Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |              oczyma Patrzył na salę, jasno oświetloną wielkimi oknami.
 2     I,  VIII |               Postawiłeś kwestię tak jasno, że rozumiem twoją odmowę,
 3     I,  IX   | przysłoniętych storami, świeciło się jasno.~Trawiński przeszedł kilka
 4     I,  XI   |        otoczyło kilka młodych kobiet jasno ubranych.~Zgiełk trochę
 5     I,  XII  |           spokój, tak mi tam dobrze, jasno, wesoło, że potem ze strachem
 6     I,  XIII |           się, że zaraz umrze, i tak jasno to zobaczył, tak nim ta
 7    II,  I    |            stojące po rogach stolika jasno oświetlały zielone pole
 8    II,  I    |          spod zupełnie czarnych brwi jasno, spokojnie, ale z pewną
 9    II,  I    |        głośniej.~Księżyc świecił tak jasno, że powłóczył warstwą srebrnawą
10    II,  II   |             i teraz dopiero zobaczył jasno przyczyny najrozmaitszych
11    II,  XXIII|         różowych dymów; tak tam było jasno, rzeźwo, młodo - taka potężna
12    II,  XXIII|          drogę na jutro, już widział jasno cel dalszego życia - zerwał