Tom,  Rozdzial

 1     I,  V  |            wołał nanosząc się od śmiechu.~- Feluś, powiedziałeś witz
 2     I,  V  |      zaczął się krzywić jakby do śmiechu.~- Przecież i pan prezes
 3     I,  V  |        zakrzyczał trzęsąc się ze śmiechu i nie chciał słuchać szumnych,
 4     I,  VI |       tamtych ludzi - umieram ze śmiechu.~- Daj spokój, Moryc. Mówisz
 5     I,  VII|   zabawny kawał, że umierałam ze śmiechu.~- Powiedz go, Fela - szepnęła
 6     I,  XI |         mogła się powstrzymać od śmiechu.~A Bernard przedstawił go
 7     I,  XI |          że panie trzęsły się ze śmiechu i co chwila biły entuzjastyczne
 8     I,  XIV| wszystkich.~- Bo jesteście godni śmiechu.~Halpern uścisnął im ręce
 9    II,  II |        do okienka, czasem wybuch śmiechu, który milknął, ilekroć
10    II,  II |          wołali, zanosząc się od śmiechu, chociaż słyszeli ten głupi
11    II,  XI | zdumienia, a potem wielki wybuch śmiechu rozległ się w całym pokoju.~-
12    II,  XIV|   pobudziły Kesslera do wesołego śmiechu i do zaciętszego ich podrażnienia.~
13    II,  XIV|     obraz bachanckiej wizji.~Ryk śmiechu i zadowolenia rozlegał się