Tom, Rozdzial

4012      2, XXVI  |                uszli i nareście na brzegu rozrządzającej się puszczy doszliśmy do
4013      1, I     |                smutne, mnie jednak zawsze rozrzewniają, kiedy ty twoim słodkim
4014      2, XXV   |               jeszcze ku sobie zniewolił; rozrzewniał mnie stan jego opuszczony
4015      2, XXVII |                   Malwina, najbardziej go rozrzewnił...~Biegnie ku ławce, którą
4016      1, VII   |                  rzec można, przed zimnym rozsądkiem rozwinęła, tysiączne troski,
4017      1, XIV   |              tworzyć dobre żony i tkliwe, rozsądne matki. Doświadczyłam tego
4018      1, II    |               zasługiwać zarzuty, zimno i rozsądnie resztę ci opiszę.~Z Malwiną
4019      1, III   |                  ustaliła. Lecz przy tych rozsądnych książkach, w których tyle
4020      1, XIV   |                 tylko co mu się w nos nie rozśmiała; w czas się przecie wstrzymała
4021      1, I     |              Jakim cierpliwość w żalu się rozśmieje,~- Patrzaj - zawoła - w
4022      2, XVII  |             często bywa, bo lada rzecz ją rozśmieszy. Znać, że niedawno jeszcze
4023      2, XXV   |                 że gdy przyszło z nim się rozstawać, nie mogłem na sobie przemóc
4024      1, XIV   |                  minę.~Malwina, widząc tę rozstrojoną gitarę, pomyślała sobie,
4025      2, XXI   |                  wszystkiego, co kochamy, rozstrzygnąć może?~Wando, i Ty Polka!
4026      1, XIV   |                  radości i całe grono się rozsypało, bo to godzina była rekreacji.
4027      1, X     |              lekarzach, to w poniewolnych roztargnieniach spodziewająca się dla siostry
4028      1, XIV   |              pożycia mimowolnie sprawiało roztargnienie.~Nazajutrz tedy po owym
4029      1, XIV   |         postrzegłszy, w jak głębokim była roztargnieniu, i natychmiast pożegnała
4030      2, XXII  |                ostra, postać znudzona lub roztargnione odpowiedzi nie ziębiły uczuć
4031      2, XXVI  |              mówić dalej - cały nasz obóz roztasowanym będąc w głębi puszczy, która
4032      1, VI    |                   czyli różnymi uczuciami roztkliwiona Malwina właściwie była wesołą.
4033      2, XXV   |                temu obszernemu sklepieniu roztoczonemu nad jej głową i mimowolnie
4034      2, XXVI  |                  jasna, miesiąc gdyby ser roztoczony świecił. Koło cerkwi idąc
4035      1, I     |             okrywała, nie bardzo słuchała roztropnej mowy Wandy. Lecz błyskawica,
4036      1, XIII  |                 rozegrzała i tak już dość roztrzepaną głowę, dalej zaczął ciągnąć
4037      1, XIII  |          Krzewinie, a którego daremnie na roztrzepanej twarzy księcia Melsztyńskiego
4038      2, XVI   |                   że wesołość zbyteczna i roztrzepanie Ludomira było tylko udaniem,
4039      1, XIV   |                sobie nie było podobne jak roztrzepany poranek naszej elegantki
4040      1, XIV   |                   journal des modes leżał roztwarty, filiżanka z czokolatą nie
4041      1, X     |                  zastraszona jak drudzy i rozumiejąca, że starania doskonałych
4042      2, XXVI  |            heroiczną uniesiony czułością, rozumiejący, że książę Melsztyński równie
4043      2, XXIII |          pierwszym momencie już bez życia rozumieli. Lecz poznawszy, że w mdłościach
4044      1, XIV   |                   musisz!~- Nie tyle, ile rozumiesz, moje dziecko - odpowiedział
4045      2, XXII  |                 cudze dlatego, że odmiany rozumne lub porządek u siebie chcieli
4046      1, XIII  |             zaczął ciągnąć te lekkomyślne rozumowania i niezabawne żarty, znudzona
4047   DoMo        |                  częstokroć skutkiem tych rozwag, czynionych bez uprzedzenia,
4048      1, XI    |                    ani obmowy żadnej, ani rozwalań się swobodnych, jednym słowem,
4049   DoMo        |                 tym opisaniem, porównywa, rozważa i częstokroć skutkiem tych
4050      1, IX    |              będąc spokojniejszą, Malwina rozważać zaczęła, jak dalej działać
4051      1, VII   |                jej sercu wyryta, z trwogą rozważała, że ten Ludomir, tak jej
4052      2, XXIII |                  nie wiem... Czy zupełnie rozważnie czyniła Malwina zgadzając
4053      2, XV    |                była sama, kilka dni przed rozwiązaniem swoim staraniom tych trzech
4054      1, VII   |             kwiatów później od innych się rozwija, najpóźniej opada; niedługo
4055      2, XXII  |                   przy tej pomocy potrafi rozwikłać tę całą tajemnicę, nie przyznając
4056      1, XIII  |                   podała. Trafem ostatnią rozwinął, lecz gdy ją przeczytał,
4057      1, VII   |                   przed zimnym rozsądkiem rozwinęła, tysiączne troski, bojaźni,
4058      2, XXVI  |                nie mogąc obojętnie czekać rozwinięcia trafu, który tyle panów
4059      2, XXII  |                  u nóg jej jakby umyślnie rozwiniętą była. Wtem trąbka pocztowa
4060      2, XXV   |                   przewoził, wiosłem wodę ruszając, tym jednostajnym szmerem
4061      2, XXVI  |             nazajutrz ze świtem cały obóz ruszył dalej. Mnie się mego dzieciątka
4062      1, XIII  |               tylko napomknął, hurmem się ruszyli, stoły, stołki poodsuwali
4063      1, XIV   |                  zadatek mi dał, bym mógł rybactwem (co jest moje rzemiosło)
4064      1, XIV   |                   kadź stała z wodą pełna rybek, w której mała dziewczynka,
4065      1, XIV   |                   długiej żerdzi podrywką ryby łowił; przy nim kobieta
4066      2, XIX   |               imieniu nazywano); ci znowu rycerscy bracia wzięli za godło dwie
4067      1, I     |                  że świadoma praw dawnego rycerstwa, które mnie szanować zalecasz,
4068      1, III   |         rycerstwie, o walecznych tkliwych rycerzach, nie westchnęła czasem,
4069      2, XIX   |                   tego króla, który nigdy rycerzem być nie przestał, który
4070      2, XIX   |               mogło, biegli razem przeciw rycerzom myśli i krzyża z różą. Konie
4071      1, VII   |                   wesołe śpiewy oraczów i ryk trzód na paszę wychodzących.
