Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |          Hamer! - rzucił wyniośle. Doktór ukłonił się i wyszedł.~-
 2     I,  V   |         mnie wyleczy, albo umrę...~Doktór chciał coś oponować, ale
 3     I,  V   |        świeci sadłem jak latarnia.~Doktór podniósł w górę okulary,
 4     I,  VI  |        jest głupi, chociaż on jest doktór filozofii i chemii, bo rzuca
 5     I,  X   |         Ależ nie mogę wymagać, aby doktór poświęcał tyle czasu i trudów...
 6     I,  X   |         nie mógł nadążyć.~- Nie ma doktór nic dla mnie? - zapytał
 7     I,  XIII|           pojedzie do Ems, chociaż doktór radził mu jechać i nawet
 8     I,  XIII|        niech tutaj zaraz przyjdzie doktór - wołał sinymi ustami.~A
 9    II,  III |     patrzeć. Ja jestem chory, mnie doktór powiedział:~- Panie Halpern,
10    II,  VI  |      wprost za nikczemny: abym ja, doktór filozofii i chemii, ja,
11    II,  VI  |    przystąpił do interesu.~- Niech doktór siada, bardzo proszę - zaczął
12    II,  VI  |     dalekich! - szepnął zirytowany doktór.~- A więc panu powtórzę,
13    II,  VI  | ambulatorium fabrycznego.~- Będzie doktór w niedzielę u Trawińskich?~-
14    II,  X   |         którego wreszcie otrzeźwił doktór i kazał kłaść na nosze,
15    II,  XVI |           Panie Wysocki, może mnie doktór zastąpi! - zawołał Kurowski