Tom,  Rozdzial

 1     I,  VI  |  błoto uliczne wlewało się na straszne, podobne do gnojowisk podwórza;
 2     I,  XIV |      i równocześnie gryzło go straszne pragnienie, żeby go kto
 3     I,  XV  |      się już raz skończyło to straszne mocowanie z życiem, niechby
 4    II,  III |   czasem to nie jest takie... straszne. Karol mu nic nie odpowiedział,
 5    II,  VII | jeszcze wyraźnie, dlaczego te straszne myśli ją obsiadły i zalewają
 6    II,  XV  |    mroków, rozsiewała duszące straszne wyziewy i tworzyła w wielu
 7    II,  XXI |         Boże... jakie to jest straszne...~Nic już mówić nie mogła,
 8    II,  XXII|       wychodziła, bo nadeszły straszne dni marcowe, pełne deszczów,
 9    II,  XXII|   delikatnie różowe pączki.~- Straszne jest życie! - szepnęła Anka.~-
10    II,  XXII|         szepnęła Anka.~- Nie, straszne są tylko nasze wymagania
11    II,  XXII|     nasze wymagania od niego, straszne są tylko nasze marzenia
12    II,  XXII|     nasze marzenia o pięknie, straszne są tylko nasze pożądania