4072      1, XIV   |             opisane bawią tak przyjemnie, rysem słabego pióra wydane nudzić
4073      2, XXVII |                prowadzony, rozumiejąc, że rywala nienawidzonego ratuję, brata
4074      2, XIX   |              kometę z napisem:~"Świetna i rzadka". Prawy i niczym nie strwożony
4075      1, V     |          niepospolity i ten szczęśliwy, a rzadki dar natury łatwego przypodobania
4076      1, V     |               szczęście jest szanowne, bo rzadkie; nie rań serca smutnego,
4077      2, XV    |                jej śmierci zostawali) tej rzadkiej piękności, którą za życia
4078      2, XIX   |                  miejsca wybrane dla osób rządzących i dla tych, co z urodzenia
4079      1, V     |                 pierwsze poruszenia serca rządziły) i chęć może trochę zbyteczna
4080      2, XIX   |                   konie bielsze od śniegu rżały pod nimi z zapału i niecierpliwości,
4081      1, IV    |             Ludomira (który między innymi rzeczami przedziwnie czyta), żeby
4082      1, XI    |              najdrobniejsze okoliczności, rzeczone słowa, kolor dnia, zapach
4083      2, XVIII |             minęły.~- Ponieważ - mówiła - rzeczywistego ich powrotu spodziewać się
4084   DoMo        |                ukochany! Przekonana o jej rzeczywistości, jakżebym wierzyć nie miała,
4085      1, XIV   |           przeciwnościami, ocucona smutną rzeczywistością zdarzeń tego życia z lubych
4086      1, XI    |                  się Ciebie na zawsze i z rzędu pierwszych naszych elegantów
4087      2, XXVI  |              mówże, a kończ już prędzej - rzekli razem Zdzisław i wnuk jego,
4088      2, XVIII |                 wszyscy do tego potrzebni rzemieślnicy dość takoż mieli do roboty,
4089      2, XV    |                  było Ludomir, wojskowość rzemiosłem, hasłem miłość ojczyzny,
4090      1, XIV   |                   rybactwem (co jest moje rzemiosło) uczciwie na życie zarabiać;
4091      2, XIX   |           napełnione ludem przez noc całą rzęsiste były oświecone - jednym
4092      1, VII   |                  twarz w welum schowała i rzewnie zaczęła płakać.~- Malwino
4093      1, II    |                jednak dziś rano wstałem z rzeźwiejszym, pogodniejszym sercem, z
4094      2, XIX   |           najpopędliwszym zapale rękawicę rzucił swoją i oświadczył, że piechotą
4095      2, XIX   |                   grono, na które raz oko rzuciwszy, ciężko go było oderwać,
4096      2, XXVI  |                czekając odpowiedzi, przez sad, co był za domem, wymknęła
4097      1, X     |                   KRÓTKI~Niesprawiedliwie sądzą ci. co rozumieją, że w pierwszych
4098      2, XXVI  |                  długich marszach naszych sadzałem go na swego konia i wtedy
4099      2, XXVII |                czerpam słodycze? Nie, nie sądzę, nie widzę, nie czuję nic
4100      1, III   |               sposobowi widzenia rzeczy i sądzenia o ludziach.~Ale cały dzień
4101      2, XXIII |                  Malwinę na opaczne ludzi sądzenie, tego nie wiem... Czy zupełnie
4102      2, XXVI  |            zastawszy go przed domem ani w sadzie, strach mnie ogarnął równie
4103      1, V     |              widzieli i równie o rzeczach sądzili, lecz kiedy czasem Ludomir
4104      2, XXVII |                   i jeśli w postępkach co sądzisz nagannego, to przebacz,
4105      2, XXII  |                drzewa ręką ich naddziadów sadzone do pnia wycięte, okolice,
4106      1, XIV   |                  mówiąc skórzaną dobywszy sakiewkę parę talarów w worek Malwiny
4107      1, XIV   |               chodzić tylko to zimno, a w salopie okrutnie nieładnie. Moje
4108      2, XXVII |           szczęścia wyryć go kazałem. Tam samaś go ujrzała w tej chwili
4109      1, XI    |                   granicy trzymać, i mnie samemu, stworzeniu, któremu tak
4110      2, XXV   |               użyć tego wieczora na długą samotną przechadzkę i miłą porę
4111      2, XXV   |              drzewie, gdzie mnich wprzódy samotnie dumał, oboje zasiedli i
4112      2, XV    |                 Taida nieraz cierpiała tę samotność serca, która jest jedną
4113      2, XV    |                zamkniętą zostanie. Na ten samowładny obiór podany Taidzie cała
4114      1, III   |              polowania wróciwszy, z tymiż samymi sąsiadami pił okropnie do
4115      2, XIX   |                 Władysław Zamoyscy, Roman Sanguszko i Lew Sapieha, z dziecinnych
4116      1, XI    |           wszystkie bale nudne, spacery w sankach niezabawne, nic się nie
4117      2, XIX   |           Zamoyscy, Roman Sanguszko i Lew Sapieha, z dziecinnych ledwo lat
4118      1, V     |                   Dunque mio bene, tu mia sarai si cara speme, io tua sero...",
4119      1, III   |             męczeniu i zabijaniu biednych sarn, lisów i zajęcy, a wieczorami,
4120      2, XV    |             mieszkała, i proboszcz ze wsi sąsiedzkiej, którego przed śmiercią
4121      2, XXVIII|                inną w najbliższym od nich sąsiedztwie, dokąd całkiem się przeniosła
4122      1, XI    |                 jeździ, co czyni zbiory w saskiej rajtszuli dziwnie nudne.
4123      2, XVII  |                   Malwiny przyjmowała. Ta scena wszystkich oczy byłaby na
4124      1, XIV   |                 ulicy hałasów, czyniły tę scenę najdoskonalszą przeciwnością
4125      1, XIV   |            Malwina. Szeroka brama, pyszne schody, galonowany szwajcar, w
4126      1, VII   |              jakże prędko to lato minęło!~Schodząc potem z tarasu Malwina weszła
4127      1, XIV   |                dalej), dla ludzi starych, schorzałych. - Już tu wszystkie twarzyczki
4128      1, V     |                   i serca, głęboko gdzieś schowanego i nawet zimną zwykle okrytego
4129      1, I     |                 potrafił dojść aż do tego schronienia, gdzie mała Alisia w czasie
4130      2, XXII  |                   swoją własność, o swoje schronienie, za żony, dzieci, prawa,
4131      1, I     |                   wszczęła, pod bliską tu schroniłem się wystawę. Słyszałem,
4132      1, VII   |              uczuciem powtórzył Ludomir i schwyciwszy welum Malwiny, do serca
4133      1, IV    |               czym i strasznie nad robotą schylona, pewnie tego nie uważała,
4134      2, XXII  |                   ten głaz nad strumykiem schylony, jak często z sobą siadywali!
