Tom, Rozdzial

6014      1, III   |            najszczęśliwsze dole obmierzłą zaprawia goryczą), te dwa, mówię,
6015      1, XIII  |                   sam wybór społeczeństwa zaprosiła do siebie na wieczór. Gospodyni
6016      2, XXVI  |           Grzeczne oświadczenie Malwiny w zaproszeniu do domu swojego drugiego
6017      2, XXVIII|               brat jego Wandę do świętych zaprowadziwszy ołtarzów, w obecności Boga
6018      2, XV    |                   wytrzymać dłużej kazała zaprząc i pojechała do księżnej
6019      1, XII   |              zawsze nowość bawi, nawiasem zaprzątnęła się była tym przypadkiem
6020      2, XXVIII|               brata różniła. Tymi figlami zaprzątniona i zabawiona tą pustotą Malwina
6021      1, XII   |             największym nawet uprzedzeniu zaprzeczyć temu by nie można. Dorydę
6022      2, XXII  |               Malwina zamyślona szyć była zaprzestała, jedwabie koło niej spoczywały,
6023      2, XXV   |               opuszczonej zagrodzie wózek zaprzężony mizernym koniem stał, znać
6024      1, XIV   |                Ciemną przeszedłszy sionkę zapukała we drzwi jeszcze dość śmiało;
6025      2, XXII  |             trafiło, o Boże! wieleż wtedy zapytań, wieleż słów raptownie wymówionych! "
6026      1, XIII  |            rozumiała, że swoim nieuważnym zapytaniem mu uczyniła, zaczęła nieco
6027      2, XVII  |                   do herbaty, ktoś trafem zapytawszy się, czemu od tygodnia księcia
6028      1, XIV   |              rzemiosło) uczciwie na życie zarabiać; i już kilka lat minęło,
6029      2, XXIV  |                   wielka i szczera ma coś zarażającego w sobie, bo tego doświadczyła
6030      2, XXV   |                 opisania mego przyjaciela zarazem poznał, znalazłem kamień
6031      2, XXVI  |                   i mój Ludomirek nią się zaraził; ale kapitan nasz, który
6032      2, XXVI  |                   odpoczynku potrzebował. Zaraźliwa choroba w naszym obozie
6033      2, XXV   |              której już tyle mam dowodów, zaręcza mi, że nie bez tkliwości
6034      2, XXVI  |                 powie niejeden może. Ach, zaręczam też, że dla przyjaciela
6035      2, XXIV  |                 nie mogę; tyle tylko mogę zaręczyć, że nic o tym nie wspomniała
6036      1, III   |                 tę stronę póty na ciemny, zarosły zamek patrzała, póki go
6037      2, XVIII |          zmięszała się i chcąc wszystko w żart obrócić śpiesznie dołożyła:~-
6038      2, XXVIII|                  z dziećmi, między innymi żartami ten był wymyślił, żeby kresę
6039      2, XVIII |                   Te słowa, które Malwina żartem wyrzekła, pochwycił natychmiast
6040      1, XIII  |                  obyczaje były celem jego żartów i gdy po kolacji, przy której
6041      2, XIX   |             łańcuch na szyję miała już mu zarzucać, niezręcznością, która z
6042      1, XIV   |                 przychodziłem i podrywkęm zarzucał. Zarzuciwszy czekałem spokojnie
6043      1, XIV   |              poławia i nigdy podrywki nie zarzuci, niewodu nie wyciągnie,
6044      1, III   |                   spoczynek. Obfita, choć zarzucona biblioteka, którą Malwina
6045      2, XXV   |               czytywał. Dla jej zabawy do zarzuconej wróciłem muzyki i co tylko
6046      1, II    |               więcej na te nie zasługiwać zarzuty, zimno i rozsądnie resztę
6047      2, XXVIII|               tylko co tego szczęścia nie zasępiła. Dnia tego, cała familia
6048      2, XIX   |             gradusy dla siebie wyznaczone zasiadły, miejsca wybrane dla osób
6049      1, IV    |                  Wczora tedy po śniadaniu zasiadłyśmy z moją siostrą do krosienek
6050      2, XXV   |              znowu się otworzyła i tak mi zasłabł, że nie mogąc już do poczty
6051      1, VIII  |                gdzie nic okręgu nieba nie zasłaniało.~- Nigdy - rzekła - nie
6052      2, XXVI  |                   już najbardziej zedrzeć zasłonę, która okrywała tę tajemnicę:~-
6053      2, XXII  |            zajęciem opisania przymiotów i zasług tego, którego żałowano.
6054      1, I     |           żegnając się rzekła Frankowska, zasłużona pokojowa Malwiny - nigdym
6055      2, XXVI  |          zbierając, tak na przyjaźń jogom zasłużył, że mocno Dżęgę pokochał
6056      2, XV    |                    że na przeklęstwo ojca zasłużyła, i nareszcie zgryzoty tego
6057      2, XIX   |           uczciwością na ufność publiczną zasłużyli, gdy znak dali, że gonitwy
6058      1, XI    |         spodziewam się, że na tę karę nie zasłużysz i że wkrótce stawisz mi
6059      1, II    |                   tym, co Ciebie aż nadto zasmucało; lepiej racz posłuchać opisania
6060      2, XXIII |                wojsku znajdą. Niemało się zasmucili, gdy zamiast tego, opodal
6061      2, XVII  |            Malwinę o lekkości jego, zrazu zasmuciwszy ją trochę, stały się wkrótce
6062      1, XIV   |                  się zaraz, ale nieprędko zasnąć mogła. Troskliwość o Ludomira
6063      2, XXV   |                  nią czekając głęboko był zasnął. Szczęściem, nie zbłądziła,
6064      1, VII   |           zmrużyła. Nie mając już nadziei zaśnięcia i strudzona najsmutniejszymi
6065      1, XIII  |                trzeba było pójść po igłę. Zaspane panny księżnej nieprędko
6066      1, I     |             mazurka; teraz, siostrzyczko, zaśpiewaj mi jednę z tych pieśni,
6067      2, XXVIII|             Floryny i kłótnie te zupełnie zaspokoić, czego szczęśliwie dokazał;
6068      2, XXV   |                 Karpaty udać się miał dla zaspokojenia troskliwej czułości matki,
6069      2, XXVIII|          przekonaną, a przynajmniej łatwo zaspokojoną jego tłumaczeniami została.~
6070      2, XXVI  |          społeczeństwa już przy śniadaniu zastała i zdarzenia jej z przeszłego
6071      1, III   |         wychodząca, nigdy jeszcze się nie zastanawiała nad przyszłością. O szczęściu,
6072      2, XVII  |               godna jest, aby się nad nią zastanowić. Wątpię, żebyście w Warszawie
6073      1, XI    |                Dwie rzeczy mnie najwięcej zastanowiły. Pierwsza, że w osobie,
6074      2, XXV   |                   i z rozkazu oficjała na zastąpienie jego mnie wyznaczono. W
6075      1, XIV   |               stołu w uczęszczanej oberży zastąpił ciszę klasztorną. Wojskowi
