Tom,  Rozdzial

 1     I,  X    |        Panie doktorze - szepnął nieśmiało. - One tak pachną, te fiołki.
 2     I,  X    |         nic dla mnie? - zapytał nieśmiało, równając się z nim wreszcie.~-
 3     I,  XI   |       Terre Promise? - zapytała nieśmiało milcząca cały czas ta zakurzona,
 4     I,  XIII |       od jego kija i odpowiadał nieśmiało, zaniepokojony tą niesłychaną
 5     I,  XIV  | Naprawdę panu pożyczę - zaczęła nieśmiało. - Mój złoty panie, mój
 6    II,  I    |      jechać dzisiaj? - zapytała nieśmiało Anka.~- Koniecznie i chociażby
 7    II,  II   |      Hugo umarł wczoraj - rzekł nieśmiało muzyk i zaczął odczytywać
 8    II,  II   |         do tego - tłumaczył się nieśmiało.~- Pan go wysłałeś - to
 9    II,  III  |         wytrę, dobrze - prosiła nieśmiało.~- Czekam.~Pośliniła róg
10    II,  XV   |       aż w końcu pan Adam rzekł nieśmiało:~- A może byśmy razem odmówili
11    II,  XXIII|        szczęśliwa. - szeptała i nieśmiało jak dziecko przysunęła głowę
12    II,  XXIII|        z Mullerową, która dosyć nieśmiało, wobec jego groźnej miny,