4135      2, XV    |                 kwiat młodzienny ku ziemi schylonym został na zawsze!~Był naówczas
4136      1, IX    |                  co się tylko do Ludomira ściągało.~Te wszystkie przyczyny
4137      1, XI    |              choćby miała wszystkie uwagi ściągnąć na siebie tego sławnego
4138      2, XIX   |             baczność powszechną na siebie ściągnął.~Rycerz, którego twarzy
4139      2, XVII  |         wszystkich oczy byłaby na Malwinę ściągnęła, ale, szczęściem, kobiety
4140      2, XXVII |              stałym Ludomirze chęć jedyną ściągnienia twojej uwagi, chęć, która
4141      1, I     |                 sobie błąkać się pięknymi ścieżkami prowadzącymi ku domowi,
4142      2, XXII  |                się przechadzała. Nie było ścieżki w tej krainie, kładki na
4143      2, XXV   |                  niedźwiedzie w głębokich ścigając parowach, wezbrane potoki,
4144      2, XIX   |                 zajmowała się jego sławą, ścigała każdy jego obrót, oczu z
4145      1, I     |                    dziękowała Ludomirowi, ściskała Alisię, Somorkowę i wszystkich,
4146      1, XII   |                temu uwierzył i z Dorydą w ścisłe wszedł związki, by z jej
4147      1, VII   |           boleśniej jeszcze serce Malwiny ścisnęła. Ach! nigdy skryte troski
4148      2, XX    |          skłonność do rozrzewnienia się i ściśnienie serca nie ustawały jeszcze.
4149      2, XIX   |                  dając czasu żadnej na to sędziom turniejów czynić uwagi ani
4150      2, XXIII |            szczęściem wnuka chełpiąc się, sędziwe tym lata odmładzał. Malwina,
4151      1, VI    |                  z kosą w ręku, w postaci sędziwego starca, ulatując nawet,
4152      1, XIV   |                   wodą, siedział człowiek sędziwy, ciemnej twarzy, który na
4153      1, XIV   |              widzimisię, niech go tam Bóg sekunduje! Oddałem mu muślin ukochany,
4154      2, XV    |           nieograniczone do ojczyzny. Ten sentyment w dzieciństwie z matczynym
4155      2, XXVI  |                 była jasna, miesiąc gdyby ser roztoczony świecił. Koło
4156      1, XII   |            którego nieba czasem udzielają sercom naszym i który całkiem przejmował
4157      1, V     |               sarai si cara speme, io tua sero...", lub co podobnego, Malwina,
4158      1, XIV   |            towarzyszyli. Gospodarz domu z serweta w ręku uwijał się na wszystkie
4159      1, V     |             Dunque mio bene, tu mia sarai si cara speme, io tua sero...",
4160      2, XXV   |                 lecz po obiedzie, gdy już siadać mieli, z łatwą wymówką bólu
4161      2, XXV   |                  leciał dolinie. Ja wtedy siadałem koło niego i godziny mijały
4162      1, XI    |              Szczęściem dopadłam stołka i siadłam koło księżnej. Wtedy dopiero
4163      1, VI    |               podzieliwszy się na gromady siadło w te baciki i przy odgłosie
4164      2, XV    |                   nikogo nie przyjmowano, siadły obie koło kominka na wygodnej
4165      2, XXII  |               schylony, jak często z sobą siadywali! Ławka, którą on z kamieni
4166      2, XXV   |               tyle godzin, gdzie nic koło siebiem nie widział prócz pustyń
4167      1, XIV   |                    zawieszone na drzwiach siecie naprawiała, u nóg ich kadź
4168      1, I     |              żyjemy, w których sylfy koło siedlisk ziemianek czasami się błąkali,
4169      2, XXV   |                   nachylony ulubionym był siedliskiem mego przyjaciela i gdy słabość
4170      1, VIII  |               sklepieniu, z nią i z Wandą siedliśmy w miejscu otwartym, gdzie
4171      2, XV    |                poczty, która jednak o mil siedm od jej mieszkania znajdowała
4172      1, IX    |            obojętną zeszła do sali, gdzie siedzące przy śniadaniu ciotka i
4173      1, XI    |             którym niemal zakryta framugą siedziałam:~- Prezentuję imość pani
4174      1, XI    |         niezmierne koło dam po-strojonych siedziało w milczeniu. Przy kominie
4175      2, XIX   |                   pod gradusy, gdzie damy siedziały, zebrał z ziemi bukiet Malwiny
4176      2, XVII  |                  zaburzył trochę tę czułą sielankę. Kuzyn był nieprzytomny,
4177      2, XVI   |                   bardzo gadatliwa jest w sieni i chce się z nią samą widzieć.
4178      1, XIV   |                widzisz tu, w pani, dzieci sierotami na ziemi, ale Bóg dobry,
4179      2, XXVI  |              ojcem stał się tego biednego sierotki, potem płot przeskoczywszy
4180      2, XXIII |                 bojąc się, aby w większej sile nie wrócił jeszcze, cofać
4181      2, XIX   |                  rycerza o czarnej zbroi, silniejszą znać ręką prowadzona i umiejąca
4182      2, XXV   |           opatrzeniu ran wszystkich nieco silniejszym oddychaniem znak dał przecie,
4183      2, XIX   |             czterej rycerze najmocniej na siodłach siedząc strzemion nie puścili
4184      1, XIV   |                  u mnie bywa i ponieważ o siódmej dopiero jem obiad, śniadanie
4185      1, XIV   |               zacząć. Ciemną przeszedłszy sionkę zapukała we drzwi jeszcze
4186      1, V     |      niepotrzebnymi pytaniami - mówiła do siostrzenic - dość nam wiedzieć, że
4187      2, XVII  |                   pomyśleć zapomniała, że siostrzenica bardzo młoda, książę bardzo
4188      2, XXV   |              zupełna panuje i konik polny skacząc w trawie czasami się tylko
4189      1, XIV   |                 nie mają". Jadzia zaczęła skakać z radości i całe grono się
4190      1, VII   |             brzęczały koło kwiatów, rybki skakały w wodzie. Z daleka słychać
4191      2, XXII  |                   które naówczas wyrył na skale, nie wymazane dotąd! Wieleż
4192      1, II    |               Ręka moja, która mocno jest skaleczoną, zatrzyma mnie tu jeszcze
4193      2, XXV   |      gdzieniegdzie pomiędzy drzewami urwy skaliste przez mech się przedzierają.
