził, z tego ją przecie roztargnienia
3925      2, XVIII |              swemu zwyczajowi) nadto może rozciągle zdanie swoje oświadczyła,
3926      2, XV    |                 równał się pysze. Zamiast rozczulenia córki wyobrażeniem ojcowskiego
3927      2, XXV   |                   Malwina go odsunęła i z rozczuleniem odczytała te wiersze przed
3928      2, XXVII |                  te słowa pełne tkliwości rozczulona Malwina, jak niegdyś w raju
3929      2, XXII  |           Zdzisław smutnymi wspomnieniami rozczulony najłaskawiej przywitał młynarkę
3930      1, XIII  |           stołkiem zaczepił i tryumfalnie rozdarł suknie Dorydy.~- Już też
3931      1, XIII  |                   zostawiły wrażenia?~- i rozdawając wszystkie kartki, tę z innymi
3932      2, XXV   |              spalonej (jak w najpierwszym rozdzialeśmy czytali) Malwina oddać go
3933      2, XV    |                zajęta, że nic ich już nie rozdzieli w krainie wiecznego pokoju.~
3934      1, XIII  |                 zebrane jałmużny są potem rozdzielone pomiędzy szpitale chorych
3935      2, XXI   |             wszystkie uczucia, co nawałem rozdzierały serce nieszczęśliwe biednej
3936      1, I     |             Fijołkiem świeżą przeplatając różę,~By skronie mojej uwieńczyć
3937      1, XIII  |              szampana bardziej mu jeszcze rozegrzała i tak już dość roztrzepaną
3938      2, XXIV  |                  miał być ogłoszonym i że rozejm już stanął, uciechą najprawdziwszą
3939      2, XV    |               natychmiast szukała sposobu rozerwania jej.~- Ponieważ - rzekła -
3940      2, XXIII |                   jego upewniali ułani, i rozesłał ludzi na wszystkie strony,
3941      2, XXIII |          przywieźć. Dotąd jeszcze żaden z rozesłanych nie wrócił i książę pułkownik
3942      1, XIV   |                  w społeczeństwie się nie rozeszło. Te wszystkie szczegóły
3943      2, XVII  |           Lissowskiego, żeby ją strapić i rozgniewać, tyle tylko miał skutku,
3944      2, XXVIII|            zabiegi jego były przyjmowane. Rozgniewany przeto na wielki świat i
3945      2, XVI   |                    Malwina poznała w niej Rózię, wnuczkę Dżęgi Cygana, który
3946      2, XVI   |              biednym jestestwem, o którym Róziulka w swoim dziecinnym sposobie
3947      2, XVI   |                tych wszystkich wiadomości Róziulki, ale mimowolnie zajmując
3948      2, XV    |            wyobrażeniem ojcowskiego żalu. rozjątrzył tę duszę wzniosłą obchodzeniem
3949      2, XXVI  |                  te dzieci pobłogosławić, rozkazać, aby oba imię Ludomira nosili,
3950      2, XXVI  |                nie dbając już o Ludomirka rozkazał, by nazajutrz ze świtem
3951      1, VI    |               tylko gości pozapraszałam i rozkazałam podwieczorek.~Na te słowa
3952      1, I     |                   chwilę sposobność i moc rozkazania, co by w tym razie działać
3953      2, XXVI  |        wewnętrznego, bo doktor największą rozkazawszy mu spokojność, Ludomir użył
3954      1, I     |                 mną samym zatrudniać; ale rozkazowi twojemu, pani, powinienem
3955      2, XV    |                   jej najżywiej się znowu rozkwiliło, znowu przewidywała z uniesieniem
3956      1, XI    |                   nie rozłączały, jak nie rozłącza Malwina, skromności płci
3957      1, XI    |                 duszy żal było z Tobą się rozłączać. Nigdy Warszawa ze wszystkimi
3958      1, XI    |                   właściwy rozumiejąc nie rozłączały, jak nie rozłącza Malwina,
3959      2, XIX   |                Pogończykowie, których nic rozłączyć nie mogło, biegli razem
3960      2, XV    |                   nigdy się już z nim nie rozłączył, imię Ludomira podług życzeń
3961      2, XVII  |                 nie upuściła; herbata się rozlała na suknię damy, co koło
3962      1, XIV   |                 nie mają - całe grono się rozleciało; jaka taka do szufladki,
3963      2, XIX   |                  wszystkie wojenne muzyki rozlegając się po całej okolicy oznajmiły,
3964      1, I     |                   okna i grzmoty po całej rozlegające się krainie strachem przejęły
3965      2, XXV   |            łagodna muzyka w powietrzu się rozlegała i przy kamieniu z napisem "
3966      2, XXII  |                 nie widząc może nawet) na rozległą krainę, która u nóg jej
3967      2, XXVII |                Wzrok swój chciwie napawał rozlicznymi widokami, na które w tej