6076      2, XIX   |             natychmiast Adolfa i Gedymina zastąpili, stały się gadką dla wszystkich
6077      1, XIV   |                   się zupełne Opatrzności zastępuje zupełnie nadzieję.~Tak mówił
6078      1, X     |                  ciotka, bardziej jeszcze zastraszona jak drudzy i rozumiejąca,
6079      1, X     |                  zwykle i częste słabości zastraszyły mieszkańców Krzewina. Dobra
6080      2, XXIII |               bitwy. Do pierwszej chałupy zastukawszy, staraniom gospodyni oddali
6081      2, XV    |                  Odsunięte firanki kazała zasunąć, bo dzień ją raził; ledwo
6082      2, XV    |                dzień ją raził; ledwo były zasunięte, skarżyła się, że ciemno
6083      1, XI    |       przyjechałam. Krociami pochwał mnie zasypał i nie ma kwiatu ani bogini,
6084      2, XIX   |                 gładkim spuszczona czole, zasypana srebrnymi blaszkami jak
6085      1, XIII  |               księżna W*** widząc, że bal zasypia, umyśliła, żeby dla odpoczynku
6086      2, XIX   |                   wjechania w szranki i o zaszczyt kruszenia kopii przeciw
6087      2, XV    |                  sławą, godny szczęścia i zaszczytów wszelkich, tych jednak nie
6088      2, XXV   |                   wojny aż w nasze dzikie zaszedł lasy. Niedawno pierwszą
6089      2, XXV   |                   wiedząc sam, gdzie idę, zaszedłem aż do tej łąki, którą z
6090      1, XIV   |             wyszedłszy domu do ościennego zaszła Malwina. Szeroka brama,
6091      2, XXV   |                  wkrótce mnogie roty w te zaszły strony. Z krajem okolicznym,
6092      1, XIII  |                  żebym tę oberwaną suknię zaszyć mogła, bo inaczej, z łaski
6093      1, XIII  |              kazała, żeby łatwiej ją było zaszywać tej damie, która się tego
6094      2, XXVI  |             przebaczenie i darowanie winy zatajonej do tej chwili, którą teraz
6095      1, XIV   |                   żołnierzy, była zewsząd zatarasowana; hałas niesłychany. blask
6096      1, I     |                skrupuły Malwiny; uradzono zatem przy wielkiej radości Wandy,
6097      1, IX    |                   myśli i uczucia wkrótce zatłumiła. Mimo rzewnych łez. które
6098      1, XI    |                 ustępować. Wtem postylion zatrąbiwszy wyrwał mnie miłym moim marzeniom,
6099      2, XXVIII|              wychowaniem ładnej Alisi się zatrudniała. Telimena, odległa wieś
6100      1, XIV   |             moralnością jak najwięcej się zatrudniam. Staram się z młodych lat
6101      2, XVIII |            miesięcy młodzież jedynie była zatrudniona ujeżdżaniem koni, przysposobieniem
6102      1, XIV   |            widzisz, że piszę i żem pilnie zatrudniony.~- Ona mówi, że to dla biednych,
6103      2, XV    |                wielowładna wszystkie inne zatruła, a tym darem była tkliwa
6104      1, III   |                   opuszczenie zasmuciło i zatrwożyło Malwinę, ale szczęściem
6105      1, II    |              która mocno jest skaleczoną, zatrzyma mnie tu jeszcze dni kilka,
6106      1, I     |              przejeżdżając tędy dla burzy zatrzymałem się na poczcie, a korzystając
6107      2, XXI   |                 na tej ziemi jeszcze mnie zatrzymały. Ale po wyjściu z niebezpieczeństwa
6108      1, V     |                 cokolwiek nad tym obrazem zatrzymam. Przyznaję moją słabość
6109      2, XXVI  |            gwałtownie Dżęgę i młynarkę do zatrzymania go w tym razie, zawołał
6110      2, XXVI  |                   gdyż sam niemal gwałtem zatrzymany został przez Dżęgę i przez
6111      2, XXVI  |                 do rzeczy już dojdź i nic zatrzymuj nas twymi niepotrzebnymi
6112      1, VIII  |                 są najmilsze, najdroższe, zatrzymują mnie w Krzewinie, ale uczciwość
6113      1, VII   |                pośpiechem wstała, Ludomir zatrzymując ją z najczulszym dołożył
6114      2, XXIV  |                   jak tylko służba go nie zatrzymywała, zaraz szukał samotności
6115      2, XXVII |               przez brata, nie chciał być zawadą w szczęściu tym, dla których
6116      1, XIII  |              maczków zsunąwszy się trochę zawadzać jej zaczął i chcąc go poprawić
6117      1, XII   |                jeśli mu będziesz w tym na zawadzie, a co Malwina, to zimne
6118      2, XIX   |               tego zmieszania pochodziła, zawadziła ogniwem o krepę, co tarczę
6119      1, VII   |                 było. Wtem lekki wietrzyk zawiał i białe listki tego kwiatu,
6120      2, XV    |                  jej nie została zupełnie zawiedzioną: młynarz i młynarka największe
6121      2, XXVI  |                 Życzenia Malwiny nie były zawiedzionymi, bo najleniwszych nawet
6122      1, XII   |                mało prawdziwego szczęścia zawiera w sobie?... Te lata młodości,
6123      2, XV    |                   sama na pocztę posłała, zawieruszył się był, nie wiem jakim
6124      2, XXII  |                   dniach, gdy przyjechał, zawiesił był wieniec z barwinku,
6125      2, XXV   |              pięknych wieńców przez białą zawieszonych niewiastę, lecz nie znalazłszy
6126      1, XIV   |                nią z Frankowską i do domu zawieźć się kazała.~Zmęczona niesłychanie
6127      2, XXVIII|               niektóre szczegóły, których zawiłość niejasnymi czyniła niejedne
6128      2, XX    |               którego życie jego naówczas zawisłe było. Ale doktor postrzegłszy,
6129      1, XIV   |                   może szczęście ich było zawisło, a która teraz, przerwana,
6130      1, I     |                się rozśmieje,~- Patrzaj - zawoła - w tym wianku nadobnym~
6131      1, XIV   |                 wplątał i Dżęga miał czas zawołać na tego dziwnego człeka,
6132      1, XI    |                nas:~- Ludomirze! - głośno zawołała – spodziewam się, że nie
6133      1, X     |                 Wandę do wielkiego świata zawozić ni też zostawić jej nie
6134      1, III   |                 że dobra i bynajmniej nie zawzięta Malwina, zapomniawszy, jak
6135      2, XXII  |                   się w przyszłości, gdyż zawziętość nieprzyjaciół i sąsiadów
6136      2, XV    |              zniknął z jej oczu, a ojciec zażalony z prawem nieprzełamanym,
6137      1, V     |                 do uśmiechnienia się albo zażartowania z kogo, ale w tym łatwo
6138      1, XI    |            kasztanek zdrów i celem zawsze zazdrości naszej całej młodzieży.