4194      1, XIV   |                   w tę wapnistą przerwę i skalisty pagórek, na którym siedział
4195      1, XIV   |                 przez nią wspaniałość lub skąpstwo naszego pana w społeczeństwie
4196      1, XIV   |        nieszczęśliwy, którego jedynym był skarbem na świecie, malowały się
4197      1, XIV   |               Niewielkie u nas znajdziesz skarby, moje dziecię - z łagodnym
4198      2, XXII  |              biednym, słuchała cierpliwie skarg cierpiących w jakimkolwiek
4199      2, XV    |              raził; ledwo były zasunięte, skarżyła się, że ciemno nieznośnie
4200      1, II    |                  wieczną jest nieczynność skazana.~Ale dosyć o tym, co Ciebie
4201      1, XII   |                 Malwiny, bez żadnej dotąd skazy, wątpliwością przynajmniej
4202      2, XIX   |                   zdobyte u nóg piękności składał, szczęśliwym się mieniąc,
4203      1, XIII  |              mających chęć podobania się, składało to społeczeństwo. Pokoje
4204      2, XXV   |                kij biały cały mój majątek składały, co wziąwszy z sobą, puściłem
4205      1, V     |               niektóre wady. Ale ponieważ składność do tego znajduję, niech
4206      2, XIX   |                  tylu innych, chętnie się skłaniał do śmiałych zabiegów tych
4207      1, XIV   |               dźwięk organów, zaciemnione sklepienia, wszystko to jeszcze pomnożyło
4208      1, XIV   |              dźwięk organów, który się po sklepieniach tej dawnej budowy rozchodził,
4209      1, XIV   |                jednego, który przechodząc sklepionym gankiem monasteru pod tymi
4210      1, XIV   |          najświeższych mód, co dopiero ze sklepu Łazarowiczowej byli przynieśli.
4211      1, XI    |              weszłam do sali i bardziej z skłonnością do rozrzewnienia niżeli
4212      1, V     |               Ludomir równie i tam po nie skoczył, gdyby Malwinie ich się
4213      2, XV    |              chorobie utraciła na zawsze. Skonał na jej ręku, zabierając
4214      1, X     |                  że żałoba jej dawno była skończoną, nic temu projektowi nie
4215      1, XIV   |              ominąć je może.~Luty już się skończył, dzień był pogodny, rannym
4216      1, I     |              bojaźnią przewidywała.~Ledwo skończyła te wszystkie środki ostrożności
4217      2, XIX   |                pozazdrościć by mogły. Nie skończyłabym nigdy, gdybym chciała wyliczać
4218      1, XIII  |             bardzo złego serca. Gdy pisać skończyli, nie wiem jakim trafem,
4219      1, VIII  |                 już wszystko dla mnie się skończyło! Ostatni raz ujrzałem Malwinę...
4220      1, XI    |                 mi do tego nie zostawiła, skończywszy walcować przechodząc koło
4221      1, XIV   |                tego przyłoży!~I to mówiąc skórzaną dobywszy sakiewkę parę talarów
4222      1, VII   |                 zapach mirtu się mieszał. Skowronki w górę wzlatując i zięby
4223      1, I     |                 Kory, która do tego czasu skowyczy!~- Jeszcze to wszystko nic
4224      1, XII   |                   kręci, bo (z tą cichą i skromną minką) tak lubi się podobać
4225      1, XI    |                 jak nie rozłącza Malwina, skromności płci swojej od uprzejmej
4226      1, I     |               przyznał krainie,~Że na jej skroni bardziej się pyszniły,~Niż
4227      1, I     |                przyczynom ustąpić musiały skrupuły Malwiny; uradzono zatem
4228      2, XIX   |                 tego na puklerzu Denhoffa skruszoną została; ale w drugim zapędzie,
4229      2, XIX   |                 cofnąć się musiały, kopie skruszonymi zostały; ale wszyscy czterej
4230      1, I     |            spuchnienie ręki tym pomnożył; skrwawiony rękaw odkrył tę tajemnicę.
4231      2, XXVII |                  potem od niej na zawsze. Skrycie więc (nie zwierzywszy się
4232      2, XXVII |           nadnaturalnemu zajęciu dla tego skrytego, dla tego czarnego rycerza,
4233      1, XIII  |                   wabność i tysiąc innych skrytych sprężyn społeczeństwa go
4234      2, XXVII |                   jakby lotnymi uniesiony skrzydłami, szedł Ludomir; rad by był
4235      1, XIV   |                 której stary basetlista i skrzypek niepoczesny towarzyszyli.
4236      1, XIV   |                doświadczywszy tylokrotnie skuteczności tego leku, radzę go każdemu.
4237      2, XVII  |               rozgniewać, tyle tylko miał skutku, że biedne jej serce, ustawnie
4238      1, XIV   |           spokojną w domu własnym robotą, skwapliwie chwyciła się zatrudnienia,
4239      2, XXVI  |                   dzieciątka żal zrobiło; słabe to było i brać go z sobą
4240      1, I     |                  kobietom swoim, aby przy słabej jeszcze Wandzie zostały,
4241      2, XXV   |                  ona mnie w dzieciństwie, słabowitego nieraz, śmierci wyrwała,
4242      2, XV    |                  przewidywała. Czując się słabszą codziennie, ani nadziei,
4243      2, XXV   |             najbardziej tym. że sam mocno słabym czuć się musi, kiedy wczoraj
4244      1, XI    |                   ściągnąć na siebie tego sławnego księcia pułkownika, i pół
4245      2, XVII  |                 gdy w przeszłym roku wasz sławny Ludomir z pułkiem swoim
4246      2, XIX   |                  widzieć się dały na tych sławnych gonitwach. Powiem tylko,
4247      1, XI    |                   mam interesów, to cudze śledzę. Przez czas niebytności
4248      1, IV    |           potrzebną.~Ludomir jest wysoki, śliczne ma zęby, ale rzadko się
4249      1, I     |              rozrzewniają, kiedy ty twoim słodkim głosem je śpiewasz!~Malwina,
4250      1, VII   |           pierwszy raz uczuła, że z nim i słodycz życia by ją porzuciła. Z
4251      2, XXVII |              której sercu niebian czerpam słodycze? Nie, nie sądzę, nie widzę,
4252      2, XV    |                zgłębiając z wdzięcznością słodyczy przytomnych używała, podobnie
4253      1, VI    |                   kwiaty w naturze. Życie słodzą i ubarwiają, tak jak kwiaty
4254      2, XXV   |               słyszeć przestała, kapelusz słomiany pod brodę związawszy i szal
4255      1, X     |              listopada w tęgi mróz jasnym słońcem zaiskrzony Malwina zalana
