Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |        aż zaciął zęby od nagłej złości, jaka mu zalała serce.~Sine
 2     I,  VIII|       bo mu się chciało kląć ze złości.~Ujęła go pod ramię i spacerowali
 3     I,  XIII|         garderobą, kopiąc je ze złości i wymyślając co chwila na
 4     I,  XIII|        ty masz taki katzenjamer złości? - zagadnął go Borowiecki
 5     I,  XIV |         szczerze, wy drwicie ze złości, że nic nie macie, a oni
 6     I,  XVI |         i zdychać! - Splunął ze złości i wyszedł z Józkiem Jaskólskim,
 7    II,  I   |    Zapomniał o zdenerwowaniu, o złości, o nudzie,~tylko patrzył
 8    II,  I   |       uwagę i przygryzł usta ze złości.~Ksiądz Szymon mieszkał
 9    II,  IX  |        takim życiem.~Splunął ze złości.~
10    II,  XIII|   również krzyczała, płacząc ze złości na przemian, stary Landau
11    II,  XV  | Borowiecki rozczerwienił się ze złości i wybiegł.~- Pij że sobie
12    II,  XXI |       napełniać zaczęło uczucie złości, nienawiści i uporu.~Moryc