6139      2, XV    |                  Lecz taiła to sobie, nie zazierała - jeśli tak rzec można -
6140      2, XV    |                  nią była zlała, co tylko zazwyczaj szczęście tworzy. Zacne
6141      2, XXV   |               nawet krople z jej apteczki zażywać na chrypkę, Malwina domyśliła
6142      2, XX    |                 słysząc ten krzyk okropny zbiegli się nad łachę, gdzie znaleźli
6143      1, XIV   |                 że dla ubogich to ta pani zbiera - rzekł do córki podrywkę
6144      2, XXVI  |                    jagody i kwiateczki mu zbierając, tak na przyjaźń jogom zasłużył,
6145      1, I     |                   mojej uwieńczyć Haliny,~Zbierałem goździk i liliję hożę.~Z
6146      2, XXVI  |                  igrając niewinnie jagody zbierało. Nic piękniejszego w życiu
6147      1, XI    |                konno nie jeździ, co czyni zbiory w saskiej rajtszuli dziwnie
6148      2, XXIII |                  i boleść na jego twarzy. Zbladł i gdy~Malwina do niego przysunęła
6149      2, XXVII |                   lecz choć łzy kropliste zbladło lica jeszcze rosiły, uśmiech
6150      2, XXV   |                   zasnął. Szczęściem, nie zbłądziła, gdyż to mogło nastąpić,
6151      2, XXVI  |           ramieniu, raptem ujrzeli, oboje zbledli, zmięszali się niesłychanie
6152      2, XV    |            podobno długo wytrzymać. Toteż zbliżając się ku końcowi swej ciąży,
6153      2, XXIII |                 większą dla niego łatwość zbliżenia się do Malwiny i nakłonienia
6154      2, XXIV  |                 ten stosowny sposób bycia zbliżył ich do siebie wkrótce. Wanda,
6155      2, XXII  |                   już może nadto długiego zboczenia, które się z obfitości serca
6156      1, XIV   |                użyteczną biednym, chorym, zbolałej starości, dziecinności opuszczonej -
6157      2, XV    |             przyszłego losu dziecka swego zbolałemu jej sercu koniecznie były
6158      1, XII   |             jakieś uczucia zastąpiły go w zbolałym sercu Malwiny!~Książę Melsztyński
6159      1, I     |            ujrzała. Stodoła Somorkowej ze zbożem już spalona, chałupa jej
6160      2, XXV   |                ukazały leżącego i we krwi zbroczonego; dźwięk trąb w głos organów
6161      2, XV    |                   należało, zdało się jej zbrodnią okropną, a nieczułość ojca,
6162      2, XVIII |       zachowywanych w dawnych turniejach.~Zbrojownicy, płótniarze i wszyscy do
6163      2, XXII  |             nieprzyjacielskich do szczętu zburzone, drzewa ręką ich naddziadów
6164      2, XXV   |               zranionego umartwieniem lub zburzonego namiętnościami serca, jak
6165      2, XV    |               która płynęła w jej żyłach, zburzyła się natychmiast. Zaniechać
6166      2, XXVII |                Ale~Ludomir, rozumiejąc ją zbytecznym tym uniesieniem zrażoną:~-
6167      2, XV    |              obnażoną z wygód, dostatków, zbytków, w które dawniej opływała,
6168      2, XVII  |                   pasztecik, który Ci się zda na co w Twoich adoracjach
6169      2, XXV   |                blisko zorzy życia być się zdajesz, abym mógł wierzyć, żeś
6170      1, XI    |                  i obejrzawszy salę wkoło zdali się szukać kogoś oczyma.
6171      1, XIII  |                 jej wcale głośno wymawiać zdań swoich ani też praw przepisywać
6172      2, XIX   |              każdego dnia niemal w każdym zdarzeniu nową znajdowała przyczynę
6173      1, XI    |        wyszczególniać Ci, co tylko mi się zdarzy. Najmilszą dla mnie jest
6174      1, XIV   |                  kościoła i przelęknienie zdarzyły, że innymi drzwiami wyszła.
6175      1, XIV   |                   Na te słowa pan okulary zdjął, szlafroka poprawił i łaskawie
6176      1, VII   |               panował nad brzegiem łachy, zdobił ogród i razem bronił go
6177      2, XIX   |                   piękności, najświetniej zdobiło to grono, na które raz oko
6178      2, XV    |                 Ludomira w przeszłym dniu zdobyła się, a która tym milszą
6179      2, XIX   |               wieńce laurowe męstwem jego zdobyte u nóg piękności składał,
6180      1, I     |              utaić przed damami dotąd był zdołał, Wanda odkryć potrafiła,
6181      1, I     |                   wtedy dopiero odzyskała zdolność słuchania długich opowiedzeń,
6182   DoMo        |                   lecz nie czując w sobie zdolności do uskutecznienia ważniejszego
6183   DoMo        |            którego język polski nie byłby zdolnym, i wtedy to, co moja chęć
6184      2, XXIII |           wzruszone wiatrem i ptaszki, tą zdradną zwiedzione ciszą, najswobodniej
6185      1, I     |                   i Malwinę ukochaną obie zdrowe i bezpieczne, nie mogła
6186      2, XXII  |                 czy wszyscy żyją, wszyscy zdrowi, wszak nieprzyjaciel odparty,
6187      1, II    |              oddycham, powietrze musi być zdrowsze w Krzewinie, łąki zdają
6188      2, XV    |              Malwina na te słowa księżnej zdumiała się zupełnie, nie wiedząc
6189      1, XII   |              których przyjaźń albo krew z Zdzisławem łączyły, pochwalały to przywiązanie
6190      2, XV    |               rodzice, odpowiedzieć. Przy Zdzisławie nie mogłam tego uczynić,
6191      1, IX    |            rozrzewnienie największe, żal, zdziwienie, trwoga nawet jakaś przejęły
6192      1, XIV   |                   wyrzekła. Godnością jej zdziwiony i ładnością ujęty pan nasz,
6193      1, VI    |             zmieszała się i nieprędko się zebrała powiedzieć:~- Bardzo też
6194      2, XVII  |                 położeniu znajduję się do zebrania rozmaitych pasztetów, bo
6195      2, XVI   |                 by porachować, wiele było zebranych pieniędzy. Wysypała je i
6196      2, XXIII |               zostawał), ułani ci, mówię, zebrawszy się pobiegli jemu na ratunek.