4256      1, III   |           dostrzec mogła przy zachodzącym słońcu, którego promienie. bijąc
4257      1, II    |           gdziekolwiek. Nie wiem, czy dla słowików, których tu jest tysiącami,
4258      1, I     |               wiedząca już sama, co robi, słuchająca jedynie swego dobrego serca
4259      2, XVI   |          wszystkich pytała, nikt Rózi nie słuchał i nie dowiedziałam się,
4260      1, I     |                dopiero odzyskała zdolność słuchania długich opowiedzeń, które
4261      1, VI    |                  goście, i przyjaciele, i słudzy, wszyscy ją ostąpili. winszowali,
4262      1, III   |            przyczyny nie dawała, aby mógł słusznie powiedzieć, że mu w czymkolwiek
4263      2, XXII  |              wprowadzać! Nasze wojny mają słuszność i prawo własności za pierwsze
4264      1, I     |                 na to Marysia, dziewczyna służąca - ale ze strachu żelazko
4265      2, XVI   |                 go nie widziała, tylko od służącego dokładniej jeszcze o jego
4266      2, XXIV  |                się nie wdawał i jak tylko służba go nie zatrzymywała, zaraz
4267      1, XIV   |                   żem czarny, nikt mnie w służbę przyjąć nie chciał, jednak
4268      2, XV    |               czasu przepędzał jedynie na służeniu i bronieniu ojczyzny. W
4269      2, XV    |               zwykle najłatwiej w świecie służyć i dogodzić można było, w
4270      1, VI    |                 szal purpurowy zawieszony służył za dno temu ujmującemu obrazowi,
4271      1, XI    |              opuściła. Ani widziałam, ani słyszałam wyraźnie, co się koło mnie
4272      2, XXVII |              zdarzeń moich od dobrego już słyszałaś Ezechiela. Dłużej smutnymi
4273      2, XXVII |                Ale to słowo z ust Malwiny słyszane, to słowo przez tkliwą jej
4274      1, XI    |                miły, od tylu miesięcy nie słyszany, opanował naówczas zmysły
4275      1, XIV   |                    o niczym już innym nie słyszę i wkrótce w własnym swoim
4276      1, I     |                rozumiejąc, że hałas jakiś słyszemy. Tu żywej duszy nie ma,
4277      1, II    |                 wszystko świeże, wszystko smaczne zdawało mi się. Przy Malwiniem
4278      1, XI    |          marzeniom, a Frankowskę z bardzo smacznego snu obudził. .~- Oto już
4279      2, XXIV  |              śmieje".~Teraz jednak nieraz śmiać się zaczął i w pierwszych
4280      1, XII   |                   wspomną, com im już raz śmiała powiedzieć, że Malwina nie
4281      1, XIV   |            zapukała we drzwi jeszcze dość śmiało; lecz gdy prosta dziewka
4282      2, XIX   |                    nieraz patrząc na zbyt śmiały zapęd niejedno serce czułą
4283      2, XIX   |                   chętnie się skłaniał do śmiałych zabiegów tych dzieci. Ale
4284      1, XI    |                  mnie patrząc polegała ze śmiechu. Łatwo mi się było domyślić,
4285      1, XIII  |                 wyjawić to, co wyrzec nie śmieją. Jednomyślnie księżnę W***
4286      1, I     |                  tym towarzyszyli. Wanda, śmiejąca się i płacząca razem, dziękowała
4287      2, XXIV  |                 gdzie ułani upewniają, że śmiertelne odniósł rany. Z opisania
4288      2, XXIII |            obejrzawszy osądził, iż żadnej śmiertelnej nie ma i że strata tylko
4289      2, XXVIII|            sierpniu miał był nieszczęście śmiertelnie niemal ranić swego przeciwnika
4290      1, XIV   |                się cieszył, że mi jeszcze śmieszne teraz, jak sobie przypomnę.
4291      1, IV    |                  uważałam... I to jeszcze śmiesznie, Ciociu, że jak żyję, nigdym
4292      1, XI    |                   przynajmniej bez żadnej śmieszności, pojechałam do księżnej
4293      2, XXIV  |          samotności i oddawał się całkiem smutkowi, którego wyraz ustaw-nie
4294      1, II    |          Powtarzać nie będę nudnego ciągu smutnej dość podróży; jechałem,
4295      2, XV    |         przywiązaniem." I to wymówiwszy z smutniejszym wyrazem, niż z jego ułożenia
4296      1, XIV   |                   Ojcze - rzekła - jakież smutnojednostajne życie prowadzisz! Stary,
4297      2, XXV   |                   się. Lecz wkrótce myśli snem plątane rycerza o czarnej
4298      2, XXV   |            społeczność będąc zebraną koło śniadania, uśmiech młodości i szczęścia,
4299      1, II    |         troskliwie o moją rękę pytali. Do śniadaniaśmy zasiedli; wszystko świeże,
4300      1, II    |               znać, że czekają na mnie ze śniadaniem, bo w Krzewinie razem go
4301      1, XIV   |              kobieta młoda, z płcią takoż śniadawą i czarnymi oczami, zawieszone
4302      1, VII   |                 listki tego kwiatu, jakby śnieg gęsty, całą Malwinę okryły.~-
4303      1, II    |                warkocze, które na szyję i śnieżną suknię spadały... Ach! Matko!
4304      2, XXVII |                  odludnych przedmieściach snułem się jak mara nocna. Podczas
4305      1, XIV   |          omamieniami. Wiele znoju i pracy sobiem zadawał i niemal nigdy nic
4306      1, III   |                wieczory poświęcała długim spacerom pomiędzy skałami, lasami
4307      1, XI    |               niego wszystkie bale nudne, spacery w sankach niezabawne, nic
4308      1, XI    |       niesprawiedliwościami, które na nas spadają, bo każdy z nas, zacząwszy
4309      2, XIX   |              przez piersi na mężny pałasz spadała. Dzielny arabczyk, na którym
4310      1, VII   |                   własne zakrywała serce, spadła raptem. Pierwszy raz Malwina
4311      1, I     |                spokojnie w łóżeczku swoim spała. Zawinąwszy ją w pierwszą
4312      2, XXII  |                  zaś, gdy wszyscy jeszcze spali, lub wieczorem przy zachodzie
4313      1, I     |               przeskoczywszy krokwie wpół spalone, belki i tarcice zajęte,
4314      1, XI    |               przynajmniej z biedy choć i spektatorem w rozmaitych sztukach, które
4315      2, XIX   |                  czynione przez przytomne spektatorki póty, póki nowy widok nie
4316      2, XV    |              Ledwo ten krok nieszczęśliwy spełniła, wnet zgryzot roje serce
