Tom,  Rozdzial

 1     I,  II |       gęsty tuman, że światła paliły się zaledwie jakby odbite
 2     I,  II |  ściany były prawie ze szkła, paliły się przyćmionymi barwami
 3     I,  III|   niby najwspanialsze szafiry paliły się ostro. Twarz miała o
 4     I,  IV |     jeszcze uściski jej, usta paliły go, przymykał oczy i musiał
 5     I,  VII| twardo, ciągle stare pawilony paliły się, a nowe i potężniejsze
 6    II,  I  |       leżących niżej w łąkach paliły się jak tarcze miedziane
 7    II,  III|      tła czarnych rzęs i brwi paliły się takim blaskiem i siłą,
 8    II,  III|      rozkoszą usta, które tak paliły pocałunkami, żal mu było
 9    II,  III|   oddechów gorących, które mu paliły twarz, i tych szeptów namiętnych,
10    II,  X  |      poobcierała sobie nogi i paliły ją teraz nieco.~Pan Adam
11    II,  XV |       wtedy jego stalowe oczy paliły ją niesłychanym bólem, a
12    II,  XV |   tylko cynkowe dachy i szyby paliły się jaskrawymi blaskami