6197      1, I     |                   moja Wandulu, i dlatego żebyś jeszcze łatwiej o strachu
6198      2, XXIV  |                  rad bym, żeby tak było i żebyśmy obydwa odzyskać go mogli,
6199      2, XXII  |              dochodziła. Ale że teraz Bóg zechciał wziąść nieboszczyka do swojej
6200      2, XXVI  |                ale życząc już najbardziej zedrzeć zasłonę, która okrywała
6201      2, XV    |                 lub lilia wysmukła rannym zefirem kołysana, która swobodnie
6202      2, XV    |         ściśnionym sercem postrzegłszy na zegarze, że godzina już była minęła,
6203      1, XIII  |           zniechęcona Malwina zaczęła się żegnać z księżną W*** chcąc już
6204      2, XIX   |                  siły i zręcznie unikając żelaza swego przeciwnika - swoim
6205      1, I     |                  służąca - ale ze strachu żelazko upuściłam na łapkę Kory,
6206      2, XXVII |                  nawet nie ubłagał losów? Żelazne ich prawa przełamać potrafi
6207      2, XXIII |                 kroków padł pod drzewem i zemdlał zupełnie, ów zaś żołnierz
6208      2, XX    |              wyrażać zdawała się. Malwina zemdlała zupełnie, a książę Melsztyński.
6209      1, XI    |            rozumiem, jakim szczęściem nie zemdlałam. Ni zadziwienia, że w tym
6210      2, XXVIII|                chcąc na tej niewdzięcznej zemścić się Malwinie, umyślił wtedy
6211      2, XIX   |                nadzieję, u tego rozpacz i zemstę wyraża - jednym słowem,
6212      1, XI    |                 domu dzieje.~Nikt się nie żeni, nikt się nie kocha bez
6213      1, XIV   |                  twarzy, który na długiej żerdzi podrywką ryby łowił; przy
6214      1, XIV   |             zamyślił. Alić wiatr duży się zerwał i wyrwawszy ów kawał muślinu
6215      1, I     |                   dzwonków wszystkich nie zerwała. Ludzie przybiegli z całego
6216      1, XIV   |              formie liry, ale kilka stron zerwanych. W kącie gradusy z kwiatami,
6217      1, XIV   |                   polewać, najwięcej było zeschłych. Na stole le journal des
6218      1, XIV   |                   niech i wam przypomina, żeście mi największą uczynili przysługę,
6219      1, VII   |                 zechcesz na przyszłe moje zesłać lata, ale, Boże litościwy,
6220      1, XII   |                też jak litość, to z nieba zesłane uczucie, miłość moja była
6221      1, IX    |              błagam, nie wspominaj nawet, żeśmy się kiedy widzieli.~Te są
6222      1, VIII  |                   oświeconej. Wspomnienie zeszłych osób i myśli o przyszłym
6223      2, XXVI  |          tajemnice i zmartwienia, które w zeszłym roku tak boleśnie ją męczyły,
6224      2, XXIII |             szczerze rozumiejąc, że w tym zezwoleniu wypełnia jakowyś obowiązek.~
6225      2, XIX   |                 tylko sędziowie turniejów zezwolili, widok się ukazał, który
6226      2, XXIII |            Malwina przeczuciem trwożliwym zgadła natychmiast, że Zdzisław
6227      1, XI    |                 niedopiero lis, zgłębić i zgadnąć jej nie umiem. Wesołą zrazu,
6228      1, V     |               myśli jej rozumiał, uczucia zgadywał, imaginacji nie gasił i
6229      2, XVIII |              matkę patrzała) na niego się zgadza, takoż mu się nie sprzeciwiła.~
6230      2, XXVI  |        uskutecznił. Teraz Dżęga czuje, że zgadzać się na tę kradzież było
6231      2, XXI   |                  życzeniem mego serca się zgadzają, bo jedynie teraz pragnę
6232      2, XXIII |                 rozważnie czyniła Malwina zgadzając się na prośby Zdzisława
6233      2, XV    |                  bez żalu ni przeciwności zgadzała się była do tej chwili z
6234      1, I     |                świeżość twarzy blask jego zgasiła.~Dzień cały Halkę te kwiaty
6235      1, XII   |                   w Krzewinie - Wando!... zgasł w Warszawie!... Najsmutniejsze
6236      2, XVII  |           długiego czasu potrzeba, aby po zgasłej miłości znowu smaku nabrać
6237      2, XX    |                przyćmionych, wiele odmian zgasłych?... Zdawało jej się, to
6238      2, XXIII |                 się. Naszych ułanów kilku zginęło, a ci, co zostali, nic widząc
6239      1, I     |                 Alisia w komorze uśpiona, zginie bez wątpienia!" - z najboleśniejszym
6240      1, XI    |                jednak ja, niedopiero lis, zgłębić i zgadnąć jej nie umiem.
6241      2, XXVII |                ust kochanki usłyszał, tam zgłodniałe serce pragnie napoić tymi
6242      2, XV    |                    Ta myśl daje mi odwagę zgłoszenia się do Ciebie i nadzieję,
6243      2, XXIV  |                  za miłość i widząc, jaka zgoda między młodym panuje społeczeństwem,
6244      2, XV    |                   równości urodzenia, ona zgodności dusz najpier-wej wymagała
6245      2, XV    |                   to niepojętej odwadze - zgodnym wszyscy mówili głosem -
6246      1, XIII  |            odpoczynku w gry jakie zagrać. Zgodzili się na to, stół znowu wnieśli
6247      1, V     |                ręka jego zupełnie się nie zgoi, okrucieństwem byłoby stąd
6248      2, XXV   |                   będąc ciętym, najdłużej zgoić się nie chciała. Wyszedłszy
6249      2, XVI   |                dowiedzionymi, ażeby o jej zgonie wątpić można było, a ułożenie
6250      2, XVIII |              przez ten czas we wszystkich zgromadzeniach, po wszystkich społeczeństwach.
6251      2, XXV   |                  Dnieprem jest położeniu. Zgromadzenie z ludzi prostych i dobrych
6252      2, XVII  |                   skutki na umysłach osób zgromadzonych po przeczytaniu tego listu
6253      2, XXVI  |               tego dzieciątka. Tym jednak zgryzotę swoją cieszyłem, że go kiedykolwiek
6254      2, XVI   |                  się trapi, że jakiś list zgubił; i tak, moja imość kochana,
6255      1, XIV   |           dozwolił; Frankowskę takoż była zgubiła. Ulica pełna ludzi, koni,
6256      2, XXII  |               roztargnione odpowiedzi nie ziębiły uczuć w jej sercu, nie morzyły
6257      1, VII   |              Skowronki w górę wzlatując i zięby na gałązkach radośnie zorzę
6258      1, XIV   |           największą wpadłem był mizerią. Zięć mój i moja Jewa z głodu
6259      1, II    |             Krzewinie, łąki zdają się być zieleńsze, bujniejsze drzewa, wonniejsze
6260      2, XIX   |                   zbyt podniosła śmiałość zielonego kadryla; bo ci młodzi rycerze,
6261      2, XXV   |                  nareszcie do owej murawy zielonej otoczonej wkoło drzewami,
6262      1, VI    |             ozdobione i wśród tej świeżej zieloności ulotna Wanda, na kamiennej
6263      2, XIX   |           najdroższym udziałem młodości), zielony kolor obrali sobie, zielone
6264      2, XXVII |                   oddzielony, a z drugiej zielonym wałem strzeżony od Wisły.