4317      1, V     |                bene, tu mia sarai si cara speme, io tua sero...", lub co
4318      2, XXVI  |                 ludzi teraz oddane. Potem śpiącego Ludomirka w płachtę moją
4319      1, I     |              siebie sama z domu wybiegła. Spiesząc, kędy ją blask łuny prowadził,
4320      1, V     |                   w jej sercu dzieje. Nie spieszmy się więc z wyjawieniem tej
4321      2, XXVII |                wonnych dolinach Krzewina. Spiesznym krokiem, jakby lotnymi uniesiony
4322      1, XI    |                warszawskim, pewnie by się śpieszył z powrotem swoim. Na te
4323      1, XI    |            czekano i ja do nikogo się nie śpieszyłam. Nareszcie do oberżyśmy
4324      2, XIX   |                  diamentową pod piersiami spięta wydawała w całym powabie
4325      1, XI    |                    czarne warkocze złotym spięte grzebieniem i przy lewym
4326      2, XXIII |                   trafia; niejeden wesoło śpiewa nie wiedząc, że za godzinę
4327      1, III   |                  snuły się i które Ossjan śpiewał.~Nie mogę jednak zataić,
4328      2, XXV   |             poznała, jak silnie go kocha. Śpiewania, muzyki, śpiewy wesołe wtedy
4329      1, XIV   |                 odpocząć. Nieszpory wtedy śpiewano, przy wielkim ołtarzu światło
4330      1, I     |                   twoim słodkim głosem je śpiewasz!~Malwina, każdemu rada dogodzić,
4331      1, I     |                   pożaru; nawet cała wieś spłonąć by mogła. Dobra Malwina,
4332      2, XXVII |                   ręce młodego kochanka l spłonęła jak zorza przy wrotach poranka.~
4333      2, XV    |                   potem w grobie Ludomira spocząć na wieki było jej nadzieją,
4334      1, VII   |                miłym czyniły. Malwina tam spoczęła i zdjąwszy z głowy biały
4335      2, XV    |                   wtedy zwłoki jego matki spoczną spokojnie w grobie.~Jeszcze
4336      1, XIV   |           ponieważ spoczywa moja Malwina, spocznę i ja trochę, nim przyszły
4337      1, III   |           rozmaite zatrudnienia, zabawy i spoczynek. Obfita, choć zarzucona
4338      2, XXIII |             najswobodniej pod ich cieniem spoczywają. Równie i u ludzi nieraz
4339      1, VI    |                złoty kołczan ze strzałami spoczywał i Alisia, a raczej Miłość,
4340      2, XXVII |                wszyscy jeszcze najgłębiej spoczywali, Ludomir, wstawszy z sercem
4341      2, XVII  |               list dokończył, i nieprędko spodziewaj się drugiego."~Major Lissowski
4342      2, XXI   |             niedługo bitwy generalnej się spodziewają. Ta bitwa los kraju, sławę
4343      1, X     |              poniewolnych roztargnieniach spodziewająca się dla siostry pomocy,
4344      2, XXII  |                  nie poznaje i ja też nie spodziewałam się księcia pana tu znaleźć!
4345      1, XIV   |           obaczyła, i słysząc nadchodzącą spodziewaną młodzież, a nie chcąc czasu
4346      1, XIV   |                  mówić - spod ręki na nią spoglądając.~Malwina imię swoje wyrzekła.
4347      2, XV    |                   ojczyzną najmocniej się spoiła. Polskę szczęśliwą byłaby
4348      2, XXV   |               Malwina raz jeszcze chciała spojrzeć na tę anielską postać, już
4349      1, XIV   |                  z siwą brodą i uprzejmym spojrzeniem furtę otworzył i zapytał
4350      1, XIV   |                  bić może, kiedy sumienia spokojnego żadna zgryzota nie trwoży.~
4351      2, XXVII |              dozwolił im rozmawiać trochę spokojniej, Ludomir wytłumaczył wszystkie
4352      1, XIV   |                wyprowadziła ją przecie do spokojniejszej ulicy, gdzie wpół żywa biedna
4353      1, VIII  |             dłużej pisać; może po chwili, spokojniejszy trochę, potrafię list mój
4354      1, XI    |                 wiele bym była dała, by w spokojnym znajdować się Krzewinie.
4355      2, XVIII |             zgromadzeniach, po wszystkich społeczeństwach. Jakie wybrałeś kolory?
4356      2, XIX   |            urażona, że ktoś jeszcze śmiał spór z nim wieść o nie, całą
4357      1, XIV   |                  w sercu jej roiły, mniej sposobna w tej chwili zająć się spokojną
4358      1, XIV   |                 tej zacnej ochmistrzyni i sposobniejszą rodaczki wychowywać niżeli
4359      2, XXV   |                spojrzenia, jakom tylko go spostrzegł, zaraz ten waleczny młodzieniec
4360      2, XXVIII|                  lecz spojrzawszy na męża spostrzegła na jego twarzy wyraz smutku.
4361      1, V     |       niedoskonałości łaskawych na siebie spotka czytelników, a teraz wracam
4362      1, XI    |              szukał Ludomir. W tym tłumie spotkałam jego spojrzenie, to spojrzenie
4363      2, XIX   |                  Denhoffem najpierwsi się spotkali. Z zimną odwagą Denhoff
4364      2, XIX   |                 nastąpiła. Po długim dość spotkaniu się, w którym los wahający
4365      2, XXV   |                    Równie jak i my. różne spotyka krainy, czasem kwitnące
4366   DoMo        |                    jakie nieraz w pożyciu spotykał, mimowolnie zajmuje się
4367      1, XI    |                   pojazdów, ludzi różnych spotykałam. Każdy z jakiegokolwiek
4368      1, XIV   |                   gdzie mieszkała dama ze spotykania w społeczeństwie dość dobrze
4369      2, XIX   |               Ludomir książę Melsztyński, sprawca tego turnieju i najcelniejsza
4370      1, X     |              braknie - ach! wtedy dopiero sprawdza się nasze nieszczęście i
4371      2, XXV   |            niespodziane jej przyjście tam sprawi. Zszedłszy nad brzeg wody
4372      2, XX    |                   oboje słyszeli, jedynie sprawiał jej trwogę, nie mniej jednak
4373      1, XIV   |                 nie zepsute serca łagodną sprawiedliwością do siebie przywiązać i tym
4374      1, I     |              piorunie i o wrażeniu, jakie sprawił na każdym.~- Jak mi Bóg
4375      2, XXII  |                   dobroczyńcy milszą ulgę sprawiła niżeli wszystkie jego dary.~
4376      2, XXVIII|            utrzymywał, że to jego węgorze sprawiły, że nareście wszyscy są
4377      1, XIII  |                  i tysiąc innych skrytych sprężyn społeczeństwa go ciągnęły.
