Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |         Muller! - rzucił z pewną dumą i przysiadł się.~- Kto by
 2     I,  III  |        nienawiścią, zazdrością i dumą.~- Prawie czekałem na pana -
 3     I,  V    |       ładne, prawda? - szeptał z dumą i zadowoleniem i jego wybladłe
 4     I,  X    |       dosyć cierpko, bo cała jej duma się oburzyła, aby brać cośkolwiek
 5     I,  XI   |     mocno podkreślonych jaśniała dumą.~Rozmawiała ze wszystkimi,
 6     I,  XIV  |          się ich zwiększaniem.~Z dumą spoglądał na nowych milionerów
 7     I,  XVI  |     mocarz, ta dusza Łodzi i jej duma! ten przeklinany i podziwiany -
 8    II,  I    |         niego z życzliwością i z dumą, że przecież oni tego pana
 9    II,  XII  |     wielka wygrana rozpierała go dumą i szaloną pewnością sił
10    II,  XV   |        duszy, o którym myślała z dumą i radością, którego kochała
11    II,  XV   | siedziała sztywno, mocując się z dumą własną, zabraniającą pokazywania,
12    II,  XVIII|   podsłonecznych wzlotów, z jego dumą, miłością obszarów - znienawidziłaby
13    II,  XXIII|       pod ramię i pokazywał mu z dumą salony.~- Panie Kurowski,