Tom,  Rozdzial

 1     I,  II |              zrobiła.~Szwarc patrzył groźnie na piszących, to na Borowieckiego,
 2     I,  II |              mówię do pana - zawołał groźnie, zrzucając gniewnie wielkie
 3     I,  XIV|          zdawały się patrzeć surowo, groźnie prawie na setki dachów i
 4    II,  I  |       kochany.~Zajączkowski spojrzał groźnie na uśmiechniętą twarz księdza,
 5    II,  I  |            Ksiądz popatrzył na niego groźnie, ale oczy mu się rychło
 6    II,  I  | rozczapierzonymi skrzydłami błyskały groźnie ślepiami i jeszcze groźniej,
 7    II,  II |             pan sobie iść! - zawołał groźnie, odwrócił się do niego plecami
 8    II,  III|           Wysocki szedł ku niemu tak groźnie, jakby go miał zamiar wyrzucić
 9    II,  X  |          skoczył na drzewo i parskał groźnie.~Kama wlazła za nim i już,
10    II,  XIX|              pieśń siły i połyskując groźnie olbrzymimi stalowymi szprychami.~-
11    II,  XIX|              list do mnie? - zapytał groźnie Kessler. Skinął głową potakująco.~-
12    II,  XIX|              do tłoków, wysunęły się groźnie zaciśnięte.~- Z drogi, bo