Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |   dźwiękami śpiew Kozłowskiego i cichy głos fortepianu przeciskał
 2     I,  VII | rozlewały z ich piersi na pusty, cichy, omroczony po-kój, i łkały,
 3     I,  VIII|          zagłuszyć w sobie jakiś cichy jeszcze wyrzut, który się
 4     I,  IX  |     kilku słowach. Był spokojny, cichy nawet, uległy żonie i dzieciom
 5     I,  XI  |       dumna i smutna, jak wyrzut cichy i bolesny.~Kilkakrotnie
 6    II,  VIII|         na twarzy.~- Mela...~Ten cichy, przejmujący dźwięk przeleciał
 7    II,  IX  |    życiem odruchów tylko, czasem cichy jęk wydarł się z jej piersi,
 8    II,  X   |          Czas był bardzo piękny, cichy i ciepły; ogród chwiał się
 9    II,  XIV |        drzew i traw podnosił się cichy monotonny szmer, pokrywany
10    II,  XV  |         Karolu i tłumiła w sobie cichy żal, który ją począł nurtować;
11    II,  XV  |   Zapuścili się w głąb.~Las stał cichy i jakby obumarły, tysiące
12    II,  XV  |         łez. Ten głos serdeczny, cichy przenikał ją ciepłem, otwierał
13    II,  XVI |         chwiały się długo, aż je cichy wiatr uniósł, i leciały
14    II,  XIX |    Syberii - szepnął Moryc.~- To cichy człowiek. Muszę do niego