6265      1, I     |               których sylfy koło siedlisk ziemianek czasami się błąkali, moja
6266      2, XXVIII|            zbiorze Alisi, Dżęgi, młynarki zieńkowskiej i wiernej Frankowskiej zapomnieć
6267      1, XI    |             rzekła Doryda. - Ale teraz co zima się zaczęła i przy pułku
6268      1, XII   |                zawadzie, a co Malwina, to zimne bożyszcze, co bynajmniej
6269      1, XI    |             stanowią. Przyjazny rzut oka, zimne-spojrzenie - rozpacz i niebo nieraz
6270      2, XVIII |               stał się nieśmiałym, gdy ją zimniejszą dla siebie zastał. Usilnie
6271      1, XIII  |                   szlachetne zajęcia w tę zimnodrwiącą i wszystkie dobre i tkliwe
6272      1, X     |                    że Malwina w Krzewinie zimować nie może i że dla polepszenia
6273      1, I     |         przebiegając salę i rozmyślając o zimowych balach Wanda zupełnie zapomniała,
6274      1, VII   |                   lśkniły się na listkach ziół i kwiatów, którym blasku
6275      2, XIX   |                 łączyły ich najściślej, i ziomkowie, aby ich rozróżnić, nadali
6276      2, XXV   |                    nie bardzo to życzenie ziściło się i od tej chwili, gdy
6277      2, XIX   |             piękności dokazanym być może, ziszczonym było na tym sławnym turnieju.
6278      1, XIV   |                  śniadanie zawsze wprzódy zjadamy.~Malwina chciała cośkolwiek
6279      2, XXVIII|    przedsięwziętym przez Ludomira, by się zjechać z matką nieszczęśliwą, a
6280      2, XXVIII|                   ją przy tym usilnie, by zjechała najprędzej do Krzewina być
6281      2, XXVIII|                   w celu przekonać nimi i zjednać sobie Malwinę, tego celu
6282      1, XIII  |               jednym słowem, wszystko się zjednoczyło, iżby ten wieczór jak najprzyjemniejszym
6283      1, XI    |             francuski, niezawodnie książę zjedzie.~Chciałam odpowiedzieć,
6284      2, XXI   |         wytłumaczyć nie mogę; ale wkrótce złączona z Tobą wynurzę Ci to biedne
6285      2, XXVIII|               teraz w doskonałości czując złączonym do wielu innych w miłym
6286      2, XIX   |             biciem znać serca wzruszony), zleciał na plac zapasów. Co w tej
6287      1, VII   |                nieszczęśliwy!...~Malwina, zlękniona, zmieszana, oniemiała. Serce
6288      2, XXVI  |                   bajaniem Cygana, który, zlękniony, jak mógł już najkrócej,
6289      2, XX    |                 jednak jak Malwina został zlęknionym widząc ją leżącą bez duszy
6290      1, IX    |                 Opatrzności na Ciebie się zlewają? Żyj szczęśliwa; ja, umierając,
6291      2, XXVI  |                był na kilka dni przed jej zlężeniem, które nastąpiwszy wkrótce
6292      1, XIII  |                    tak jak żeby los jakiś złoczynny szukał sposobów ich odsunienia
6293      2, XVII  |                było. Zadziwienie, uśmiech złośliwy, miny kwaśne na rozmaitych
6294      1, XIII  |                  którzy rozumieją, że być złośliwym jest być zabawnym. Mało
6295      2, XIX   |                  aksamity, hafty poważne, złoto, kamienie, jednym słowem,
6296      1, VI    |              swoją grała rolę. Krocie jej złoto-wijących się włosów niebieska utrzymywała
6297      1, XIV   |          kieszonek się wzięła i wnet stos złotówek i groszaków w worek Malwiny
6298      2, XIX   |                     Hoża Kamilla i Halina złotowłosa dzieliły, jak mówią, miłosne
6299      2, XIX   |                 się i dwakroć czułe serce złotowłosej Haliny pysznić się mogło
6300      2, XIX   |                   sobie, zielone pióra na złotych hełmach wiatr powiewał,
6301      1, XI    |                 obwijała, czarne warkocze złotym spięte grzebieniem i przy
6302      2, XXVIII|                  kościół napełniały, była złożona z domowych Krzewina i z
6303      2, XXV   |                najszczególniej mi opisał, złożyć każę, najsolenniej przyrzec
6304      1, XI    |            Malwina na tym balu, na gorąco złożyła tę nagłą zmianę, ale mnie
6305      1, XI    |                mnie z osłupienia wyrwały. Złożyłam wszystko na raptowną słabość
6306      2, XXVIII|              opuszczoną.~Wierny Ezechiel, złożywszy przełożeństwo monasteru
6307      2, XXII  |                  nigdy nie prowadzim, aby złupić sąsiadów; zaburzenia i okropności
6308      1, XI    |                   wyrazów, co to surowość złym tonom, a my nie-oszacowaną
6309      2, XXIII |              wiadomości mogły uprzedzić i zmartwić czułe serce jego fałszywą
6310      1, XII   |                 choć ich nie znałam, jego zmartwieniami? Teraz go znajduję szczęśliwym,
6311      1, XI    |                zamilkł, a ja, widząc jego zmartwienie, odkupić bym była chciała
6312      2, XVII  |                 doniosę.~List ten Malwinę zmartwił, jednak nie tyle, ile rozumieć
6313      2, XV    |            żałując, że ją niechętnie była zmartwiła, natychmiast szukała sposobu
6314      1, XI    |            wymówić miałam, na ustach mnie zmarzły.~- Czy mogę sobie pochlebiać,
6315      2, XV    |                  błędy moje w sercu Twoim zmaże i że ostatniej prośby córki
6316      1, XI    |                zakończyć. Zbolałe serce i zmęczone łzami oczy spoczynku potrzebują.
