Tom,  Rozdzial

 1     I,  VI   |       spokój, Moryc. Mówisz z goryczą, więc nie bez stronności,
 2     I,  VIII |   wyglądać inaczej! - mówił z goryczą.~- Cóż się stało, znowu
 3     I,  X    |    udaje - szepnęła cicho i z goryczą i patrzyła z niepokojem
 4    II,  I    | kartami jak cepem - szepnął z goryczą stary Borowiecki.~- To mi
 5    II,  III  |       kominów i nasłuchiwał z goryczą nieopowiedzianą ech potężnie
 6    II,  III  |   zewnątrz i rozlał się w nim goryczą i jakimś nagłym, ciężkim
 7    II,  VII  | obsiadły i zalewają jej serce goryczą nieopowiedzianą. Czuła tylko
 8    II,  VII  |   sobą dysonansu - szepnęła z goryczą.~- Mela! - powiedział z
 9    II,  XV   |            powiedziała Anka z goryczą, ale pożałowała zaraz tych
10    II,  XVI  |  zawsze za późno! - szepnął z goryczą i drżącymi rękami obciągał
11    II,  XXI  | opuszczasz, Maks? - szepnął z goryczą i łzy, pierwsze łzy w życiu,
12    II,  XXI  |      zalały mu duszę straszną goryczą.~Ale zapanował nad sobą
13    II,  XXIII|     po pustym parku. Z wielką goryczą myślał, że przecież nie