Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |       groźne, rozgraniczając te smutne katakumby ludzkie, do jakich
 2     I,  VI  |        na niego szaroniebieskie smutne oczy i twarz bardzo ładną
 3     I,  X   |         się po izbie jak fryga.~Smutne i ponure jak grób mieszkanie
 4     I,  XI  |   przenikało jej rozgoryczone i smutne serce zarzewiem dziwnie
 5     I,  XI  |      obraz, po co malować takie smutne rzeczy! Jak zobaczę pogrzeb,
 6    II,  I   |         których migotały białe, smutne główki narcyzów.~- Niech
 7    II,  III |        mieszkalny również robił smutne wrażenie, bo z jednej strony
 8    II,  III | serdecznie, odeszła strwożona i smutne spojrzenia rzucała z oddali
 9    II,  VI  |         podniósł na niego szare smutne oczy, podobne do nieba wiszącego
10    II,  XV  |     znowu stały martwe, czarne, smutne, jakby głęboko zamyślone
11    II,  XVII|         pracą, skłopotana, jego smutne spojrzenia, jakimi czasami