4378      1, XIV   |               zaniechać by można zwyczaju sprowadzania z zagranicy cudzoziemek,
4379      1, XIV   |                dowiedziała, i traf, co ją sprowadził tam, gdzie szczere i tkliwe
4380      2, XXIV  |                   Melsztyńskiego do niego sprowadziła, i Zdzisław po długich dniach
4381      1, II    |           puszczać, póki felczer, którego sprowadzili, nie wypuści mnie z tego
4382      2, XVI   |              humor księcia Melsztyńskiego sprzeciwiał się wprawdzie tajemnicom
4383      1, V     |                 lecz kiedy czasem Ludomir sprzeciwił się Malwinie, to i w tym
4384      2, XVIII |                  zgadza, takoż mu się nie sprzeciwiła.~Młodzież polska, właściwie
4385      1, V     |                   swoim charakterze różne sprzeczności: łatwo ją melancholia zająć
4386      2, XIX   |         niestałość, niewdzięczność i tyle sprzecznych uczuć względem księcia Melsztyńskiego
4387      2, XXVIII|              Telimena, odległa wieś swoją sprzedawszy, kupiła inną w najbliższym
4388      2, XVIII |                   inne układy miłości jej sprzyjające zupełne szczęście wróżyć
4389      1, I     |                  Zrazu na to nie zważając spuchnienie ręki tym pomnożył; skrwawiony
4390      2, XIX   |                żadną stronę szali nie był spuścił, książę Melsztyński, u którego
4391      2, XXII  |      uszczęśliwiać i zaczynali upiękniać, spustoszone i zniszczone, a ustanowienia
4392      1, XI    |                  Ludomira z opieki go nie spuszczałem i różnymi mymi manewrami
4393      1, XIV   |                  miał na sobie i kapelusz spuszczony, żem twarzy nie mógł poznać;
4394      2, XX    |               blasku wzniesiony nad łachą srebrną pręgą ją przedzielał, a
4395      2, XXV   |                   i grabów promienie jego srebrne igrać się zdawały i drżącym
4396      2, XIX   |                spuszczona czole, zasypana srebrnymi blaszkami jak kroplami rosy,
4397      1, I     |              Ledwo skończyła te wszystkie środki ostrożności i tylko co obie
4398      1, XIV   |                 do samej Wisły dochodził; środkiem ubita ścieżka do rzeki prowadziła.
4399      2, XXVII |                   miłości ode mnie żądał. Srodze tę płochą zmienność wymawiałam
4400      1, II    |            najbardziej nad tym cierpi, że srogim losem na wieczną jest nieczynność
4401      2, XV    |                   księżnej W*** nadtom mu srogo odpowiedziała.~Te uwagi
4402      2, XVIII |                  tylko wytłumaczyć była w sta-nie, zresztą tajemnicą był dla
4403      2, XXVII |                  jedna, wracając mu się i stając ustawnie w pamięci, wahania
4404      1, XI    |                 serce moje przygniotła. - Stałam wryta, jak posąg bez duszy.
4405      2, XV    |       przywiązywać ją mogło.~Ten sam grób stałby się był natychmiast ostatnim
4406      2, XV    |               Ojca na tej ziemi spokojnie stanąć mogła przed obliczem drugiego
4407      2, XXVII |               układu, dniem i nocą lecąc, stanąłem w Warszawie. Stanąwszy tam,
4408      2, XXVII |              lecąc, stanąłem w Warszawie. Stanąwszy tam, dokąd z takim pośpiechem
4409      2, XXV   |            ścieżką pomiędzy łąki i drzewa stanęła nareście nad łachą, gdzie
4410      1, XI    |           tańcowania), wstałam spieszno i stanęłam przy nim do mazura. Ludomir
4411      2, XXVI  |             nareszcie w górach karpackich stanęli; tam kapitan zachorowawszy
4412      1, XIV   |                    Te wszystkie szczegóły stanęły mu na myśli i raptownie
4413      2, XXIII |                 pułkownik nie będąc sam w stanic pisać kazał mi tymczasem
4414      2, XIX   |                końmi, piechotnymi różnych stanów, i takie mnóstwo ludzi rozsypanych
4415      1, XI    |                szczęście lub nieszczęście stanowią. Przyjazny rzut oka, zimne-spojrzenie -
4416      1, III   |                 szczęściu, o nieszczęściu stanowić nie mogła, świata bynajmniej
4417      1, XIV   |                pięknej i świetnej Malwiny stara i biedna jaka kobieta dla
4418      2, XXVIII|                   wielu i nikomu miłą nie starała się być nigdy, nie mogąca
4419      1, XIV   |                 najwięcej się zatrudniam. Staram się z młodych lat w umysł
4420      2, XXIII |                 przy lepszych doktorach i staraniach prędzej do zupełnego przyjść
4421      2, XVI   |                    Po cierpliwym i długim staraniu te kilka linii pomieszanych
4422      1, XIV   |                   łagodne panie dla sług, staranne gospodynie i gorliwe obywatelki,
4423      2, XXV   |                   był winien, oświadczyła starcowi, ile powieść jego wzbudziła
4424      1, XIV   |                   polskich z gościnnością starodawną, z szlachetną odwagą i przywiązaniem
4425      1, I     |                   przyjęci i uczczeni. My starodawnego zamku nie mamy, ale do domu
4426      1, III   |             rozrzewnieniem:~- Żegnam cię, starodawny zamku, gdziem kilka lat
4427      2, XIX   |                  Wilanowa lub pod cieniem starodawnych topoli wieńce laurowe męstwem
4428      2, XXII  |                 została.~U młodej Malwiny staropolska gościnność była cnotą wrodzoną,
4429      2, XXVIII|                każdego zajmowały.~Sędziwa starość Ezcchiela, który ślub dawał
4430      1, XIV   |                 biednym, chorym, zbolałej starości, dziecinności opuszczonej -
4431      1, XI    |                   przynajmniej generałem.~Starościanka już konno nie jeździ, co
4432      1, XI    |                    ktoś się go zapytał: - Starościcu, co wszystko wiesz, nie
4433      1, XI    |                 wziął w taniec. Ludomir i Staroście obeszli drugą stroną sali
4434      1, III   |                 po obszernopustych salach starożytnego zamku piękny głos jej się
4435      1, XII   |               jedynie upokorzenie Dorydy; starsze, osobliwie zaś te, których
4436      1, XIV   |               dość izbie siedziała u góry stateczna białogłowa, a wokoło stolika
4437      2, XXII  |                  wstręt przymusu w oczach stawały i umysł pod nimi upadał.~
4438      2, XXVIII|                   dawał naszej młodzieży, stawiając przed oczy zachód życia
4439      1, III   |            imaginacja wstecz ją zwracając stawiała jej na pamięci świetne rycerskie
4440      1, XIII  |                   jutro rano o dziesiątej stawić się w progach twoich pozwolisz.~-
4441      1, XI    |                nie zasłużysz i że wkrótce stawisz mi się, łaskawie myślę Cię
4442      1, XIV   |                 szczegóły, które dowcipem Sterna opisane bawią tak przyjemnie,
4443      2, XXV   |                  pół mili, pud Mohilewem, stoczona była potyczka między naszym
4444      2, XXV   |                 podług huku armat - bitwa stoczyć się miała. Alem stary i
4445      1, I     |               smutny nader widok ujrzała. Stodoła Somorkowej ze zbożem już
4446      1, I     |              padłszy we wsi na Somorkowej stodołę zapalił ją, a wiatr duży
4447      1, XIV   |               ubodzy mnie kością w gardle stoją, o niczym już innym nie
4448      1, VII   |                szkodliwych wylewów. Ławka stojąca pod rozłożystym kasztanem
4449      1, XIV   |            stateczna białogłowa, a wokoło stolika kilkanaście panienek, między
4450      1, XI    |               dzieje. Szczęściem dopadłam stołka i siadłam koło księżnej.