3968      1, XIV   |            następujący obraz ujrzała: pod rozłożystą gruszką, nad samą wodą,
3969      2, XV    |                  podpierać zdawały się, a rozłożyste ich gałęzie cień posępny
3970      2, XIX   |                zielonych błoniach lub pod rozłożystymi drzewami, najprzyjemniejszy
3971      2, XXIV  |              zajmował ją często.~Mimo tej rozmaitości w sposobie myślenia i czucia
3972      2, XVII  |                   serce, ustawnie miotane rozmaitymi odmianami od bytności jej
3973      2, XXV   |           przywiązał. Widząc go ustawnie, rozmawiając z nim codziennie, poznałem
3974      1, V     |                  mogą; często z Ludomirem rozmawiała o tym, co czytywała. Zwyczajnie
3975      2, XXIII |                spodziewając zebrani razem rozmawiali o nadziejach, które każdy
3976      1, X     |                   niektórym o tym wypadku rozmowom ciotki swojej i siostry.~-
3977      2, XXII  |                   były dla niej uczuciem: rozmowy z siostrą tysiącznie powtarzane
3978      1, III   |                  rozrzewniona muzyką albo rozmyślająca o dawnych dziejach, o rycerstwie,
3979      2, XVI   |                   nieszczęśliwej.~Malwina rozmyślała o tym wszystkim, gdy służący
3980      2, XXV   |                  obalonym drzewie smutnie rozmyślałem, jak mnie, staremu, przyjdzie
3981      2, XVI   |                   zapędziły, iż po długim rozmyślaniu wpadła na wniosek. że Taida
3982      1, XI    |                  ze złej chęci plotek nie roznasza. Toteż weszło w przysłowie
3983      1, XIII  |                   nich myślenia nadto się różnią, abyśmy je kiedy z sobą
3984      2, XXVII |               losu świetnego (tak od mego różniącego się) był mi tylko znajomy.
3985      1, V     |                wiekom, rozmaitym humorom, różniącym się charakterom. Miała tę
3986      2, XIX   |                szranków lub gromadząc się różnic po zielonych błoniach lub
3987      1, XIV   |             zaczęła Malwina rozmyślając o różnicy niesłychanej zatrudnień
3988      2, XXVIII|                 która go jedynie od brata różniła. Tymi figlami zaprzątniona
3989      1, IV    |                  o dwie mile na odpust do Rożniszewa, do zabawnego i świetnego
3990      1, II    |           muślinie, kapelusz miała biały, różową bladą wstążką wiązany, który
3991      2, XXV   |             promienie zachodzącego słońca różowatym cieniem Wisłę farbowały;
3992      2, XVII  |               błyszczą się jasno, ilekroć różowe usta otworzy, a to często
3993      1, I     |                ozdobiła,~Wonniejsze nadeń różowych ust tchnienie,~A świeżość
3994      2, XV    |             czytać nie może. Kazała ogień rozpalić i wnet drzwi pootwierać,
3995      2, XVI   |               było, jak kiedy kto na żywo rozpalone światło dmuchnie raptem.
3996      2, XXIII |                 potyczce potrafił Kozaków rozpędzić; ale, niestety, pokłuty
3997      1, XI    |              weszła do sali, szare chmury rozpędził, odwagi mi dodał wlewając
3998      1, XIV   |                widząc, że się nie mieści, rozpłakała się niesłychanie mówiąc:~-
3999      2, XXVI  |                jej mówiły, ani w możności rozplątania tłumu myśli, wspomnień,
4000      1, XIII  |             zostały i nazajutrz miały się rozpocząć. Jak wiadomo, kilka dam
4001      2, XXVIII|                   osiadł szczęśliwie. Tam rozpostarł całą swoję nieoszacowaną
4002      1, XIII  |         najbardziej co książę Melsztyński rozpowiadał. Ten nie z przekonania,
4003      1, XIV   |          wzbudziły i Dżęga, który chętnie rozprawiał, tak zaczął o tym znowu
4004      2, XVI   |                 swoim dziecinnym sposobie rozprawiała, umyśliła ją odsyłając kazać
4005      2, XV    |               która swobodnie wonie swoje rozraszając w powietrzu nie przewiduje,
4006      2, XIX   |                   Łatwo można pojąć, jaki rozruch to zdarzenie niespodziane
4007      2, XXV   |                   odstąpić jej, pilnować, rozrywać jedynym i najczulszym moim
4008      1, III   |             strawiwszy Malwina muzyką się rozrywała. Nieraz po gotyckich gankach,
4009      2, XVII  |                bez żadnych zabaw, żadnych rozrywek i niejedną mając przyczynę
4010      1, VI    |              zabawić ją niespodzianą jaką rozrywką. Naprzeciwko domu była duża
4011      1, XIV   |            oglądałem się tu i ówdzie, dla rozrywki tylko, moja imość kochana.