6317      2, XV    |                  zdawała, im ją boleśniej zmęczyły i niepewność, i równie niepojęte
6318      1, XI    |                   gorąco złożyła tę nagłą zmianę, ale mnie coś wszystko się
6319      2, XV    |          towarzyszyć sobie w kweście, nie zmiękczyłaś się wiecznym tu wczorajszym
6320      2, XXV   |                nic ich jednostajności nie zmieni, gdy odgłos wojny aż w nasze
6321      1, XI    |                trafia czasem szybko myśli zmieniać.~Coś może zbyt surowego
6322      2, XVIII |                 nią bić będzie, nic nigdy zmienić nie potrafi.~Książę Melsztyński
6323      1, I     |                   obaczyła,~Wzrok się jej zmienił: upuściwszy z dłoni~Wieniec
6324      2, XXVII |                było... Rozumiejąc Malwinę zmienioną dla siebie i ukochaną przez
6325      1, III   |                  niedzielonym kochaniem i zmieniwszy całkiem sposób życia najgwałtowniejszą
6326      2, XV    |           takowego niedbania i niepojętej zmienności w postępkach jego względem
6327      2, XVIII |              wszystkie utrzymywały, że to zmienny kolor, który niestałość
6328      2, XXVI  |                   nie wraca, lecz gdy się zmierzchło, wyszłam patrzeć, gdzie
6329      2, XXVI  |                   ujrzeli, oboje zbledli, zmięszali się niesłychanie i jak w
6330      1, XI    |             domyślić, że ze mnie. To mnie zmieszało, zasmuciło i dlatego może
6331      1, I     |                reszty Malwiny przytomność zmieszały. Nie wiedząca już sama,
6332      2, XXVII |             zaczął, które z tchem Malwiny zmieszane mu się zdawało, gdy nareszcie
6333      2, XIX   |              niezręcznością, która z tego zmieszania pochodziła, zawadziła ogniwem
6334      2, XIX   |                   Malwina w nadzwyczajnym zmieszaniu, jak łańcuch na szyję miała
6335      1, XIV   |                 ładnością ujęty pan nasz, zmieszany trochę, zaczął się jąkać,
6336      1, XIV   |                  było, reszta katedry już zmrokiem była okryta. Ludzi było
6337      1, VII   |             Malwina oczu jeszcze nie była zmrużyła. Nie mając już nadziei zaśnięcia
6338      1, III   |                przypadku życie zakończył. Zmyślałabym, gdybym mówiła, że śmierć
6339      2, XXVII |                 dzień niemal z obłąkanymi zmysłami, wieczorem po pustych ulicach
6340      2, XXII  |                   podróży, w której żadne znaczące nie spotkało ją zdarzenie,
6341      1, XIV   |                chciała, lecz żal jej było znacznej kwoty, której się spodziewała
6342      2, XXVII |                   zdrowie byłyby powinny, znacznie go była już polepszyła.
6343      1, XIV   |                  jej historią.~Obszedłszy znaczniejsze ulice w obrębie sobie wyznaczonym,
6344      2, XVII  |           wyjechał, ale dokąd i po co - z znacznym dodała uśmiechem - to są
6345      1, I     |               nadobna Halino!~Powiedz, co znaczy ta łza niespodziana?~Westchnęła,
6346      1, XIII  |                się nie wiedzie!~Te "nikt" znaczyło Malwinę, te "nic mi się
6347      2, XXVII |             własnymi wyrzutami strapiona, znaglona życzeniem Zdzisława, radami
6348      1, XI    |                   kiedy widzieli, czy się znają? Nie mogę ich zrozumieć.~
6349      2, XXV   |                  wychodzić, tam go nieraz znajdowałem siedzącego w zamyśleniu
6350      2, XVIII |                    Usilnie unikała okazji znajdowania się z nim sam na sam, w
6351      1, XIV   |                  i zbyt w wielkim świecie znajoma, by przez nią wspaniałość
6352      1, IV    |              jeździ, niechaj nowo zabiera znajomości, my tu także mamy czym się
6353      2, XXVII |                lube przedmioty drogimi są znajomościami Ludomira. Ale widok wału
6354      1, III   |             wywiózł ją zaraz od familii i znajomych do odludnego zamku w głąb
6355      2, XVIII |                   kiedy uczyniła wyboru w znakach tych, które czułość, sława,
6356      1, IX    |            zapytany, nie wyjawiłem Ci go, znakiem jest, że to wyjawienie,
6357      2, XIX   |                gonili, nie chcieli innych znaków nosić jak własny herb na
6358      1, XII   |             martwiłamże się, choć ich nie znałam, jego zmartwieniami? Teraz
6359      1, XI    |                wpół żywa idąc za księżną, znalazłam się wkrótce wśród obszernej
6360      2, XXV   |                  był przyprowadził. I tam znalazłbym był koniec wszystkim moim
6361      1, I     |                 lecz noc tylko czarną tam znalazły. Grube obłoki, deszcz jeszcze
6362      1, XIV   |                 głos straciwszy ani słowa znale/c nie mogła. Szczęściem
6363      2, XXVII |                  pułku, w jedynej nadziei znalezienia w tym stanie prędszej śmierci.
6364      2, XXVI  |                  to dziecko przez Cyganów znalezione, Opatrzności boskiej i miłosierdziu
6365      2, XXIV  |           pułkownika tego pułku wcale nie znam, napisałem natychmiast do
6366      2, XXVI  |            chowałam, aż gdy przed godziną znamię to płomieńczyka (którem
6367      1, XIV   |            społeczeństwie dość dobrze jej znana. Kanap, kanapeczek, draporiów
6368      1, I     |                    dotąd jeszcze jemu nie znane.~- I ja, i Alisia - rzekła
6369      2, XV    |                   w damie pewnej ode mnie znanej, która dość źle go trak
6370      1, V     |                   imienia jedynie był jej znany i bez żadnych trosk ani
6371      1, V     |               uczyć się od niego tylu nie znanych wiadomości; on pierwszy
6372      2, XXI   |              Wando, ty, co od dzieciństwa znasz mnie najlepiej, ty, co wiesz,
6373      1, XIV   |                  wielu miar niebezpieczne zniechęcenie się byłabym wpadła, gdyby
6374      2, XVIII |                nie mnoży jak teraźniejsze zniechęcone niedbalstwo, co lękając
6375      2, XXVI  |               razem Zdzisław i wnuk jego, zniecierpliwieni długim bajaniem Cygana,
6376      2, XIX   |               karuzele, którymi wiek nasz zniewieściały lenistwo swoje czasem zabawia,
6377      2, XXVII |               ręki, od ciebie oderwać się zniewoliłem. Ale to słowo z ust Malwiny
6378      1, XIV   |                 że Ludomir, tym wyznaniem zniewolony, nic już tajnego dla niej
6379      1, XI    |                   i nie być jej wdziękami zniewolonym? Wszystkie nasze damy najwytworniej
6380      2, XXV   |                 anielską postać, już była znikła i na jej miejscu postać
6381      2, XXVII |        zapomniałem, wszystko prócz ciebie znikło na świecie i teraz już nie
6382      1, VIII  |             wyciągnąłem ręce... Niestety! zniknęła na zawsze!"~ ~
6383      2, XXVII |        zmartwienia - wszystko natychmiast zniknęło; miłość tylko i Malwina
6384      1, X     |              stracony!~W pierwszej chwili zniknienia Ludomira Malwina, podług
6385      2, XIX   |             wyrzekały, że raptownym swoim zniknieniem odjął im sposobność oddania
6386      2, XV    |                  potem, mimo osłabienia i zniszczenia zupełnego, dość szczęśliwie
6387      1, XIV   |                 których wieki nieszczęść, zniszczenie kraju, bieg czasu, gwałt
6388      2, XV    |            poranku nadejdzie burza, którą zniszczona zostanie. Nadeszła wkrótce
6389      2, XXII  |                  upiękniać, spustoszone i zniszczone, a ustanowienia założone
6390      2, XXVII |             wszystkimi przyczynami, które zniszczyć to zdrowie byłyby powinny,
6391      1, XIV   |            goniłem się omamieniami. Wiele znoju i pracy sobiem zadawał i
6392      1, III   |           uczyniły stan Malwiny nie tylko znośnym, ale często nawet i przyjemnym.