4451      1, XI    |                     jak stanął za naszymi stołkami, wiedział, kto ja jestem,
4452      1, XIV   |             wrzawy dość w pokoju. Wszyscy stołownicy razem gadali, w rogu sali
4453      1, XIII  |            napomknął, hurmem się ruszyli, stoły, stołki poodsuwali i nieznacznie
4454      2, XXV   |               świecie dotąd mnie kocha. U stóp Karpatów w odludnej i oddalonej
4455      2, XXVII |               inny poniekąd kierunek. Gdy stopę na tej czarującej ziemi
4456      2, XV    |                 ojciec nikogo godnym tego stopnia nie znajdował. Jednym słowem,
4457      1, XIV   |               kieszonek się wzięła i wnet stos złotówek i groszaków w worek
4458      2, XVII  |          ciuciubabki, co by daleko lepiej stosowało się do jej ułożenia niżeli
4459      2, XXIV  |                księciem Melsztyńskim, ten stosowny sposób bycia zbliżył ich
4460      1, XIII  |                  rozmowa i zwrot wziąwszy stosujący się do tego, o dobroczynności,
4461      1, V     |                  na prośbę jej niejedną o strachach opowiadał historią. Alisi
4462      1, X     |            cierpieć zaczęło. Sen zupełnie straciła i jeść mało co mogła; twarz
4463      2, XXVII |             Malwino, wtedy głowę zupełnie straciłem i nie ostrzegłszy nawet
4464      2, XXV   |        wyjeżdżajmy, abyśmy nic z balu nie straciły.~Wtem Wanda sto razy ściskając
4465      1, XIV   |               myślą, że co odsunięte, nie stracone i że gdy nazajutrz Ludomir (
4466      2, XXI   |                spokojność i moje nadzieje straconymi na zawsze. Niejednemu może
4467      2, XVII  |              majora Lissowskiego, żeby ją strapić i rozgniewać, tyle tylko
4468      2, XXIV  |                   Wandy, którą powszechne strapienia ledwo przytłumić mogły,
4469      2, XXVII |           rozumiałam i własnymi wyrzutami strapiona, znaglona życzeniem Zdzisława,
4470      2, XXV   |              ukazał i pokrzepił umysł mój strapiony. Otóż teraz wszystko o mnie
4471      2, XXIV  |                  chwili coraz mniej będąc strapionym, co dzień mniej żalami ją
4472      1, I     |            gadając czynili wszyscy o owym strasznym piorunie i o wrażeniu, jakie
4473      2, XXIV  |              przykre uczucie, a osobliwie stratę tej swobodnej spokojności,
4474      1, X     |                 że w pierwszych momentach straty jakiej najboleśniej się
4475      1, XI    |                    Dziś dzień cały niemal strawiłam między kupcami, krawcami
4476      1, III   |                 godzin w dniu na czytaniu strawiwszy Malwina muzyką się rozrywała.
4477      1, I     |                    Na prośbę siostry, gdy strofę ostatnią raz jeszcze powtarzała,
4478      2, XVIII |              usłyszała, mocno Wandę za to strofowała.~Książę Melsztyński, nie
4479      1, XIV   |                    który z boków wysokimi stroiszami oparkaniony do samej Wisły
4480      1, XI    |                  z świeżych jacyntów cały strój tworzyły - i ten bukiet
4481      1, VI    |                 ubarwiają, tak jak kwiaty stroją i umilają krainę, i jeśli
4482      1, XI    |           najpierwsza tu elegantka. Ona w strojach, w zabawach, w rozmowach
4483      1, II    |             powiesz, Matko kochana, że na stroje kobiet nie uważam nigdy;
4484      1, XI    |                  płci mojej, niesłychanie strojną i na której twarzy znać
4485      1, XI    |                   Staroście obeszli drugą stroną sali i doszedłszy do okna,
4486      2, XXIII |              wszystko się działo, w innej stronic Bóg pomógł usiłowaniom naszym
4487      2, XXVII |                   sądziła, a raczej anioł stróż mój, jak teraz dochodzę,
4488      1, VII   |                   już nadziei zaśnięcia i strudzona najsmutniejszymi myślami,
4489      2, XXII  |                   krainie, kładki na tych strumykach, którędy z sobą nie byli
4490      2, XXII  |                 oddać; gdzie ten głaz nad strumykiem schylony, jak często z sobą
4491      2, XXII  |                  cieniste, ponad brzegiem strumyków, którędy z Ludomirem tak
4492      2, XXVII |              Porywczością tego uniesienia strwożona, Malwina wyrwała się z rąk
4493      1, I     |             pomocne stały się do ukojenia strwożonego serca Malwiny, wlawszy w
4494      2, XIX   |               rzadka". Prawy i niczym nie strwożony Odrowąż za znak miał lwa
4495      1, VI    |                  barkach złoty kołczan ze strzałami spoczywał i Alisia, a raczej
4496      2, XXVII |                  z drugiej zielonym wałem strzeżony od Wisły. Wszystkie te lube
4497      1, XIV   |               owocowych drzew i na środku studnia kamienna pod starym orzechem,
4498      2, XXVII |                   ku ławce, którą kasztan stuletni rozłożystym swym cieniem
4499      2, XXII  |                  już wiedziała, a to było stwierdzenie śmierci Taidy i opisanie
4500      1, XIV   |                   wlał w serca wszystkich stworzeń, uczucie, którego prędzej
4501      1, XI    |                   trzymać, i mnie samemu, stworzeniu, któremu tak niełatwo zaimponować,
4502      2, XVII  |                    do jej duszy właściwie stworzony;~ale, co gorzej, nie te
4503      1, XI    |                  grać mają. Konfidentów i subretek znajdziemy do woli (już
4504      1, XIV   |                 wymiecione ulice wszędzie suchą nogą przejść można było.
4505      1, XIV   |            pogodnie serce bić może, kiedy sumienia spokojnego żadna zgryzota
4506      2, XXVI  |              tajemnicy, która dawno im na sumieniu ciężała i nieraz wszelką
4507      2, XVII  |                 jej codziennie (co bardzo sumiennie czynić mógł), że w całej
4508      1, XIV   |               opończy, młodzik w szerokim surducie, niezmiernym kołnierzu,
4509      1, XIV   |               kamyczkach chodził. Szeroki surdut miał na sobie i kapelusz
4510      1, XIV   |                 natychmiast, mimo grubego surduta i ciemności kościoła, Malwina
4511      1, XI    |               próżności trocha czyni mnie surową względem Dorydy, gdyż miłość
4512      1, XI    |                   zmieniać.~Coś może zbyt surowego musiało być wyrytym na mojej