Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |           służy fabryka. Po salonach trudno mu się przyzwyczaić do kantoru
 2     I,  V    |           Com się wypłakała, to jaże trudno wypowiedzieć. Stary przyjechał,
 3     I,  XI   |        werniksu błyszczy się tak, że trudno przez to co zobaczyć - tłumaczyła
 4     I,  XII  |       podziękować za szczerość.~- A, trudno nie być szczerym - zawołał
 5     I,  XIII |     stosunkach.~- A było panu bardzo trudno? - zagadnęła akcentując
 6    II,  I    |            zakłopotaną minę Maksa.~- Trudno mi w to uwierzyć patrząc
 7    II,  III  | wypakowywaniu całe popołudnie.~- No, trudno, ale pan mi daruje prośbę
 8    II,  VIII |             podoba.~- Będzie to panu trudno w Łodzi, bo tutaj nie ma
 9    II,  X    |      ekonomiczny artykuł, ale na tym trudno opierać fabrykę, z tego
10    II,  X    |             kolorystą w świecie, ale trudno być średnim nawet fabrykantem
11    II,  XVIII|       potrzeby swego narodu. Dlatego trudno przypuszczać, żeby wśród
12    II,  XIX  |            księdza Szymona, he?...~- Trudno zapomnieć... - mruknął czerwieniąc
13    II,  XXII |            pana Maksa? - zapytała.~- Trudno to określić inaczej, jak