6393      1, XIV   |                 upiękniała, ona pochmurne znośnymi czasem czyniła. Malwina
6394      1, IX    |           zrządziły, że gwałt niełatwy do znoszenia czyniąc sobie potrafiła
6395      2, XV    |                     i tysiączne przysięgi zobopólnego kochania byli już sobie
6396      2, XIX   |                  nie byli. Doświadczywszy zobopólnej mocy między sobą polecieli
6397      2, XVII  |                naradzić się, jak by go do zobopólnych ich interesów użytecznym
6398      2, XX    |                  Malwinę; książę felczera zobowiązał, aby takoż w niego wsiadł
6399      2, XXV   |                 że będąc w wojsku prostym żołnierzem zapędził się był za Kozakami,
6400      2, XXVIII|                  Obydwa wnuki Zdzisława z żonami swoimi, parę miesięcy zabawiwszy
6401      1, VII   |               zięby na gałązkach radośnie zorzę witały, pszczoły brzęczały
6402      2, XXV   |              dziecię, zbyt jeszcze blisko zorzy życia być się zdajesz, abym
6403      1, XIV   |             porywcze chęci bezskutecznymi zostają i podobne są iskrzącym fajerwerkom,
6404      2, XXIV  |                które czuję, w niepewności zostając o losie tego, któremum życie
6405      2, XXIII |                   kilku zginęło, a ci, co zostali, nic widząc już nieprzyjaciela
6406      1, V     |                 te może przebaczonymi jej zostaną, kiedy czytelnik wspomni
6407      1, XI    |               naszych elegantów wymazanym zostaniesz. Ale ponieważ spodziewam
6408      2, XXIII |                  co wypełniwszy mam honor zostawać z najgłębszym uszanowaniem~
6409      2, XVII  |                 był zapomniał, przekonaną zostawała, iż celem jego teraźniejszej
6410      2, XXI   |                  między życiem i śmiercią zostawałam. Matczyna opieka księżnej
6411      2, XV    |                   ci, co przy jej śmierci zostawali) tej rzadkiej piękności,
6412      2, XV    |                   miał odzyskać, co tylko zostawało jeszcze po niej na świecie.
6413      2, XXII  |           nadzieje lub trwogi pomnażanymi zostawały podług wiadomości pomyślnych
6414      2, XV    |                  śladu nawet po sobie nie zostawi na świecie.~Przytomni śmierci
6415      2, XXVII |                tejże samej ławce rok temu zostawiłaś. Jam go uchwycił naówczas
6416      1, XIII  |               sierpień zeszły~żadnego nie zostawiły wrażenia?~- i rozdawając
6417      2, XXVI  |             przyjeżdżasz odbierać po niej zostawione dziecko, niestety, przyznać
6418      2, XXV   |                 wraz z drugimi musiał być zostawionym. Rana, którą miał nad okiem,
6419      1, VII   |                    nie porzucaj mnie, nie zostawuj z tą myślą tak okropną,
6420      1, XIV   |                 większe ciemnoty po sobie zostawują.~Niejedno zdarzenie spotkało
6421      2, XXIV  |                  nie wspomniała siostrze, zostawując może losowi sposobność ułożenia
6422      2, XXV   |              zabiera, a ciernie natomiast zostawuje.~- Ale, moje dziecię, zbyt
6423      1, IV    |                 tylko powiem tyle, że się zowie Ludomir, że mnie wcale nie
6424      1, XI    |                  nie-oszacowaną elegancją zowiemy, ani obmowy żadnej, ani
6425      2, XXV   |                  tak nie koi, nie łagodzi zranionego umartwieniem lub zburzonego
6426      2, XV    |                 że stąd odchodząc z nieco zranionym sercem te słowa mi powiedział: "
6427      2, XXVII |                zbytecznym tym uniesieniem zrażoną:~- Ach, nieszczęśliwy -
6428      2, XIX   |              miało, dobywszy całej siły i zręcznie unikając żelaza swego przeciwnika -
6429      1, XI    |                   hałas jakiś u drzwi się zrobił i te słowa: "Otóż on jest,
6430      2, XX    |                rozpaczy.~Nosidła z gałęzi zrobili naprędce, na których omdloną
6431      2, XXII  |            tysiącznymi sposobami, których źródła nigdy nie wyczerpane prawdziwa
6432      2, XXIV  |               księcia Melsztyńskiego były źródłem zmartwień dla niego. Ale
6433      2, XXVIII|               które razem na jednej niwie zrodzone czystym wdziękiem zobopólnie
6434      1, XI    |             dobrze znajome, i natychmiast zrozumiałam, że mi serce bić przestało
6435      2, XXVIII|                natychmiast serce Ludomira zrozumiało; najszczerzej rozrzewniona
6436      2, XVII  |                    jeśli - mówię - dobrze zrozumiały stan serca Malwiny, to się
6437      2, XVI   |               zmartwienia? Wszystko to do zrozumienia i pojęcia zdawało się niepodobnym.
6438      1, IX    |               wszystkie przyczyny zebrane zrządziły, że gwałt niełatwy do znoszenia
6439      1, XI    |                  w mazurze plątał, Doryda zrzędziła, ja nie wiem sama, jakem
6440      2, XIX   |                  wdzięczność ta stała się źrzódłem właściwych wymówek w sercu
6441      2, XXVII |                   po-strzegłem, ale też i źrzódło rozpaczy, bo śmiejąc z niego
6442      2, XIX   |              rękawicę, przyjął wyzwanie i zsiadłszy z konia do bliższego boju
6443      1, XIII  |          wesołością. Wtem wieniec maczków zsunąwszy się trochę zawadzać jej
6444      2, XVI   |                 chcąc poprawić we włosach zsunięte kwiaty w zwierciadle była
6445      2, XXV   |                 jej przyjście tam sprawi. Zszedłszy nad brzeg wody wsiadła w
6446      2, XX    |               twoich o przebaczenie mojej zuchwałości, o litość błagam nad moją
6447      2, XX    |                 musi; lecz rozpacz czasem zuchwałym czyni. Rozpacz serce moje
6448      2, XXII  |                  dla "anielskiej", jak ją zwal, Malwiny, ładna Wanda niemało
6449      1, VI    |               dzisiaj przystrojona, odtąd zwała się łąką Ludomira.~- O!
6450      2, XXVI  |             Płomieńczyk (bo tak go zwykle zwałam) wybiegł z domu i - jak
6451      2, XXVI  |                 jeszcze), że Ludomirem go zwali. Trzeci rok mieć się zdawał;
6452      1, II    |              blasku pożaru, między dymem, zwalonymi belkami, wśród trwogi i
6453      2, XIX   |                    U drugiego kwiat myślą zwany, z napisem: "Chyba z życiem
6454      1, I     |                   siły, tylu wzruszeniami zwątlone i nie równające się mocy
6455      1, I     |                 boleśnie. Zrazu na to nie zważając spuchnienie ręki tym pomnożył;
6456      2, XV    |                   a nazajutrz, inną burzą zwiany, śladu nawet po sobie nie
6457      2, XXV   |               kapelusz słomiany pod brodę związawszy i szal wziąwszy na rękę
6458      1, XIV   |             przerwana, nieprędko znów się zwiąże.~Ludomir pobiegł widzieć,
6459      1, XII   |                  z Dorydą w ścisłe wszedł związki, by z jej radami i pomocą
6460      2, XXIII |             wiatrem i ptaszki, tą zdradną zwiedzione ciszą, najswobodniej pod
6461      1, XIII  |               chcąc go poprawić poszła do zwierciadła, które nad kominem w drugim
6462      2, XVI   |                 włosach zsunięte kwiaty w zwierciadle była ujrzała Ludomira. A
6463      2, XXIV  |                   wynurzać przed tą młodą zwierzycielką wszystkie troski serca swego.
6464      2, XXVII |                 zawsze. Skrycie więc (nie zwierzywszy się nawet wiernemu Ezechielowi)
6465      1, II    |                  spoczywała, na ręku moim zwieszona, podobną była białej lilii,
6466      1, VI    |                   bluszczu na skronie był zwieszony, trzymała w ręku długi uplot
6467      1, XIII  |             zaletą, a co wadą nadziei?~Że zwodzić umie.~Gdy drugą kolej zaczynali,
6468      1, III   |                   jednak uczucia doznała. Zwodzony most przejeżdżając serce
6469      1, X     |          następujące jedne po drugich nie zwracają nigdy osoby, którą się kocha,
6470      2, XIX   |                 serca ku sobie mimowolnie zwracała. Wstęga diamentowa na gładkim
6471      2, XXV   |                jak ku sobie baczność moją zwrócić.~- Wiek mój i zdrowie -
6472   DoMo        |                  nader miła sercu mojemu, zwróciła mnie znowu ku Tobie, Bracie
6473      1, X     |                 tej myśli, że ten żal bez zwrotu - i początek najokropniejszego
6474      2, XIX   |                odwagą nieraz (wróciwszy z zwycięskich bojów) chodząc po pysznych
6475      2, XIX   |                  Haliny pysznić się mogło zwycięstwem kochanka. Kamilla nie tyle
6476      2, XIX   |                  stać się miał własnością zwycięzcy turniei. Z rąk Mai-winy
6477      2, XIX   |            dobywszy razem, Denhoff został zwyciężony. Dwaj Pogończykowie, których
6478      2, XIX   |                   Konstantego Zamoyskiego zwyciężonym został. Ta pomyślność zbyt
6479      1, XI    |                 zdaje się być oswojoną ze zwyczajami najlepszego społeczeństwa.
6480   DoMo        |                 Jezierskiego itd. opisują zwyczaje naszych ojców i dziadów,
6481      2, XVI   |                wspomniała sobie, iż wśród zwyczajnej jego wesołości nieraz cień
6482      1, V     |                  i do Krzewina wróciła. Z zwyczajnym sobie dobroci uprzedzeniem
6483      1, XIV   |              właściwego języka, do cnót i zwyczajów narodowych, ażeby z dzieciństwa
6484      1, XII   |               księcia Melsztyńskiego togo zwykłego wyrazu melancholii, który
6485      1, IV    |           zmieniła się zupełnie i zamiast zwykłej tkliwości, którą okazuje,
6486      2, XXVI  |               marzeń uspokoił się nieco i zwykły - że tak rzekę - porządek
6487      2, XXIV  |             radość w jej duszy, stały się zwykłym sposobem jej bycia, który
6488      2, XVIII |               Malwiny, do której Zdzisław życzący mocno związku jej z wnukiem
6489      1, XI    |                 nie wiem! Nie wiem, czego życzę, czego chcę, com powinna
6490      1, XIV   |             otworzył i zapytał się, czego życzy.~- Kwestuję dla ubogich
6491      1, XII   |                 sama gorzej się łaję. Nie życzyłamże Ludomirowi w Krzewinie wszystkich
6492      1, VI    |               winszowali, szczerze dobrze życzyli, bo dobrą Malwinę powszechnie
6493      1, XIV   |                   od różnych dykasteriów, Żyd bogaty, z posępnym czołem
6494      2, XXII  |                daleko zaszli, czy wszyscy żyją, wszyscy zdrowi, wszak nieprzyjaciel
6495      2, XX    |                  bardziej do trupa niż do żyjącej jeszcze osoby podobna, książę
6496      1, I     |      nieszczęściem nie w tych czasach już żyjemy, w których sylfy koło siedlisk
6497      2, XXV   |               wielkim, gdzie rozumiem, że żyjesz, świecie, nie miałaś okazji
6498      2, XXII  |          nieboszczyka mego męża i póki on żył, pensja regularnie nas dochodziła.
6499      2, XV    |           Melsztynów. która płynęła w jej żyłach, zburzyła się natychmiast.
6500      2, XXVIII|                kasztanka jedynego, fraki, żylety, karykle etc., etc. - wszystko
6501      1, III   |                   miesięcy najprzyjemniej żyły, gdy wkrótce potem, jakeśmy
6502      2, XXVIII|            jeszcze jak wprzódy dla siebie zyskała. Major nasz, chcąc na tej
6503      1, XIV   |           porzucił i wdziewając ten habit zyskałem przy nim między innymi korzyściami
6504      2, XV    |                  o tym nie wątpiła. A dla zyskania od nich większej jeszcze
6505      1, XI    |                bić przestało i krew się w żytach zatrzymała. Dorydę ktoś
6506      2, XV    |                   dogadzając wolał raczej żywcem ją w klasztorze zakopać
6507      2, XV    |             gorączce; ale świeżość cery i żywość wzroku upewnić razem mogły,
6508      2, XVIII |            dziejach rycerskich. Z większą żywością, niż ją zwykle w rozmowach
6509      2, XXVI  |                przyszła. Młodzieniec zaś, żywy ten obraz księcia Melsztyńskiego,
6510      1, XIV   |                  na miesiąc patrzał potem zza pazuchy coś białego, na